tag:blogger.com,1999:blog-15268706053641899792024-03-11T00:14:26.148+02:00thoughtsONpaperσκέψειςΣΤΟχαρτίseizeTHEskyhttp://www.blogger.com/profile/03173484362908355024noreply@blogger.comBlogger449125tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-87006219726565183372023-03-12T17:55:00.003+02:002023-03-12T17:55:28.959+02:00 οιΙΣΤΟΡΊΕΣτου ΆΡΗελάτη: πάμε κι όπου βγει | S4E1P3 | theTALESof ARISelatis: train stories<span style="font-size: medium;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTJ1s8Nt73gkYcvhLD4QnKAkBwVwCIxOonN1CxMVeKDr-pu2NY9E17VtkfgPZ3jKHmmMij4pJw7JVaXJ921UDHqTEMV3mdGvck8qEL_TR-dApwl3KXb4O-LI-ArQPt_2WlbfuexOXEXG1hlPUahSPeKcSMqbfODJmnJC5oiUsqm6XSskDm01KTBNrJ/s988/S4E2P3-tales_of_Aris_Elatis-(seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com)1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="988" data-original-width="702" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTJ1s8Nt73gkYcvhLD4QnKAkBwVwCIxOonN1CxMVeKDr-pu2NY9E17VtkfgPZ3jKHmmMij4pJw7JVaXJ921UDHqTEMV3mdGvck8qEL_TR-dApwl3KXb4O-LI-ArQPt_2WlbfuexOXEXG1hlPUahSPeKcSMqbfODJmnJC5oiUsqm6XSskDm01KTBNrJ/w142-h200/S4E2P3-tales_of_Aris_Elatis-(seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com)1.jpg" width="142" /></a></div>πάμε κι όπου βγει </b></span><br /><i>4,6,12-3-2023 </i><br /><br /><span><a name='more'></a></span><div><br /><b>τα 4 στοιχείά </b><br /><i>του κακού μας του καιρού <br /></i><br /><br />1999, 2000, 2003, 2007, 2017, 2018, 2020, 2021, 2023 <br />χρονολογίες, νούμερα, αρχειοθετήσεις· αριθμοί <br />όλα βαίνουν καλώς· πάει κι αυτό <br />πάμε για το επόμενο <br />προμελετημένο έγκλημα <br /><br />“ακόμα και οι ζάντες είχαν λιώσει” <br />“μετά θα λογαριαστούμε” <br />“κρατείστε το τελευταίο δέντρο για να κρεμαστείτε” <br />“πάμε και όπου βγει” <br />“πάρε με όταν φτάσεις” <br /><br /><div>η ιστορία του τόπου μέσα από τα 4 στοιχεία <br />παλεύει εναγωνίως αυτή η γωνιά της γης <br />να μείνει όρθια <br />να ανθίσει ένα λουλούδι <br />να μεγαλώσει ένα παιδί <br /><br />αλλά υπάρχει ο δίποδος παράγοντας <br />ένα ακόμα στοιχειο, που όλα τα ανατρέπει <br />όλα τα καταστρέφει <br />όλα τα ποδηγετεί <br />όλα τα ισοπεδώνει <br /><br />φωτεινές εξαιρέσεις υπάρχουν <br />αλλά μόνο εξαιρέσεις <br /><br />αέρας, νερό, σεισμός, φωτιά <br />ανάθεση <br />ατομικισμός, παρτακισμός, ωχαδερφισμός <br />και ξανά ανάθεση, σε ένα αέναο κύκλο <br />με τέσσερα στοιχειά και εδώ <br /><br />ευθύνες; <br />εδώ γελάνε, πικρά· <br />υπάρχει, κάποιος ή κάποια, <br />και στο χθες και στο σήμερα και στο αύριο <br />που δεν (θα) φταίει; <br /><br />με το μερίδιο που μας αναλογεί πάντα· <br />σε όλους μας <br /><br />μην ξεχνάμε <br /><br />«ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ' τα σπίτια τους» <br /><br /><br />Εμπνευσμένος από την τελευταία «εθνική» τραγωδία καθόταν και σκάρωνε “σκέψειςΣΤΟχαρτί” όπως συνήθιζε να τις λέει, με άλλοτε τα γραφόμενα του να παίρνουν ελεύθερη μορφή, άλλοτε (τις λιγότερες φορές) ομοιοκατάληκτη και άλλες φορές (τις περισσότερες) πεζή. <br /><br /><br />Περνούσαν οι (μαύρες) ώρες.<br />Καθόταν και διάβαζε στο twitter άλλη μια διαδικτυακή αψιμαχία μεταξύ αναρχικών (έτσι αυτοπροσδιορίζονταν τουλάχιστον) και αριστερών (το ίδιο και γι’αυτούς) σε μία κόντρα που κρατάει δεκαετίες: για την ύπαρξη ή όχι παρακρατικών στις πορείες ώστε να καταφέρνουν κάθε πορεία και διαδήλωση να την φέρνουν στα μέτρα τους. <br /><br />Εκείνος βέβαια δεν τα πήγαινε εδώ και χρόνια καλά ούτε με τα οργανόσκυλα ούτε με τα κομματόσκυλα της αναρχίας και της αριστεράς αντίστοιχα. Τους θεωρούσε ως ένα βαθμό ειδικά τους δεύτερους εξαιρετικά υπευθύνους για την σημερινή αδιανόητη κατάσταση του ταξικού κινήματος. Όπως και ήταν δηλαδή η κατάσταση ξεκάθαρα ορατή για κάποιον που μπορούσε να διακρίνει πίσω από το συστημικό πέπλο. Το ταξικό κίνημα είναι εν πολλοίς ανοργάνωτο και κατακερματισμένο σε τέτοιο βαθμό που μόνο γεγονότα αναπάντεχα μπορούν να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού. <br /><br />Κι αυτοί οι κανόνες είχαν διαμορφωθεί σε υπερθετικό βαθμό από την ανυπαρξία ουσιαστικής ενότητας των ταξικών αριστερών δυνάμεων στο γΕλαδιστάν –ονοματίζοντας με αυτό το χαρακτηρισμό την χώρα που έμενε εδώ και πολλά χρόνια. Οι λόγοι που πραγματικά υπήρχαν είναι πολλοί και έχει προσπαθήσει να τους ιχνηλατήσει στα πολλά είναι η αλήθεια κείμενα γνώμης που δημοσίευε στα ιστολόγια του. Άλλοτε πίστευε πως έπιανε τον παλμό και άλλοτε πως επαναλαμβανόταν. <br /><br />Έτσι και με το αναρχικό αντιεξουσιαστικό κίνημα (ΑΑ χώρος) ποτέ δεν είχε στενές επαφές. Αλλά κατάλαβε –δεν ήταν δα και τόσο δύσκολο- πως ήταν ακόμα πιο διασπασμένο από την ταξική αριστερά την οποία το τελευταίο διάστημα έβαζε και τον προσδιορισμό “δογματική” όταν αναφερόταν σε αυτήν. <br /><br />Μετά την πρόσφατη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη θέλησαν τα συνδικάτα να διαμαρτυρηθούν την Κυριακή 5 Μάρτη 2023 στο Σύνταγμα· πράγμα που έκαναν. Χιλιάδες κόσμου κατέβηκε στην διαδήλωση σαφώς όχι με συγκρουσιακές διαθέσεις αλλά με όρους χαλαρής βολτούλας στην ηλιόλουστη μέρα. Βέβαια δεν παραγνώριζε το γεγονός πως υπήρχε και υπάρχει πραγματική οργή και θλίψη σε όλη την κοινωνία, αν μπορούμε να πούμε πως υπάρχει κάτι τέτοιο από ένα συνονθύλευμα παρτάκηδων. <br /><br />Οι γνωστοί μπαχαλάκηδες του ΑΑ χώρου, όπως έκαναν συνήθως, παρεισφρέουν στις πορείες πολλές φορές κρυβόμενοι σε αυτές ή ερχόμενοι στο τέλος τους ή σε διάφορα στενά παραδίπλα που θα επιλέξουν και όποτε κρίνουν κατάλληλο χρόνο (ποτέ φυσικά όταν αδειάσουν από διαδηλωτές οι δρόμοι) αρχίζουν την κλοτσοπατινάδα με τα ΜΑΤ. Το σίγουρο είναι πάντως πως το κράτος δεν χρειάζεται αυτούς για να διαλύσει μια πορεία: μπορεί και μόνος του ο στρατός κατοχής (γνωστές και σαν δυνάμεις καταστολής). <br /><br />Άλλοι καλοπροαίρετα αριστεροί λένε πως όσοι κάνουν φασαρίες είναι ασφαλίτες ντυμένοι μπαχαλάκηδες του ΑΑ χώρου (το λεγόμενο και black block της γΕλαδιστάν version) ενώ άλλοι του ΑΑ χώρου κατηγορούν όσους το λένε πως επιμένουν σε μία ανούσια και επικίνδυνη προβοκατορολογία. Οι λιγότερες και από τις δύο ομάδες απόψεων λένε πως υπάρχουν και οι δύο στον δρόμο: και οι ασφαλίτες ντυμένοι διαδηλωτές (συνήθως ως προερχόμενοι του ΑΑ χώρου) αλλά και οι μπαχαλάκηδες του ΑΑ χώρου που επιλέγουν με δικά τους κριτήρια διαφορετικής μορφής αντίσταση από τις καθιερωμένες πορείες-κηδείες που όντως στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν διαλύσει -εκούσια ή ακούσια- την όποια δυναμική θα μπορούσαν αυτές εν δυνάμει να αποκτήσουν. <br /><br />Βέβαια σκεφτόταν πως τα μπάχαλα του ΑΑ χώρου σχεδόν ποτέ από μόνα τους δεν δημιουργούν επεισόδια παρά μόνο σε συνάρτηση ενός κινηματικού γεγονότος. Αναρωτιόταν ας πούμε γιατί δεν πάνε από μόνοι τους να εκτονώσουν την οργή τους σπάζοντας/καίγοντας συγκεκριμένα γραφεία ή ότι άλλο αλλά χρησιμοποιούν συνήθως το τέλος μιας πορείας ώστε να “εκφραστούν”. Ή αν ο ΑΑ χώρος επιμένει πως δεν υπάρχουν ασφαλίτες για να κάνουν προβοκάτσια στο δρόμο τότε είναι σαν να συμφωνεί πως τους εργαζόμενους της Μαρφίν του 2010 τους έκαψαν οι ίδιοι. Αλλιώς πως σε αυτή την περίπτωση υπήρχαν ασφαλίτες αλλά σε όλες τις άλλες περιπτώσεις δεν; Το αφήγημα του ΑΑ χώρου δεν το πάει καθόλου και δεν στέκει φυσικά και σύμφωνα με ατράνταχτες αποδείξεις. <br /><br />Ούτε βέβαια πήγαινε και το αφήγημα της προβοκατορολογίας της ταξικής αριστεράς (κατά βάση της κοινοβουλευτικής) και κυρίως η πρακτική της μη σύγκρουσης που εκείνη ήταν αποκλειστικά (και πάνω από όλους και όλα) υπεύθυνη για τις γενιές άφλογων αγωνιστών που μεγάλωναν στις τάξεις της εδώ και δεκαετίες. Ήταν δυνατόν σκεφτόταν όταν διάβαζε αυτά που διάβαζε στο διαδίκτυο να κατεβαίνουμε πια στο δρόμο χωρίς την ξεκάθαρη λογική της σύγκρουσης; Μέσα σε ένα τόσο τοξικό, ταξικό, εχθρικό και ακροδεξιό κυβερνητικό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον που βίωναν όλοι οι εργαζόμενοι και οι πολίτες αυτού του τόπου; Και μάλιστα ειδικά μετά το 2008 και την δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή από τα ένστολα συστημικά κατακάθια και την συνεχιζόμενη επί μιας ολόκληρης τουλάχιστον δεκαετίας ασύμμετρα σκληρών μνημονίων, καταβαραθρώσεων εργασιακών δικαιωμάτων, καταλήστευσης δημόσιας περιουσίας, τρομακτικής υποβάθμισης δημόσιων υποδομών, χιλιάδων πανδημίας εκατόμβης νεκρών; <br /><br />Τι άλλο περίμενε αυτή η γαμημένη αριστερά για να ωριμάσουν οι συνθήκες και να ενωθεί ως μία γροθιά για να αναζητήσει το αυτονόητο; Όμως πάνω από όλα μην ξεχνάμε πως είναι το κόμμα (το κάθε κόμμα) η ιδεοληψία, ο δογματισμός και μετά όλα τα άλλα. Αυτά σκεφτόταν καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή του για μια ακόμα φορά από την μαύρη χρονιά του 2008 και κυρίως του 2010-2011 και μετά. Διότι το όλο θέμα πλέον έχει μετατοπιστεί εδώ και πολλά χρόνια: σημασία δεν έχει απλά να κατεβαίνεις αλλά να παραμένεις στον δρόμο. <br /><br />Όλες οι χρονιές που ακολούθησαν έπρεπε να προετοιμάσουν τον αγωνιζόμενο κόσμο, από όποιο μετερίζι κι αν υπηρετούσε την μάχη αυτή, για ενότητα, οργάνωση, μαχητικότητα και επιθετική κλιμάκωση. Κι όμως σκεφτόταν πως πήγε μία ολόκληρη γενιά χαμένη στην αναζήτηση της μεγάλης-προσδοκίας αν ορίσουμε μία γενιά στην διάρκεια μιας δεκαπενταετίας από το 2008 έως και το 2023. <br /><br /><br />Και ήρθε τελικά η Τετάρτη.<br />Τετάρτη 8 Μάρτη 2023. «Ημέρα της Γυναίκας». Για άλλη μια μέρα ο φαρισαϊσμός της κοινωνίας μας σε όλο του το μεγαλείο. Για την πλειοψηφία της τουλάχιστον.<br />Η μεγαλειώδης Τετάρτη. Μια μέρα γενικής απεργίας από πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σωματεία και συνδικάτα μιας και το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό μας όργανο έκανε «μπανάκι» στο Καβούρι. <br /><br />Αυτά σκεφτόταν και προσπαθούσε να βάλει τις σκέψεις του σε μια σειρά αποτιμώντας την μεγαλειώδη συγκέντρωση/διαμαρτυρία/πορεία της 8ης Μάρτη που τέτοια είχε να ζήσει η γΕλάδα από τις πλατείες του 2011 και 2012 ενώ ορισμένες πόλεις του γΕλαδιστάν δεν είχαν δει ποτέ ξανά. <br /><br />Ναι εντάξει κοιτώντας “το μισοάδειο ποτήρι” λες: «Και μετά τι;». Κατεβήκαμε, φωνάξαμε, εκτονωθήκαμε, και; Εντάξει, αλλά, πρέπει να δεις και “το μισογεμάτο ποτήρι” και να βγάλεις τα σωστά συμπεράσματα, χωρίς φαμφαρονισμούς και μεγάλα πομπώδη λόγια, αλλά με ψυχραιμία και κυρίως (ψυχρή) λογική. <br /><br />Σκεφτόταν πως μόνο η συνέχεια ενός αγώνα δίνει την προοπτική/δυναμική που μπορεί να αποκτήσει και αυτό πάλι όχι αφηρημένα και θεωρητικά αλλά οργανωμένα, συνειδητά, με όρεξη για διαλεκτική ουσιαστική συζήτηση και πορεία, με όρους μαζικούς, μετωπικούς, συντροφικούς, αλληλέγγυους.<br />Σκεφτόταν την σοφή ρήση: «Kανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Χαμένοι αγώνες είναι μόνο αυτοί που δεν δίνονται.» προσθέτοντας πως αρκεί να γίνονται με τους όρους του ΕΜΕΙΣ και όχι του ΕΓΩ είτε με αυτό το τελευταίο αναφερόμαστε σε άτομο, κόμμα, οργάνωση, ιδεοληψία. <br /><br />Αυτά σκεφτόταν κι έκλεισε τα μάτια του να κοιμηθεί. Ήταν πολύ κουρασμένος νοητικά και ψυχικά το τελευταίο διάστημα κυρίως από προσωπικά προβλήματα που προσπαθούσε να τους επιβληθεί αλλάζοντας ο ίδιος την αντιμετώπιση του προς αυτά, μιας και θα έπρεπε να το ξέρουν σίγουρα αυτοί που διαβιούν πάνω από την 3η αλλά κυρίως την 4η δεκαετία βίου, πως η προσωπική αντιμετώπιση ενός κατά τα άλλα “άλυτου” προβλήματος, αρχίζει βασικά, με την δικιά μας οριοθέτηση συνάρτηση των αντοχών μας κι αυτού καθ’ αυτού του απέναντι προβλήματος. Όλα τα άλλα έπονται.<br />Αύριο θα ήταν μια καινούργια ημέρα. Έτσι κι αλλιώς.<div><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTJ1s8Nt73gkYcvhLD4QnKAkBwVwCIxOonN1CxMVeKDr-pu2NY9E17VtkfgPZ3jKHmmMij4pJw7JVaXJ921UDHqTEMV3mdGvck8qEL_TR-dApwl3KXb4O-LI-ArQPt_2WlbfuexOXEXG1hlPUahSPeKcSMqbfODJmnJC5oiUsqm6XSskDm01KTBNrJ/s988/S4E2P3-tales_of_Aris_Elatis-(seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com)1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="988" data-original-width="702" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTJ1s8Nt73gkYcvhLD4QnKAkBwVwCIxOonN1CxMVeKDr-pu2NY9E17VtkfgPZ3jKHmmMij4pJw7JVaXJ921UDHqTEMV3mdGvck8qEL_TR-dApwl3KXb4O-LI-ArQPt_2WlbfuexOXEXG1hlPUahSPeKcSMqbfODJmnJC5oiUsqm6XSskDm01KTBNrJ/w284-h400/S4E2P3-tales_of_Aris_Elatis-(seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com)1.jpg" width="284" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1E5ZpDdVblIBRskYfNXZR9L9LG0iFuZ3M-6TJwG_HP3xcSz7fNr4lYcyoov17i7pA7pHPd2j0nM_pwFCoj9EMY-DQsI5Kxk6P42EgXMFw61xF3Ro7iaLKSsh4zqEATB8ve5ovnmjT4jKgQyVlUyGvnXoxFAkv1DwhpWNEpt924NupUC2IiK_puXJr/s988/S4E2P3-tales_of_Aris_Elatis-(seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com)2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="988" data-original-width="703" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1E5ZpDdVblIBRskYfNXZR9L9LG0iFuZ3M-6TJwG_HP3xcSz7fNr4lYcyoov17i7pA7pHPd2j0nM_pwFCoj9EMY-DQsI5Kxk6P42EgXMFw61xF3Ro7iaLKSsh4zqEATB8ve5ovnmjT4jKgQyVlUyGvnXoxFAkv1DwhpWNEpt924NupUC2IiK_puXJr/w285-h400/S4E2P3-tales_of_Aris_Elatis-(seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com)2.jpg" width="285" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZuTBjrTI77a_a_X0OSRNeXfrIYTEfjIzdHDc038-ZKCVNP1R8hS6bpFU03rHfFfYctK-4h9KOYA5c5n8ZjzJsHQT8HHPuzJWtHYVpDiJw8QQT5KlMLErPaJktqPmPxT3SmV3ggSyA5uJqQReCbk16xgBDWiMCv2XYRE8ElPWEyQRBS2kGjjkdM4w/s987/S4E2P3-tales_of_Aris_Elatis-(seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com)3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="987" data-original-width="702" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZuTBjrTI77a_a_X0OSRNeXfrIYTEfjIzdHDc038-ZKCVNP1R8hS6bpFU03rHfFfYctK-4h9KOYA5c5n8ZjzJsHQT8HHPuzJWtHYVpDiJw8QQT5KlMLErPaJktqPmPxT3SmV3ggSyA5uJqQReCbk16xgBDWiMCv2XYRE8ElPWEyQRBS2kGjjkdM4w/w285-h400/S4E2P3-tales_of_Aris_Elatis-(seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com)3.jpg" width="285" /></a></div><br /><br /><div style="text-align: center;"></div></div>seizeTHEskyhttp://www.blogger.com/profile/03173484362908355024noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-12225465705028666002023-02-09T23:18:00.010+02:002023-03-12T18:45:12.878+02:00οιΙΣΤΟΡΊΕΣτου ΆΡΗελάτη: (α)ορατος | S4E1P3 | theTALESof ARISelatis: (in)visible<p><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6gAMNh2QeGvBlv3ihUtLyAs-sVNH3Tpbl0rTk-dlBcJkkmVQd4yNJEEpEgvJFRrdiP-LJLgrOJmkxXwEqTd8UhjHqRFvjMRqN9l9Zit6A6Z3Dp9MPKAEm6WN2Yto4OVpTJwUDtL4CM6H0SZ8JkfmG3fsqvOU3MdlrYM0NEMFW7WLWth0rqa3PFmcL/s964/S4E1P3-tales_of_Aris_Elatis-(seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com)1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="964" data-original-width="680" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6gAMNh2QeGvBlv3ihUtLyAs-sVNH3Tpbl0rTk-dlBcJkkmVQd4yNJEEpEgvJFRrdiP-LJLgrOJmkxXwEqTd8UhjHqRFvjMRqN9l9Zit6A6Z3Dp9MPKAEm6WN2Yto4OVpTJwUDtL4CM6H0SZ8JkfmG3fsqvOU3MdlrYM0NEMFW7WLWth0rqa3PFmcL/w141-h200/S4E1P3-tales_of_Aris_Elatis-(seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com)1.jpg" width="141" /></a></b></div><b><span style="font-size: medium;">(α)ορατος</span><br /></b><em>28-11-2022, 9-2-2023<br /><br /><br /><br /></em><a name='more'></a><p></p><p></p><p></p><p>0.<br />Νιρβάνα. Ησυχία. Ηρεμία.<br />Πράξη 1η.<br />Ένα πουλί κάθεται σε ένα κλαδί να ξαποστάσει. Δίπλα του ένα άλλο φτεροκοπά σε ένα ξόβεργο άπνοο. Εκείνο φεύγει τελικά τρομαγμένο και ξαναπετά. Δεν ξεκουράστηκε.<br />Πράξη 2η.<br />Ο αέρας έσπρωξε εκείνο το σύννεφο να πάει να αγκαλιάσει την κορυφή του βουνού ενώ ένα όνειρο ακροβατούσε ανάμεσα στους υδρατμούς του και την μοναξιά της.</p><p>1.</p><p>Βαρέθηκε να είναι αόρατος.<br />Να μην τον υπολογίζουν. Βάζοντας τον μπούσουλα με χρονική σειρά τους έπαιρνε όλους ο διάολος: οικογένεια, φήλους*, σχέσεις, συγγενείς, γνωστούς, συν“αδέλφους”, κοινωνία, γείτονες, “συν”τρόφους, όλους, όλες, όλα.<br />Να πάνε να γαμηθούνε, σκέφτηκε.</p><p>Όλα ξαναερχόντουσαν στην μνήμη, στο θυμικό, κυρίως μέσα από οργή και θυμό όταν κάτι στην καθημερινότητα –ναι αυτή η καργιόλα- συνήθως το έφερνε στην επιφάνεια. Αυτή τη φορά ήταν… κάτσε δεν θυμάται και πολύ καλά. Τι έχει πάθει άραγε η μνήμη του; Δεν ξέρει, αλλά πότε δεν θυμάται να είχε γερή μνήμη. Από μικρό παιδί σιχαινόταν την αποστήθιση. Και ίσως ο λόγος τελικά να ήταν αυτός. Η μνήμη. Με την έννοια φυσικά της εγκεφαλικής λειτουργίας και όχι της φιλοσοφικής αναζήτησης ή και ιστορικής πραγματείας.<br />Η μνήμη.</p><p>Εκείνος είχε αποτραβηχτεί από όλους και από όλα και προσπαθούσε να κάνει παρέα με ανθρώπους που τον υπολόγιζαν σαν άνθρωπο και σαν οντότητα και όχι σαν ένα παράθυρο για να περάσουν όμορφα τις κάποιες ώρες και να κουτσομπολέψουν τα ενδότερα του καθενός. Πράγμα που κάνουν οι περισσότεροι δυστυχώς, ιδίως σε κλειστές κοινωνίες που τα πράγματα συνήθως είναι πιο διάφανα.</p><p>Προσπαθούσε να θυμηθεί πότε ξεκίνησε να είναι αόρατος και η άκρη του νήματος έφτασε από τότε που γεννήθηκε και κορυφώθηκε μετά τα 12 του χρόνια αυξανόμενα και ανοδικά σύμφωνα με το τέμπο που έδινε η άσχημη κατάσταση στην οικογένεια του. Δεν είχε καταλάβει τότε. Τώρα με το φευγιό του πατέρα του μπήκαν τα πράγματα σε μία σειρά. Και ειδικά μετά το μήνυμα από το παρελθόν. Κατάλαβε και κατανόησε πολλά περισσότερα τότε.</p><p>Αλλά τι να πρωτοθυμηθεί; Είχε κουραστεί και η μόνη διέξοδος και παρηγοριά του ήταν τα blog του που εκεί μέσα δημιουργούσε με λέξεις και εικόνες σταθερές ή κινούμενες. Η μόνη του πραγματική παρηγοριά. Ήταν και η κοπελιά βέβαια. Αλλά είχε πολλά ερωτηματικά. Πάρα πολλά από τον 1ο χρόνο σχέσης τους, κιόλας. Και παρόλο που νόμιζε πως ο χρόνος και η απόσταση θα τα ξεκαθάριζαν όλα συνειδητοποίησε πως πολλές φορές τα θόλωναν ακόμα περισσότερο. Αλλά κουράστηκα να βάζει “τέλος”· την άφησε στην τύχη της.</p><p>Κι όλα αυτά επειδή το μυαλό του δεν μπορούσε να καθαρίσει από αυτά που τον βασάνιζαν: το οικογενειακό του παρελθόν και παρόν, η «ατυχία(;)» του στις δουλειές, και στους ΑΝθρώπους γύρω του. Πίκρα, πολύ πίκρα συσσωρευμένη που δεν τον άφηναν να δει καθαρά το παρόν, και να μην σκεφτεί το χθες και το αύριο, με τρόπους που σε κάνουν αυτές οι σχέσεις (και σκέψεις) να πνίγεσαι και όχι να λυτρώνεσαι από την μεταφορά τους μέσω του θυμικού και στον ψυχισμό σου.</p><p>Αόρατος το λοιπόν. Αόρατος στους συν“αδέλφους”, στους “συν”τρόφους, αόρατος σε παλιούς και νέους φήλους. Της τύφλωσης γενικώς.</p><p>Είχε αλλάξει βέβαια κι αυτός πολύ: βαρέθηκε να κάνει τον πρόθυμο πάντα μαλάκα που πρώτος θα χαιρετίσει στο δρόμο, πρώτος θα πάρει τηλέφωνο για ραντεβού, πρώτος θα πάει στο σημείο του ραντεβού και πρώτος θα προθυμοποιηθεί για το οτιδήποτε. Όχι ρε κερατάδες τέλος πια ο μαλάκας! Χαιρετίστε πρώτοι εσείς, πάρτε εσείς τηλέφωνο, προθυμοποιηθείτε πρώτοι εσείς και ΑΝ ο λόγος που θα το κάνετε μου αρέσει και μου ταιριάζει μπορεί και να απαντήσω! Άντε γαμηθείτε στο φινάλε.</p><p>Καλύτερα μόνος παρά άνθρωποι τοξικοί που σε πνίγουν. Αυτά σκεφτόταν.<br />Τα όρια ήξερε πως τα βάζουμε εμείς: ο καθένας και η καθεμία από εμάς, εντελώς μόνοι και γυμνοί μπροστά σ’έναν καθρέφτη. Τα όρια αυτά τα (δια)προσωπικά ήταν καθαρά εσωτερικά και έδειχναν την εκάστοτε ατομική κατάσταση που επικρατούσε στο εγκεφαλικό και στο νευρικό σύστημα του κατόχου τους. Άρα ήταν σαφώς εντελώς υποκειμενικά αφού ήταν προσωπικά και ως τέτοια έπρεπε να είναι σεβαστά από όλους, αφού όλοι και όλες υπόκεινται σε αυτά.<br />Αυτά σκεφτόταν και περνούσαν οι ώρες πότε χαζολογώντας στο διαδίκτυο ακούγοντας τζαζ, πότε ραδιόφωνο με πολιτικούς σχολιαστές ή ατενίζοντας το υπέροχο γέμισμα/φόντο του παραθύρου στο πατρικό του.</p><p>Είχε μια άχαρη δουλειά να τελειώσει. Και πίστευε εντέλει πως την έκανε καλά.</p><p>2.</p><p>Το επόμενο πρωινό σηκώθηκε με πονοκέφαλο. Δεν ήταν και κάτι πρωτόγνωρο το τελευταίο καιρό. Μια το ένα, μια το άλλο, το κεφάλι του πολλές φορές ήταν σαν σε μία μέγγενη εγκλωβισμένο και ο ατέρμονας κοχλίας της έσφιγγε τα μάγουλα της ανάλογα με τις διαθέσεις της ομήγυρης. Αλλά (και) αυτό έπρεπε να το βάλει σε μία τάξη: δεν έπρεπε «οι άλλοι» να καθορίζουν την ψυχική του διάθεση. Τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό.</p><p>Προσπαθούσε να θυμηθεί το τόσο έντονο όνειρο που μόλις είχε δει. Ήταν κάτι ψήγματα παλιών ένδοξων ονείρων όπου πετούσε και γύρναγε τον γνωστό του κόσμο, την γειτονιά του, σαν πουλί στον ουρανό. Ίσως γι’αυτό ενδόμυχα το αγαπημένο του blog να είχε τόσο σχετικό όνομα. «Άδραξε Τον Ουρανό», «άδραξε τα σύννεφα», κοιτάζοντας από το παράθυρο και το πληκτρολόγιο έπαιρνε φωτιά: είτε ρευστών εικόνων του μυαλού που μετουσιώνονται μέσω των δακτύλων σε γράμματα φθόγγους συλλαβές και λέξεις είτε μέσω σταθερών εικόνων που παίρνουν το σχήμα ενός φακού με μηχανική υποβοήθηση είτε μέσω εικόνων που παίρνουν κίνηση μέσω ενός προγράμματος επεξεργασία τους.</p><p>Θυμότανε αυτές τις ουράνιες περιηγήσεις με φτερά να είναι τα χέρια του σε σχήμα σταυρού. Πόσο όμορφες εποχές. Τι πέταγμα ήταν αυτό, τι ελευθερία! Πόση ξεγνοιασιά! Μετά, γνωρίζοντας τον κόσμο το πουλί, κρύφτηκε…<br />…πότε σε μια κουφάλα ενός δέντρου πότε σε μια σπηλιά ενός βουνού. Βλέπεις αγαπητέ μου αναγνώστη τα βουνά και τα δέντρα δεν έλειπαν ποτέ από τα όνειρα του ή τα ξύπνια του.</p><p>Μετά σκέφτηκε πως υπήρχε και μία άλλη μορφή –κι αυτή όπως και η προηγούμενη μάλλον από ήρωες του celluloid- που του έκανε επίσκεψη στα όνειρα του σε προεφηβική και εφηβική ηλικία: αυτή του αόρατου ανθρώπου. Που να ήξερε πως αυτή η μορφή θα έπαιρνε το σχήμα της γνώμης, της θέασης ή της άποψης που είχαν πολλοί γι’αυτόν στο μέλλον. Ή τουλάχιστον αυτό νόμιζε. Η αλήθεια ίσως ήταν κάπου στην μέση, όπως σχεδόν σε όλα τα πράγματα νομίζουμε πως είναι. Αλλά είναι;</p><p>Όταν είδε πως ο επώνυμος κωμικός αγνόησε την οικονομική προσφορά αλληλεγγύης του και δεν του έστειλε ούτε ένα διαδικτυακό «ευχαριστώ» (πόσο άραγε να είναι αυτό σε χρόνο; 10 δευτερόλεπτα; 8 δευτερόλεπτα; αναρωτιότανε και τα έπαιρνε ακόμα περισσότερο στην κράνα), όταν το ίδιο έκαναν και οι διαχειριστές μιας αντισυστημικής ιστοσελίδας λίγο αργότερα, όταν το ίδιο είχαν ξανακάνει μία ομάδα εθελοντικής προσφοράς δωρεάν συσσιτίου παλιότερα, όταν τον αγνόησε εντελώς ένας δημοσιογράφος ενώ έγραψε σχετικό άρθρο (ως μέλος της οικουμενικής λέσχης της «δημοσιογραφίας πολιτών») με το θέμα που είχε προκύψει στην επικαιρότητα και εκείνος εύστοχα το είχε αναδείξει αλλά προτίμησε –ο δημοσιογράφος- να προλογίσει στο διαδικτυακό του podcast μόνο κάποια υποτυπώδη σχόλια με άτομα που δεν είχαν καμία επαγγελματική επαφή με το θέμα σε αντίθεση με αυτόν, όταν το ίδιο έκανε ο συν“άδελφος” του (σε πολλά εισαγωγικά έβαζε την λέξη συνάδελφος) καθημερινά και επανειλημμένα, όταν το ίδιο ένιωθε πως έκανε η μάνα του και ο αδερφός του σκεφτόμενοι η μεν πρώτη «θα τα καταφέρει αυτός ο άλλος είναι το πρόβλημα» ενώ ο άλλος απλά… τίποτα ως παρτάκιας που ήταν και είναι, όταν το τελευταίο κρούσμα φήλων ήταν η πλήρη απουσία αλληλεγγύης στον πόνο και στην κούραση του άλλου λες και οι φήλοι είναι μόνο για να λες τα εσώψυχα σου ως κουτσομπολίστικη και «για-να-περνάει-η ώρα» στάση και όχι αυτό να μετουσιωθεί σε κάτι χειροπιαστό και ουσιαστικό.</p><p>Έτσι, παράτησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οριστικά (ήταν το κερασάκι στην τούρτα όλα τα παραπάνω) φτάνοντας και στο σημείο να κάνει unfollow από παντού, “αποχαιρέτησε” τους φήλους που δεν είχε προτιμώντας την μοναχικότητα της επιλογής παρά την κενότητα της –όποιας- “παρέας”, συνειδητοποίησε –για άλλη μια φορά- πως δεν μπορείς να υποχρεώσεις τον άλλο να ενδιαφερθεί για τον εαυτό του και πόσο μάλλον για σένα ή να μην υπάρχουν δύο μέτρα και δυο σταθμά στην άλλη περίπτωση και τέλος αποφάσισε πως δεν αξίζει κανείς να κάνει θυσίες μονομερώς και άρα εφόσον ήταν μόνος θα έπραττε ως τέτοιος, πέφτοντας όλο το βάρος πάνω στα ιστολόγια του –άλλος ρίχνει το βάρος στη δουλειά του ή στα παιδιά του- και στην υπόσχεση στον ίδιο του τον εαυτό πως αυτά δεν θα τον πνίξουν αλλά θα είναι το μέσο, το παράθυρο με τον έξω κόσμο της ψυχής του, και το βασικότερο όλων να μην τον εμποδίζουν και από τις άλλες προσωπικές του δημιουργίες που οι οποίες δεν είναι φυσικά μόνο ο γραπτός λόγος αλλά και οι χειρώνακτες ενασχολήσεις και η ψυχική και σωματική υγεία μέσω μία από τις οδούς που ήταν πολύ προσφιλείς γι’αυτόν αυτή του περιπατητή και του πεζοπόρου. Και φυσικά η αναζήτηση εργασίας, όπου κι αν τον πάει αυτή.</p><p>Θα συντρίψει αυτούς που τον έβλεπαν αόρατο με την απουσία του ή τουλάχιστον θα συμβιβαζόταν με τις απολύτως αναγκαίες και υποχρεωτικές συμβάσεις της ζωής (του). Αυτό ήθελε, αυτό θα προσπαθούσε, άσχετα με το αποτέλεσμα. Μια τέτοια υπόσχεση είχε δώσει στον εαυτό του.<br />Πάλι.</p><p>Έμελλε να αποτυπωθεί αυτό στην πράξη και όχι απλά να ήταν κάποιες ακόμα «σκέψεις στο χαρτί».</p><p>________<br />*φήλος = φίλος + ήλος<br />Έτσι την γράφει πια την λέξη· μην σας τρομάζει.<br /><br /></p><p><img alt="" class="alignnone size-medium wp-image-3354" height="300" src="https://seizetheskythoughtsonpaper.files.wordpress.com/2023/02/s4e1p3-tales_of_aris_elatis-seizethesky-thoughtsonpaper.blogspot.com1_.jpg?w=212" width="212" /></p><p><img alt="" class="alignnone size-medium wp-image-3357" height="300" src="https://seizetheskythoughtsonpaper.files.wordpress.com/2023/02/s4e1p3-tales_of_aris_elatis-seizethesky-thoughtsonpaper.blogspot.com2_.jpg?w=212" width="212" /></p><p><img alt="" class="alignnone size-medium wp-image-3356" height="300" src="https://seizetheskythoughtsonpaper.files.wordpress.com/2023/02/s4e1p3-tales_of_aris_elatis-seizethesky-thoughtsonpaper.blogspot.com3_-1.jpg?w=212" width="212" /><br /><br /><br /></p>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-86736816079708322042022-12-25T21:00:00.002+02:002022-12-25T21:00:52.495+02:00Αποδικτύωση | UnNet: fuck facebook-twitter-instagram-whatsapp<b><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZzP3g-uWkA8oBnMjYOY0R_MsWAx8hFvBsOuK2xEdcrkexm3fIy6ixcXEodtrImmR7VEvBDXP6CQ5AN293Y73kbZtss_BKUPTyZNCt-BtzYWw3yMHMAl8zkcRTfmKojijPJXPlZmYmf6A_ZUB6DtIGdi4GwF-QXoj0g2kHoK7nU00bOjuWhWlarxnW/s1026/2022-12-25-seizeTHEsky-thoughtsONpaper(4,1).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1026" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZzP3g-uWkA8oBnMjYOY0R_MsWAx8hFvBsOuK2xEdcrkexm3fIy6ixcXEodtrImmR7VEvBDXP6CQ5AN293Y73kbZtss_BKUPTyZNCt-BtzYWw3yMHMAl8zkcRTfmKojijPJXPlZmYmf6A_ZUB6DtIGdi4GwF-QXoj0g2kHoK7nU00bOjuWhWlarxnW/w141-h200/2022-12-25-seizeTHEsky-thoughtsONpaper(4,1).jpg" width="141" /></a></div>Αποδικτύωση | Unnet</span></b><br />25-12-2022,17:15<br /><i>Unfollow the big spying social media forever. </i><span><a name='more'></a></span><br /><br /><br />Είναι τόσα πολλά τα χρόνια της μοναχικότητας, που κατάντησαν να είναι και χρόνια μοναξιάς. Εντάξει είναι αυτό τα είδος μοναξιάς που δεν το λες και απόλυτο αλλά είναι εκείνο που ενώ είσαι μέσα σε μια χούφτα ανθρώπους –στην κυριολεξία- είσαι μόνος σου. Δεν αισθάνεσαι απλά ή το “υποπτεύεσαι” ή το υποθέτεις, δεν το ένα, δεν το άλλο: είσαι. Το ζεις. <br /><br />Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ταβάνι σε αυτά που μπορούν και θέλουν να δώσουν. Βασικά όλοι έχουμε: άλλοι σταματούν στο ταβάνι του σπιτιού τους, άλλοι στου Εγώ τους και άλλοι ελάχιστοι έχουν για ταβάνι τα άστρα σε έναν αφεγγάρωτο ουρανό βραδινό. Τι να το κάνεις το ταβάνι από τσιμέντο, τι; Ή ένα ταβάνι γεμάτο από ματαιοδοξία, τι; (Εγώ έχω –ακόμα- ως ταβάνι τα σύννεφα, ας πούμε.) <br /><br />Έτσι και οι εξαρτήσεις, σου δημιουργούν την ψευδαίσθηση για κάτι και άντε εσύ μετά να απεξαρτηθείς. Χρόνια το πάλευα να κόψω το τσιγάρο για παράδειγμα και κάποια στιγμή το κατάφερα: μαχαίρι. Έτσι ακριβώς –σε ποιο ήπια είναι η αλήθεια μορφή, κατάφερα από το 2020 σταδιακά να οριστικοποιήσω τις βεβαιώσεις που μάζευα για το ρόλο και ποιος είναι μέσα μου ο αντίκτυπος και η αλληλεπίδραση που έχω ή που θέλω να έχω την δεδομένη χωροχρονική στιγμή με τα μεγάλα social και πιο συγκεκριμένα με το facebook και το twitter. <br /><br />Ναι, είναι ξεκάθαρα μία από τις μάστιγες της εποχής μας: αυτή η τεράστια ψευδαίσθηση πως ανήκεις κάπου ενώ –για τον περισσότερο κόσμο- δεν ανήκεις πουθενά. Σου λένε «χρόνια πολλά» στις γιορτές και στα γενέθλια και στην ονομαστική σου εορτή μέσα από την αντίστοιχη εφαρμογή του facebook ή επειδή είσαι φίλος τους εκεί. Και αν το απενεργοποιήσεις ή δεν έχεις λογαριασμό ούτε καν σου λέει κανείς τίποτα. Φοβερή επικοινωνία, τι να σας πω! <br /><br />Ή το άλλο, που λίγο πολύ έχουμε βρεθεί όλοι: να είσαι σε μια πολύ μεγάλη παρέα και στην ουσία να είσαι μόνος. Βέβαια το πόσοι το συνειδητοποιούν ή το καταλαβαίνουν εκούσια κυρίως είναι μια άλλη κουβέντα, που θέλει ψυχοκοινωνική ανάλυση. Μα τι σου λέω και εσένα αναγνώστη μου, αγαπημένε. Αντί να “χαρούμε” τις «γιορτές» εγώ κάθομαι χριστουγεννιάτικα και γράφω τέτοια πράγματα. <br /><br /><ul style="text-align: left;"><li>Πόσο μισώ τις (θρησκευτικές ειδικά) γιορτές και τις εθνικές επετείους! </li></ul><br />Χριστούγεννα, Πάσχα, δεκαπενταύγουστο, πολιούχους, εκκλησίες, παπάδες, χριστιανούς, ορθόδοξους, μωαμεθανούς, καθολικούς, ναούς, «καθώς πρέπει» οικογένειες με τα δώρα και τις ευχές και τους άγιους Βασίληδες αυτές των στερεοτύπων και των κοινωνικών προβολών. Για μένα γιορτές είναι γλέντι με ανθρώπους που πραγματικά υπάρχει αμοιβαίο νοιάξιμο και αγάπη, είτε είναι φίλοι είτε είναι το οτιδήποτε και βρισκόμαστε να χορέψουμε, να τα πιούμε και να φάμε μέχρι τελικής πτώσεως! Με τραγούδι, χορό και συντροφική παρέα. Όχι όμως το στυλάκι «δεν έχω κάτι καλύτερο και είμαι μαζί σου» ή με τις εκάστοτε κοινωνικές επιταγές. Τις άλλες των “κοινωνικών επιταγών” και της «παράδοσης» ούτε να τις βλέπω. <br /><br />Ξέρω πάλι ξεκίνησα και πλατειάζω. Αλλά στα αρχίδια μου πια! Σε ποιον θα δώσω λογαριασμό;! Έκοψα τα δύο μεγάλα σόσιαλ μαχαίρι για να αποφύγω αυτούς τους καριόληδες ιδιώτες-καταναλωτές που σου γαμούν την ψυχή σου, όπως και να λέγονται, όποια κοινωνική σχέση κι αν έχεις μαζί τους. Που σε γαμάνε είτε με την αδιαφορία τους, είτε με το ψεύτικο νοιάξιμο τους, είτε με το ένα, είτε με το άλλο και πάει λέγοντας. Την κλειδαρότρυπα και την κουτσομπόλα το facebook και τις κολεγιές vs μοναξιές το twitter. Την στην ψύχρα ωμή και κυνική λογοκρισία των μέσων (φυσικά με πρωταγωνιστή το facebook) που η μεγάλη πλειοψηφία όπως είναι φυσικά των χρηστών απλά αδιαφορεί: όπως συμβαίνει και έξω στην πραγματική και όχι μόνο στην διαδικτυακή ζωή. Πως μπορείς να ανήκεις σε μια τέτοια «κοινότητα» χρηστών είτε στον άμεσο κοινωνικό σου περίγυρο (από συγγενείς, φίλους, γνωστούς) ή στον ευρύτερο (από συντρόφους, συναδέλφους, διαδικτυακούς φίλους, κτλ). Όλους τους παραπάνω και καθένα ξεχωριστά βάλτε τους σε εισαγωγικά μιας και απέτυχαν οι διαπροσωπικές μας σχέσεις: είτε “φταίνε” αυτοί, είτε “φταίω” εγώ, σημασία έχει το αποτέλεσμα: υπάρχει Απόσταση. Τεράστια ή μικρή ανάλογα με την περίπτωση. <br /><br />Αλλά προσωπικά, όταν είναι να δώσω τα δίνω όλα. Α, όλα κι όλα. Πάντα καλοπροαίρετα και χωρίς πισινές, χωρίς αρχικά περιορισμούς και τρώω φυσικά πάντα τα μούτρα μου· και μετά μαζεύομαι· και μετά φυλάγομαι. Κι έφτασα τώρα στη φάση να λέω αν δεν μου μιλήσεις πρώτα εσύ εγώ δεν κάνω το πρώτο βήμα. Εντάξει, δεν είμαι και 30 ετών, 52 είμαι άκλητα, και δεν μπορώ άλλο ναρκισσισμό, ξερολίαση, ωχαδερφισμό, παρτακισμό και καργιολίαση δίπλα μου. Μεγαλώσαμε πια. Μάθαμε και πάθαμε. Και (όμως) συνεχίζουμε. <br /><br /><ul style="text-align: left;"><li>Για πείτε μου τι έγινε με την διάλυση της Υγείας και του Ε.Σ.Υ. βγήκε ο κόσμος, διαμαρτυρήθηκε; Τι καργιόλια που είναι όλοι; Τι ψεύτες υποκριτές και παρτάκηδες; Μπα, θα πέσει πολύ βρισίδι σήμερα… </li></ul><br />Έτσι που λες. Δεν μπορείς στην τελική η θεία σου που δεν ξέρει τι θα πει διαδίκτυο να έχει λογαριασμό στο facebook και να κουτσομπολεύει ή τον προϊστάμενο σου να κατασκοπεύει ή τον “φίλο” σου να αδιαφορεί. Μία, δύο, άντε γεια. Τι μέσο είναι αυτό (και τι νοοτροπία το βασικότερο) που αν δεν κάνεις σχόλια δεν σου κάνουν ή όταν είσαι φτασμένο account (μη χέσω!, aka twitter) να κοιτάς αφυψηλού; Αυτό λέγεται επικοινωνία με τα ανταποδοτικά σχόλια και τις ανταποδοτικές φατσούλες και τα ανταποδοτικά favs? Τι μαλακιές είναι αυτά ρε; Πως φτάσαμε ως εδώ γαμώ το κέρατο μου το τράγιο; <br /><br />Θα σου λύσω τις απορίες σου αναγνώστη μου διότι πολύ απλά πάντα έτσι ήταν η κοινωνία μας. Εγώ ως άτομο με αναλυτική σκέψη και προσεκτική παρατήρηση μέρους (το «όλον» αδυνατώ και το δω και να το κατανοήσω) της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης έβλεπα και άκουγα και (κυρίως) ένιωθα μέσα από τον κοινωνικό μου περίγυρο, που αργότερα έγινε κυρίως διαδικτυακός γιατί σιχάθηκα τον πραγματικό, μπας κι έβρισκα μια καλύτερη τύχη σε αυτό που λέμε επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Όχι δεν είχα, έως τώρα. Ή μάλλον είχα για κάποιες χρονικά βραχύβιες περιόδους, για να είμαι σωστός. Ποτέ δεν το βάζω κάτω, απλά τώρα (ή το προσπαθώ ουσιαστικά τουλάχιστον να) κρατώ τα ηνία δεν αφήνω πια αχαλίνωτο τον εαυτό μου (και τα πάθη/λάθη του). <br /><br /><ul style="text-align: left;"><li>Οι σχέσεις πάντα ήταν παροδικές και με ταβάνι όπως ανέφερα παραπάνω. Τόσο όσο ρε παιδί μου, πως το λένε; Γκέγκε;! </li></ul><br />Έτσι ήρθαν και κάποια γεγονότα στη ζωή μου που το επέτειναν αυτό. Να πάρω δηλαδή αποστάσεις αποστασιοποίησης από όλο αυτό, το κοινωνικό στην πραγματική ζωή και το διαδικτυακό στην εικονική, μιας που πρέπει πάντα να αυτοπροσδιοριζόμαστε και να επανατοποθετούμαστε στις νέες συνθήκες με βάση πάντα –όπως λέω και τονίζω- την χωροχρονική κατάσταση και διάσταση στην οποία ζούμε. Οι αποφάσεις δεν μπορούν να είναι άπαξ και διαπαντώς. Συνεχώς και σωστά πρέπει να τις επαναπροσδιορίζουμε: ανάλογα την ηλικία και τις εμπειρίες μας και το βασικότερο ανάλογα με το τι έχουμε ανακαλύψει για τον εαυτό μας. <br /><br />Γιατί το κλειδί είναι πάντα εσωτερικό: να βρεις τα όρια σου και να μπορείς να ελίσσεσαι ανάμεσα τους χωρίς να είναι καταστροφικό για το Είναι σου. Η αυτογνωσία ανάλογα επαναλαμβάνω την χωροχρονική της διάσταση είναι η πόρτα που θα ανοίξει και θα γεμίσεις Φως. Αλλά τα πάντα γύρω σου, άτομα ιδιώτες-καταναλωτές, καταστάσεις, συνθήκες είναι εκεί να σου αποσπούν την προσοχή και να σε αποπροσανατολίζουν. <br /><br />Και ξαναπιάνω το νήμα. Προσωπικά το διαδίκτυο το έχω φάει με το κουτάλι από το 2002! Ναι: είκοσι ολόκληρα χρόνια! Έχω γράψει πολλά γι’αυτό και θα τα βάλω σε συνδέσμους κάτω από την ανάρτηση. Αν το βλέπεις το διαδίκτυο όπως εγώ σχεδόν από την αρχή (δηλαδή όχι ως αυτοσκοπό αλλά ως εργαλείο για να γνωρίσεις καινούργιους ανθρώπους έξω στην πραγματική ζωή) τότε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και σου καταστρέφει αυτό το εργαλείο θέλοντας και μη. Είναι απλά ένα σκουριασμένο χαλασμένο εργαλείο και το πετάς. <br /><br />Έτσι είναι και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης με την δικιά μου εμπειρία, αντοχές και όρια. Δεν μου αρκούν πια: να περνάς ώρες σε μια οθόνη για να νομίζεις πως ανήκεις κάπου. Το μόνο που απέκτησα από την επαφή μου με τα ΜΚΔ και έχει μια συνεχή διάρκεια 15 χρόνων (…από το Νοέμβρη του 2007!) είναι να καταλάβω καλύτερα και πιο βαθειά την «νέα» πια ανθρώπινη ψυχολογία, ψυχοσύνθεση και κοινωνική αλληλεπίδραση και το βασικότερο να αποχτήσω και να γεννήσω τον προσωπικό μου διαδικτυακό χώρο που δεν είναι άλλος από τα ιστολόγια μου και την συγκεκριμένη blogόσφαιρα που αυτά ζουν και αναπνέουν. <br /><br />Ναι, παιδιά πραγματικά εγώ δεν έκανα (με μία σύντροφο εννοώ, άντρας γράφει το κείμενο) αλλά κατάφερα να γεννήσω δημιουργικά και διαδικτυακά παιδιά: τα blog μου. Αυτό είναι προσωπικά για μένα το νόημα της ζωής: να Δημιουργείς. Είτε φέρνοντας στη ζωή μια άλλη Ζωή ενός νέου ανθρώπου που δεν είναι κτήμα σου και (που θα έπρεπε να) είναι γεννημένος μόνο μέσα από την Συντροφικότητα, το Νοιάξιμο και την Αγάπη για να μην είναι δυστυχισμένος, είτε γράφοντας ένα επιστημονικό ή δημοσιογραφικό άρθρο, εικονοπλαζόμενος ένα ποίημα ή ένα πεζογράφημα, φωτογραφίζοντας μία εικόνα, κατασκευάζοντας ένα χάλκινο φωτιστικό, ζωγραφίζοντας ένα πίνακα, ανασυνθέτοντας ένα βίντεο, παίζοντας μουσική, συμμετέχοντας ενεργά και οριζόντια σε ένα πρωτοβάθμιο σωματείο, σκεπτόμενος ένα στίχο, πλάθοντας ένα γλυπτό, είτε δημιουργώντας σκέψη, γνώση, πολιτική, χαρά, τραγούδι και γέλιο μέσα από μία συντροφική παρέα. <br /><br />Ναι για μένα η δημιουργία είναι το ύψιστο αγαθό και σκοπός της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη. Είναι Ο Αυτοσκοπός, χωρίς όμως να γίνεται θηλιά στο λαιμό όπως τίποτα δεν πρέπει άλλωστε. Είναι αυτό που θα αφήσεις πίσω, για τους άλλους ή θα αλληλεπιδράσεις μαζί τους εν ζωή. Και φυσικά τα βάζω όλα στο ίδιο ζύγι: ότι μπορεί και θέλει, ανάλογα με τις δυνατότητες του, ο καθένας θα δώσει. Κανείς δεν είναι τέλειος ή άχρηστος σε αυτή τη Ζωή. Διότι όλα είναι αλληλοεξαρτώμενα και κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς σκέψη, μουσική, γέλιο και την γέννα ενός νέου (φυτικού ή ζωικού) πλάσματος από όπου κι αν προέρχεται αυτό. Αυτός (θα έπρεπε να) είναι ο σκοπός μας: να μην είμαστε σαν τα ζώα, να ζούμε δηλαδή μόνο με ένστικτα και ορμές, αλλά να δημιουργούμε και να ανασυνθέτουμε Πολιτισμό. Αλλιώς ΔΕΝ λέγεσαι Άνθρωπος αλλά δίποδο τέρας, όπως τα περισσότερα που μας περιβάλλουν και μας καταβάλλουν. <br /><br />Και επειδή είμαι πολυπράγμων (πολυτεχνίτης γράφω στο βιογραφικό μου) και επειδή βαριέμαι την μονοτονία, όλες μου τις ασχολίες κατάφερα να τις αναδείξω/συγκεντρώσω μέσα από τα ιστολόγια μου που έχουν φτάσει έντεκα (11) τον αριθμό, που σαφώς τα πραγματικά ενεργά είναι λιγότερα -μόλις πέντε (5). Τα άλλα είναι blogs ευρετηριασμού - καταλογοποίησης - περιεχομένου. <br /><br /><ul style="text-align: left;"><li>Fuck Facebook. Fuck Twitter. Fuck Instagram. Fuck WhatsApp. Fuck big social networks. </li></ul><br />Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ειδικά αυτά τα οποία είναι άμεσα λογοκριμένα (μην ξεχνάτε όλα τα σκάνδαλα υποκλοπών και προσωπικών δεδομένων που έσκασαν τον τελευταίο χρόνο ειδικά, αλλά από το 2019 και μετά γενικότερα, για το facebook και την άμεση εμπλοκή εταιρειών και του αμερικανικού κράτους ειδικότερα) facebook, twitter, whatsapp, instagram και google ο κόσμος κανονικά θα έπρεπε να τα κάνει πέρα. Προσωπικά τα κατάφερα σε όλα εκτός από την google η οποία είναι πάρα πολύ και 100% μπλεγμένη σε όλα αυτά που κάνω: gmail, blogger, calendar, contacts, youtube. Μπορώ να απεξαρτηθώ και από αυτή , αλλά αυτό απαιτεί πάρα πολύ χρόνο και πολύ όρεξη για να μπεις σε όλη αυτή την περιπέτεια και την διαδικασία από την αρχή. <br /><br />Εγώ ένα από τα βασικά που σταμάτησα τον σχολιασμό στα social, εδώ και πάνω από δύο χρόνια στο facebook και πάνω από ένα χρόνο στο twitter, είναι πως εκτός που τα είχα πάρει στο κρανίο με τους παρτάκηδες, ξερόλες, κουτσομπόληδες, συντρόφους, γνωστούς και αφυψηλού του διαδικτύου είναι πως έβλεπα πως δεν είχε να μου προσφέρει κάτι όλο αυτό σε σύγκριση με τον χρόνο που μου απαιτούσε από τον πραγματικό ελεύθερο δημιουργικό χρόνο μου ως το τίμημα. Διότι σε εμάς τους νεόφτωχους, των κάτω των 1000 ευρώ μισθό στο γΕλαδιστάν από μία δουλεΙα, ο πραγματικός μας πλούτος είναι αυτός μόνο του ελεύθερου δημιουργικού μας χρόνου. Τίποτα άλλο. .&- <br /><br />Άρα τελειώνοντας αυτό το πλατειασμένο κείμενο -ως συνήθως- αγαπητέ μου αναγνώστη (με τον όρο «αναγνώστη» ξεκαθαρίζω για άλλη μια φορά πως δεν αναφέρομαι φυσικά στον αρσενικό αναγνώστη αλλά στον Άνθρωπο αναγνώστη που μπορεί να είναι ότι φύλο, εθνικότητας, χρώματος, ράτσας, ηλικίας, ικανοτήτων, δεξιοτήτων, μορφολογίας κι αν θέλει κι αν γουστάρει εκτός από μισάνθρωπος, ρατσιστής, ακροδεξιός, πατριδοκάπηλος, εθνικιστής και φασίστας που τους ήθελα απλά να βρουν την θέση που τους αξίζει: δύο μέτρα κάτω από την γη μια για πάντα) εύχομαι καλές γιορτές σε όσους πιστεύουν σε αυτές, καλή πρωτοχρονιά και ο νέος χρόνος να μας φέρει περισσότερη υγεία, γέλιο και έστω μικρές νίκες* τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, που πραγματικά έχουμε ανάγκη. <br /><br />Γιατί μην το ξεχνάμε ποτέ πως τα πράγματα και οι αναγνώσεις τους είναι πολυεπίπεδες, πολύπλευρες, πολυδιάστατες. Πάντα. Μονοδιάστατο μόνο είναι το μυαλό και η σκέψη του δογματικού ατόμου, ενώ του πραγματικά προοδευτικού Ανθρώπου είναι πάντα σκεπτόμενο και με κριτική ανάγνωση των γεγονότων, αφού αυτό που θα αμφισβητεί πάντα και πρώτα και πάνω απ’όλα θα είναι κυρίως τον ίδιο του τον εαυτό. <br /><br />Γιατί τέλος αν κάτι πραγματικά σε μαθαίνει η Ζωή -αρκεί να έχεις μάτια να δεις κι αυτιά να ακούσεις μονίμως ορθάνοιχτα- είναι πως:<br />«Οι σιγουράντζες μας τελειώσανε· Αναγνώστη Μου.» <br /><br /><br /><br />--------------<br />*Προσοχή! Δεν εννοώ τις εκλογές! Αλλά πχ τις νίκες πρωτοβάθμιων σωματείων ή εργατικών διεκδικήσεων, σε κοινωνικό επίπεδο. Σε προσωπικό ότι λαχταρά η ψυχούλα καθενός αρκεί αν μην παρενοχλεί άλλον.<div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZzP3g-uWkA8oBnMjYOY0R_MsWAx8hFvBsOuK2xEdcrkexm3fIy6ixcXEodtrImmR7VEvBDXP6CQ5AN293Y73kbZtss_BKUPTyZNCt-BtzYWw3yMHMAl8zkcRTfmKojijPJXPlZmYmf6A_ZUB6DtIGdi4GwF-QXoj0g2kHoK7nU00bOjuWhWlarxnW/s1026/2022-12-25-seizeTHEsky-thoughtsONpaper(4,1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1026" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZzP3g-uWkA8oBnMjYOY0R_MsWAx8hFvBsOuK2xEdcrkexm3fIy6ixcXEodtrImmR7VEvBDXP6CQ5AN293Y73kbZtss_BKUPTyZNCt-BtzYWw3yMHMAl8zkcRTfmKojijPJXPlZmYmf6A_ZUB6DtIGdi4GwF-QXoj0g2kHoK7nU00bOjuWhWlarxnW/w281-h400/2022-12-25-seizeTHEsky-thoughtsONpaper(4,1).jpg" width="281" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1bOoMrOs60SFWEqfH8EZiUcpCv4QB_qjZ7ZMLr_SrqWQuhaMEu4SgBmyVjnZWKgoXJT8_18SFBimLpVsneHD0c0kPRLXIIBKJryBsh4HxtnV25G1QvQLOovVjTTbIKHdGXBb6rK7I71LZo9tJeD_VV16rwTq6uHtbmW-1xXRUaz7xl4cfhcbxdtOK/s1026/2022-12-25-seizeTHEsky-thoughtsONpaper(4,2).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1026" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1bOoMrOs60SFWEqfH8EZiUcpCv4QB_qjZ7ZMLr_SrqWQuhaMEu4SgBmyVjnZWKgoXJT8_18SFBimLpVsneHD0c0kPRLXIIBKJryBsh4HxtnV25G1QvQLOovVjTTbIKHdGXBb6rK7I71LZo9tJeD_VV16rwTq6uHtbmW-1xXRUaz7xl4cfhcbxdtOK/w281-h400/2022-12-25-seizeTHEsky-thoughtsONpaper(4,2).jpg" width="281" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtDH65PBXpe5GuF8vxF-QTnjQQ8JthHwXvj_DXSpS9tmtNjHPI0YL1z_ONvq88Pu7i8bDQNmme3YrD8xHbLBWy-5ep7LxMOVeZYCCD_rNm6W0KrK3PKNirWCTaF11so57kV1VHrEl3gYZr0_RQq_2Xg-4JeAnQ8rLyl6XUMkbYFMK2BiIHUOYgzkLp/s1026/2022-12-25-seizeTHEsky-thoughtsONpaper(4,3).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1026" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtDH65PBXpe5GuF8vxF-QTnjQQ8JthHwXvj_DXSpS9tmtNjHPI0YL1z_ONvq88Pu7i8bDQNmme3YrD8xHbLBWy-5ep7LxMOVeZYCCD_rNm6W0KrK3PKNirWCTaF11so57kV1VHrEl3gYZr0_RQq_2Xg-4JeAnQ8rLyl6XUMkbYFMK2BiIHUOYgzkLp/w281-h400/2022-12-25-seizeTHEsky-thoughtsONpaper(4,3).jpg" width="281" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdcNsTMVbcEPwPLxmKMChb95M5yWxlPNmDfokaMXBXYQpTDMAsFXjZiZUC-_UY4hzLOSoLiHGva0qsoZoakH0-pOB6p1mTns9XQKeJe-1ZQ7nMCpmXsbJPH3ZH4lXP6uBOwFqycjQ_TCREN--bL88NEbmkQHjWAVCkMqa6AEuWzLxB_YLOxSoQrmwl/s1026/2022-12-25-seizeTHEsky-thoughtsONpaper(4,4).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1026" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdcNsTMVbcEPwPLxmKMChb95M5yWxlPNmDfokaMXBXYQpTDMAsFXjZiZUC-_UY4hzLOSoLiHGva0qsoZoakH0-pOB6p1mTns9XQKeJe-1ZQ7nMCpmXsbJPH3ZH4lXP6uBOwFqycjQ_TCREN--bL88NEbmkQHjWAVCkMqa6AEuWzLxB_YLOxSoQrmwl/w281-h400/2022-12-25-seizeTHEsky-thoughtsONpaper(4,4).jpg" width="281" /></a></div><br /><div><br /></div><div></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-77203918339739146462022-09-29T10:15:00.000+03:002022-09-29T10:15:28.751+03:00ΝΑΤΟ και ΕΕ: λυκοσυμμαχίες που πρέπει να καταστραφούν οριστικά από τους Λαούς<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieFdSjw7wpBQG-lG0tPDiS6uxn8sxpEROVpNQdWFok71bzzyXP7A2X_XMqKjDjblNpRaecpAfpU8H6GSeNga5TTACduTva-3SeghJoJdehwY42UVet8IQtuIOiyygDLgyygprBxcDMsrDrSZ2Evn3JHV2_7GEfQTGqG6mXmJ2zbFwDB6FmSFpr8Izs/s966/2022-9-29-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot(1.1).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="966" data-original-width="680" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieFdSjw7wpBQG-lG0tPDiS6uxn8sxpEROVpNQdWFok71bzzyXP7A2X_XMqKjDjblNpRaecpAfpU8H6GSeNga5TTACduTva-3SeghJoJdehwY42UVet8IQtuIOiyygDLgyygprBxcDMsrDrSZ2Evn3JHV2_7GEfQTGqG6mXmJ2zbFwDB6FmSFpr8Izs/w141-h200/2022-9-29-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot(1.1).jpg" width="141" /></a></div><div><b style="font-size: large;">ΝΑΤΟ και ΕΕ: λυκοσυμμαχίες που πρέπει να καταστραφούν οριστικά από τους Λαούς</b></div><span style="font-size: medium;">27,28-9-2022<br /><i>και σκέφτομαι πόσο λοβοτομημένος λαός έχουμε γίνει</i></span><div><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div><span style="font-size: medium;"><i><br /><span><a name='more'></a></span> </i></span><br /><br />Το ΝΑΤΟ (στρατιωτικά) και η ΕΕ (οικονομικά) είναι λυκοσυμμαχίες που πρέπει να διαλυθούν για να πάει μπροστά η Ευρώπη που μας αφορά άμεσα, οι Αγγλοσαξονικές χώρες κατά συνέπεια (ΗΠΑ, ΗΒ, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία) και τελικά και όλος ο κόσμος αφού όμως δεν αφήσει να γίνουν κάτι αντίστοιχο οι BRICS. <br /><br />Αρχικά έλεγα να γράψω ένα κείμενο που να αφορά τις ερχόμενες εκλογές, με αφορμή την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και σε συνάρτηση φυσικά με τη θέση του αυτόνομου-Πολίτη και Ιδιώτη-καταναλωτή μέσα σε αυτές, αλλά και των κομμάτων που θα μας “σώσουν”. <br /><br />Τελικά αποφάσισα να αρχίσω από το τελικό συμπέρασμα και να προχωρήσω ανάποδα. <br /><br />Φανταστείτε λοιπόν τον εαυτό σας, τους γειτόνους, τους φίλους, τους συγγενείς σας αλλά και όλη την κοινωνία να κάνει ένα χρονικό παρελθοντικό άλμα και να πηγαίνει πίσω στο χρόνο και στην δεκαετία του 1930. Έναν αγρότη που κοιτάει την δουλειά του και το χωράφι του, έναν μικροαστό που κοιτάει την οικογένεια του και το μαγαζάκι του και έναν προλετάριο να βγαίνει από ένα καπνισμένο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης στις 9 Μαΐου του 1936 και να πηγαίνει ήσυχα και ράθυμα στο σπιτάκι του, στη γυναικούλα του και στα παιδάκια του μετά το τέλος της κοπιαστικής εργασίας του. <br />Τι έγινε στις 9-5-1936; Τι επακολούθησε την δεκαετία του 1940; Και γιατί αυτή η δεκαετία ήταν ένα σημείο καμπής, ένα ορόσημο-σταθμός και πλήρους επανεκκίνησης ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας; <br /><br />Ελάτε τώρα στο παρόν και δείτε με ανοιχτή και αντισυστημική ματιά τι γίνεται στην πιο πολύπαθη γειτονιά του πλανήτη: Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Υεμένη, Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Ουκρανία και (συνεχώς) η Παλαιστίνη να έχουν καταστραφεί κυριολεκτικά ολοκληρωτικά μετά κυρίως την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και το ISIS και την ΑλΚάιντα να κάνουν την βρώμικη δουλειά των μυστικών υπηρεσιών, του ΝΑΤΟ και των συμμάχων του (Ισραήλ και πετρομοναρχίες του Κόλπου) που ευθύνονται αποκλειστικά για το αιματοκύλισμα εκατομμυρίων νεκρών, τραυματιών και πολλαπλάσιων εκτοπισμένων προσφύγων και μεταναστών. <br /><br />Η ΕΕ -δηλαδή κύρια και βασικά η Γερμανία- δεν έχει ευθύνη με το ΝΑΤΟ -δηλαδή κύρια και βασικά τις ΗΠΑ- για όλη αυτήν την καταστροφή έμψυχου υλικού και οικονομικού αφανισμού; <br /><br />Πως οι Ιδιώτες-καταναλωτές (και όχι οι αυτόνομοι-Πολίτες) της Ευρώπης και της Ελλάδας συγκεκριμένα να θέλουν να ευημερήσουν όταν γίνεται πόλεμος δίπλα μας και θα παγώσουν των χειμώνα λόγω έλλειψης καυσίμων ή αδυναμίας πληρωμής του ηλεκτρικού ρεύματος; <br /><br />Ποιος ευθύνεται γι’αυτά; Ο πόλεμος· στρατιωτικός και οικονομικός.<br />Ποιος (συνεχίζει να) διεξάγει τον στρατιωτικό πόλεμο; Το ΝΑΤΟ· με βασικό δόρυ τις ΗΠΑ και τους συμμάχους του Ισραήλ και πετρομοναρχίες του Κόλπου.<br />Ποιος (συνεχίζει να) διεξάγει τον οικονομικό πόλεμο στην Ελλάδα; Η ΕΕ, με βασικό δόρυ την Γερμανία και η ντόπια ολιγαρχία με τους υποτακτικούς πολιτικούς παρέα με το αστικό κράτος (βασικά την “δικαιο”σύνη και τα σώματα “ασφαλείας”), τους αστικούς θεσμούς (με βασικό πυλώνα την εκκλησία στην Ελλάδα) και φυσικά τα ξεπουλημένα ΜΜ“Ε”.<br />Ποια κόμματα ψήφισαν μνημόνια ή θα ψήφιζαν αν ήταν σε θέση κυβερνητική; Όλα τα αστικά κόμματα από το κέντρο -βάζοντας και την κεντρο“αριστερά” μέσα- έως και την άκρα δεξιά που είναι υπέρ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.<br />Ποιός ευθύνεται πρώτα και βασικά πάνω από όλους και όλα για την κατάντια της γΕλλάδας μας; Ο ντόπιος ψηφοφόρος Ιδιώτης-καταναλωτής, ο κοιτάζω-την-δουλίτσα-μου, ο κοιτάζω-την-πάρτη-μου, ο αναθεσάκιας, ο ωχαδερφιστής, ο σταρχιδιστής.<br />Ποιος ευθύνεται για την μετανάστευση και την προσφυγιά σε παγκόσμια κλίμακα; Ο πόλεμος· οικονομικός και στρατιωτικός.<br />Ποιος ευθύνεται γι’αυτά στην περιοχή μας είπαμε; Το ΝΑΤΟ (οι ΗΠΑ κυρίως δηλαδή) και η ΕΕ εν μέρει (η Γερμανία κυρίως δηλαδή). Τα είπαμε, μην τα ξαναλέμε.<br />Πως θα λυθεί ο πόλεμος (στρατιωτικός και οικονομικός) στην περιοχή μας; Αν φύγουμε και στην ουσία αν διαλυθεί (από) το ΝΑΤΟ και η ΕΕ (εν μέρει· μετά ο πόλεμος γίνεται εσωτερικός).<br />Ποιος ευθύνεται βασικά το ότι είμαστε μέσα και δεν φεύγουμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ; Ο ντόπιος ψηφοφόρος Ιδιώτης-καταναλωτής, ο κοιτάζω-την-δουλίτσα-μου, ο κοιτάζω-την-πάρτη-μου, ο αναθεσάκιας, ο ωχαδερφιστής, ο σταρχιδιστής. Αυτός και αυτή που ούτε καν κατά την περίοδο της κάλπης δεν νοιάζεται για τον συνάνθρωπο του/της και το μόνο που τον νοιάζει είναι η τσέπη του/της. Αυτός και αυτή που η έννοια Αλληλεγγύη σε όλες τις μορφές της του/της είναι άγνωστη εκούσια και 100% ηθελημένα. <br /><br />Πως περιμένεις ρε καημένε ραγιά Ελληναρά να προοδεύσεις όταν όλοι αυτοί (από το κέντρο -βάζοντας και την κεντρο“αριστερά” μέσα- έως και την άκρα δεξιά) ψήφιζαν ή θα ψήφιζαν αν μπορούσαν μνημόνια και έχουν ξεπουλήσει όλη την δημόσια περιουσία; Με ποια δικαιοσύνη όταν σκάνδαλα όπως Κοσκωτά, Βατοπέδι, εξοπλιστικά, χρηματιστήριο, λίστα Λαγκάρντ, SIEMENS, NOVARTIS, παιδεραστίας, τηλεφωνικών υποκλοπών, covid19 & ΕΣΥ μένουν ατιμώρητα και αδικαίωτα;<br />(Παρεμπιπτόντως μόνο τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ -και οι πολιτικοί που τα υπηρέτησαν και συνεχίζουν να τα υπηρετούν αλλού ορισμένοι- είναι οι βασικοί και κύριοι υπεύθυνοι για τα παραπάνω σκάνδαλα.) <br /><br />Πως υπάρχουν άνθρωποι που ψηφίζουν ή σκέφτονται να ψηφίσουν κόμματα όπως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (ειδικά για αυτά τα δύο κόμματα και τους πολιτικούς τους που προέρχονται από αυτά και εφαρμόζουν και αλλού τις ίδιες πολιτικές, είναι αδιανόητο πραγματικά), ΣΥΡΙΖΑ (ειδικά μετά την υπογραφή μνημονίων -και την ΔΗΜΑΡ μην ξεχνάμε- και επέκτασης των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στη χώρα και το συνεχιζόμενο σκύψιμο της μέσης στην ΕΕ-Γερμανία), ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (και όλων των ναζιστών αυτής της εγκληματικής παρακρατικής ακροδεξιάς συμμορίας όπου και αν πάνε και όποιο νέο κόμμα δημιουργήσουν, ειδικά μετά τις δολοφονίες και τις απόπειρες δολοφονιών) ή της υπόλοιπης άκρας δεξιάς τύπου ΛΑΟΣ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ (που και ψήφισαν μνημόνια και έχουν καλές τηλεπωλήσεις με… θεϊκά προϊόντα); Πως; <br /><br />Πως δεν είμαστε κάθε μέρα στους δρόμους; Πως; Μόνο για το σκάνδαλο του ΕΣΥ (υποστελέχωση, ελάχιστα κονδύλια για επισκευές νοσοκομείων και για έμψυχο και άψυχο υλικό, πρωτοβάθμια περίθαλψη, κτλ), της πανδημίας και του ότι 3.000 παιδιά (!) περιμένουν να χειρουργηθούν στο μοναδικό καρδιολογικό νοσοκομείο που θέλουν να κλείσουν θα έπρεπε να είμαστε <b>κάθε μέρα στους δρόμους</b>.<br />Αν βάλω Παιδεία, Δημόσια Περιουσία και Υποδομές (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΟΠΑΠ, ΛΑΡΚΟ, Ναυπηγεία, Χαλυβουργική, κτλ) θα έπρεπε να είμαστε <b>κάθε ώρα στους δρόμους</b>. Πως γίνεται να είμαστε κολλημένοι στους καναπέδες και στα social; Πως;<br />Και τέλος αν βάλουμε μέσα και το αντιπολεμικό κίνημα που έπρεπε να υπάρχει ενάντια στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ αλλά και το αντιευρωπαϊκό ενάντια στην Γερμανία και την ΕΕ, την «Ευρώπη των Λαών», το ευρώ, τα λόμπι και το χρηματοπιστωτικό της σύστημα θα έπρεπε να είμαστε <b>κάθε λεπτό στους δρόμους</b>. <br /><br />Προσπαθώ να γράψω κάτι και το γράφω θυμωμένα.<br />Γιατί είμαστε μόνο αυτοί οι ελάχιστοι του 5% να πούμε πράγματα αυτονόητα και λογικά που δεν είναι όμως τελικά για τους περισσότερους ηθελημένα και εκούσια δυστυχώς; <br /><br /><br />Και πάω στα καθ’ ημάς και στο κλείσιμο. <br /><br />Αυτό που δεν θέλει(;) να «καταλάβει» η σημερινή ταξική κομμουνιστική αριστερά (κοινοβουλευτική, εξωκοινοβουλευτική, οργανωτική, σπουδαστική και συνδικαλιστική) είναι πως ο κόσμος δεν θέλει εκούσια να ψηφίσει και να συμπορευτεί μαζί τους γιατί ξέρει πολύ καλά τι λένε: λένε να βγει έξω στον δρόμο και να παλέψει μέσα από τους Αγώνες και το Δίκιο. Ούτε εξαπατημένο είναι, ούτε πλανεμένο είναι ένα 30% με 40% του εκλογικού σώματος. Γνωρίζει πολύ καλά τι λένε οι Αγωνιστές. Ενώ ένα 30% με 40% είναι χαμένο οριστικά αφού ανήκει ξεκάθαρα σε όλες τις εκφάνσεις της δεξιάς. <br /><br />Και δυστυχώς όταν βγαίνει αυτός και αυτή στο δρόμο να παλέψουν για τον Αγώνα και το Δίκιο (ένα εν δυνάμει το πολύ 10% στην γΕλλάδα) βρίσκεται εκεί διασπασμένη, ανέτοιμη, εξουσιαστική, ποδηγετούσα και κομματοσκυλούσα να καταστρέψει-καπηλευτεί-σκοτώσει το Όνειρο, αντί να το οδηγήσει και να ηγηθεί σε δρόμους αυτοδιάθεσης, αλληλεγγύης, ενότητας, οριζοντιότητας, μαζικότητας, πάλης, αγώνα και θέσεις μάχης με πρόγραμμα και με οργάνωση κύρια και πάνω απ’όλα. <br /><br />Οι Ιδιώτες-καταναλωτές ελέγχουν την χώρα μέσω της ανάθεσης η οποία κατευθύνεται επιδέξια μέσα από συστημικούς δίαυλους χειραγώγησης (εκούσιας ή ακούσιας) από τους επικυρίαρχους. <br /><br />Τουλάχιστον μέχρι σήμερα αυτή είναι η εικόνα. Γιατί το αύριο αξίζει να το Ονειρευτούμε και να Παλέψουμε γι’αυτό όσοι και όσες θέλουμε να λεγόμαστε αυτόνομοι-Πολίτες που πιστεύουν στην αυτοδιάθεση, στην αλληλεγγύη, στην οικολογία προς πάσα κατεύθυνση και προορισμό, με όρους ταξικούς πάντα. <br /><br />Σήμερα όποιοι και όποιες δεν ξέρουν ή δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν τον ρόλο που έπαιξαν, παίζουν και θα συνεχίσουν στο άμεσο μέλλον να παίζουν, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Γερμανία, η ΕΕ, οι έλληνες εφοπλιστές και ολιγάρχες καθώς και τα ΜΜ“Ε” που διοικούν στην αποικία-μπανανία γΕλλάδα δεν υπάρχει σωτηρία γι’αυτούς και εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου να πληρώνουν δάνεια μια ζωή και να τους κυνηγούν οι τράπεζες.<br />Αυτοί και αυτές που ξέρουν αλλά συνεχίζουν να κοιτούν αλλού εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου να μείνουν και άνεργοι και άστεγοι μπας και καταλάβουν.<br />Και οι δυο κατηγορίες των πιο πάνω Ιδιωτών-καταναλωτών στην αποικία «η μοιραία γΕλλάς» -δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των ελληναράδων ραγιάδων- είναι όλοι και όλες αυτοί και αυτές που κρατούν κάτω την χώρα· μέσα στο βούρκο κυριολεκτικά. <br /><br />Το βασικό μας πρόβλημα δεν είναι τι κόμμα θα ψηφίσουμε αλλά το πως θα ξυπνήσουν οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας, οι γνωστοί μας, οι συνάδελφοι μας, οι γείτονες μας και ολόκληρη η κοινωνία. Και εμείς οι ίδιοι κοιτώντας στον καθρέφτη. Μόνο η ενότητα και η οριζόντια ιεράρχηση του ανθρώπινου δυναμικού σε ταξική βάση μπορεί να μας πάει μπροστά και να δώσει λύσεις μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις παντού.<br />Οι πολιτικοί, οι ολιγάρχες, η εκκλησία, οι μπάτσοι, οι δικαστές, οι ΑΡΔ, οι τραπεζίτες ξέρουν και κάνουν την δουλειά τους καλά.<br />Εμείς;<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieFdSjw7wpBQG-lG0tPDiS6uxn8sxpEROVpNQdWFok71bzzyXP7A2X_XMqKjDjblNpRaecpAfpU8H6GSeNga5TTACduTva-3SeghJoJdehwY42UVet8IQtuIOiyygDLgyygprBxcDMsrDrSZ2Evn3JHV2_7GEfQTGqG6mXmJ2zbFwDB6FmSFpr8Izs/s966/2022-9-29-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot(1.1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="966" data-original-width="680" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieFdSjw7wpBQG-lG0tPDiS6uxn8sxpEROVpNQdWFok71bzzyXP7A2X_XMqKjDjblNpRaecpAfpU8H6GSeNga5TTACduTva-3SeghJoJdehwY42UVet8IQtuIOiyygDLgyygprBxcDMsrDrSZ2Evn3JHV2_7GEfQTGqG6mXmJ2zbFwDB6FmSFpr8Izs/w450-h640/2022-9-29-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot(1.1).jpg" width="450" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiePGilF23zCL5rUpK3EXiy20HtPqyplAzR1982TtEqAvjLnN0YrWf_tF6HBWeTU_GqFkjMA5TG30IT73RkKrdUhSKvAGdzzmtMWh6fqAFCAAKeQqHlicPl6y8Iw2pLTkxU7aWHNqt4qGOQlMAewtz4tot86-YIydvhnskYfjBmfKEX9V1-RFU0VkZ/s966/2022-9-29-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot(1.2).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="966" data-original-width="680" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiePGilF23zCL5rUpK3EXiy20HtPqyplAzR1982TtEqAvjLnN0YrWf_tF6HBWeTU_GqFkjMA5TG30IT73RkKrdUhSKvAGdzzmtMWh6fqAFCAAKeQqHlicPl6y8Iw2pLTkxU7aWHNqt4qGOQlMAewtz4tot86-YIydvhnskYfjBmfKEX9V1-RFU0VkZ/w450-h640/2022-9-29-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot(1.2).jpg" width="450" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXrAJJNlDNRsd0adW_xClSXmWTfSnMtG4ime0F6QVP6mUwwG4S0WPg1sUNjlI0Rv8MFVYwgk1MFqLlryqqSK_3gGOhRc6DOvL2he9BS97ER1SErH1l3aI2O9BgBNygw2CQRuJHcEFxjZKPZEUjkJ3FJgqpBIRhyBW7qbNaK4gsu6_XF01MwTs4rOyw/s966/2022-9-29-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot(1.3).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="966" data-original-width="680" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXrAJJNlDNRsd0adW_xClSXmWTfSnMtG4ime0F6QVP6mUwwG4S0WPg1sUNjlI0Rv8MFVYwgk1MFqLlryqqSK_3gGOhRc6DOvL2he9BS97ER1SErH1l3aI2O9BgBNygw2CQRuJHcEFxjZKPZEUjkJ3FJgqpBIRhyBW7qbNaK4gsu6_XF01MwTs4rOyw/w450-h640/2022-9-29-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot(1.3).jpg" width="450" /></a></div><br /><div><br /></div></div><div><br /></div><div><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-22264258542969538922022-03-21T19:55:00.004+02:002022-11-09T08:41:56.961+02:00πάντα επίκαιρο<div style="text-align: left;"><span style="clear: left; float: left; font-family: trebuchet; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiRlot29ExnQIJ6mvEkKxKBmkq1vvlynKPfeg9efz7LyZFp3D2DRABPiKMRhhWXgm2gV4cQeByGvqHlF8WeNlLrXyOZAZz7vlQmgD_NlX0Lyqf2hWT3tCoclXLPOSqr8MWa4LMAXp38PFSvqG28WrcdZfXyIf4q3yr_hhZ0xVsb2oM05W08S6QIM31H=w150-h200" width="150" /></span></div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><b>πάντα επίκαιρο</b></span><br />21-3-2022<div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><i><br /></i></span></div><span><span style="font-family: trebuchet;"><a name='more'></a></span></span><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">ατέρμονο σπιράλ οι κοινωνίες</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">των ανθρώπων</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">που όλο και σε ρουφούν</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">στην άβυσσο</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">αδιανόητο θανατικό οι πόλεμοι</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">σε όποιο τομέα κι αν εφαρμόστηκαν</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">οικονομικοί ή κοινωνικοί</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">φυσικοί ή «τεχνητοί»</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">κι εκείνο το παιδί που διαβάζει</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">σε ένα σπίτι ζεστό, με φαγητό</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">με αδέρφια γονείς παππούδες</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">με μουσική και παιχνίδια</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">που όταν θα μεγαλώσει</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">έφηβος</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">ίσως κάπου δει μια αφίσα</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">αντιπολεμική</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">θα την προσπεράσει;</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">θα πάει στην πορεία;</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">τι του έμαθε ο περίγυρος του;</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">το σχολείο τι τον δίδαξε;</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">και μπορεί αν είναι “τυχερή”</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">η τοπική κοινότητα, η πόλη</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">η χώρα ή η ήπειρος</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">κάπου να δει, ακούσει, διαβάσει</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">αυτό που κάποτε έγραψε η Ρόζα</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">«σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">θα είναι πάντα, μα πάντα</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">τόσο, μα τόσο, επίκαιρο</span></div> <div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">και ίσως τότε να δράσει</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">ταξικά</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">μαζί με συντρόφισσες</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;">και συντρόφους<br /><br /><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhllvWvuvE5kI-FTPhEG-vGJv7aFoBELyMK96OgU0n7ZgOSTL3t5EQwQp1O4VPdf_KfGd8gkDAsqxvfgWoM4I51M1QhqHPaOd8WTspOeWul4BM7KvVbgssMpxi9CU2KL0PxXzT1lcHqLStj7XIyLfTQSJVVSztWQFNYQbgTxNxHnCMwmrMtw-TO27N3=s960" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhllvWvuvE5kI-FTPhEG-vGJv7aFoBELyMK96OgU0n7ZgOSTL3t5EQwQp1O4VPdf_KfGd8gkDAsqxvfgWoM4I51M1QhqHPaOd8WTspOeWul4BM7KvVbgssMpxi9CU2KL0PxXzT1lcHqLStj7XIyLfTQSJVVSztWQFNYQbgTxNxHnCMwmrMtw-TO27N3=w480-h640" width="480" /></span></a></div><br />thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-71635960487008722522022-02-20T12:48:00.006+02:002022-11-09T08:43:20.257+02:00Blogger Blogging Blogs | επέτειος: είκοσι χρόνια διαδίκτυο<div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh_fCsVTHJ0K3ULLiY3Z7e32aInfnMwCejM_kLgwGFqeT91NUeQxXqYAIBt8smqkq1kklRz0bjNzeEcn61wcLjbuj7WlLeofQL86USPdSfPFo95WfsCoWdDlH79wfTp_1F3t46Zcvga9M6BiSeXQsL6sA1sFNp8d73csmXvOAZZ3Dqv3_e1xm-h2FlI=s968" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh_fCsVTHJ0K3ULLiY3Z7e32aInfnMwCejM_kLgwGFqeT91NUeQxXqYAIBt8smqkq1kklRz0bjNzeEcn61wcLjbuj7WlLeofQL86USPdSfPFo95WfsCoWdDlH79wfTp_1F3t46Zcvga9M6BiSeXQsL6sA1sFNp8d73csmXvOAZZ3Dqv3_e1xm-h2FlI=w141-h200" width="141" /></a></div><div style="text-align: left;"><b><span style="font-size: large;">επέτειος: είκοσι χρόνια διαδίκτυο</span></b> 19-2-2022</div><i><div style="text-align: left;"><i>Blogger Blogging Blogs</i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><span><a name='more'></a></span></i>Σήμερα συμπληρώνω 20 χρόνια παρουσίας στο διαδικτυακό τοπίο. <br /><br />Τα έχω γράψει πολλές φορές για όλη αυτή την περιπέτεια που συνεχίζεται ως και σήμερα και θα βάλω τους αντίστοιχους συνδέσμους στα σχόλια. Το καινούργιο που θα γράψω σήμερα είναι για την σημερινή ψυχολογική μου κατάσταση που με βρίσκει αυτή η επέτειος και τι το καινούργιο φέρνει, αν φέρνει. <br /><br />Σήμερα ζώντας σε μια πόλη της Κρήτης 2,5 χρόνια τώρα, που μετά τον θάνατο του πατέρα μου στις 9/1/2019 έχουν έρθει τα πάνω κάτω σε διαπροσωπικό, εργασιακό και υπαρξιακό επίπεδο (σε όλα δηλαδή), θέλω κι έχω την ουσιαστική ανάγκη να κάνω ένα πραγματικό restart. <br /><br />Το θέμα είναι πως αυτό που με κρατάει ζωντανό είναι το διαδίκτυο και η ενασχόληση μου με αυτό μέσω των ιστολογίων μου και των σκέψεων μου που καταγράφονται μέσα εκεί σε όποια μορφή και αν αυτές παίρνουν: γραπτή (τα διάφορα κείμενα μου –οι “σκέψειςΣΤΟχαρτί” μου), οπτικοακουστική (βίντεο) ή στιγμιαία (φωτογραφία). Η ψυχολογία/διάθεση μου φτάνοντας στο ναδίρ (λόγω κυρίως της απουσίας του ανθρωπίνου παράγοντα από το πλάι μου, σε όλες τις μορφές του) κρατήθηκε ζωντανή –λόγω και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών ζωής που έχω σε αυτή την καινούργια περιπέτεια που καλείται εσωτερική οικονομική μετανάστευση- μόνο μέσω της δημιουργίας διαμέσου των 10 (δέκα) blogs μου. <br /><br />Αυτό κρατά την φλόγα ζωντανή μέσα μου να μη σαλτάρω εντελώς. Δεν θέλω να γράψω πολλά διότι δεν είμαι και στα καλύτερα μου, αλλά η Δημιουργία, όποια μορφή και να πάρει αυτή (ζώντος οργανισμού, γραπτού κειμένου, ψηφιακής φωτογραφίας, χειρώνακτης κατασκευής) δεν παύει να είναι αυτό που αξίζει κανείς για να ζει. Πραγματικά. Και το μόνο, όλα τα άλλα είναι απλά το αλατοπίπερο της Ζωής. <br /><br />Ευχαριστώ τους δημιουργούς του διαδικτύου για την ελεύθερη χρήση από τους απλούς πολίτες και τις ψηφιακές πλατφόρμες για blogs που μέσω αυτών μπορούμε να το κάνουμε πράξη. Ως τώρα τουλάχιστον. Δυστυχώς τα κυρίαρχα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (google, facebook, twitter, κτλ) έδειξαν σε πολύ λίγο χρόνο –ούτε μια δεκαετία- την πλήρη αποτυχία τους ως ελεύθερα και ακηδεμόνευτα μέσα επικοινωνίας. <br />Σε αντίθεση με τα #blog που είναι υποτιμημένα από τους διαδικτυακούς χρήστες. <br /><br />Μην παραλείψω βέβαια να ξαναπώ πως το βασικότερο και από τις ψηφιακές δημιουργίες είναι η δημοσιογραφία πολιτών και η ικανότητα που έχουμε αποκτήσει πολλοί χρήστες του διαδικτύου να ενημερωνόμαστε αντισυστημικά μέσω τέτοιων αντικαθεστωτικών ΜΜΕ που μας προσφέρουν την είδηση και την πληροφορία εκτός των κυρίαρχων συστημικών μέσων. <br /><br />Venceremos! <br />Αν πάρουμε την πληροφόρηση και την δημιουργία (σε όποια μορφή της) ως αυτοσκοπό τότε θα έχουμε κάνει και το πρώτο αλλά και το βασικότερο βήμα προς την προσωπική και συλλογική/κοινωνική χειραφέτηση. Ένα βήμα ουσιαστικό και καθοριστικής σημασίας για να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας.<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiusF3mjO6V7HVx9IOyb9UqB4pNfuZJ7JuPHvk1bohAqy8VgaHfuCO8FDdzBPClhfSeWaOYFkiSYqu1LpcYrF607iqrl8Scrn3dYafcNjhEfRJ4DzuuTJiz1LWPl7JU1OBGiFWuWKkMnhyuW0PUDkUrkF1du63wqQnCdyBoEhENtFzpqrJsihD0SIbs=s968"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiusF3mjO6V7HVx9IOyb9UqB4pNfuZJ7JuPHvk1bohAqy8VgaHfuCO8FDdzBPClhfSeWaOYFkiSYqu1LpcYrF607iqrl8Scrn3dYafcNjhEfRJ4DzuuTJiz1LWPl7JU1OBGiFWuWKkMnhyuW0PUDkUrkF1du63wqQnCdyBoEhENtFzpqrJsihD0SIbs=w452-h640" width="452" /></a><div></div><div><br /></div><div><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-30061255166515376422022-02-20T12:37:00.002+02:002022-11-09T08:44:24.268+02:00Κρίσιμη Καμπή | Turning Point<p style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgUEMZp00oPs4HkMZ4gW4QsEYiSN-hQ6mw9ezhbS1YqecnoE8a6NPSKE363iqr7WtSKWUGh4izuTzSkOW20xIwAy01679ITBA4llmpH7y9RjlwpUMu0-_5NLVtSBNvgosF1Ku64XoyLH2-0b7a6321caZt-_w64Wu-r7UxoAiX8SOnJWMJqqfFj9s7p=s966" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgUEMZp00oPs4HkMZ4gW4QsEYiSN-hQ6mw9ezhbS1YqecnoE8a6NPSKE363iqr7WtSKWUGh4izuTzSkOW20xIwAy01679ITBA4llmpH7y9RjlwpUMu0-_5NLVtSBNvgosF1Ku64XoyLH2-0b7a6321caZt-_w64Wu-r7UxoAiX8SOnJWMJqqfFj9s7p=w140-h200" /></a></p><div style="text-align: left;"><b><span style="font-size: large;">Κρίσιμη Καμπή</span></b> 19-2-2022<br /><i>ή πως ο ρόλος των συστημικών ΜΜΕ - πολιτιστικών υποπροϊόντων μας επηρεάζει</i></div><p></p><i><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div></i><span><a name='more'></a></span><div><br />Από τότε που ταξικά συνειδητοποίησα το κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο στο οποίο ζω (είμαι γεννημένος το 1971), εδώ και πολύ πάνω από μία δεκαετία δηλαδή, κατανόησα πως –μάλιστα το έχω γράψει και παλιότερα- αν υπήρχαν (έστω μόνο) εφημερίδες και στο τελευταίο παραμεθόριο χωριό με τον σημερινό “πλουραλισμό” και “δημοσιογραφικό” (αλλά και διαχρονικό) καθεστώς που τις διακρίνουν ΔΕΝ θα γινόταν αντίσταση στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο με τους όρους-συνθήκες που ξέρουμε σήμερα. Καλά αν υπήρχε και τηλεόραση ΔΕΝ θα γινόταν στα σίγουρα σχεδόν καμία αντίσταση.<br /><br />Η αιτία φυσικά είναι εξαιρετικά απλή: η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο ελέγχονται από την τάξη που στην ουσία ελέγχει την εκάστοτε χώρα σε τοπικό επίπεδο. Σε διεθνές επίπεδο αυτοί που είναι οι «κυρίαρχοι» του κόσμου, που τελικά διαμορφώνουν και την ατζέντα όλων. Εύκολα φανταζόμαστε (όσοι τουλάχιστον από εμάς βλέπουν με ταξικά και μη παραμορφωτικά γυαλιά) ποια είναι θέση μέσα σε αυτόν τον κόσμο του προτεκτοράτου-βαλκανική μπανανία «η σκυμμένη Ελλάς».<br /><br />Το θέμα όμως είναι πόσοι πολίτες καταλαβαίνουν αυτό το αυτονόητο(;) ή διαθέτουν μια πολιτικοκοινωνική κρίση τέτοια ώστε να μπορούν να το δουν και να το ιχνηλατήσουν, εκούσια ή ακούσια; Η ίδια η ζωή μας το υπενθυμίζει διαρκώς και καθημερινά ασταμάτητα: ελάχιστοι, σε σύγκριση με το μέγεθος του προβλήματος.<br /><br />Παρακάτω θα αναπτύξω μια επιχειρηματολογία με βάση την ελληνική πραγματικότητα. Αυτή την αφορμή μου την έδωσε η τηλεοπτική σειρά The Wire (2002-2008) που είδα πρόσφατα παρακινούμενος από το γεγονός πως την έλεγαν την καλύτερη σειρά του 21ου αιώνα έως σήμερα ή τουλάχιστον της 1ης δεκαετίας του, καθώς επίσης και η προβοκατόρικη επιθετική πολιτική των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στο Ουκρανικό.<br /><br />Ακριβώς αυτά τα δύο παραδείγματα ή αφορμές είναι η αιχμή του δόρατος της εξωτερικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα του μεγαλύτερου σφαγέα που έχει μέχρι σήμερα γνωρίσει η ανθρωπότητα τα τελευταία τουλάχιστον 200 χρόνια: του 1ου του αγγλοσαξονικού συμπλέγματος που παίρνει την μορφή των χωρών όπως Η.Π.Α.(Ν.Α.Τ.Ο.), Η.Β., Ισραήλ, Αυστραλία, Καναδάς και Νέα Ζηλανδία και του 2ου του γαλλογερμανικού άξονα μαζί με των άμεσα ελεγχόμενων δορυφόρων του.<br /><br />Η Ελλάδα δυστυχώς και όπως είναι πασιφανέστατο ανήκει και στα δύο αυτά φασιστικά, αντιδημοκρατικά, καπιταλιστικά, ιμπεριαλιστικά, αποικιοκρατικά συμπλέγματα ως πειθήνιο σκυλάκι στη νότιο ανατολική Ευρώπη. Βέβαια οι βασικοί εχθροί της (εργατικής) τάξης μας δεν είναι αυτοί αλλά οι οικονομικοί ολιγάρχες που υπηρετούν και συνδιαμορφώνουν τα παραπάνω κέντρα μαζί με τις οικογενειακές δυναστείες των διαβρωμένων πολιτικών/κρατικών λειτουργών που τους ανήκουν ξεκάθαρα. Και οι εγχώριοι οικονομικοί ολιγάρχες ελέγχουν ως γνωστόν την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ στη χώρα ή ακόμα χειρότερα διαμορφώνουν το πολιτικοκοινωνικό πεδίο δράσης και των υπόλοιπων στην συντριπτική τους πλειοψηφία.<br /><br />Και ερχόμαστε επιτέλους στο ζουμί: πως οι ΗΠΑ από τις δεκαετίες του ’50 και ’60 άρχισε να το επιβάλει όλο αυτό; Μα φυσικά με τα στρατιωτικοοικονομικά μέσα (βλέπε ΝΑΤΟ και σχέδιο Μάρσαλ πχ). Πως ο γαλλογερμανικός άξονας; Μα με την ΕΟΚ και την ΕΕ, θέλει και ερώτημα;! Ότι δεν κατάφεραν με τον 1ο και 2ο ΠΠ οι Γερμανοί το καταφέρνουν τώρα με την ΕΕ την οποία φυσικά ελέγχουν σχεδόν απόλυτα. Έτσι οι ΗΠΑ κυριάρχησαν με την βιομηχανία όπλων τους παράλληλα με την βιομηχανία πολιτιστικών σκουπιδιών τους με βασικό κορμό τον κινηματογράφο (κυρίως μέσω των μεγάλων στούντιο του Hollywood), την μουσική (σε όλα κι από όλα τα είδη της μουσικής) και την (συνδρομητική/ψηφιακή σήμερα) τηλεόραση. Η κυριαρχία τους (μαζί με τους Άγγλους στη μουσική) και στα πολιτιστικά τους σκουπίδια ήταν και είναι καταλυτική στην ελληνική κοινωνία. Όπως και στην πολιτική: κανένα από τα κόμματα που μας έχουν κυβερνήσει έως τώρα ΔΕΝ έχει αμφισβητήσει στο ελάχιστο την συμμετοχή μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ/ΕΕ ή των κυρίαρχων στούντιο του Χόλυγουντ και της μουσικής βιομηχανίας (μεγάλες δισκογραφικές ή ψηφιακές πλατφόρμες).<br /><br />Εδώ και τουλάχιστον πάνω από δεκαπέντε χρόνια δεν μπορώ/θέλω να δω ταινίες ή σειρές που έχουν πρωταγωνιστές αστυνομικούς ή στρατιωτικούς ειδικά των προαναφερθεισών χωρών και πάνω από όλα των Αμερικανών και των Άγγλων. Έτσι τις απόφευγα διότι δεν είναι δυνατόν να δεις κάτι που μισείς εν τη γένεση του και θα ήθελες να εξολοθρεύσεις με οποιοδήποτε τρόπο. Ενώ με την μουσική δεν μπορώ να ακούσω πια τα rock τραγούδια που με σημάδεψαν στην εφηβεία (και ας ανήκαν τα περισσότερα σε παλιότερες γενιές) διότι μου θύμιζαν τα εφηβικά μου όνειρά και συνήθως τις “αποτυχίες” που αυτά έφερναν στην επιφάνεια υποσυνείδητα σε προσωπικό επίπεδο.<br /><br />Υπάρχει και κάτι άλλο όμως με τη μουσική που ενώ είναι πολύ πιο εύκολο να κριθεί καλλιτεχνικά από μία ταινία -διότι ο κινηματογράφος δεν είναι εύκολη υπόθεση και απαιτεί εκτός από γνώσεις και την συμπύκνωση πολλών τεχνών στην εξής μία: την 7η- είναι δύσκολο στην “διάγνωση” του. Έτσι με αυτό το σκεπτικό και με ένα άλλο αυτό της «ταξικής ματιάς» καλλιτέχνες που λάτρευα στην εφηβεία όπως ο Bruce Springsteen τώρα ούτε να τους βλέπω δεν θέλω όταν είναι παρέα (υποστηρίζοντας τον ανοιχτά στις προεδρικές εκλογές και μετά όμως από την εκλογική του θητεία/εφιάλτη!) με έναν από τους μεγαλύτερους σφαγείς των τελευταίων δεκαετιών όπως ο Barack Obama. Βλέπετε εγώ είμαι της «σχολής» που δεν έχει μεγάλη απήχηση: αυτής που λέει πως η προσωπική/κοινωνική/πολιτική ζωή του καλλιτέχνη δεν είναι ξεκομμένη από το καλλιτεχνικό του έργο.<br /><br />Ξαναγυρίζοντας στις ταινίες, πως μπορείς να είσαι ταυτισμένος με έναν πρωταγωνιστή που υπηρετεί και είναι και ο ίδιος γρανάζι του μεγαλύτερου και φασιστικού και ρατσιστικού και αστυνομικού κράτους που γνώρισε ο πλανήτης στον αναπτυγμένο υποτίθεται κόσμο εδώ και έναν αιώνα, που δεν είναι άλλο από αυτό των ΗΠΑ, είτε αυτός ο πρωταγωνιστής είναι αστυνομικός είτε στρατιωτικός; (Δες το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων στα μέσα του 1960 και το κίνημα του Black Lives Matter στις μέρες μας καθώς και την ταξική/φυλετική διαστρωμάτωση των εγκλεισμένων στις αμερικανικές φυλακές εδώ και έναν αιώνα. Επίσης τις ιστορίες πίσω από πρόσωπα όπως: Angela Davis, Malcolm X, Rosa Parks, Muhammad Ali, Lucy Parsons, James Baldwin, κτλ.)<br /><br />Οι μέρες της «ανεμελιάς» και της «αθωότητας» έχουν τελειώσει από το 2010 στο γΕλαδιστάν ανεπιστρεπτί, είτε το κατανοούμε είτε όχι. Όταν ελέγχουν απόλυτα τα ΜΜΕ και εμείς η λεγόμενη εργατική τάξη του 60-70% (αφαιρώ επίτηδες τα σκυλιά των αφεντικών της τάξης μας πχ τους μπάτσους και αυτούς που συναλλάσσονται με την εξουσία και υποτάσσονται σε αυτήν για οικονομικό όφελος) του πληθυσμού δεν ενδιαφέρεται ως υποχρεωμένη που είναι να ενημερωθεί αντισυστημικά και να σταματήσει την ανάθεση στον πολιτικοκοινωνικό τομέα, τότε έχουμε πρόβλημα.<br /><br />Συμπερασματικά αν θέλει κάποιος να δει ένα ποιοτικό έργο για την διαφθορά των συστημικών πολιτικών, του συστήματος γενικά και των οργάνων καταστολής του κράτους καλύτερα να δει την τριλογία του “Godfather” που παρόλο που παίζουν κορυφαίοι ηθοποιοί δεν μπορεί να ταυτιστείς ούτε με αυτούς αλλά και ούτε με αυτά που κάνουν και να μη δει σκουπίδια (τύπου “The Wire”) που ξέρουν να προπαγανδίζουν τον «καλό ρόλο» της αστυνομίας ξεχνώντας τον βασικό και κυρίαρχο της ρόλο αυτόν της καταστολής του πληθυσμού όταν αρχίζουν οι απεργίες, οι διαμαρτυρίες, οι ακτιβισμοί, οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις. Η αστυνομία στα σημερινά «δημοκρατικά» ανεπτυγμένα κράτη παίζει τον ρόλο της δύναμης κατοχής όπου προστατεύει ξεκάθαρα τα αφεντικά της: οικονομικούς ολιγάρχες, (πολυεθνικές) εταιρείες, αστική δικαιοσύνη, αστικό κράτος, συστημικούς πολιτικούς, συστημικά ΜΜΕ.<br /><br />Επίσης καλό είναι όσοι και όσες δεν μπορούν ξεστραβωθούν αλλιώς να βάλουν την κοινή λογική (που δυστυχώς και αυτή έχει χαθεί) και να αναρωτηθούν πχ: μήπως πρέπει σε αυτό που γίνεται στην Ουκρανία να είμαστε με τους Ρωσόφωνους στην ανατολική Ουκρανία και την Ρωσία γενικότερα βλέποντας την μεγάλη εικόνα; Δηλαδή πως θα μας φαινόταν αν οι ΗΠΑ ήταν περικυκλωμένη με Ρωσικούς πυραύλους; Σε ποιον θα δίναμε δίκιο; Όπως και με τους Slobodan Milosevic, Saddam Hussein, Muammar Gaddafi, Bashar al-Assad, Viktor Yanukovych, Alexander Lukashenko: κανείς δεν μπορεί να είναι με μη πραγματικά δημοκράτες πολιτικούς οι οποίοι λειτουργούν ολιγαρχικά ή αντιδημοκρατικά. Από την άλλη όμως και καμία χώρα δεν μπορεί να επιτίθεται σε μια άλλη (με οποιοδήποτε τρόπο: οικονομικών κυρώσεων, πολεμικών επεμβάσεων, κτλ) επειδή αυτός που είναι στην εξουσία δεν είναι το δικό της τσιράκι που θα δώσει νέα συμβόλαια στις δικές της εταιρείες (βλέπε Nord Stream 2).</div><div><br />Οι πολίτες της Δύσης θα πρέπει να καταλάβουν επιτέλους πως οι εκλεγμένες κυβερνήσεις τους με τις πολιτικές τους διαχρονικά (πχ σε ΗΠΑ και Γαλλία τελευταία ειδικότερα) σκοτώνουν τους μαύρους στο δρόμο για ασήμαντη αφορμή ή βγάζουν τα μάτια διαδηλωτών με πλαστικές σφαίρες. Σε καμία χώρα στην «πολιτισμένη» Δύση οι εκλογές δεν γίνονται πραγματικά δημοκρατικά και επί ίσοις όροις: όλα είναι πολύ καλά καλυμμένα με τον μανδύα της δημοκρατίας και το προσωπείο της ελευθερίας αλλά είναι ένα πολύ καλά στυμμένο παιχνίδι αφού: «Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.» έγραψε ο Ουμπέρτο Έκο, και όπου τηλεόραση βάλτε όλα τα συστημικά ΜΜΕ που ελέγχονται ή εξυπηρετούν τους οικονομικούς ολιγάρχες και όλο το σύστημα που τους στηρίζει και τους θρέφει.<br /><br />Η μόνη λύση και διέξοδος είναι η χειραφέτηση-αναβάθμιση των ιδιωτών/ατόμων σε πολίτες με υποχρεώσεις και δικαιώματα, όπως το βασικότερο όλων της υποχρεωτικής συμμετοχής στις λήψεις των αποφάσεων, που δεν είναι άλλη φυσικά από την οργάνωση των άεργων, ανέργων, εργαζομένων και συνταξιούχων στα σωματεία, στους χώρους εργασίας, στα κέντρα πολιτισμού και (ανα)κατάληψης δημόσιων χώρων.<br /><br />Πως θα γίνει αυτό;<br />Μόνο αν ξεβολευτούμε από τους καναπέδες μας και αρχίσουμε να μιλάμε πρόσωπο με πρόσωπο στις γειτονιές, στις πλατείες, στα σχολεία, στα εργοστάσια, στα σούπερ μάρκετ. Ατομική ευθύνη πάνω από όλα: μην περιμένεις να αλλάξει ο κόσμος γύρω σου αν ΔΕΝ αλλάξεις και εσύ εφόσον είσαι μέρος του. Τις αναθέσεις σκότωσε τις καλύτερα, προτού μας θάψουν τελειωτικά. Η τεχνολογία μπορεί να μας κάνει χίλια καλά αλλά και πολλά περισσότερα κακά αν ελέγχεται από λίγους, όπως στις μέρες μας.<br />Έτσι ας ξανασκεφτούμε με περισσότερη ψυχραιμία και νηφαλιότητα τι ήταν αυτό που έκανε την ειδοποιό διαφορά και πέτυχε, στο αρχικό της στάδιο τουλάχιστον, την οργανωμένη Λαϊκή αντίσταση του Λαού μας μέχρι την απελευθέρωση από τους Γερμανούς το 1944.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiJ0oDjNxj1ZpdrCasDIHSMAdej-ZQLJQLdq2OX15XJDIEcb6OlbNvC_uj8zvNeW22qY8St4iK-agJ2ozoT7d4QwYxJIZ30khRln5M_3hL0ugl7vNxj6jjn8uqMp4tHWrEvPmosVuu_7N_bVtJBowkkJ8rr0VSJxZpIq91IQ-ObWnr32fjwHy0pHd3V=s966"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiJ0oDjNxj1ZpdrCasDIHSMAdej-ZQLJQLdq2OX15XJDIEcb6OlbNvC_uj8zvNeW22qY8St4iK-agJ2ozoT7d4QwYxJIZ30khRln5M_3hL0ugl7vNxj6jjn8uqMp4tHWrEvPmosVuu_7N_bVtJBowkkJ8rr0VSJxZpIq91IQ-ObWnr32fjwHy0pHd3V=w448-h640" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgUU1PPGnCBrc9PA8neTj5lwSAdFYDq6t_tOeGzbnAmxQQbvhcB4R_hh_ZKLbXsRSh2cGtI3HGUtwpEhYJIcuMQx3qiwx-lJ2MCQy8j2DSXtedDPruT-rbRYXRR1UHpqSk-sJ9H4GmyHB02teT3DtuMQBvq9JqzF7Ihzl09EhCHeR2vc2tvAMbGMPc5=s966"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgUU1PPGnCBrc9PA8neTj5lwSAdFYDq6t_tOeGzbnAmxQQbvhcB4R_hh_ZKLbXsRSh2cGtI3HGUtwpEhYJIcuMQx3qiwx-lJ2MCQy8j2DSXtedDPruT-rbRYXRR1UHpqSk-sJ9H4GmyHB02teT3DtuMQBvq9JqzF7Ihzl09EhCHeR2vc2tvAMbGMPc5=w448-h640" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjBJUWfl8jinZwwNFSf9kP559GFvPFtZVNu4pFQfSrCJAQUn8ujB3L2snQ8C7NSlhONw3_581bNQCx-CJJDNnaCJVjJMTvnJl6kMWj6WMonxrory4tNatMcynwzQn9i58ivgkREi3GaKpI_SsD3JPm5-wyGan1RNbAtZmcyek3iOe29af1JYgWQTlMG=s966"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjBJUWfl8jinZwwNFSf9kP559GFvPFtZVNu4pFQfSrCJAQUn8ujB3L2snQ8C7NSlhONw3_581bNQCx-CJJDNnaCJVjJMTvnJl6kMWj6WMonxrory4tNatMcynwzQn9i58ivgkREi3GaKpI_SsD3JPm5-wyGan1RNbAtZmcyek3iOe29af1JYgWQTlMG=w448-h640" /></a><br /><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-28512672041039028682021-10-02T15:49:00.005+03:002023-03-12T18:52:22.219+02:00οιΙΣΤΟΡΊΕΣτου ΆΡΗελάτη: Άγνωστο | S3E1P2 | theTALESof ARISelatis: Unknown<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOT6rRq06QeaCIhLcf7KnrzgRKRsQROnuY_1O2hoZuWjmG4A0rWUJnE2qLLOmuk9THKxfhww9ysa1Bo0zynI8Mg0VuOI5byczfzxBdHkIOdOx8N9cUXBK4F8xAfuKw-p2dXzMI1wVz6HQ/s960/S3E1P2-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="676" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOT6rRq06QeaCIhLcf7KnrzgRKRsQROnuY_1O2hoZuWjmG4A0rWUJnE2qLLOmuk9THKxfhww9ysa1Bo0zynI8Mg0VuOI5byczfzxBdHkIOdOx8N9cUXBK4F8xAfuKw-p2dXzMI1wVz6HQ/w141-h200/S3E1P2-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" width="141" /></a></div><b><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Άγνωστο</span></b></div><i>2-10-2021</i><br /><br /><a name='more'></a><div class="separator" style="clear: both;"><br /><br /></div>Το κεφάλι του ήταν άνω-κάτω. Σωστό κομφούζιο. Κι όμως κάτι αχνοφαινόταν να μπαίνει σε μια σειρά και να βάζει τα πράγματα σε μια τάξη μέσα του, κάνοντας -τι άλλο;- μια επανεκκίνηση (από τις πολλές) που έκανε. Άλλες με επιτυχία, άλλες χωρίς, όπως τα περισσότερα πράγματα άλλωστε στη «δια βίου και δια ζώσης μάθηση» -όχι αυτή του υπουργείου παρα-παιδείας και της “ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΕ” πάντως. <br /><br />2021 πια και είχε να γράψει από τις αρχές του έτους. Με την δουλειά του μια από τα ίδια να ψάχνει προκήρυξη για να φύγει, με την “σχέση” του να μπαίνει σε μια από τις «οριστικές» “.&-” που κάνει από το 2018 δυστυχώς (και που ελπίζει αυτή τη φορά όντως να είναι η τελευταία!), με την μάνα του και τον αδελφό του να είναι μία από τα ίδια κι αυτοί με ήπια κλιμακούμενη χειροτέρευση όμως, με τον έναν κολλητό που είχε (ο θεός να τον κάνει: «άραγε αυτός το ήξερε;» αναρωτιόταν) να είναι οριστικά ξεγραμμένος, να μην μπορεί να σταυρώσει φιλία εδώ που ήρθε με αυτούς τους σκατάνθρωπους (έτσι τους χαρακτήριζε τις περισσότερες φορές τους περισσότερους) και να νιώθει πιο ξένος και πιο μετανάστης στον ίδιο του τον τόπο (sic!) και περισσότερο από όλους του άλλους πρόσφυγες και μετανάστες που ήταν στο κωλόνησο (δικός του χαρακτηρισμός που θα τον κρατήσουμε σε αυτή τη φάση) μια και που αυτοί όλοι είχαν ο ένας τον άλλον. Αυτός ποιον είχε; Τον κουτσόκαβλο (στην ψυχή) συνάδελφο του; <br /><br />Όπως καταλαβαίνεις αγαπητέ αναγνώστη ο “ήρωας” μας δεν ήταν και στα καλύτερα του (για μια ακόμα φορά και εδώ έγκειται η αποχή του από το γράψιμο), μιας και είχε συμπαράσταση και απ’όλη την κοινωνία-μπανανία αφού όλα όδευαν και κοινωνικοπολιτικά κατά διαόλου: αυξημένη φτωχοποίηση λόγω συνεχόμενης ανόδου ειδών 1ης ανάγκης αλλά στάσιμων μισθών, εγκλεισμός (με αφορμή την πανδημία αλλά όχι μόνο), άνοδος του φασιστικού οχετού με όλον τον μηχανισμό της ακροδεξιάς κυβέρνησης να τον (ξανά)στήνει και να τον έχει stand by, κοινωνική και οικονομική καταστροφή με το τελευταίο ξεπούλημα όλων των δημόσιων ΔΕΚΟ (με τελευταίο ως τώρα αυτό της ΔΕΗ) σε ντόπιους και ξένους ολιγάρχες/πολυεθνικές, ένας απόλυτα προβατοποιημένος λαός να άγεται και να φέρεται όπως θέλει/επιβάλει το σύστημα αλλά και με την δική του συναίνεση/απάθεια/υπογραφή/συμβιβασμό/ανάθεση, ένα 5% το πολύ που αντιστέκεται να είναι πλήρως διασπασμένο και κατακερματισμένο, γυναικοκτονίες/πατριαρχία παντού, νέα οπλικά συστήματα αλλά όχι λεωφορεία και ΜΕΘ, αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη με σχεδόν μηδενικά ποσοστά από τους πολλούς σε όλα τα επίπεδα και τις κοινωνικές σχέσεις, κτλ, κτλ, κτλ. <br /><br />Γι’αυτό αποφάσισε σιγά-σιγά να ασχοληθεί με αυτά που μπορεί άμεσα σχετικά να καλυτερέψει προς την ανάταση του σώματος και του πνεύματος του: κομμένο αλκοόλ και junk food, αυτοαποκλεισμός από το social media μιας και βλέπει πως έχουν αλλάξει τα πράγματα και δεν βγάζει αυτό πλέον πουθενά, μαχαίρι σε πορνοιστοσελίδες (εντάξει η μοναξιά-μοναξιά αλλά και η μαλακία η πολλή βαράει στο κεφάλι), ενασχόληση μόνο με τα blog του, περισσότερη πεζοπορία και αερόβια άσκηση. Ήταν μια αρχή ώστε το κεφάλι του να πάψει να σκέφτεται πράγματα στα οποία δεν μπορεί να δώσει βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη λύση. Ώστε να μην σκέφτεται συνέχεια. Το πάλευε πάντως. Ξανά. Στα 50 του. <br /><br />Ναι την τόνιζε την ηλικία μέσα του γιατί δεν του είχε κάτσει καλά το κοστουμάκι του περάσματος καθαρά πλέον στην μέση ηλικία. Δύσκολα περνούσε. Αλλά κι αυτό ήταν πάντα σχετικό παρατηρούσε και παρηγορούταν σχετικά με το τι δίνει και το τι παίρνει η ίδια η ζωή από όλους μας: τι να έλεγε άραγε ένας γονιός που έχανε το παιδί του, ένας πατέρας που έμενε άνεργος, μια μάνα μονογονεϊκής οικογένειας που σπούδαζε τα δυο της παιδιά καθαρίζοντας σκάλες, το δάσος που όρθωνε τις κραυγές του με την μορφή καπνού στον ουρανό, τα ατέλειωτα θύματα της άγριας ζωής από δίποδα καθάρματα που αυτοαποκαλούνται «κυνηγοί», η μητέρα που χάνει το βρέφος της στις θάλασσες της Μεσογείου; <br /><br />Ναι είχε την υγεία του ψυχική και σωματική και έπρεπε σαν κόρη οφθαλμού να τα διαφυλάξει. Προς το παρόν έπρεπε να κοιτάξει να είναι αλληλέγγυος προς τον… εαυτό του για να μπορέσει να επιβιώσει σε αυτόν τον αφιλόξενο τόπο -αλλά και πλανήτη στην τελική- που ήρθε την δεδομένη χωροχρονική στιγμή. <br /><br /> <br />Σκεφτόμενος όλα αυτά πήρε ένα μολύβι και ένα κατάλευκο χαρτί και σκάρωσε πάνω του κάτι λέξεις: <br /><br />Και έφυγε και ξήλωνε το πέπλο του ουρανού<br />Μα αντάμα στα σύνορα του σύννεφου κοιμόταν<br />Όμως ξάφνου φέγγει πάλι το φως του φεγγαριού<br />Με λόγια αστείρευτα ξανά του παρουσιαζόταν <br /><br />Η αυγή τον έβρισκε στην άκρη διψασμένο<br />Της ζωής το μεδούλι αχόρταγα να πιει<br />Το νερό πιο κάτω τον κοιτούσε απορημένο<br />Τι ήταν μια βουτιά στην θάλασσα να μπει; <br /><br />Κολυμπώντας πήγε πάλι στην πηγή του νου του<br />Και ταλαίπωρος και πεινασμένος σαν από καιρό<br />Βλέπει ένα νησί στα ονειρικά πλαίσια του βίου του<br />Κάνει να πάει από εκεί φωνάζοντας «Μπορώ!» <br /><br />Πιο κάτω δεν ήξερε τι θα τον περιμένει<br />Μα πίσω τελικά -το λέει- δεν ξαναγυρνά<br /> Το φως το ενδότερο εκείνο που προσμένει<br />Να είναι δυνατό και τις σκιές να προσπερνά <br /><br /><br />Συνεχίζεται.<div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaGCtCy4kEkr5FHwR2DUB1xFRegNe0Ep6fPTqxKbfPZvAWjuNAFcZ-vwsie19136d6mxWAdI6GDkxZYrhHfZ_fgmATtG3hbwmB4RN7LKAQQnoLge2yNyT0HTPIUdJMMSejvVgNwp4va3Q/s960/S3E1P2-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="676" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaGCtCy4kEkr5FHwR2DUB1xFRegNe0Ep6fPTqxKbfPZvAWjuNAFcZ-vwsie19136d6mxWAdI6GDkxZYrhHfZ_fgmATtG3hbwmB4RN7LKAQQnoLge2yNyT0HTPIUdJMMSejvVgNwp4va3Q/w450-h640/S3E1P2-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" width="450" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbAjErOX8jDdSQqrKvr9XDke3nnKcP1h5QUv19-_kRT76IEZt4M0x8xuLOKJ17cnja1ACSGv7-HChq-Li9TDaYJvKwJ4q0lLzR_UF0ySABZmZ4xrLKlQ47nfqtq5VmBZ-jbhjSzcAsREI/s960/S3E1P2-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25292.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="676" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbAjErOX8jDdSQqrKvr9XDke3nnKcP1h5QUv19-_kRT76IEZt4M0x8xuLOKJ17cnja1ACSGv7-HChq-Li9TDaYJvKwJ4q0lLzR_UF0ySABZmZ4xrLKlQ47nfqtq5VmBZ-jbhjSzcAsREI/w450-h640/S3E1P2-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25292.jpg" width="450" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-15178804062085312812021-08-10T21:56:00.007+03:002022-01-29T14:08:18.787+02:00je suis l'arbre <div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjNVwCuX-8KQsKyPahZW1ndmE4raSkim_quQJgGhxvpHoMb4lr9024fq8UI27MnR5xTP9J0rrsitH_mpSVAyI3IQljMjP3dIqipayHMixmkiYBS6ZG4vJqO_DhauH46hnd3GtM_Pxlh31Z2kl7RXhUZE1It71pfhdPGV3JeeAUZDvyTE9VTkGkfyFsD=s960" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjNVwCuX-8KQsKyPahZW1ndmE4raSkim_quQJgGhxvpHoMb4lr9024fq8UI27MnR5xTP9J0rrsitH_mpSVAyI3IQljMjP3dIqipayHMixmkiYBS6ZG4vJqO_DhauH46hnd3GtM_Pxlh31Z2kl7RXhUZE1It71pfhdPGV3JeeAUZDvyTE9VTkGkfyFsD=w150-h200" width="150" /></a></div><b><span style="font-family: trebuchet; font-size: medium;">je suis l'arbre </span></b><br /><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">10-8-2021<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></span><span><a name='more'></a></span><span></span></div><span style="font-family: trebuchet; font-size: medium;"><br /><br />Κανένας δεν φωνάζει<br />δεν ουρλιάζει γι'αυτά<br />τα ΜΚΔ βουβά<br />οι φωτό προφίλ δεν άλλαξαν<br /></span><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: medium;"><br /></span></div><span style="font-family: trebuchet; font-size: medium;">Μόνο κάτι τελειωμένα<br />από την κούραση παλικάρια<br />το κάνουν, δυνατά<br />που για όποιον λόγο ΚΡΑΥΓΉζουν<br /><br />Βλέπεις τα δέντρα<br />δεν ξέρουν από Je Souis<br />αυτοαναφορικά<br />και εγωκεντρικά</span><br /><br /><a href="https://twitter.com/egeoponoi/status/1424993783612067840" target="_blank">https://twitter.com/egeoponoi/status/1424993783612067840</a><br /><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBHINkQjXByIrXBhX7ZsAHaAbCitwqC5-mGOOEOA-kfHwwsf61Mgyy38S1fra9GMaBdIBuw_2uc-pEvTWhB6d0CEmPz2wcH2f2Ik0dlRnzkZ1H85uorZRVlM-jYzTcnzRIOrJAXnzxXs-Dwb0Ls-Z0RwwCVP-GK78-9A7PJ0ivw0KlXUk9IxjduvNV=s960" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBHINkQjXByIrXBhX7ZsAHaAbCitwqC5-mGOOEOA-kfHwwsf61Mgyy38S1fra9GMaBdIBuw_2uc-pEvTWhB6d0CEmPz2wcH2f2Ik0dlRnzkZ1H85uorZRVlM-jYzTcnzRIOrJAXnzxXs-Dwb0Ls-Z0RwwCVP-GK78-9A7PJ0ivw0KlXUk9IxjduvNV=w480-h640" width="480" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-49928448928276354702021-08-03T18:01:00.003+03:002022-01-29T14:10:38.395+02:00Ξερατά<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgtHSn01AV0EOM46LQBkxwQMTswUwA5O_Rks0ZDVNUof0B595fdN9Y2nFoH5f5LbUOzvwbYlg5FfqCeTyTUjWbZQBnt3jaPVwXXwshf52p40clpSZMZ8Nor3jHsFvbgtRbzsVDYIvsyIusKsX4auyTT-jKGywaG2WYXdkwWx-eYi5_KTEg8owqztkIW=s960" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgtHSn01AV0EOM46LQBkxwQMTswUwA5O_Rks0ZDVNUof0B595fdN9Y2nFoH5f5LbUOzvwbYlg5FfqCeTyTUjWbZQBnt3jaPVwXXwshf52p40clpSZMZ8Nor3jHsFvbgtRbzsVDYIvsyIusKsX4auyTT-jKGywaG2WYXdkwWx-eYi5_KTEg8owqztkIW=w150-h200" width="150" /></a></div><b><span style="font-family: trebuchet; font-size: medium;">Ξερατά</span></b><br />3-8-2021</div><p><a name="top" style="color: #999999; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px;"></a></p><b><div><b><br /></b></div><div><b><br /></b></div><div><b><br /></b></div><div><b><br /></b></div><div><b><br /></b></div><div><b><br /></b></div><div><b><br /></b></div><div><span><a name='more'></a></span></div><div><br /></div><div><br /></div></b>Φαντάσματα κυκλοφορούν στην πόλη<br />Αόρατα σεντόνια ίπτανται του εδάφους<br />Τι κι αν είναι χαραγμένες ζωές πάνω σε ύφασμα<br />Αυτά θα αιωρούνται παρασέρνοντας τα η μνήμη<br />Κομμάτια θα γίνονται τα όνειρα<br />Θρύψαλα οι (ευτυχισμένες) στιγμές<br />Και ένα αιώνιο γιατί θα πλανάται<br />Πάνω... στο τίποτα, στο κενό<br />Αφού κανείς δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν μιλά<br />Τουλάχιστον υποκρινόμενος<br /><br />Και οι ζωές θα φεύγουν και θα έρχονται<br />Μα αυτή τη στιγμή -αγαπημένε μου αναγνώστη<br />Με ενδιαφέρουν αυτοί που αθόρυβα λακίζουν<br />Που τους ξερνά η Ζωή χωρίς τύψεις και ενοχές<br />Αυτοί που συμμαχούν με τον Διάολο (τους)<br />Για να αποφύγουν τον Θεό (σας)<br /><br />Αυτά τα απόβλητα, αυτά τα ξερατά της κοινωνίας-Τέρας<br />Θα είναι πάντα αυτά που θα την στοιχειώνουν<br /><br />#ΓΤΧΣΚΤΠΣ<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgJKZA8gv2uY2xqRetNgvhfc7_VrEUYRjL8YA57QM7i3kmXO1o0cV3cXOD0RWavMD7pI71-yOG0PfclczHt59dM8l-LdUPUMgxJPk9kFheFcJ9myRZ-Lm9QNehSd-BlinlJn0VmS03u9v8JFe3esOiOKLQhBFPp9iVR6rPepFGn6gotYa-3Ym_aXVQP=s960" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgJKZA8gv2uY2xqRetNgvhfc7_VrEUYRjL8YA57QM7i3kmXO1o0cV3cXOD0RWavMD7pI71-yOG0PfclczHt59dM8l-LdUPUMgxJPk9kFheFcJ9myRZ-Lm9QNehSd-BlinlJn0VmS03u9v8JFe3esOiOKLQhBFPp9iVR6rPepFGn6gotYa-3Ym_aXVQP=w480-h640" width="480" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-10869382113133904762021-01-09T15:31:00.002+02:002023-03-12T18:43:25.171+02:00οιΙΣΤΟΡΊΕΣτου ΆΡΗελάτη: Γιάντες | S2E1P1 | theTALESof ARISelatis<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtl8lhJ-IVZMADUUynD2UjDrToLnC7WKNCkJTE_XL3pr8ALCbumsEYldXs7zw2BdszKcjc0lU9t8qb6Egb_z-JiR0zUh-ZKY9fmlLm5VJfHWKZlsq1kcKVzCZ2pLFrrcffzi3GN4I1e7c/s959/S2E1P1-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%2529.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="959" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtl8lhJ-IVZMADUUynD2UjDrToLnC7WKNCkJTE_XL3pr8ALCbumsEYldXs7zw2BdszKcjc0lU9t8qb6Egb_z-JiR0zUh-ZKY9fmlLm5VJfHWKZlsq1kcKVzCZ2pLFrrcffzi3GN4I1e7c/w150-h200/S2E1P1-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%2529.jpg" width="150" /></a></div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><b>Γιάντες</b></span> 8-1-2021<br /><br /><a name='more'></a><br /><div>Πήρε το μολύβι και άρχισε να σκαλίζει το τετράδιο γράφοντας πράγματα που τον πονούσαν. Αύριο είναι μια σημαδιακή μέρα, όπως ήταν και η χθεσινή. Χθες φορτώθηκε στην τσάντα του άλλον έναν Γενάρη και έτσι τους έφτασε συνολικά στους 50. Ακόμα δεν το έχει συνειδητοποιήσει, ακόμα δεν το έχει πιστέψει· ακόμα πονά. <br /><br />Σαν αύριο πέρασαν δύο χρόνια από τον απροσδόκητο χαμό του πατέρα του. Κι αυτό ακόμα δεν το έχει χωνέψει: πως έφυγε τόσο ξαφνικά; Μια ώρα παιδεύτηκε μόνο. «Ασύλληπτο» τον έλεγε η μάνα του και εκείνη την ημέρα επιβεβαιώθηκε πως όντως ήταν τέτοιος: μοναχικός, που ούτε ήξερε κανείς τους τι πραγματικά σκεφτόταν. <br /><br />Το κακό είναι πως σκέφτεται πως του μοιάζει. Αν και το κλείσιμο του ’19 δεν του άφησε και πολλά περιθώρια ώστε να το επιβεβαιώσει. Έκανε, μάλλον, διπλή ζωή. Ίσως είχε και αλλού δική του οικογένεια που είτε την βρήκε έτοιμη είτε την δημιούργησε. Πότε, που και γιατί άγνωστο. Ο πατέρας του ήταν ένα στρείδι ερμητικά κλειστό. <br /><br />“Έφυγες τόσο ξαφνικά <br />Δεν προλάβαμε να σου ξαναπούμε αντίο <br />Να σου ξαναπούμε πόσο σε αγαπήσαμε <br />Ακόμα και ο μεγάλος σου γιος <br />Που όσο ήθελε την δική σου επιβεβαίωση <br />Τόσο εσύ δεν του την έδινες <br />Και τόσο εκείνος πείσμωνε <br />Ενώ εσύ ακόμα πιο πολύ <br /><br /><div>Θυμάσαι που όταν ήμασταν παιδιά <br />Μας έκανες πονηρά «γιάντες»; <br /><br /></div><div>Έφυγες, στερνά και αμετάκλητα <br />Και ούτε πρόλαβα να σου ξαναπώ πως σε αγαπώ <br />Ούτε πρόλαβα εκείνη τη χρονιά <br /> να πάμε να πιούμε μια μπύρα ακόμη στη θάλασσα <br />Που μάλλον δεν την αγάπησες <br />Για επιβίωση και για να απομονωθείς πήγες <br />Από όλους και από όλα, να γίνεις καπεταναίος <br /><br /></div><div>Ένα αίνιγμα ήσουν απροσπέλαστο· αμετακίνητο, σκληρό <br /><br /></div><div>Πιάναμε το διχαλωτό κοκαλάκι της κότας <br />Και το σπάζαμε· σε όποιον ήταν η βάση του <br /> εκείνος προσπαθούσε να δώσει στον άλλον κάτι <br />Και να του πει γιάντες. Τότε κέρδιζε <br />Θυμάσαι; <br /><br /></div><div>Και εκείνος ο βράχος, ο αγαπημένος σου <br />Πάντα θα σε περιμένει να τον επισκεφτείς <br />Με την ψυχή σου· θυμάσαι;”</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtl8lhJ-IVZMADUUynD2UjDrToLnC7WKNCkJTE_XL3pr8ALCbumsEYldXs7zw2BdszKcjc0lU9t8qb6Egb_z-JiR0zUh-ZKY9fmlLm5VJfHWKZlsq1kcKVzCZ2pLFrrcffzi3GN4I1e7c/s959/S2E1P1-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="959" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtl8lhJ-IVZMADUUynD2UjDrToLnC7WKNCkJTE_XL3pr8ALCbumsEYldXs7zw2BdszKcjc0lU9t8qb6Egb_z-JiR0zUh-ZKY9fmlLm5VJfHWKZlsq1kcKVzCZ2pLFrrcffzi3GN4I1e7c/w480-h640/S2E1P1-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%2529.jpg" width="480" /></a></div><div></div><div><br /></div><div></div></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-1834328920649975982021-01-01T12:50:00.001+02:002021-01-01T12:51:52.133+02:00στη δημιουργία <div class="separator"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZsHjEkrwu66VBOHnjOwfWxlWtDjPXeXJ-z5zdApTOGPixun1cKgniEeUxJNhgR6K2oxt8UjERy1pihUk-iNsQ4C1n8f7JvSvYRTMQPqtPYaJBCZ8UujjHnLGYIPQodCozNiqGQjbRl_g/s960/2021-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%2529.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZsHjEkrwu66VBOHnjOwfWxlWtDjPXeXJ-z5zdApTOGPixun1cKgniEeUxJNhgR6K2oxt8UjERy1pihUk-iNsQ4C1n8f7JvSvYRTMQPqtPYaJBCZ8UujjHnLGYIPQodCozNiqGQjbRl_g/w150-h200/2021-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%2529.jpg" width="150" /></a></div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><b>στη δημιουργία</b></span> 31-12-2020<div><b><i>13</i></b> 1-1-2021</div><div><br /></div><span><a name='more'></a></span><div><br /></div><div><br /></div><div>η ευχή σου μπροστά σου τελικά σαν βρεθεί <br />στο Είναι σου πρέπει οριστικά να χαθεί <br />γυμνός να πέφτεις πάντα και να αναζητάς <br />στων κυμάτων την κόψη τους πάλι κολυμπάς <br />κι αφού μάθεις κάπως πια αυτήν την ζήση <br />το φάρο σου βρες μην τον αφήσεις να σβήσει <br />σε άσπρου σύννεφου την άκρη να κυβερνάς <br />σκιά να ρίχνεις στο λιμάνι που ξενυχτάς <br />μέχρι άνεμος ξανά να σε πολεμήσει <br />κάνει η ζωή τον ήλιο να σε ροδίσει <br />εσύ εκεί σαν σε μακροβούτι να πετάς <br />στης δημιουργίας της πνοής σου να βουτάς <br />τον μόνο αληθινό λόγο για να πονάς <br /><br /><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZsHjEkrwu66VBOHnjOwfWxlWtDjPXeXJ-z5zdApTOGPixun1cKgniEeUxJNhgR6K2oxt8UjERy1pihUk-iNsQ4C1n8f7JvSvYRTMQPqtPYaJBCZ8UujjHnLGYIPQodCozNiqGQjbRl_g/s960/2021-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZsHjEkrwu66VBOHnjOwfWxlWtDjPXeXJ-z5zdApTOGPixun1cKgniEeUxJNhgR6K2oxt8UjERy1pihUk-iNsQ4C1n8f7JvSvYRTMQPqtPYaJBCZ8UujjHnLGYIPQodCozNiqGQjbRl_g/w480-h640/2021-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%2529.jpg" width="480" /></a></div></div><span></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-82463434647483856762020-12-26T21:12:00.004+02:002023-03-12T18:42:43.471+02:00οιΙΣΤΟΡΊΕΣτου ΆΡΗελάτη: Γαμημένες Γιορτές / τοΈΣΩδέντρο | S1E3P6 | theTALESof ARISelatis: Fucking Holidays<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuYhnF-uZpaUxvFrM9ng5h-gb1x6s88tGEzdiErTcSoGuxkPBuYIPG84_P3Vgswni6lQL3idIth_y6TCP2luQyWFkDmg7k1ZhzwVvPor_jHULqZkN5b57kU0jD9WKuswRJ4lEMtnj4t30/s960/S01E003P0006-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuYhnF-uZpaUxvFrM9ng5h-gb1x6s88tGEzdiErTcSoGuxkPBuYIPG84_P3Vgswni6lQL3idIth_y6TCP2luQyWFkDmg7k1ZhzwVvPor_jHULqZkN5b57kU0jD9WKuswRJ4lEMtnj4t30/w150-h200/S01E003P0006-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" width="150" /></span></a></div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><b>Γαμημένες Γιορτές </b></span><br /><span style="font-family: trebuchet;">25-12-2020</span><div><br /><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><b>τοΈΣΩδέντρο</b></span><span style="font-family: trebuchet;"> </span><br /><span style="font-family: trebuchet;">26-12-2020</span></div><div><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></div><span><span style="font-family: trebuchet;"><a name='more'></a></span></span><div><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></div><div><span style="font-family: trebuchet;"><i>“...κι ότι αρχίζω μου πηγαίνει στραβά <br />πάντα με πάει σ' ενός σταυρού τα καρφιά <br />και πότε-πότε τα καρφώνω κι εγώ…”</i>¹ <br />Έπαιζε το ηλεκτρονικό «ράδιο» ένα από τα αγαπημένα του κομμάτια που σχεδόν οι στίχοι όλου του τραγουδιού τον ακουμπούσαν απόλυτα μέρα που είναι. Και εκεί που λέει στην αρχή ειδικά για τον πατέρα και την μάνα… πόσο μέσα! <i>«…ίσως για κάποιους να ‘ναι ακόμα γιορτή…»</i>¹ μονολογούσε τραγουδιστά παρακάτω. <br /><br />Και σχεδόν έφυγε αυτή η γαμημένη χρονιά αν και σε προσωπικό επίπεδο το 2018 και ειδικά το 2019 ήταν σίγουρα χειρότερες χρονιές, για εκείνον. Ειδικά τις πρώτες μέρες του ‘19 -που είναι σε 15 μέρες ακριβώς η επέτειος, ο πατέρας του αποφάσισε ή μάλλον είχε ήδη προαποφασίσει πως δεν το ήθελε να την παλέψει αν τα πράγματα σκουρύνουν από πλευράς υγείας. Όλο έλεγε και ξανάλεγε πως όρθιος θέλει να φύγει αφού το ήξερε καλά η οικογένεια του όλη, ή μάλλον εκείνος και η μάνα του, πως ο πατέρας του δεν ήταν για τα δύσκολα. Λιγοψυχούσε σε τέτοια πράγματα. Ή τουλάχιστον αυτό φαινόταν· έτσι κι αλλιώς σε κανέναν δεν ανοιγόταν εδικά από την άμεση οικογένεια του. Γιατί δυστυχώς έκανε “διπλή ζωή”. Είπαμε γαμημένο το 2019, χειρότερο από το 2020. Μα για αυτά έχουμε χρόνο να μιλήσουμε αγαπητέ αναγνώστη, όταν μας επι(σ)τρέψει ο Άρης. <br /><br />Συντροφιά με ένα ποτό στο χέρι σχεδόν κάθε απόγευμα και βράδυ -το μεσημεροαπόγευμα έπινε τώρα κρασί, ενώ το βράδυ το σκωτσέζικο- το τελευταίο διάστημα όλο έλεγε ο μαλάκας, σε σημείο που και ο ίδιος είχε σιχαθεί τον εαυτό του, πως ήθελε να αρχίσει να κάνει δίαιτα, υγιεινή διατροφή, σχεδόν καθημερινή άσκηση (μιας και είχε παχύνει αλλά και για λόγους υγείας αφού την τελευταία φορά που είχε πάει δεν μπορούσε να δώσει αίμα) αλλά εδώ και τρία χρόνια(!!!) όλο το ανέβαλε: από ημερομηνία σε ημερομηνία, φτιάχνοντας με το μυαλό του τον ιδανικό συνδυασμό της ημερομηνίας που θα έκανε επιτέλους την πολυπόθητη αρχή. Αλλά όλο σκέψεις, από λόγια είχε χορτάσει το είναι του. <br /><br />Τα έβαζε συνεχώς με τον εαυτό του, με την τύχη του, με την άσχημη φάση πως δεν μπορούσε να βρει αυτό που θέλει σε ερωτικό, φιλικό, εργασιακό επίπεδο: όλα του έφταιγαν. Και από την άλλη κατηγορούσε συνεχώς τον εαυτό του πως δεν ήταν δυνατός να ανταπεξέλθει τις δυσκολίες που έτσι κι αλλιώς συναντούμε στην ζωή: «Δεν μπορείς να κατηγορείς συνεχώς την μοίρα, την τύχη και τους άλλους για αυτά που σου συμβαίνουν και να γίνεσαι κουραστικός και στον ίδιο τον εαυτό σου αλλά και σε όλους τους γύρω σου. Πρέπει να οπλιστείς με επιμονή, υπομονή και πειθαρχία. Βάζοντας μικρούς στόχους ρεαλιστικούς που θα σε κάνουν να κυλάς όρθιος προς την Ζωή και όχι το αντίθετο.», μονολογούσε εσωτερικά με τον εαυτό του τις πολλές στιγμές που το έκανε αυτό όταν του δινόταν η ευκαιρία: σε μια αστική πεζοπορία δίπλα στη θάλασσα ή οδηγώντας αφηρημένα στη δουλειά. <br /><br />Και όλο να γράφει και να σβήνει αυτό το διάστημα, όπως έκανε εικονικά και με τους ανθρώπους που είχε γύρω του. Ο ένας δεν του έκανε γι’ αυτό, ο άλλος για το άλλο, ο τρίτος για το παράλλο, κοκ. Έτρωγε τα σωθικά του μόνος του σε μια ατέρμονη και αδιάκοπη εσωτερική/εξωτερική αναζήτηση που τις περισσότερες φορές αυτή δεν είχε τις βάσεις για να μπορεί να μεγαλώσει και να αποδώσει καρπούς. Πότε έλειπε το σωστό λίπασμα, πότε ο καλός σπόρος, πότε το λειψό νερό το Έσω Δέντρο της Γνώσης και ειδικά της Αυτογνωσίας το άφηνε πολύ συχνά κουτσουρεμένο από τους δυνατούς βοριάδες και την ανομβρία του θέρους και της ξηρασίας. <br /><br />Ήθελε μεγάλη βουτιά στα ενδότερα, ψάχνοντας και αναζητώντας την ουσία αφαιρώντας τα περιττά που αποπροσανατολίζουν και κρατώντας αυτά που συνδέουν την αλυσίδα της αυτογνωσίας, της αυτοπεποίθησης, της χειραφέτησης και το βασικότερο της αυτοκυριαρχίας, να μπορείς να πειθαρχείς και να ελέγχεις τον εαυτό σου είναι το κλειδί. Το ήξερε, όπως ήξερε πως αυτό είναι ένα δέντρο ζωής που μεγαλώνει όσο εμείς μεγαλώνουμε μαζί του, που ανθίζει και καρπίζει όσο εμείς του δίνουμε την κατάλληλη τροφή και νερό, που ομορφαίνει όσο εμείς κρατάμε την ισορροπία μέσα μας και δεν αφήνουμε την ρουτίνα και την καθημερινότητα σε όλες τις εκφάνσεις της να μας ποδηγετεί και να μας ελέγχει. <br /><br />Ήθελε να κάνει μια νέα αρχή και προσπαθούσε να φτιάξει τα θεμέλια της. Ίσως αυτό το βιβλίο και η (μυθιστορηματική) “αφέλεια” του να ήταν αυτό που χρειαζόταν αυτή τη στιγμή: <i>«Πού είσαι; Εδώ. Τι ώρα είναι; Τώρα. Τι είσαι; Αυτή η στιγμή.»</i>², ναι το εδώ και τώρα έχει μια λογική και είναι η “ιδανική” στιγμή-αρχή μιας και ο χωροχρόνος είναι αμείλικτος και εντέλει ανύπαρκτος όταν ποδοπατείται κάτω από τις δικιές μας φοβίες και τα προσωπικά μας άγχη. <br /><br />Πήρε μολύβι και άρχισε να ζωγραφίζει σαν παιδί: <br />«τοΈΣΩδέντρο»<br /> Κλάδεψε το κλαδί και χάιδεψε το φύλλο <br />Θα έρθει εκείνος ο πολυπόθητος καιρός <br />Η ρίζα δεν θα θέλει άλλο πλέον άκυρο φίλο <br />Ο αέρας θα είναι σαν ερωτικό φιλί πια υγρός <br /><br />Ο Τόπος θα είναι το εδώ και η Ώρα το τώρα <br />Και αυτή θα είσαι η (ι)δανική σου η Στιγμή <br />Τα βήματα βρες στου καιρού σου την μπόρα <br />Με πείσμα, αφοσίωση πειθαρχία και πυγμή <br /><br />Πουλιά θα έρθουν από ένα άλλο λατρεμένο τραγούδι³ <br />Παρέα να σου κάνουν στα ψηλότερα με θέα κλαδιά <br />Μέλισσα πάνω στο λεπτό μισχομυρισμένο⁴ λουλούδι <br />Σαν φίλοι θα παίζετε στην βάση του σαν μικρά παιδιά <br /><br /><br />________ <br /><br />¹«Χριστούγεννα», Φοίβος Δεληβοριάς <br />²«Way of the Peaceful Warrior», Dan Millman <br />³«Εγώ Ήθελα Να Γίνω Δέντρο», Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας <br />⁴μίσχος + μυρίζω = μισχομυρίζω<br /></span></div><div><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></div><div><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWCABTsABCAdVqVd9En6xZSqfBba0AsNP6MUEmnfaUvsa1ftrMZ-aDu1h0IVEJ2uGiJ-HJUTMW8iueybifUgS8klRmpIuHtHVzTqiee4jDs_fEhusOYdVVY-E1V43QG60TB6-oUM44s3Y/s960/S01E003P0006-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWCABTsABCAdVqVd9En6xZSqfBba0AsNP6MUEmnfaUvsa1ftrMZ-aDu1h0IVEJ2uGiJ-HJUTMW8iueybifUgS8klRmpIuHtHVzTqiee4jDs_fEhusOYdVVY-E1V43QG60TB6-oUM44s3Y/w480-h640/S01E003P0006-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" width="480" /></span></a></div><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCLHS6p1O6A1oOPYmrD_XVx8BHAZOfFrpLKdoXqRe5TePj_0_U0szaAQ_K7JPDs6jcdka89yubhM1_xNFvJVTeDYue5pVT9cEzlzJT3zstZckJmUZdHfjxLRacLRKO7ZO5J0UINkOU7Vk/s960/S01E003P0006-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25292.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCLHS6p1O6A1oOPYmrD_XVx8BHAZOfFrpLKdoXqRe5TePj_0_U0szaAQ_K7JPDs6jcdka89yubhM1_xNFvJVTeDYue5pVT9cEzlzJT3zstZckJmUZdHfjxLRacLRKO7ZO5J0UINkOU7Vk/w480-h640/S01E003P0006-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25292.jpg" width="480" /></span></a></div><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span><div><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-81812892925292197812020-12-20T14:16:00.008+02:002023-03-12T18:38:45.013+02:00οιΙΣΤΟΡΊΕΣτου ΆΡΗελάτη: Σμυρναίικα Χώματα | S1E2P4 | theTALESof ARISelatis: Smyrna soil<p><span style="font-family: trebuchet;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; font-weight: bold; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeGE3pYsfOuB8m_NKrQpLai0IR7u_02CpTp-JJgPDRqkipEYY7pLFgI856lVhXe8fyqm-6FoEjme1loBoMh8wm6u8xOby0PmtvpSGUAWn4l__PGgheS4XzggcvxVonPinUGslR07Vsbqc/s960/S01E002P0004-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeGE3pYsfOuB8m_NKrQpLai0IR7u_02CpTp-JJgPDRqkipEYY7pLFgI856lVhXe8fyqm-6FoEjme1loBoMh8wm6u8xOby0PmtvpSGUAWn4l__PGgheS4XzggcvxVonPinUGslR07Vsbqc/w150-h200/S01E002P0004-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" width="150" /></a></div><b style="font-size: large;">Σμυρναίικα Χώματα</b><span style="font-size: medium;"><b><br /></b></span><i style="font-family: trebuchet;">από χέρια στραβωμένα και πονεμένα<br /></i><span style="font-family: trebuchet;">19-12-2020<br /><br /></span><p></p><a name='more'></a><div><br /></div><span style="font-family: trebuchet;">Ξύπνησε μοσχομυρίζοντας στον αέρα το αγαπημένο του φαγητό, όταν του πήρε κάποια δευτερόλεπτα, για να καταλάβει που βρισκόταν. «Φτου γαμώτο όνειρο ήταν.», σκέφτηκε και ξαναγύρισε πλευρό μπας και “δει” κάτι ακόμα από εκείνα τα ωραία πλάνα, σαν σε ταινία, ανεβαίνοντας στο κλιμακοστάσιο την σκάλα με τις θεϊκές οσμές να του τρυπούν τα ρουθούνια. Ή πάλι όταν κάποια από τις Κυριακές που μαζευόταν η οικογένεια στο σπίτι περιμένοντας στο μεγάλο δωμάτιο, που ήταν γενικών χρήσεων, οι άντρες να κουτσοπίνουν με τον μεγάλο να χαζοβλέπει τηλεόραση, τον μεσαίο να ρίχνει πασέντζα και τον μικρό να είναι κολλημένος στο laptop και οι μυρωδιές να έχουν απλώσει και να έχουν κυκλώσει όλον τον χώρο ασφυκτικά.<br /><br />Κάπως έτσι κυλούσαν ρουτινιάρικα -και ευχαρίστα τελικά όταν μας λείπουν, αλλά, δεν εκτιμούμε όσο θα έπρεπε όταν τις ζούμε παρά μόνο όταν τις χάνουμε- οι Κυριακές όταν νομίζαμε πως έτσι θα ήμασταν για πάντα, σκεπτόταν. Αλλά άρχισαν οι απώλειες εδώ και δύο χρόνια παρά 21 μέρες. «Πως περνάει ο καιρός…», μονολογούσε!<br /><br />Πρώτος είχε φύγει ο παππούς του από την μεριά του πατέρα του που δεν τον γνώρισε καθόλου, μετά η γιαγιά από την μεριά της μάνας, μετά ο άλλος παππούς και μετά η άλλη γιαγιά. Μετά το φευγιό και της μεγάλης αδελφής της μάνας του “σειρά” είχε ο πατέρας του. Όλα αυτά του πέρασαν σαν αστραπή από το μυαλό συνδυάζοντας τις μυρωδιές με τα πρόσωπα και την καταγωγή τους. Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη και οι δυο γιαγιάδες του ήταν πρώτες ξαδέρφες από την Σμύρνη και μαζί με την μετανάστευση και την προσφυγιά τους, ήρθαν και οι μυρωδιές τους, να κατοικήσουν στα σπίτια που πήγαν στην «μαμά πατρίδα».<br /><br />Η μια πήγε μετανάστρια παραδουλεύτρα στην Αίγυπτο αρχικά ενώ η άλλη προσφυγοπούλα 18 χρονών κορίτσι -στις ημέρες της τρέλας, των κρίσεων, των σφαγών και των διωγμών- στο νησί της μαστίχας. Βρήκε άντρα, εγκαταστάθηκε και έκανε πολυμελή οικογένεια περνώντας τέλη του ‘50 αρχές του ‘60 τα παιδιά της την σκυτάλη να μεταναστεύσουν σαν από ένα μακρινό πλάνο πάνω στο υπερπόντιο καράβι από τις “Νύφες”.<br /><br />«Α, μα που πάει το μυαλό πάλι; Που ταξιδεύει; Στις μυρωδιές ήμασταν και αυτό πήρε τα κύματα. Μα σάμπως και με αυτά δεν ήρθαν οι μυρωδιές; Ψέματα;», του έλεγαν αστραπιαίες εγκεφαλικές αναλαμπές.<br /><br />Ένα από τα αγαπημένα του φαγητά είναι ο πουρές (στο χέρι, όχι ο έτοιμος) με χοιρινό με καρότα και κόκκινη σάλτσα στην χύτρα. Να γλύφεις και τα δάχτυλα σου! ‘Η το άλλο: κομμάτια κοτόπουλου με θεϊκή γαρνιτούρα πάνω σε ρύζι σπυρωτό με μπόλικη σαλτσούλα πικάντικη! Τι να πρωτοθυμηθεί και… πρωτομυρίσει εδώ που ήταν; Μόνος τις γιορτές, χωρίς να μπορεί να δει την μάνα του και τον αδερφό του «λόγο πανδημίας, μη χέσω», σκεφτόταν.<br /><i>«…και πέφτανε τα δάκρυα, θυμώντας τη ζωή της | και δίναν στο φαΐ της, μια γεύση μαγική…»</i>, τραγουδούσε το ράδιο.<br /><br />Κάτι φαίνεται είχε το dna και κάτι κουτσοκατάφερνε να κάνει με την γάστρα στο φούρνο με φαγητά-ψητά που δεν ήθελαν πολύ αρχική προετοιμασία. Την επόμενη μέρα όμως σηκώθηκε με βαρύ το κεφάλι, αφού του ήρθαν στο μυαλό κάποιοι από τους λόγους που είχε δηλώσει να πάει όπου έβρισκε δουλειά σε όλο το γΕλαδιστάν σε κάποια λίστα με τις επιλογές κάποιας προκήρυξης.<br /><br />Και ένας από αυτούς τους βασικούς λόγους ήταν πως ήθελε να βρίσκεται αυτόνομος και μακριά όταν θα βρει το επόμενο βασικό μέλος της οικογένειας του το φυσικό “κακό” επακόλουθο της απώλειας, που δεν ήταν άλλο από την μάνα του. Ήθελε να νιώσει και να βιώσει την μοναξιά πριν το απευκταίο αλλά φυσικό και φυσιολογικό «κακό»: μόνο οι άνθρωποι το γνωρίζουν αυτό σε όλο το ζωικό βασίλειο από την αρχή ενώ τα άλλα ανώτερα θηλαστικά ίσως μόνο κάποιες βδομάδες πριν το τέλος. Ήθελε να προετοιμάσει τον εαυτό του για την απώλεια μιας και το φευγιό του πατέρα του ήταν τόσο ξαφνικό που ακόμα προσπαθεί να το εκλογικεύσει και να το χωνέψει. Τόσο «αχώνευτο» του ήταν όλο αυτό που πέρασε.<br /><br />Μα είναι δυνατό να μπορείς να χωνέψεις τον θάνατο; Και ειδικά των ανθρώπων που σε γέννησαν και σε μεγάλωσαν; Μέχρι να μείνεις μόνος στη ζωή, σκεφτόταν, τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για αυτή τη στροφή που θα κάνεις. Μόνο υποθέσεις και ασκήσεις επί χάρτου που αυτές θα είναι ακραιφνώς θεωρητικές. Στη πράξη όμως θα δεις τι θα πάρεις και τι θα αφήσεις. Και κυρίως: <i>τι θα θυμάσαι</i>.<br /><br /><br />Ξυπνώντας την επόμενη μέρα, και ενώ άκουγε ραδιόφωνο, χωρίς άλλη σκέψη πήρε στυλό και χαρτί και έγραψε, όταν του ήρθε ξαφνικά σαν επιφΏτηση κάτι:<br /><br /><i>“Χώμα” 09:58</i><br />Και περνάει ο καιρός, έτσι ανέμελα<br />κρεμασμένοι πάνω στα κλαδιά των ονειρόδεντρων<br />κι εσύ και εγώ κάπως ματωμένοι· αρχικά<br />σαν φρούτα ώριμα από τις δαγκωματιές των ποντικών<br />και μετά, να έρθουν και εκείνες οι κάργιες<br />να μας ξεσκίσουν, βγάζοντας τις σάρκες μας<br />πίνοντας τους χυμούς μας<br />μέχρι να πέσουμε στης γης την αγκαλιά<br />πάνω στο χώμα της· σαπίζοντας<br />τα απομεινάρια μας τα εργατικά μυρμήγκια τρώγοντας<br />ενώ τα ταπεινά σκουλήκια ολοκληρώνοντας το θανατικό<br />που όμως αυτό ακριβώς θα είναι η ευκαιρία<br />στη ζωή να ξαναγεννηθεί, παίρνοντας μια άλλη μορφή<br />κάτι νέο να δημιουργηθεί· από την αρχή<br />που έρπει, πετά, κολυμπά ή περπατά<br />ή απλά ριζώνει, σαν δεντρό, κάνοντας σκιά στον περιπατητή να τον ξεκουράσει<br />ή σαν μια τσουκνίδα, που τον τσιμπά στο μονοπάτι· ματώνοντας τον<br /><br /><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeGE3pYsfOuB8m_NKrQpLai0IR7u_02CpTp-JJgPDRqkipEYY7pLFgI856lVhXe8fyqm-6FoEjme1loBoMh8wm6u8xOby0PmtvpSGUAWn4l__PGgheS4XzggcvxVonPinUGslR07Vsbqc/s960/S01E002P0004-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeGE3pYsfOuB8m_NKrQpLai0IR7u_02CpTp-JJgPDRqkipEYY7pLFgI856lVhXe8fyqm-6FoEjme1loBoMh8wm6u8xOby0PmtvpSGUAWn4l__PGgheS4XzggcvxVonPinUGslR07Vsbqc/w480-h640/S01E002P0004-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" width="480" /></a></div><br /><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsJf63ArbTj3XLpMj38FvASX0zbYaDVFfcghuyL6Phaad3Pnczj1ZOwQdiwWge6auikb-dKLsWkYFX7z4eeesOOousn7g5xN9mBtt9hrWuPRzZrVcifw5fHdvFvfULyDrpUiR3sz4zx1M/s960/S01E002P0004-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25292.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsJf63ArbTj3XLpMj38FvASX0zbYaDVFfcghuyL6Phaad3Pnczj1ZOwQdiwWge6auikb-dKLsWkYFX7z4eeesOOousn7g5xN9mBtt9hrWuPRzZrVcifw5fHdvFvfULyDrpUiR3sz4zx1M/w480-h640/S01E002P0004-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25292.jpg" width="480" /></a></div><br /></div><div><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-44217708961812915132020-12-13T20:32:00.007+02:002023-03-12T18:39:26.687+02:00οιΙΣΤΟΡΊΕΣτου ΆΡΗελάτη: #lockdown2gr my ass | S1E1P2 | theTALESof ARISelatis <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPGWwnBUvsvZ6UK6JXpLebkMzTGodhKfsGjIk5G_if_5JR9IDLJwimiqdYprvkbhFYlQSOPMQrUJuXigMM9SjerqSu1LHVkGZRFbdhbBvJxeLPK_koI_6y34UBXiH3f6KySLGFtTR8JMk/s960/S01E001P0002-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPGWwnBUvsvZ6UK6JXpLebkMzTGodhKfsGjIk5G_if_5JR9IDLJwimiqdYprvkbhFYlQSOPMQrUJuXigMM9SjerqSu1LHVkGZRFbdhbBvJxeLPK_koI_6y34UBXiH3f6KySLGFtTR8JMk/w150-h200/S01E001P0002-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" width="150" /></a></div><b><span style="font-size: large;">#lockdown2gr my ass </span></b><br /><i>the alter ego begin at last to write and speak</i> <br />13-12-2020<br /><br /><a name='more'></a><div><br /></div>Το δεύτερο σκληρό lockdown τον Δεκέμβρη μήνα τον βρήκε να είναι μόνος σε μια νότια νησιωτική πόλη που ήρθε πριν πάνω από 15 μήνες για μόνιμη εργασία μιας και ήταν άνεργος -ή ελαστικά εργαζόμενος (sic!) σωστότερα- από το καλοκαίρι του 2012, όταν ξαναέφυγε πάλι από μια διπλανή νησιωτική πόλη ως αναπληρωτής εργαστηριακός εκπαιδευτής! <br />Το νησί αυτό τον «κυνηγούσε». Θα δείξει αν θα του βγει και σε καλό τελικά -αν κι εκείνος πίστευε πως οτιδήποτε σου έρχεται στη ζωή τις περισσότερες φορές είναι στο χέρι σου (μιλούσε πάντα για ανθρώπους υγιής όσο είναι δυνατόν και να έχουν τα στοιχειώδη και απολύτως απαραίτητα μέσα επιβίωσης στον δυτικό κόσμο που ζούμε) να κάνεις πράξη και να σου βγει κάτι σε καλό εν καιρώ μέσα από οποιαδήποτε δοκιμασία στο βίο σου. <br /><br />Κι αυτή, όπως και την περσινή πρωτοχρονιά του 2019, και συνολικά τις γιορτές θα τις περνούσε μόνος του τελικά. Μόνο που στις προηγούμενες, στην γενέτειρα του μια πόλη του δυτικού λεκανοπεδίου, είχε κόσμο δίπλα του αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να περάσει μία από τις χειρότερες γιορτές της ζωής του· μόνος και πάλι δηλαδή. Τώρα θα είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και γι’αυτό θα είναι πιο ήρεμος. Ή έτσι νομίζει τουλάχιστον. <br /><br />Σε προσωπικό επίπεδο προσπαθεί να συνέλθει από τις απανωτές “διαψεύσεις της σιγουράντζας” που ο καθείς μας φτιάχνει στο κλούβιο κεφαλάκι του. Μέχρι ωσότου θα έρθει εκείνη η μέρα που θα καταρρεύσει όλο αυτό σαν ένα κάστρο φτιαγμένο από παιδικά χεράκια που με το πρώτο δυνατό κύμα θα το διαλύσει στο σκληρό παρόν και όχι σε ένα αόριστο και απροσδιόριστο ονειρικό μέλλον. Αλλά γι’αυτά έχουμε καιρό να τα πούμε. <br /><br />Διανύοντας την χειρότερη περίοδο της μεταπολιτευτικής μπαυνανίας¹ του πρωκτοράτου² γΕλαδιστάν³ αυτή της δεκαετίας 2010 με 2020 ήρθε και έδεσε το γλυκό με 100 και βάλε νεκρούς την ημέρα, με μία χουντοκυβέρνηση ακροδεξιών και φιλελεύθερων τσαρλατάνων και αλητών (που βγήκε από ένα “κουφό-τυφλό-μουγγό” παρτακιστάν-σταρχιδιστάν «λαό» για να μην ξεχνιόμαστε -πλειοψηφικά μιλώντας πάντα), που δεν πήραν κανένα απολύτως μέτρο για την πανδημία του #COVID19gr ενώ είχαν πολλούς μήνες χρονικά να το καταφέρουν μετά το συγκυριακά επιτυχημένο πρώτο #lockdowngr. Διανύοντας το λοιπόν αυτή την περίοδο έβλεπε σε συνδυασμό προσωπικού και κοινωνικοπολιτικού επίπεδου τα πράγματα όχι απλά να βουλιάζουν αλλά να παρασέρνουν σαν ορμητικός χείμαρρος τα πάντα στο διάβα τους: και όταν λέμε τα πάντα εννοούμε τα πάντα. <br />Όλες τις ατομικές, κοινωνικές και πολιτικές ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που ο καθένας έχει μπολιαστεί από τον άμεσο ή έμμεσο κοινωνικό-πολιτικό του περίγυρο. <br /><br />Έπρεπε να κάνει το πρώτο βήμα εντελώς μόνος του για να σώσει ότι σώζεται και να σταματήσει επιτέλους να περιμένει το “σώσιμο” γενικώς και αορίστως από τρίτους, όπως νόμιζε αφελώς αρκετά παλαιότερα, πως μπορούν να το κάνουν άλλοι αντί για εκείνον τον ίδιο ή έστω μαζί του. Το “μαζί” βέβαια δεν το είχε νιώσει ποτέ σε βάθος κάποιου εύλογου χρόνου: μόνο μονάδες ατόμων που είχαν την δικιά τους προσωπική ατζέντα να ικανοποιήσουν, είτε χρησιμοποιώντας τους άλλους, είτε διένυαν βίο παράλληλο (και όχι τεμνόμενο σε πολλά σημεία και αλληλοσυμπληρωμένο όπως είναι το σωστό), είτε ο συνδυασμός και των δύο. Κι αυτό συνειδητοποίησε -ειδικά μετά το 2019 κι μετά- με άσχημο τρόπο πως ίσχυε και ισχύει έως σήμερα σε όλες τις διαπροσωπικές του σχέσεις ανεξάρτητα επιπέδου και προσωπικής εγγύτητας. Και όταν λέμε όλες εννοούμε όλες. <br /><br />«Μαζί». Μια λέξη δολοφονημένη και κατακρεουργημένη από την πλειοψηφία των Ιδιωτών Καταναλωτών που μας περιβάλλουν και που οι ιδιότητες τους αυτές (της ιδιώτευσης και της κατανάλωσης) περικλείουν και όλα τα ψυχικά, συναισθηματικά, νοητικά και χειρώνακτα/πρακτικά αποθέματα και χαρίσματα που έχει γεννήσει η ανθρώπινη φύση, διανόηση και δραστηριότητα. Αυτά σκεφτόταν και γι’αυτά έγραφε κάθε τόσο στο τεφτέρι του αρχικά, σε γραφομηχανή αργότερα (αν και πολύ σπάνια) και που τέλος αντικαταστήθηκε από επιτραπέζιο και στη συνέχεια φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η όαση στη μοναξιά του μαζί με τα εννιά ιστολόγια (blogs) που διατηρούσε. Αυτά κατέληξαν να είναι και η μόνη δημιουργία του σε αυτόν τον αφιλόξενο, σκληρό και αδυσώπητο χωροχρόνο που περνούσε την ζωή του απλά δουλεύοντας· ίσως και με δική του αποκλειστική(;!) υπαιτιότητα. <br />Ποιος ξέρει; Από ότι φαίνεται τουλάχιστον το ψάχνει. <br /><br />Πριν, στην πόλη που γεννήθηκε αλλά και που είχε φτιάξει την μόνιμη του κατοικία –μια κωμόπολη στα ανατολικά του κεντρικού νομού της χώρας, είχε και άλλους τρόπους δημιουργίας πιο πρακτικούς από το να κάθεται μπροστά σε μια οθόνη και να βγάζει τα εσώψυχα του στη φόρα. <br />Μα γι’αυτά έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για να τα ξεψαχνίσουμε αναλυτικότατα: αγαπητοί αναγνώστες (μια προσφιλής του έκφραση από τότε που δεν υπήρχε διαδίκτυο παρά μόνο το τετράδιο του φιλοξενούσε τις σκέψεις του το μακρινό 1986-1987 που ήταν 15-16 χρονών) μείνετε συντονισμένοι. <br />Καλώς ορίσατε. <br /><br /><br />________ <br />¹μπανανία + αυνανισμός = μπαυνανία <br />²πρωκτός + προτεκτοράτο = πρωκτοράτο <br />³γελάδα + Ελλάδα(το Πακιστάν της Ευρώπης) = γΕλαδιστάν <br /><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqVH1DBl6i_r7c9xbw-BmTIeBRPcNGhjmqb2tbyyI61ca446GFyhPqAxwqrrIl5Zya24AhS9qBzSraby1Pqn4KSnsMJUz0HDO8tlCD2qPsWmdz05LULLKXLWemtAGy9c_bDM6Gf2GsYM0/s960/S01E001P0002-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqVH1DBl6i_r7c9xbw-BmTIeBRPcNGhjmqb2tbyyI61ca446GFyhPqAxwqrrIl5Zya24AhS9qBzSraby1Pqn4KSnsMJUz0HDO8tlCD2qPsWmdz05LULLKXLWemtAGy9c_bDM6Gf2GsYM0/w480-h640/S01E001P0002-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25291.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg45Usd7uSlk4owl4kW0OHPgSYxSyPjjRTPkzl4RIQtfx1pEVKD911FefGck8qSAAExNdCHEgTY1m9xksUCf57hSHTc8ZeZbAYzjNVvokXbixPTfBK6kGQWh0FgCVKC-C7Fkv5Yzd_nAkU/s960/S01E001P0002-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25292.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg45Usd7uSlk4owl4kW0OHPgSYxSyPjjRTPkzl4RIQtfx1pEVKD911FefGck8qSAAExNdCHEgTY1m9xksUCf57hSHTc8ZeZbAYzjNVvokXbixPTfBK6kGQWh0FgCVKC-C7Fkv5Yzd_nAkU/w480-h640/S01E001P0002-tales_of_Aris_Elatis-%2528seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com%25292.jpg" width="480" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-49519937023331238682020-11-21T20:37:00.001+02:002020-11-21T20:37:29.042+02:00Ανοσία Αγέλης<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4eunr485uhH1xMdCfzzlq39wKR1grMF1wfVMrj3fiJmlO7yYCwEaR9Q8kslJL-DBJc3SH3oG8Xm2OGwD84MtPutR9x1F6Ex5xkXDOoUxmYZRY6Ud8Ou6HzhaMX3l3mLLELmInzONMiqA/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="676" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4eunr485uhH1xMdCfzzlq39wKR1grMF1wfVMrj3fiJmlO7yYCwEaR9Q8kslJL-DBJc3SH3oG8Xm2OGwD84MtPutR9x1F6Ex5xkXDOoUxmYZRY6Ud8Ou6HzhaMX3l3mLLELmInzONMiqA/w141-h200/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25286%2529.jpg" width="141" /></a></div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><b>Ανοσία Αγέλης</b></span> 21-11-2020<br /><br /><a name='more'></a><div><br /></div><div><br /></div><br /><br /> <br />Αλλάξαμε. <br />Σκληρύναμε.<div>Από εκείνη τη χρονική στιγμή <br /> που κάτι τσάκισε μέσα μας <br /><br /></div><div>Όταν ακούσαμε την πρώτη σοβαρή επίπληξη του αφεντικού <br />Όταν κάπου εκεί μετά τα τελευταία –άντα <br /> χωρίσαμε και στένεψαν ξαφνικά τα περιθώρια <br /> και χάθηκε η ανεμελιά της ερωτικής νεότητας <br /> εκείνης ντε που έλεγες «έχω καιρό ακόμα» <br /> που νομίζαμε πως ήμασταν αθάνατοι <br /> και ο χρόνος δεν ήταν για εμάς <br /> αλλά για όλους τους άλλους· τους “μεγάλους” <br />Όταν χάσαμε τον κοντινό μας άνθρωπο <br /> εκείνον που δεν ξέραμε ακριβώς τι θα σημαίνει η απώλεια του <br />Όταν και ενώ ήμασταν ήδη πια επιλεκτικοί <br /> λόγο ηλικίας και εμπειριών <br /> το χαστούκι μέσα μας ακούστηκε πολύ οδυνηρό <br /> από εκείνο τον φίλο ή φίλη που μας έγραψε στα δύσκολα <br /> στα πολύ δύσκολα <br /><br /></div><div>Μια θάλασσα από λάθη <br />Ένα βουνό από πρέπει <br />Και ακόμα δεν καταλάβαμε ότι τα λάθη μας <br /> είναι η δικιά μας όμορφη συνεισφορά στον γκρι τους κόσμο <br />Ενώ τα πρέπει τους <br /> είναι η δικιά τους ένεση στην «ανοσία της αγέλης» <br /> με εμάς να πρωταγωνιστούμε ως το μοναδικό της μέλος<br /><br /></div><div>Μεγαλώσαμε. <br />Ασχημύναμε. <br />Αν ο χρόνος μας κάνει έτσι, όπως βιώνουμε την κοινωνία μας <br /> μπορώ εγώ να παραμείνω παιδί <br /> μικρό ή λίγο μεγαλύτερο αν γίνεται <br /> να ζω πάνω στα κατάλευκα σύννεφα <br /> ενός ηλιόλαμπρου σκηνικού <br /> με καμβά τον γαλάζιο ουρανό <br /> των παιδικών και κυρίως εφηβικών μου ονείρων;</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2QyYxL82jj0Wf6SeAwMT6aBFwkwKg_CEcAEEsR3HddHe1-LZj0Cd-fCN4vhfpMCx5a1_VScyh3SFxeMhY99JsnPdeddng1rqZFLpi_-pvEnBD-gIjjqPw6-l5gaqC4lKdVPGxYnQthc0/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="676" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2QyYxL82jj0Wf6SeAwMT6aBFwkwKg_CEcAEEsR3HddHe1-LZj0Cd-fCN4vhfpMCx5a1_VScyh3SFxeMhY99JsnPdeddng1rqZFLpi_-pvEnBD-gIjjqPw6-l5gaqC4lKdVPGxYnQthc0/w450-h640/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25286%2529.jpg" width="450" /></a></div><div><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-55331024523022443082020-10-23T21:10:00.000+03:002020-10-23T21:10:02.661+03:00λιωμένο κερί<span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR7PaIcxh0T5ygoc6xPgznZim1KsTWNaYaeP9kP3LBi8Vmb7fCdVMfvqNs8nC1Ja2A7WZXUrqUccYyM3iRn8U4AUTLWoEInXbd238JZLcwTK8xqDJEsag4rMSNA0hIh8I8IhYFCrO9i9w/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25285%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="676" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR7PaIcxh0T5ygoc6xPgznZim1KsTWNaYaeP9kP3LBi8Vmb7fCdVMfvqNs8nC1Ja2A7WZXUrqUccYyM3iRn8U4AUTLWoEInXbd238JZLcwTK8xqDJEsag4rMSNA0hIh8I8IhYFCrO9i9w/w141-h200/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25285%2529.jpg" width="141" /></a></div><b>λιωμένο κερί</b> </span><span style="font-family: trebuchet;">23-10-2020<br /><span style="font-size: x-small;"><i>για μια Κάργια* που πετούσε άλλοτε πολύ χαμηλά, σαν χάδι <br />και άλλοτε πολύ ψηλά, ίσα που αχνοφαινόταν </i></span><br /> <br /></span><a name='more'></a><div><br /></div><span style="font-family: trebuchet;">Είναι σαν μια πικρή ανάμνηση πια το (γλυκό) δεκάξι**<br /> ένα αερικό στο ανοιγόκλειμα μια γλυκιάς ματιάς <br />φαινόταν πως ήταν απλό υφαντό από ένα γερό μετάξι <br />αλλά ήταν ένα ακόμα βλεφάρισμα μιας δακρυσταλιάς <br /><br />Η νεράιδα ξανά στη βάση του δέντρου σκοτωμένη<br /> από όρκους αγάπης που ποτέ δεν ήταν αληθινοί <br />εκείνη κι εγώ κοιτάμε σαν δυο από καιρό χαμένοι<br /> τον χρόνο που έφυγε σαν ένα φτηνό λιωμένο κερί <br /><br />Τα περιθώρια ξανά σου φωνάζουν πως στενεύουν<br /> ένα «καλώς ήρθες θλίψη» στην αδειανή σου αγκαλιά <br />σου λένε να φύγεις μακριά και όλο σου ρητορεύουν <br />με μια βουβή κραυγή στου γραπτού την παρηγοριά <br /><br /> <br /><br /><span style="font-size: x-small;">--------<br />* Η Κάργια ή εσφαλμένα καλιακούδα (πρόκειται για διαφορετικά είδη) είναι πτηνό της οικογενείας των Κορακιδών που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Corvus monedula και περιλαμβάνει 4 υποείδη. <br />** movie “sweet sixteen”, 2002, directed by Ken Loach</span></span><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: x-small;"><br /></span></div><div><div><span style="font-family: trebuchet;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL7p_lRtZPwmDduZ_O1PhwrDi67rwf7R1i3w08qDmD5Pg2_g6CtgjGzOiP8z5eN-2xwGCMBLQ8KymWlgq4rLbzZglSXHnndwGV6nsUDmYg8VCoGCIVwhSVRlbfqx7OoFzuh0ZvOg_233c/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25285%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="676" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL7p_lRtZPwmDduZ_O1PhwrDi67rwf7R1i3w08qDmD5Pg2_g6CtgjGzOiP8z5eN-2xwGCMBLQ8KymWlgq4rLbzZglSXHnndwGV6nsUDmYg8VCoGCIVwhSVRlbfqx7OoFzuh0ZvOg_233c/w452-h640/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25285%2529.jpg" width="452" /></a></div><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span></div></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-42373357619057875652020-10-17T20:36:00.006+03:002020-10-17T20:38:03.941+03:00ολωδίΕ | Είδωλο<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyNd4vzyuo_gAQ1qfa_dnDGEu-6DA9kBOB00jq4qOJicTKEjMECHCJx3itJf7WkHAwdAZ0RbOkZhuLtftq8NLiARBVWXOF8tV_DA5-Fmd2O7JdMwN6pdIJFAUcyjpUFmBhLuU54BF88XE/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25284%2529.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="676" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyNd4vzyuo_gAQ1qfa_dnDGEu-6DA9kBOB00jq4qOJicTKEjMECHCJx3itJf7WkHAwdAZ0RbOkZhuLtftq8NLiARBVWXOF8tV_DA5-Fmd2O7JdMwN6pdIJFAUcyjpUFmBhLuU54BF88XE/w141-h200/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25284%2529.jpg" width="141" /></span></a></div><br /><span style="font-family: helvetica; font-size: large;">ολωδίΕ | Είδωλο</span> <br /><span style="font-family: trebuchet; font-size: x-small;">17-10-2020</span><br /><br /><br /><a name='more'></a><span style="font-family: trebuchet;"><br />Τοίχος. <br />Πουθενά ρωγμή. <br /><br />Κάνεις να φύγεις πατώντας προς τα πίσω, άτσαλα <br />Το βάρος σου δεν αντέχει η παλέτα <br />Σπάει και το σώμα σου σωριάζεται· <br />εκκωφαντικά <br /><br />Ξυπνάς. Πόσα μέτρα διένυσες; <br />Που έπεσες; Που είσαι; <br /><br />Ξεθολώνεις λίγο και προσπαθείς να συνέρθεις. <br />Δεν ξέρεις πόση ώρα ήσουν πεσμένος εκεί μέσα <br />«Για στάσου· πέτρες, υγρασία, μούχλα να μυρίζει…» <br />Και συνειδητοποιείς πως είσαι σε ένα παλιό πέτρινο πηγάδι <br />Πόσα μέτρα είναι μέχρι να βγεις πάνω; <br /><br />Δεν μπορείς να δεις, είναι πίσσα σκοτάδι <br />Μια μεγάλη ατέλειωτη νύχτα απλώνεται εκεί έξω <br />Δίχως φεγγάρι, δίχως αστέρια, δίχως φώτα <br />Αλλά μια βαριά και ασήκωτη συννεφιά <br /><br /></span><div><span style="font-family: trebuchet;">Ζαλίζεσαι από το χτύπημα στα τοιχώματα του πηγαδιού <br />Πιάνοντας το κεφάλι σου βλέπεις να έχει λίγα αίματα <br />Κάθεσαι στην βάση του που ευτυχώς δεν έχει νερά <br />Αρχίζοντας να θυμάσαι· με τα λεπτά –ή τις ώρες;- να περνούν <br /><br />Πώς έφτασες ως εδώ; <br />Εικόνες, πρόσωπα, γεγονότα· σαν ταινία, <br />να φεύγουν μπροστά σου σε fast-forward και να σε παρασέρνουν <br />Από μονοπλάνο αποτυπωμένα σε ασπρόμαυρα καρέ <br />«-Που είσαι; -Εδώ!», «-Τι ώρα είναι; -Τώρα!»