Πάει
ο παλιός ο χρόνος… 19-12-2007
Ξέρεις τι θα ήθελα τώρα;
Να ξεφύγει η σκέψη, να ονειρευτεί
ξανά γλυκά να τραγουδήσει
και με μία νότα “αχ” να πει…
Ένα γλυκόπιοτο φιλί
ένα φιλί ολόκληρο ένα πάθος
μια αγκαλιά σαν μουσική
μια μουσική χωρίς κανένα λάθος…
Ένα κόκκινο κρασί
ένα κρασί να ζεσταίνει τις αισθήσεις
ένα λουλούδι σαν ευχή
μιαν ευχή να μην έχει παραισθήσεις…
Κι όλα αυτά όταν εσύ αυτό το δειλινό
κάπου εκεί ζεις και αναπνέεις
μέσα σ’ ένα όνειρο από σύννεφο πυκνό
εκεί ψηλά με βλέπεις και εμπνέεις…
Κι αν το βράδυ αυτό σαν γλυκιά
μελωδία
οι νότες έρθουν να χαϊδέψουν τα
αυτιά σου
ψηλά να δεις να τραγουδήσεις από
ευτυχία
με όλο σου το είναι να δώσεις τη
βουτιά σου…
Πάει κι αυτός ο χρόνος κι ας
ψιχαλίζει
σημάδι αφήνει στην καρδιά μου
μια γραμμούλα μόνο να μου θυμίζει
τα λάθη εκείνα τα στερνά μου…
Όμως εγώ με νότες θα τον τραγουδήσω
έτσι γλυκά να φύγει από μένα
και μ’ ένα κεράκι απ’ αυτόν θα σβήσω
ότι έσφαλα πικρά σε σένα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου