Τα Πέντε Γράμματα ~ The Five Letters

Τα 5 γράμματα   8&9-2-2010

Τι και να η μοίρα σε πήγε μακριά…

Δυο πεταλιές όνειρα κάνω

για να σε φτάσω,

μ’ ένα ξεχαρβαλωμένο ποδήλατο,

καβάλα σ’ ενός σύννεφου το μονοπάτι,

και μόνη συντροφιά

τους ψίθυρους των ανέμων…

Τι κι αν 360 μοίρες είναι πολύς δρόμος…

Σε βορρά και σε νότο, ανατολή και δύση,

η βόλτα της αναζήτησης,

ο περίπατος της περιπλάνησης,

στης ζωής το μοναχικό πολύχρωμο ταξίδι

συνεχίζεται,

σαν σε επεισόδια μονόπρακτου ενός θεατρικού μονόλογου…

Τι κι αν η μοίρα σε είχε φέρει κοντά…

Σε ένα Άλφα θα είναι πάντα η άδολη αρχή σου,

σε ένα Γάμμα θα είναι κρεμασμένο το μεγάλο γιατί σου,

σε ένα Άλφα θα συνεχίζει να είναι αφημένη η αναπνοή σου,

σε ένα Πι θα είναι το μαχαίρι καρφωμένο πισώπλατα σου,

και σε Ήτ(τ)α θα είναι συνήθως η κατάληξη της μάχης σου…

Τι κι αν δεν ορίζουμε τη μοίρα μας…

Τι κι αν η τύχη, το πεπρωμένο είναι πέρα από εμάς…

Τι κι αν δεν ορίζουμε τίποτα…

Τι κι αν ορίζουμε ίσως μόνο κάποιο πολύ μεγάλο κομμάτι του εαυτού μας…

Τι κι αν αυτό είναι η μεγάλη αρχή…

Τι κι αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός…

Εκείνα τα πέντε γράμματα

θα βρίσκονται θαμμένα στην κοίτη ενός ποταμού

περιμένοντας τον ονειροπόλο ονειροθήρα

κοσκινίζοντας την άμμο να το ανακαλύψει

για να βρουν τον ήλιο και το φως του·

εκεί θαμμένα και ξεχασμένα

στην κοίτη ενός ήρεμου και γαλήνιου ποταμού…

Όμως ο δρόμος για να τα βρεις

ξεκινά από μέσα σου

και καταλήγει πάλι σε εσένα·

ο δρόμος, αυτό το μοναχικό και κακοτράχαλο μονοπάτι,

θέλει να αφεθείς στις αισθήσεις

να ξεχάσεις τις ανοιχτές πληγές και κυρίως

να μη βλέπεις με τα μάτια του μυαλού αλλά της καρδιάς…

Και αυτά τα πέντε γράμματα θα σ’ ανταμείψουν·

μόνο μην πας σαν αρπακτικό

αλλά ούτε και σαν ζητιάνος,

γιατί δεν είναι από χρυσό μήτε από κουρέλια φτιαγμένα

αλλά από ονείρου χτύπους αρτηριακών μυών

και τα υπερήφανα όνειρα αν δεν τα κρατάς ζεστά

σπάνε σαν γυαλί από το πολύ κρύο της ψυχής…