Ο Ουρανός ~ The Sky

Ο ουρανός   26-4-2007

Ε ουρανέ κάθισε μαζί μας
κάτσε ν' ακούσεις μια πενιά
φίλε παλιέ μην προσπαθήσεις
να μας κεράσεις μαχαιριά…(*)

Πίσω μου, ολούθε, πλουμιστά τα φωταστέρια

πάνω μου, με περικυκλώνουν, μια απ’ τα ίδια

μπροστά μου, με ζώνουν, του ουρανού στολίδια

που “πέφ’ τ’ αστέρι” το δικό μου;

άδεια, τα δυο μου χέρια…

Κι εγώ φωνάζω, ξανά, του τραγουδώ

με βάλσαμο, μεράκι και χρώματα, του ζωγραφίζω

μα εκείνο χαμένο, στου σκοταδιού, την ερημιά

μ’ αφήνει μόνο μου, στην ανοιξιάτικη αυτή απανεμιά…

στη σιγαλιά…

Μα εγώ μιλώ στον ουρανό, ερωτηματικά τα δυο μου μάτια

αλλά εκείνος έχει χρόνια να με δει, άλλα τόσα να μου μιλήσει

κλείνω τα βλέφαρα, απλώνομαι απαλά στη σιωπή

αφουγκράζομαι τη στιγμή, που εκείνος ξανά θα μου σιγοψιθυρίσει…

και ίσως να μου τραγουδήσει…

οι πρώτοι τέσσερις στίχοι είναι από τους Μοντάζ, “Τι κόσμος είναι αυτός”

Το παρακάτω αφιερωμένο εξαιρετικά… σ’ ένα εισιτήριο…

“Εισιτήριο στην τσέπη σου”, Παντελής Θαλασσινός