<br /> θυμάσαι εκείνα τα λόγια του βιβλίου που έγιναν και ταινία <br /><br />Μόνος· και εδώ κάτω <br />Ίσως θα ήθελες να ήσουν εντελώς μόνος· και εκεί πάνω <br /><br />Σαν να αρχίζει να χαράζει, κοιτώντας προς τα πάνω <br />Αλλά, το μάτι σου να πιάνει λοξά σαν μια αντανάκλαση <br />Κοιτάς ανάμεσα στις πέτρες και χώνεις το χέρι <br />Κόβεσαι. <br /><br />Γυρνάς να δεις τι έφταιξε για το ματωμένο σου δάχτυλο <br />Το πιάνεις προσεκτικά, φέρνοντας το κοντά σου <br />Ένα σπασμένο αιχμηρό κομμάτι από καθρέφτη ο ένοχος <br />Βλέποντας αχνά να σχηματίζεται η φιγούρα σου, <br />μέσα του. Το αφήνεις. <br /><br />Σηκώνεσαι και παρά τον πόνο <br />στο κεφάλι στο σώμα στα άκρα <br />πρέπει να μην ξεχάσεις· <br />το είδωλο σου να σιγοψιθυρίζει κομματιασμένο κατάχαμα:<br /> «Έιι, κάποια στιγμή… <br />πρέπει να αρχίσω να σκαρφαλώνω…»</span></div><div><span><span style="font-family: trebuchet;"><br /></span></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE9k1XZ9tNFBpDP0dNmpY8KziV8IchEb2SkZ8xnfuB-E5uZXD1qH4XUa6cAvDlSfyoj5Pdjj1UKDV2eEV1WpXrFq35uy721WLm8Iw44JlYiEGXRmPyh7Vb1fUCSA6-ImupUIW_97VHdtM/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25284%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="676" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE9k1XZ9tNFBpDP0dNmpY8KziV8IchEb2SkZ8xnfuB-E5uZXD1qH4XUa6cAvDlSfyoj5Pdjj1UKDV2eEV1WpXrFq35uy721WLm8Iw44JlYiEGXRmPyh7Vb1fUCSA6-ImupUIW_97VHdtM/w452-h640/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25284%2529.jpg" width="452" /></span></a></div><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-18006250422949050012020-10-10T18:27:00.000+03:002020-10-10T18:27:41.920+03:0086<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuQiTMnHX3u6ZmL1BaXhJslr_o5xSas5kIH22iDojQooVv1Qggp4cf3a7s5ttYVKwljdv1py-cKs5yL1aY9tS27aZlQHCQTwYTIqWvlmGQF4c7fXPI9Pvhif00hRwYCL-fTZrGnU2X14g/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="678" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuQiTMnHX3u6ZmL1BaXhJslr_o5xSas5kIH22iDojQooVv1Qggp4cf3a7s5ttYVKwljdv1py-cKs5yL1aY9tS27aZlQHCQTwYTIqWvlmGQF4c7fXPI9Pvhif00hRwYCL-fTZrGnU2X14g/w141-h200/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25283%2529.jpg" width="141" /></span></a></div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><b>86</b></span><br /><span style="font-family: trebuchet;"> 10-10-2020 </span><br /><span style="font-family: trebuchet;"><i>στον πατέρα</i> </span><br /><br /><a name='more'></a> <span style="font-family: trebuchet;"><br />Το κεφάλι μου σαν μια σβούρα γυροφέρνει<br /> όταν θωρεί του παρελθόντος τα μυστικά <br />εκείνη η θύμηση πικρό κανάτι γέρνει <br />όταν αυτό συνεχίζει πάντα να μας κερνά <br /><br />Είναι η μέρα που πιο μεγάλος θα γινόσουν <br />βάσανα κλειστά μες στις άκρες του μυαλού <br />να ξεσκονίζουν τις στιγμές όπως φερόσουν <br />μέσα από το πρίσμα ενός αδέξιου φευγιού <br /><br />Εκείνη η σκέψη δε λέει να ξεκολλήσει<br /> μέσα από την πίκρα μια αιώνιας σιωπής<br /> αυτή που θέλει πια με δάκρυα να αφήσει<br /> εκείνο το γράμμα της ισόβιας προσμονής<br /> <br /> Εικοσιένα μήνες σαν μια υγρή εικόνα<br /> μέσα από τις κόγχες ενός θολού ματιού<br /> στήριγμα σε έναν ετοιμόρροπο πυλώνα<br /> γιορτή να φέρει στο μελάνι ενός χαρτιού <br /><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGxWZdW3LbXeYsEkzFOXW8vNQmsZsjxsGkqk8WulHUi9Y-ijIB2G8RMz-PKEmftjnE6-CZjO-hhXxef6g8EsDZ5aHwglxCzpOrtK2NHN7rMI_eZzK3N6fLWi7L1TYLDCg658banGEK_QE/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="678" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGxWZdW3LbXeYsEkzFOXW8vNQmsZsjxsGkqk8WulHUi9Y-ijIB2G8RMz-PKEmftjnE6-CZjO-hhXxef6g8EsDZ5aHwglxCzpOrtK2NHN7rMI_eZzK3N6fLWi7L1TYLDCg658banGEK_QE/w452-h640/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25283%2529.jpg" width="452" /></span></a></div><span style="font-family: trebuchet;"><br /><span><br /></span></span><div></div><div><span><br /></span></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-65947026993238279182020-09-27T15:31:00.007+03:002020-09-27T15:31:59.542+03:00Όνειρο(α) ~ Dream(s)<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpYF0p8owQ2LurEByT9WvJDMeiq3J6QbT9dKpXEPFL9UBwqFM9Xz_CEvySWWhMS2wva6OWbTUvyi8_Gvf44ir_KnFwoTgDGb05LvCgGNDZLSDUuEvCa9glC2A1TOpD3NK0kVbX4iXlEFg/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="674" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpYF0p8owQ2LurEByT9WvJDMeiq3J6QbT9dKpXEPFL9UBwqFM9Xz_CEvySWWhMS2wva6OWbTUvyi8_Gvf44ir_KnFwoTgDGb05LvCgGNDZLSDUuEvCa9glC2A1TOpD3NK0kVbX4iXlEFg/w141-h200/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25282%2529.jpg" width="141" /></a></div>Όνειρο(α)<br /> 5-4-2020<br /> <br /><a name='more'></a> <br /><br /> Του ονείρου εμείς ταξιδευτές <br />Παλεύουμε σκληρά εντός μας <br />Της καρδιάς καλοί πραματευτές <br />να γεννούμε συνολικά στο βιος μας <br /><br />Στον κάμπο, δες, ανθίζει η άνοιξη ξανά <br />Η μέλισσα την γύρη γυροφέρνει <br />Ο ήλιος καίει του νου τα σωθικά <br />Και τις μυρωδιές του αέρα παίρνει<br /><br /><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHdD3_zGZCquEgn_hS34LciUf1haWz85Cqi25a6QJxVN9YzlC1PqwWCyusqB5OlV_j6xYMj8CvEpCC5gYtEfGzrwhuJJEs-w-QskeNIUpA1tK0VuG4XFciCtL1cqbXKNZJGxjwFt10Csw/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="674" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHdD3_zGZCquEgn_hS34LciUf1haWz85Cqi25a6QJxVN9YzlC1PqwWCyusqB5OlV_j6xYMj8CvEpCC5gYtEfGzrwhuJJEs-w-QskeNIUpA1tK0VuG4XFciCtL1cqbXKNZJGxjwFt10Csw/s16000/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25282%2529.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;">το κείμενο θα το βρείτε και στο άλλο μας blog "ΑΣΠΡΟ~ΜΑΥΡΟ"<br /><a href="https://seizethesky-whiteblack.blogspot.com/2020/04/dreams.html" target="_blank">seizeTHEsky-WhiteBlack.blogspot.com/2020/04/dreams.html</a><br /><br /></span></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-29256437414673028302020-09-20T17:05:00.001+03:002020-09-20T17:05:26.982+03:00seizeTHEclouds ~ άδραξεΤΑσύννεφα<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVY2udXhqFxpF2WaWqvnEerPgJkKBiiFstKN2dtblqJkMYdUa36swlYbcSCueVk9Rc6EvoekqniJNiWL1XKfx-j7IWtbi19VHE5rJfAoDCKcfYfCW4u5nmI0Db5p9d2sC00sGcVTnYQOA/s960/2019-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="682" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVY2udXhqFxpF2WaWqvnEerPgJkKBiiFstKN2dtblqJkMYdUa36swlYbcSCueVk9Rc6EvoekqniJNiWL1XKfx-j7IWtbi19VHE5rJfAoDCKcfYfCW4u5nmI0Db5p9d2sC00sGcVTnYQOA/w142-h200/2019-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%2529.jpg" width="142" /></a></div><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 16pt;">seizeTHEclouds ~ άδραξεΤΑσύννεφα<br />
</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">6-10-2019<br /></span><span><br /></span><span><a name='more'></a></span><br />Και τι θα ήταν ο ουρανός χωρίς τα σύννεφα<br />αυτούς τους ποιητές υδρατμούς <br /> και τους μαχητές αέρηδες<br />που με τόση χάρη, επιδεξιότητα και απερισκεψία<br />παίζουν κρυφτό με τον Ήλιο και το Φεγγάρι<br />ζωγραφίζοντας πάνω στον μπλε ή μαύρο καμβά;<br /> <br />Τίποτα· ένα άδειο τεράστιο πανί, <br /> που θα μαράζωνε από μοναξιά,<br />χωρίς ψυχή, ανείπωτη ομορφιά, λόγο ύπαρξης, δίχως ζωή. <br />Όπως ακριβώς μία σταγόνα βροχής:<br />κυλά σαν δάκρυ πάνω στο χώμα της Γης<br /> και γίνεται Πηγή για να πιεις.<br /><br /><div><br /></div><div>το κείμενο προέρχεται από το άλλο μας ιστολόγιο "copperINartII"<br /><a href="https://copperinart-myconstructions.blogspot.com/2020/09/seizetheclouds.html" target="_blank">copperINart-MyConstructions.blogspot.com/2020/09/seizetheclouds.html</a><br /><br /></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-54176870552578297952020-09-20T11:41:00.002+03:002020-09-20T13:28:18.865+03:00Αναζητώντας Σωτήρες (50 μέρες τώρα)<p style="text-align: left;"></p><div style="text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMVHV6G1rhNJ0AewmnjKzW9a5nVBzD38QxUlm15FuwfqNfbiKYyWaY8M-rG5s7GbhCxT3AtCdvws-hALBxy-HYWNkDaX4cQGwGTkH8C_CUph3Fj4GMoyhGglb39_s_nAB0zLcDccCklOc/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%252C1%2529.jpg" style="clear: left; display: inline; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="672" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMVHV6G1rhNJ0AewmnjKzW9a5nVBzD38QxUlm15FuwfqNfbiKYyWaY8M-rG5s7GbhCxT3AtCdvws-hALBxy-HYWNkDaX4cQGwGTkH8C_CUph3Fj4GMoyhGglb39_s_nAB0zLcDccCklOc/w140-h200/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%252C1%2529.jpg" width="140" /></a></div><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 22pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αναζητώντας
Σωτήρες </span><i><span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 20pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">(50 μέρες τώρα)</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br />
19-9-2020<br />
<!--[endif]--></span><p></p><p style="text-align: left;"><span></span></p><a name='more'></a><p style="text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet;">Ξεκίνησε την 1η μέρα βγαίνοντας</span></p><span style="font-family: trebuchet;"> από την ασφάλεια·<br /> να βυζάξει<br /> <br /> Την 2η να μπουσουλά<br /> κουτρουβαλώντας συνεχώς·<br /> να ματώσει<br /> <br /> Την 3η να σηκώνεται<br /> βηματίζοντας ασταθώς·<br /> να περιεργαστεί<br /> <br /> Την 4η να στέκεται<br /> κραυγάζοντας ανάρθρως·<br /> να ρωτήσει<br /> <br /> Την 5η να προχωρά<br /> εξερευνώντας κοσμικώς·<br /> να κοιτάξει<br /> <br /> Την 6η έως και την 20η<br /> καταστρέφοντας φαντασιακώς·<br /> να αντισταθεί<br /> <br /> Την 21η έως και την 22η<br /> πυροβολώντας νοητικώς·<br /> να γράψει<br /> <br /> Από την 23η έως την 50η<br /> ματώνοντας δημιουργικώς·<br /> να βλαστημήσει <br /><br /> Οι μέρες να κυλούν βασανιστικά<br /> αναζητώντας τον επόμενο σωτήρα·<br /> σε μορφή έρωτα, φίλου, αγάπης, συντρόφου, συναδέρφου<br /> σε σχήμα μάνας, πατέρα, αδερφού, προστάτη, μέντορα<br /><br />Και μέσα σε όλον αυτό τον ορυμαγδό<br /> να χωρέσουν έρωτες, αγάπες, φιλίες, σχέσεις<br /> τα κοινωνικά μη και πρέπει<br /> τα Θα, τα Να, τα Ίσως, τα Έτσι, τα Γιατί, τα Διότι, τα «για Πάντα»<br /> <br /> Και άντε μέσα σε ένα τέτοιο προτεκτοράτο<br /> ωχαδερφιστών παρτακιστών ραγιάδων <br /> να αποκτήσει οποιοσδήποτε χειραφέτηση κοινωνική<br /> όταν καν δεν έχει ούτε οικογενειακή και ατομική<br /> <br /> Και τελικά να καταλαβαίνει, μετά από πολύ ιδρώτα,<br /> πως δεν υπάρχουν Σωτηρίες και Σωτήρηδες·<br /> μόνο το είδωλο του αντικατοπτρισμού του<br /> στον καθρέφτη κάθε μέρα…<br /> <br /><i> [Σίγουρα το κατάλαβε όμως;]</i><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOygh4Xlj0IT1ehXUp4q5nLUYzFHubFs0WKqIQ0ntSyu_uC_53rxrbJqHoM1xzsgUT6pwyxuGfhpt_lzgpRA585OlsWlDWLiDl8R8ALeAPH748MRGI2Okbhh8k0mJWWQVGp5pOqyCoOFE/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%252C1%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="672" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOygh4Xlj0IT1ehXUp4q5nLUYzFHubFs0WKqIQ0ntSyu_uC_53rxrbJqHoM1xzsgUT6pwyxuGfhpt_lzgpRA585OlsWlDWLiDl8R8ALeAPH748MRGI2Okbhh8k0mJWWQVGp5pOqyCoOFE/s16000/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%252C1%2529.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVpDJ66vnfSG5xVuWHJ4ejiQP0I5ymYV5KPVMLcvQSD959zsG1kWGZTo9nzyFtSTJS8ccIqcD9bwkubqwfjiJ5BNDXmUkd1oD9jML9GwaOIPZr15GKGxfqcsjja_raQ1MyETLeJAtv9lA/s960/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%252C2%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="672" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVpDJ66vnfSG5xVuWHJ4ejiQP0I5ymYV5KPVMLcvQSD959zsG1kWGZTo9nzyFtSTJS8ccIqcD9bwkubqwfjiJ5BNDXmUkd1oD9jML9GwaOIPZr15GKGxfqcsjja_raQ1MyETLeJAtv9lA/s16000/2020-aspro_mauro-seizeTHEsky-thoughtsONpaper%25281%252C2%2529.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><br /></span>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-34227312548738531592020-09-14T20:49:00.002+03:002020-09-20T11:50:48.500+03:00About Blog(s) Owner ~ Σχετικά με τον κάτοχο, διαχειριστή και συντάκτη του(ων) ιστολογίου(ων)<p><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cgoTvMIrItg/X13qwLUk6kI/AAAAAAAAR9g/9DNPCCWiZAotv1I_TYUSfqQ4O6Gp4Z7ZQCLcBGAsYHQ/s960/avatar-owner%25281%2529.jpg" style="clear: left; display: inline; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="670" height="205" src="https://1.bp.blogspot.com/-cgoTvMIrItg/X13qwLUk6kI/AAAAAAAAR9g/9DNPCCWiZAotv1I_TYUSfqQ4O6Gp4Z7ZQCLcBGAsYHQ/w143-h205/avatar-owner%25281%2529.jpg" width="143" /></a><b>Λίγα λόγια για τον κάτοχο, διαχειριστή, συντάκτη, κειμενογράφο, βιντεογράφο και φωτογράφο του παρόντος ιστολογίου.</b><br /><i>13-9-2020</i></p><a name='more'></a><br />Γεννημένος το 1971 στην Αγία Βαρβάρα (Αιγάλεω) Αττικής η μάνα μου μού είχε πει πως μια μέρα στη στάση του λεωφορείου, μπόμπιρας στα 6-8 μου χρόνια, βλέποντας μια αντιπολεμική αφίσα σε μια κολώνα την ρωτώ: «Υπάρχει το κόμμα της αγάπης;» και όταν μου λέει εκείνη όχι, την ξαναρωτώ: «Και γιατί δεν υπάρχει;». Τα “γιατί” βλέπεις αγαπημένε μου αναγνώστη με απασχολούσαν τον έρμο από μικρό. (Όλο χτυπούσα το καημένο στο κεφάλι από μόμολο –γεγονός!). Ενώ πάλι μία άλλη φορά και λιγουλάκι μεγαλύτερος στο νησί και ενώ πλησίαζε ο δεκαπενταύγουστος μας ρωτά η μάνα μας, εμένα και τον αδερφό μου, αν θέλαμε να πάμε να κοινωνήσουμε και εμένα με πιάνουν οι ανάποδες και της λέω πως «αν υπήρχε Θεός δεν θα άφηνε τον Αντωνάκη μας έτσι». Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Όπου Αντωνάκης ήταν ένας θείος (που πιο πολύ εκείνος και η αδερφή του για μας ήταν σαν πρώτα ξαδέρφια) στον οποίο είχε μείνει ανάπηρη η μισή του πλευρά από επιπλοκές πάνω στην γέννα. Βασανισμένο πλάσμα κι εκείνος και η μητέρα του.<br /><br />Βλαμμένο παιδί μου από μικρό, όλο ερωτήματα κι όλο αντιρρήσεις. <br /><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">Ο πατέρας γεννημένος στην Χίο, η μάνα κι ο αδερφός μου όπου κι εγώ, ενώ ο παππούς μου από την μεριά του πατέρα Χιώτης, από την μεριά της μάνας Ηπειρώτης, ενώ και οι δυο γιαγιάδες μου από την Σμύρνη και πρώτες ξαδέρφες. Η μια έφυγε με την καταστροφή το ’22 και η άλλη έγινε παραδουλεύτρα στην Αίγυπτο. Βέρος έλληνας δεν το συζητώ τώρα. Το </span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">DNA</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""> είναι κατευθείαν από τον Όμηρο… (Που είναι Χιώτης έτσι; Για να εξηγούμαστε! :Ρ)</span><p style="margin-bottom: 0cm;"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">Και για να έρθουμε στην εφηβεία ένα πράγμα έμαθα: να τα παρατάω.<br />Ξεκίνησα τα Αγγλικά, δεν πήρα το </span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Lower</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">. Ξεκίνησα το αρμόνιο, το παράτησα πάνω στο χρόνο. Και την κιθάρα χρόνια μετά, αφού έκανα λίγα μαθήματα κάποιων μηνών. Το σκάκι κι αυτό επιπόλαια μας (ξ)έφυγε. Το ΤΕΙ Δασοπονίας στο Καρπενήσι, κι αυτό στον 2<sup>ο</sup> χρόνο πήγε άκλαυτο. Σχέσεις φιλικές και ερωτικές, στα δύο χρόνια «άρχιζαν τα όργανα», στα τέσσερα «άντε γεια».<br />Του παρατήματος γενικώς.<br /><br />Άλλοι γράφουν για τις περγαμηνές, εγώ για τις “αποτυχίες”. Είναι πιο πολλές φυσικά.<br />Τουλάχιστον τα πέρασα όμορφα τα χρόνια της νιότης. Δεν μιλώ για το σχολείο/σχολή, αλλά, για μετά από αυτό τις ώρες της ξεγνοιασιάς και της ανεμελιάς. Δεν μιλώ για τον στρατό, αλλά, για τις εξόδους στο λιμάνι των Χανίων. Το σχολείο όπως και τον στρατό τα σιχαίνομαι έτσι και αλλιώς: ένα “αναγκαίο” κακό. Μα συνειδητοποιώντας τα τελευταία χρόνια μόνος μου τα πάλευα όλα: όπως όλη η οικογένεια. Ο καθής την πάλευε για τον εαυτό του. Ή και όχι. Δεν την πάλευε εννοώντας.<br /><br />Και πέρασαν τα χρόνια. Ήρθε και η 1<sup>η</sup> απώλεια στην οικογένεια με το έμπα του ’19. Ματώσαμε ποικιλοτρόπως από το 2010 έως και το 2015· τουλάχιστον. Εγώ δικιά μου οικογένεια δεν έκανα, ίσως είχα άσχημο “παρελθόν”: το πρότυπο της αγίας οικογένειας δεν υπήρχε βλέπετε στα πέριξ. Και έτσι πιάνεσαι από όπου μπορείς για να μην πνιγείς. Και πάλι καλά να λέμε. Την σκαπουλάραμε “</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">ftina</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">” σχετικά… Ως «οικο»γένια.<br /><br />Και φτάνουμε στο μαγικό έτος του 2002. Όπου λόγω της επαγγελματικής μου τότε δραστηριότητας αναγκάζομαι να πάρω υπολογιστή και να βάλω ίντερνετ. Και ναι γίνεται το θαύμα και φτάνουμε αισίως στα 2007 όπου γεννιέται το 1<sup>ο</sup> μου ιστολόγιο: το “</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">seizeTHEday</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">” τότε και κατοπινό “</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">seizeTHEsky</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">”. Μετά μπήκε το νερό στα αυλάκι και έφτασα αισίως τα εννιά ιστολόγια.<br /><br />Για μερικά πράγματα που είμαι προσωπικά υπερήφανος (πέρα από την οικογένεια μου που πέρα από τα προσωπικά αγκάθια, σαν άνθρωποι, είμαστε στο περιθώριο της κοινωνίας ως οντότητες και φύση και θέση, άσχετο αν μας κάθεται στραβά το «κουστουμάκι» πολλές ή τις περισσότερες φορές· και ναι είμαι υπερήφανος για αυτήν) είναι που μέσα από προσωπικό αγώνα κατάφερα να γίνω ένας καλός σχετικά πολυτεχνίτης που πιάνουν τα χέρια του (αν δεν παινέψεις το σπίτι σου…), διαχρονικά για τις ερωτικές και κολλητές φιλικές σχέσεις που καμία και κανείς τους δεν ήταν καργιόλα και μουνόπανο αντίστοιχα αλλά ίσα-ίσα ήταν και γαμώ τα παιδιά –άσχετο που χώρισαν οι δρόμοι μας-, και φυσικά τέλος, για ΌΛΑ τα ιστολόγια μου και εννοείται με ΌΛΟ το περιεχόμενο τους· αφού αυτό είναι <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">η ουσία</b> τους. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ανακαλύψτε το!</i></b><br /><br />ο υπογράφων<br /><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Κώστας Π.</b><br />12-9-2020<br /><i style="mso-bidi-font-style: normal;">(τελευταία ενημέρωση 13-9-2020)</i><br /><br /></span><a href="https://seizethesky.blogspot.com/"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">seizeTHEsky</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><br />seizeTHEsky.blogspot.com<br /></span><a href="https://seizethesky-whiteblack.blogspot.com/"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">ΑΣΠΡΟ~ΜΑΥΡΟ</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><br />seizeTHEsky-WhiteBlack.blogspot.com<br /></span><a href="https://seizethesky-thoughtsonpaper.blogspot.com/"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">thoughtsONpaper</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><br />seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com<br /></span><a href="https://anentaxtoipolites.blogspot.com/" target="_blank"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">Ανένταχτοι Πολίτες(+)</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><br />AnentaxtoiPolites.blogspot.com<br /></span><a href="https://seaeede.blogspot.com/"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">άΝεργοιΑΝΑκυκΛώΣΙΜΟΙ</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><br />seaeede.blogspot.com<br /></span><a href="https://copperinart-mycreations.blogspot.com/"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">copperINart</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><br />copperINart-mycreations.blogspot.com<br /></span><a href="https://copperinart-myconstructions.blogspot.com/"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">copperINart II</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><br />copperINart-myconstructions.blogspot.com<br /></span><a href="https://salto-koinsep.blogspot.com/" target="_blank"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">σάλτο ΚΟΙΝΣΕΠ ~ salto KOINSEP</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><br />salto-koinsep.blogspot.com<br /></span><a href="https://travelers-passage-in-marathon.blogspot.com/" target="_blank"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">Τraveler's PassaGe in Marathon</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><br />travelers-passage-in-marathon.blogspot.com<br /><br /><br />________<br />*άλλα βιογραφικά στοιχεία θα βρείτε εδώ: </span><a href="https://copperinart-mycreations.blogspot.com/2015/07/biography-note.html"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">CV</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><br /></span><a href="https://copperinart-mycreations.blogspot.com/2015/07/biography-note.html"><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">copperinart</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">-</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">mycreations</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">.</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blogspot</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">.</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">com</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">/2015/07/</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">biography</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">-</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">note</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"">.</span><span face=""Trebuchet MS","sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">html</span></a><span face=""Trebuchet MS","sans-serif""><o:p></o:p></span></p><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cgoTvMIrItg/X13qwLUk6kI/AAAAAAAAR9o/ScjIxvK4h1IE1RYZ_LN41CMtwIL8wdFggCPcBGAYYCw/s960/avatar-owner%25281%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="670" height="781" src="https://1.bp.blogspot.com/-cgoTvMIrItg/X13qwLUk6kI/AAAAAAAAR9o/ScjIxvK4h1IE1RYZ_LN41CMtwIL8wdFggCPcBGAYYCw/w545-h781/avatar-owner%25281%2529.jpg" width="545" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-wPO9h9NOQ7c/X13qwM2YK6I/AAAAAAAAR9s/IskAI5e-5FYUJ1yEMzMwb5deD-NijipFACPcBGAYYCw/s960/avatar-owner%25282%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="670" height="781" src="https://1.bp.blogspot.com/-wPO9h9NOQ7c/X13qwM2YK6I/AAAAAAAAR9s/IskAI5e-5FYUJ1yEMzMwb5deD-NijipFACPcBGAYYCw/w545-h781/avatar-owner%25282%2529.jpg" width="545" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br />το κείμενο θα το βρείτε κι <b><a href="https://seizethesky.blogspot.com/2020/09/about-blogs-owner.html" target="_blank">ΕΔΏ</a><br /><br /></b></div>thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-48580004860841992492019-06-10T19:52:00.001+03:002020-09-20T11:51:55.940+03:00Τι φταίει για την αποτυχία της Ταξικής Αριστεράς; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbAHVhkRw4rZK5PqzSGv8jH1l67xs4T9D6Prni1R8oUBFo0OIKpQmRPjbnLS-8Q_ucse6D03EgbbK_xQONL8ZCGwjXyhpgLJkAysIyIJNvZif5P1ioeM0ubizdtdxKllOYR4iOe5trtxk/s1600/2019-6-10-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_taksiki-aristera%25283%252C1%2529.bmp" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><img border="0" data-original-height="836" data-original-width="592" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbAHVhkRw4rZK5PqzSGv8jH1l67xs4T9D6Prni1R8oUBFo0OIKpQmRPjbnLS-8Q_ucse6D03EgbbK_xQONL8ZCGwjXyhpgLJkAysIyIJNvZif5P1ioeM0ubizdtdxKllOYR4iOe5trtxk/s200/2019-6-10-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_taksiki-aristera%25283%252C1%2529.bmp" width="141" /></span></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span face="Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif" style="font-size: 16pt;"><b>Τι φταίει για την αποτυχία της Ταξικής Αριστεράς;<br /></b></span><span face=""Trebuchet MS", sans-serif" lang="EN-US" style="font-size: 10pt;">10-6-2019</span><span face=""Trebuchet MS", sans-serif" lang="EN-US" style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-size: 11pt;"></span></div>
<a name='more'></a><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><br /></span>
<div class="MsoNormal">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif"><span style="font-size: 11pt;">Θα μιλήσω με στείρες προτάσεις κωδικοποιημένα, διότι 1ον είχα πει να μην ξαναγράψω για την πολιτική επικαιρότητα με αμιγώς πεζό κείμενο και 2ον επειδή θέλω πολλά να (ξανα)πω και σίγουρα θα γίνει ογκώδες το κείμενο. Έτσι όσο μπορώ κωδικοποιημένα σε μικρές προτάσεις χωρίς ανάπτυξη θα γράψω αυτή τη φορά.<br /><br />1) Αριστερά λέγονται οι πολιτικές δυνάμεις που υπερασπίζονται, προβάλλουν και αναδεικνύουν σε όλο το φάσμα του κοινωνικού ιστού τον Ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής και ότι απορρέει από αυτήν· δηλαδή τα πάντα. Σήμερα 10-6-2019 έχουμε τέτοια Αριστερά στην Ελλάδα που την εκπροσωπούν αλφαβητικά τα εξής κόμματα: <b>ΑΝΤΑΡΣΥΑ</b>, <b>ΕΕΚ</b>, <b>ΚΚΕ</b>, <b>ΚΚΕ (μ-λ)</b>, <b>ΛΑΕ</b>, <b>Μ-Λ ΚΚΕ</b>, <b>ΟΚΔΕ</b>. Σαφώς υπάρχουν και μικρότερες οργανώσεις που ΔΕΝ συμμετέχουν στο εκλογικό σκηνικό όπως πχ ο Εργατικός Αγώνας και οι διάφοροι ακομμάτιστοι, ανοργάνωτοι και ανένταχτοι αριστεροί στους οποίους ανήκω κι εγώ.<br /><br />2) "Αριστερά", με εισαγωγικά δηλαδή, λέγονται όλα τα πολιτικά κόμματα και οργανώσεις που πιστεύουν στην ανάθεση, στην ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) και στο μικρότερο κακό. Λέγονται ρεφορμιστές, ευρωπαϊστές, κεϋνσιανοί, κτλ. Τέτοιο ήταν πάντα από ότι αποδείχθηκε τελικά το ΚΚΕ εσωτερικού, και σαφώς τα μνημονιακά καθαρά αστικά πλέον κόμματα ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ.<br /><br />3) Σημερινή αριστερά όπου ΔΕΝ λέει έξω από την ΕΕ, το ευρώ και το ΝΑΤΟ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς και ταξικούς μηχανισμούς όπως το ΔΝΤ, ΕΚΤ, κτλ, έστω με ενδιάμεσα στάδια, δεν είναι καν αριστερά ή εμπίπτει στην κατηγορία (2).</span><span style="font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-size: 11pt;">Τέτοια παραδείγματα πολιτικών κομμάτων είναι η Πλεύση Ελευθερίας, το ΜέΡΑ25 και το ΕΠΑΜ που ενώ μπορεί να λέει το τελευταίο για έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ μιλά όπως και τα προηγούμενα για ανυπαρξία ιδεολογικών διαχωρισμών όπως αριστερά-δεξιά. Σήμερα και τα τρία αυτά κόμματα είναι προσωποπαγή κόμματα και δεν υπάρχει καμία έννοια ελευθερίας και συλλογικών οργάνων μέσα σε αυτά, αφού είναι καταργημένα στην πράξη από την δυναμική και την παρουσία των ίδιων των αρχηγών/μεσσιών τους μέσα στα ΜΜΕ.<br /><br />4) Αυτά που γράφονται στην κατηγορία (1) για την Ταξική Αριστερά αυτό ΔΕΝ σημαίνει πως <b>μεταξύ τους μια χαρά μπορούν και σφάζονται</b>. Ή ΔΕΝ έχουν υπαρκτές διαφορές στην τακτική, στον τακτικισμό και στους άμεσους στόχους τους. Ένας ιδιότυπος αριστερός εμφύλιος πόλεμος που ξεκινά από την εποχή που πρωτοακούστηκε στην χώρα η λέξη κομμουνισμός. Είναι το συνολικότερο πρόβλημα της αριστεράς που είναι η ενότητα στην πράξη, ο στείρος ιδεολογικός δογματισμός, ο κομματισμός, ο (επαγγελματικός ή ερασιτεχνικός) στελεχισμός, ο ηγεμονισμός.<br />Ενώ οι Αστοί μια χαρά τα βρίσκουν στα δύσκολα: η Δεξιά πολύ εύκολα τελικά ξανασυσπειρώθηκε σε σχέση με το Κέντρο τουλάχιστον ή το παράδειγμα των συμμαχιών στην αρχή των μνημονίων μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (ποιος το περίμενε κάτι τέτοιο πριν 20 χρόνια πχ;).<br /><br />5) Ο <b>πρώτος</b> βασικότερος λόγος -και με διαφορά από τον τρίτο- αποτυχίας της Ταξικής Αριστεράς να διεισδύσει ιδεολογικά στον Λαό (βασικά είναι ότι θέλει Λαό και όχι έναν όχλο που αποτελείται από μία καταναλωτική μάζα πολλών μονάδων/ατόμων μαζί όπως οι Αστοί) είναι <b>η αστική/ολιγαρχική ιδεολογική ηγεμονία σε όλο το φάσμα των κοινωνικών δραστηριοτήτων</b>. Τα ΜΜΕ κατά κράτος και στον ηλεκτρονικό τύπο (TV) και στον παραδοσιακό τύπο (εφημερίδες-περιοδικά) αλλά και στον διαδικτυακό τύπο δυστυχώς κερδίζουν στον ιδεολογικό πόλεμο παρά τις ελάχιστες μάχες που έχουν χάσει έως σήμερα.<br />Ο <b>δεύτερος</b> βασικότερος λόγος -και με διαφορά από τον τρίτο- αποτυχίας της Ταξικής Αριστεράς να διεισδύσει ιδεολογικά στον Λαό είναι όχι ότι ο "απατημένος" "Λαός" ΔΕΝ ξέρει τι πρεσβεύει και τι λέει η πραγματική Αριστερά αλλά ακριβώς το αντίθετο: <b>επειδή <u>ξέρει</u> προτιμά την ανάθεση και το χάιδεμα στα αυτιά</b>. Δηλαδή προτιμά να κοιτάξει την δουλειά του και το βόλεμα του από το να βοηθήσει τον συνάδελφο του που απολύεται. Κι αυτό διότι υπάρχει ο <b>πρώτος</b> λόγος: Ωχαδερφισμός, Παρτακισμός, Ξερολισμός, Επαναστατικός καφενειακός-διαδικτυακός Παρολισμός, Εγωισμός, Ατομισμός, Ιδιωτισμός.<br /><br />6) <b>Η επικράτηση της ιδεολογικής αστικής/ολιγαρχικής ηγεμονίας είναι ΚΑΙ εκούσια ΚΑΙ ακούσια από το άτομο-καταναλωτή</b> και όχι χειραφετημένο-πολίτη που δυστυχώς οι τελευταίοι είναι ελάχιστοι στον τόπο μας. (Πιστεύω κάτω του 10-15%.) Ποιο από τα δύο υπερτερεί (το εκούσιο ή το ακούσιο), σε τι ποσοστό και ποιες είναι οι κοινωνικές συνθήκες που ευδοκιμούν τέτοιες συμπεριφορές είναι θέμα επιστημονικό να δοθούν τέτοιες απαντήσεις από χειραφετημένους ιδεολόγους επιστήμονες που ΔΕΝ ασπάζονται τυφλά το κυρίαρχο-συστημικό αφήγημα, έχουν κριτική σκέψη και όραμα για τον άνθρωπο. Δηλαδή ΔΕΝ τον αντιμετωπίζουν σαν αριθμό, άτομο και μάζα.<br />Ψυχανεμίζομαι βέβαια ποιες είναι αυτές οι συνθήκες που δημιουργούν τέτοιες συμπεριφορές (σαφώς βοηθούν η προσωπική εμπειρία, το διάβασμα και η επαφή μου με τα κοινά) όπως η οικονομική δυσχέρεια ΚΑΙ η κατάρρευση των ανθρωπίνων σχέσεων, του πολιτισμού, της παράδοσης, των κοινοτήτων σε ένα ομογενοποιημένο τοξικό/ταξικό καπιταλιστικό ατομικιστικό αστικό περιβάλλον που <b>προηγήθηκε</b> της όποιας οικονομικής δυσχέρειας (<i>που είναι αλληλένδετα και διαχρονικά αλληλοτροφοδοτούμενα κατά την άποψη μου</i>) είναι οι βασικές κατά την γνώμη μου αιτίες της σημερινής σήψης και αποσύνθεσης.<br /><br />7) <b>Το άτομο-καταναλωτής ψηφοφόρος έχει την βασική και κύρια πρώτη ευθύνη για ότι συμβαίνει</b> στην Ελλάδα, στον τόπο αυτό, στην χώρα αυτή.<b>*</b> Ούτε τα κόμματα, ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ, ούτε ο κρατικός μηχανισμός και οι δικαστές, ούτε οι ολιγάρχες: αυτοί κάνουν απλά την δουλειά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τους με ότι συνεπάγεται αυτό.<br /><br />8) <b>Η Ταξική Αριστερά έχει τεράστια ευθύνη</b> διότι <b>α)</b> επιδίδεται σε έναν αδιάκοπο καταστροφικό εσωτερικό εμφύλιο, <b>β)</b> οι κυρίαρχες αναλύσεις για αυτήν την κρίση της Ταξικής Αριστεράς είναι από παιδαριώδεις έως γελοίες στις περισσότερες των περιπτώσεων και <b>γ)</b> δεν ξέρει που να στοχεύσει (σαφώς υπάρχουν και τα <i>ιδιοτελή κριτήρια</i> που δρουν τα κόμματα και τα στελέχη τους αλλά αυτό είναι μεγάλο κεφάλαιο που το έχω αναπτύξει παλιότερα και δεν θα το πιάσω καθόλου σήμερα πέρα από αυτά επιγραμματικά που ανέφερα περί κομματισμού, ηγεμονισμού, κτλ).<br /><br />9) Οι απαντήσεις στα ανωτέρω: <b>α)</b> η Ενότητα είναι η μοναδική Ταξική και εφικτή επιλογή σε ένα πρόγραμμα 10 σημείων όπου συμφωνούμε, αλλά και σε όσα διαφωνούμε να δοθούν πειστικές απλές απαντήσεις για το τι θα κάνουμε αύριο, επιστημονικά αποδεδειγμένες, πέρα από κόμματα, επαγγελματικά στελέχη και ηγεμονίες με μία κοινή σημαία, ένα κοινό πανό, ένα κοινό κείμενο και μία κοινή προσυγκέντρωση στο δρόμο, με αμεσοδημοκρατικές λογικές, αλλά και δημοψηφισματικές όταν τα πράγματα βαλτώνουν, <b>β)</b> η Ταξική Αριστερά έχει πάθει καθολική ήττα στις μέρες μας πανευρωπαϊκά: το να βρούμε τα αίτια της με οριζόντια απεύθυνση, ανοιχτά και ξεκάθαρα χωρίς χάιδεμα αυτιών, είναι ο πρωταρχικός στόχος με σκοπό να τα διορθώσουμε στην πράξη και είναι η πρωταρχική μας ευθύνη και <b>γ)</b> στοχεύουμε πρωτίστως να ενώσουμε τον αριστερό δημοκρατικό προοδευτικό κόσμο που είναι χειραφετημένος πολίτης -και πολύ αργότερα θα ενδιαφερθούμε για την μεγαλύτερη άμορφη και πολυποίκιλη μάζα- και έχει μία ελάχιστα ταξική συγκρότηση μέσα του (άρα μιλάμε για ένα πολύ λιγότερο του 10-15% που λέγαμε στο (6) στοχεύοντας σε ένα πάνω-κάτω 5%), στοχεύουμε στην δημιουργία ΜΜΕ μαζικών (κυρίως ένα νέο διαδικτυακό ραδιόφωνο, μία νέα ιστοσελίδα και μία νέα εφημερίδα) και ξεκάθαρων για το από "τα κάτω" στίγμα τους με άνοιγμα σε όλον τον αριστερό, αλλά και κινηματικό, και συγκρουσιακό, και μειονοτικό, και προοδευτικό κόσμο.<br /><br />10) <b>α)</b> Επειδή προσωπικά αλληλεγγύη ΔΕΝ εισέπραξα κυρίως σε προσωπικό επίπεδο από τους "συντρόφους" στο δρόμο, στο κίνημα και στα διάφορα στέκια, <b>β)</b> επειδή ΔΕΝ πιστεύω πως πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση στην Ταξική Αριστερά αλλά θα πάει προς το χειρότερο -εκτός κι αν γίνει κάτι πάλι πολύ συγκλονιστικό που ίσως συσπειρώσει αυτή την φορά σωστά τον κόσμο κάτω από κάτι κοινό με όραμα, κι αυτό επειδή η ζωή μας έχει αποδείξει πως είναι απρόβλεπτη και δεν υπάρχουν σιγουράτζες- πάρτε για παράδειγμα το ίδιο το μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πόσο ελπιδοφόρα είχε ξεκινήσει και πως κατάντησε αλλά και όλα της τα εκλογικά μέτωπα που έκανε ήταν χωρίς εμβάθυνση αλλά απλά για να γίνουν, την εκλογική διάλυση της ΛΑΕ και τα αποτυχημένα μέτωπα της, ούτε καν στα Μ-Λ μπρος και (μ-λ) πίσω δεν έκατσε το μέτωπο, <b>γ)</b> επειδή το προσπάθησα να φτιάξω διαδικτυακά κάτι νέο όπως τους <a href="https://anentaxtoipolites.blogspot.com/" target="_blank"><span style="color: blue;">ANέΝΤΑΧΤΟΙ ΠΟΛίΤΕΣ με ταξικό πρόσημο</span></a> και ενώ βρέθηκα με 10-12 ανθρώπους από κοντά να συνομιλώ ΔΕΝ προχώρησε το όλο θέμα, <b>δ)</b> επειδή έχω ήδη αποστρατευτεί από την κινηματική δράση σε μεγάλο βαθμό αφού ΔΕΝ πιστεύω πως μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτή τη ζωή, και τέλος, <b>ε)</b> επειδή εύχομαι αυτό να είναι το τελευταίο πεζό κείμενο για την αμιγώς πολιτική επικαιρότητα αφού ΔΕΝ πιστεύω πως θα αλλάξει τίποτα όπως προείπα -που μακάρι να διαψευσθώ, <i>σας λέω ένα μεγάλο αντίο (ή και "εις το επανιδείν") από τα αμιγώς πολιτικά και επικαιρότητας κείμενα.</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-size: 11pt;"><br />--------<br /><b>*</b><br /><i>«Πώς να σώσεις τέτοια πόλη, που ούτε τους καλούς ψηφίζει, ούτε τους κακούς μαυρίζει;»<br />«Δεν μπορείς να περιμένεις από αυτούς που σε κατέστρεψαν να γίνουν οι άνθρωποι που θα σε σώσουν.»</i><br /><b> Αριστοφάνης - "Βάτραχοι"</b><br /><i>«Οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, κλέφτες, απατεώνες και προδότες δεν είναι θύματα αλλά συνένοχοι.»</i><br /><b> George Orwell</b><br /><i>«Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.»</i><br /><b> Κορνήλιος Καστοριάδης</b></span><br />
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-size: 11pt;"><i>«Ή θα είστε ελεύθεροι, ή θα είστε ήσυχοι, και τα δύο μαζί δεν γίνονται».</i><br /><b> Θουκυδίδης</b><br /><i>«Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια.»</i><br /><b> Benjamin Franklin</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-size: 11pt;">--------<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-size: 11pt;">άλλα γραπτά κείμενα για την αριστερά, τις εκλογές, την πολιτική, την ταξική κίνηση "ΑΝέΝΤΑΧΤΟΙ ΠΟΛίΤΕΣ με ταξικό πρόσημο" και την κοινωνία γενικότερα<o:p></o:p></span></div>
<ul type="disc">
<li class="MsoNormal"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><span color="windowtext"><a href="https://seizethesky-whiteblack.blogspot.com/search/label/Aristera" target="_blank"><span lang="EN-US" style="color: blue; font-size: 11pt;">seizethesky-whiteblack.blogspot.com/search/label/Aristera</span></a></span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><span color="windowtext"><a href="https://seizethesky-whiteblack.blogspot.com/search/label/Ekloges" target="_blank"><span lang="EN-US" style="color: blue; font-size: 11pt;">seizethesky-whiteblack.blogspot.com/search/label/Ekloges</span></a></span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><span color="windowtext"><a href="https://seizethesky-whiteblack.blogspot.com/search/label/AnentaxtoiPolites" target="_blank"><span lang="EN-US" style="color: blue; font-size: 11pt;">seizethesky-whiteblack.blogspot.com/search/label/AnentaxtoiPolites</span></a></span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><span color="windowtext"><a href="https://seizethesky-thoughtsonpaper.blogspot.com/search/label/texts_Political" target="_blank"><span lang="EN-US" style="color: blue; font-size: 11pt;">seizethesky-thoughtsonpaper.blogspot.com/search/label/texts_Political</span></a></span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><span color="windowtext"><a href="https://seizethesky-thoughtsonpaper.blogspot.com/search/label/texts_Social" target="_blank"><span lang="EN-US" style="color: blue; font-size: 11pt;">seizethesky-thoughtsonpaper.blogspot.com/search/label/texts_Social</span></a></span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></span></li>
</ul>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.4px; margin-bottom: 10pt;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmb4GJgigNOEyac5nC_TUE8tSIsqLxXhLoJ1LcSk2HerqM8SyBCPp4VPFdmi3MQTiTagfSn4PAJf96EEzjYMtXbNrQsLWvS9CA3uDuqEMD4Z-1zBS2IhGXm6e7CAyfV7DNo6bQtFp-WwA/s1600/2019-6-10-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_taksiki-aristera%25283%252C1%2529.bmp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><img border="0" data-original-height="836" data-original-width="592" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmb4GJgigNOEyac5nC_TUE8tSIsqLxXhLoJ1LcSk2HerqM8SyBCPp4VPFdmi3MQTiTagfSn4PAJf96EEzjYMtXbNrQsLWvS9CA3uDuqEMD4Z-1zBS2IhGXm6e7CAyfV7DNo6bQtFp-WwA/s640/2019-6-10-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_taksiki-aristera%25283%252C1%2529.bmp" width="452" /></span></a></div>
<span face="Trebuchet MS, sans-serif"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiviqxj0ZQm7n7hqEoei5xKeDSjngurWQ_OrF9I_dynry91zkPRjCaK7pyfw4d7NJtflSQ83Nkh3CRgO_syE8hSoCOt9F8KGMxlMi9W40tvvWEmqnhXYIug-UGCm8RNOy_uDIZZuUKyptY/s1600/2019-6-10-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_taksiki-aristera%25283%252C2%2529.bmp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><img border="0" data-original-height="836" data-original-width="592" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiviqxj0ZQm7n7hqEoei5xKeDSjngurWQ_OrF9I_dynry91zkPRjCaK7pyfw4d7NJtflSQ83Nkh3CRgO_syE8hSoCOt9F8KGMxlMi9W40tvvWEmqnhXYIug-UGCm8RNOy_uDIZZuUKyptY/s640/2019-6-10-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_taksiki-aristera%25283%252C2%2529.bmp" width="452" /></span></a></div>
<span face="Trebuchet MS, sans-serif"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB0kI8aLywH_ICRci6CtPAnRXTBiTcBgibAR-lUnsJcl9Y6yw_-gGIoUwQVqzaIFD2TrolVQXLlj0MepSdMKwv8u2m_gYk4Q0hviesuVUIpHTxA6qX4Byix9gtRL0hmI1qu4uOVr70iDM/s1600/2019-6-10-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_taksiki-aristera%25283%252C3%2529.bmp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><img border="0" data-original-height="836" data-original-width="592" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB0kI8aLywH_ICRci6CtPAnRXTBiTcBgibAR-lUnsJcl9Y6yw_-gGIoUwQVqzaIFD2TrolVQXLlj0MepSdMKwv8u2m_gYk4Q0hviesuVUIpHTxA6qX4Byix9gtRL0hmI1qu4uOVr70iDM/s640/2019-6-10-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_taksiki-aristera%25283%252C3%2529.bmp" width="452" /></span></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.4px; margin-bottom: 10pt; text-align: center;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 16.8667px;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.4px; margin-bottom: 10pt;">
<span face=""calibri" , sans-serif" lang="EN-US" style="font-size: 11pt; line-height: 16.8667px;"><br /></span></div>
</div>
thoughtsONpaperhttp://www.blogger.com/profile/12739417399925185237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1526870605364189979.post-8659080618829383452019-02-06T00:54:00.002+02:002019-02-06T01:31:32.956+02:00Ο κουβάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-x_WQ53Ss2fo/XFoT6qAoVUI/AAAAAAAARi8/vL_QPrpkHlkjKY7D6YPTAkEI3d0TvlZ6wCLcBGAs/s1600/2019-2-5-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_o-kouvas%25281%252C2%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="680" height="200" src="https://3.bp.blogspot.com/-x_WQ53Ss2fo/XFoT6qAoVUI/AAAAAAAARi8/vL_QPrpkHlkjKY7D6YPTAkEI3d0TvlZ6wCLcBGAs/s200/2019-2-5-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_o-kouvas%25281%252C2%2529.jpg" width="141" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<span style="font-family: "comic sans ms"; font-size: 16.0pt;">Ο κουβάς</span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span>5-2-2019<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";">Ένα ανθρώπινο μυαλό είναι σαν έναν κουβά. Μπορείς να τον
γεμίσεις με ένα σωρό χρήσιμα και με ένα σωρό άχρηστα πράγματα. Μπορείς να τον
γεμίσεις με σκατά· μπορείς να τον γεμίσεις με νερό. Έτσι και το ανθρώπινο
μυαλό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";">Στην Ελλάδα αυτό που αποκαλούμαι μόρφωση μέσω του
εκπαιδευτικού συστήματος είναι ένας κουβάς με σκατά απλά δεν μυρίζουν με άρωμα
βόθρου αλλά με το “άρωμα” που έχουν οι φαντασιώσεις που γεμίζουν (κάποιοι άλλοι)
τα εγωιστικά και τα φιλόδοξα μυαλά νέων πτυχιούχων που δεν τους περνά από το…
μυαλό κάτι τέτοιο. Το πολύ πολύ -συνήθως- οποιοδήποτε πτυχίο να σου γεμίσει το
μυαλό με την παπαγαλίστική λογική της στοχευμένης πληροφορίας και εξειδίκευσης
γύρω από ένα συγκεκριμένο επάγγελμα και -συνήθως- μέχρι εκεί. Εξαιρέσεις σαφώς
πάντα θα υπάρχουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";">Μια ματιά να ρίξει κανείς ποιοι διοικούν τα κράτη, τις
τράπεζες, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, τις κυβερνήσεις και θα καταλάβει -αν το
θέλει- πως ο κατέχων τα πτυχία δεν συνεπάγεται και άνθρωπο με μόρφωση και
κυρίως Παιδεία. Υπάρχουν όμως και οι επιστήμονες, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι δικαστές
και οι εκπαιδευτικοί που τιμούν το λειτούργημα τους ίσως βέβαια ως μειοψηφία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";">Θέλω να “επικαιροποιήσω” κάποιες σκέψεις από τα παλιά που
έχω ξανακάνει σχετικά με την Μόρφωση, την Παιδεία, το Διάβασμα. Τίποτα από όλα
αυτά, με την συνήθη έννοια που δίνουμε στην ορολογία αυτών των λέξεων και των
εννοιών τους, ΔΕΝ είναι αρκετά να σε κάνουν ένα σωστό μέλος μιας κοινωνίας και ένα
σωστό Πολίτη με δικαιώματα και υποχρεώσεις ΑΝ δεν σκάψεις μέσα σου και δεν
βρεις το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δικό σου βηματισμό</i> που θα σε
οδηγήσει στην αλληλεγγύη, στην ανθρωπιά, στην οικουμενικότητα καταστρέφοντας το
Εγώ και βάζοντας το Εμείς πάνω από όλα ώστε να συμπορευτείς όσο γίνεται μέσα
στο κοινωνικό κοπάδι ξεφεύγοντας από τις λογικές της οικογένειας, του σογιού,
του τοπικού, της φυλής, της πάρτης σου γενικότερα, που βρήκες από τους
προγόνους σου μέσα στο “</span><span lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">dna</span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif";">”
σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";">Με απλά λόγια σημασία έχει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">εσύ</i> τι μπορείς να προσφέρεις και να δώσεις στους συνανθρώπους σου
πέρα από ρατσιστικά, ιδεολογικά και όποια άλλα εμπόδια που μας θέλουν επίτηδες
διαιρεμένους και διασπασμένους. Πιστεύω πως η διαδικασία που σε κάνει ένα υγιές
μέλος σε μια κοινωνία, ώστε να είσαι δοτικός και αλληλέγγυος, είναι ένα
προσωπικό επίπονο ταξίδι που κάποια στιγμή αν το θέλεις καταλαβαίνεις μέσα από αυτό
πως το προσωπικό σου ταξίδι πρέπει να γίνει ένα συμμετοχικό κοινωνικό ταξίδι αν
θέλεις να έχει κάποιο αποτέλεσμα σε προσωπικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";">Το να διαβάζεις απλά βιβλία, έστω και ιστορικά από την
δικιά μας πλευρά της ιστορίας -δηλαδή των από κάτω, να έχεις Παιδεία και
Μόρφωση με τις κλασσικές έννοιες των όρων, να ξέρεις την Ιστορία του τόπου σου,
αλλά <i style="mso-bidi-font-style: normal;">χωρίς να συμμετέχεις στο παρόν</i>
και πόσο μάλλον να μπορείς να ερμηνεύσεις και να κατανοήσεις το παρόν και
κυρίως τη θέση σου μέσα σε αυτό, είναι δώρο-άδωρο. Σημασία έχει <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">να μοιράζεσαι</b>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: right 413.9pt;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";">Έτσι καλό θα ήταν με ένα ιστορικό βιβλίο γραμμένο βέβαια από
τους ηττημένους της ιστορίας καλό θα ήταν <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">να
συμμετέχεις</b> και σε μία κοινωνική αλληλέγγυα δράση των από κάτω της πόλης σου
ώστε στην τελική ο κουβάς να γεμίσει με τροφή και όχι με απόβλητα. Καλό Ταξίδι.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-x_WQ53Ss2fo/XFoT6qAoVUI/AAAAAAAARi8/5nB9bfZ8jRYEhijH7fM8N86QVlaxPqRAACEwYBhgL/s1600/2019-2-5-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_o-kouvas%25281%252C2%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="680" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-x_WQ53Ss2fo/XFoT6qAoVUI/AAAAAAAARi8/5nB9bfZ8jRYEhijH7fM8N86QVlaxPqRAACEwYBhgL/s640/2019-2-5-seizeTHEsky-thoughtsONpaper.blogspot.com_o-kouvas%25281%252C2%2529.jpg" width="452" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
seizeTHEskyhttp://www.blogger.com/profile/03173484362908355024noreply@blogger.com0