Μια Βόλτα Μακρινή ~ A Walk Far

Μια βόλτα μακρινή...   15-10-2005

Μια βόλτα θέλω να πάω...

Ένα περίπατο στους δρόμους,

στα σοκάκια και τα στενά της πόλης.

Ας πάω και λίγο πιο μακριά,

θα το ‘θελα πολύ κι αυτό.

Μάλλον, μόνο αυτό θα ήθελα.

Στον ουρανό, στα αστέρια...

Να φύγω μακριά, να πετάξω.

Να μη ξέρω τι ώρα θα γυρίσω...

Κι αν θα γυρίσω πια.

Ταξίδι μακρινό, με τους ορίζοντες ανοιχτούς,

κι ας βρέχει τώρα δε με νοιάζει.

Να φύγω θέλω κι ας είμαι εδώ.

Κι ας είναι ταξίδι του μυαλού,

της σκέψης, του φευγάτου νου...

Υπαρκτό ή ανύπαρκτο ταξίδι.

Χρόνος άχρονος και τόπος άτοπος...

Δεν έχει καμιά σημασία...

Φτάνει να υπάρχει στόχος και σκοπός για όλα αυτά...

«Τίποτα πια στη τύχη, τίποτα...»

Φτάνει να ‘μαι μαζί σου και να σ’ αγγίζω,

να σε κοιτώ, να σε γεύομαι, να σε ακούω, να σε μυρίζω,

μα πιο πολύ απ’ όλα,

να σ’ αισθάνομαι...

Φτάνει να ‘μαστε μαζί...

Η αφή: μια τέλεια αίσθηση...

... η όραση, η γεύση, η ακοή και η όσφρηση.

Εντέλεια, πληρότητα, αρτιότητα,

είναι το απόσταγμα και των πέντε αισθήσεων.

Σαν το παλιό καλό κρασί...

Όμως, κάτι λείπει σ’ αυτές,

που είναι και η κινητήρια δύναμη τους.

Η αίσθηση που πηγάζει από τα μέσα μας

και τα κάνει όλα μα όλα δυνατά.

Η αστείρευτη πηγή των συναισθημάτων,

που αναβλύζει απ’ τη ψυχή και τη καρδιά μας...