Η νύχτα 27-1-2010
Τι κι αν η μέρα έβγαλε
τη νύχτα στο φως·
εκείνη κάηκε.
Τι κι αν η νύχτα ούρλιαζε
κι έμεινε ξεσκέπαστη το βράδυ·
πάλι κρύωσε.
Τι κι αν τα βράδια μόνη έμενε
χωρίς ταίρι χωρίς συντροφιά·
κρυφά πονούσε.
Τι κι αν…
… εκείνη, παρέμενε μια σκιά στο
σκοτάδι…
Η νύχτα,
μια χούφτα άστεγα όνειρα
βορά στη μπόρα και στο αγιάζι.
Η νύχτα,
ένα φευγαλέο μεταξένιο φιλί σε μονό
μαξιλάρι
και λίγη ελπίδα δάκρυ.
Η νύχτα,
ενός μικρού αγοριού και κοριτσιού
τιμωρία
να πάνε νωρίς για ύπνο.
Η νύχτα…
… το φάντασμα μιας σκιάς, που
υπνοβατεί…
Εκείνη, η νύχτα μας,
σαν της ψυχής μας στολίδι
που αντιφεγγίζει στο φως ενός αστεριού.
Εκείνη, η νύχτα μας,
σαν των ονείρων μας ταξίδι
που αρμενίζει στην αγκαλιά ενός
παιδιού.
Εκείνη, η νύχτα μας·
να περιμένει απ’ τη σκιά να βγει
κι αχτίδα στο σκοτάδι να φανεί.
Εκείνη, η νύχτα μας…
… ένα στολίδι, στο φως των αστεριών
παρέα με τα όνειρα μας, να κοιμάται…
Καληνύχτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου