Πόσο...
2-8-2006
Πόσο θα ήθελα να ήσουν εδώ
Μεταξένια και απαλή σαν χάδι
Ένα όνειρο που ζωντανά μου θα έβλεπα
Μια σπίθα που θα τα έκαιγε όλα
Και θα τα έπαιρνε μακριά
Πόσο θα ‘θελα να ‘σουν εδώ
Στου κορμιού τη κάψα
Στου φιλιού τη δίψα
Στης φαντασίωσης το ατόπημα
Στη σκέψη παντοτινά
Πόσο θα ήθελα να ήσουν εδώ
Στη ζεστή αγκαλιά μου
Στης ψυχής μου τη φλόγα
Στης καρδιάς μου το φτερούγισμα
Για έρωτα φλογερό,
στης σάρκας τη θέρμη να σε κάψω
και μαζί σου να καώ και ‘γω.
Πόσο θα ‘θελα να ήσουν εδώ...
Ναι!
... και μαζί σου να καώ κι εγώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου