Πεζοπορία 3-12-2006
Περπατώ
Φοβίες, άγχη
εμμονές, αναμνήσεις
παρελθόν, μέλλον
πρόσωπα, εικόνες
Περπατώ
όχι, σ’ αυτόν τον περίπατο
δεν τα κουβαλώ
Ένα σακίδιο έχω
ένα σακίδιο στην πλάτη
Περπατώ
ανεβαίνω, φίλες συναντώ
Την πλατανιά, την βελανιδιά
την καστανιά, την μαύρη πεύκη
την ελάτη
Περπατώ
κουβαλώ σακίδιο στην πλάτη
Γεμάτο δώρα
γεμάτο δώρα
που δεν έχω ανοίξει ακόμα
Περπατώ
το άλλο το άφησα
στην πόλη
Το έθαψα
το έθαψα στην αυλή μου
Περπατώ
ο αέρας με αγγίζει δροσερός στο πρόσωπο
το οξυγόνο με γεμίζει ευεξία
τα πουλιά μού κελαηδούν
οι πηγές μού τραγουδούν
Περπατώ
όταν ξαφνικά βλέπω ένα γνώριμο φίλο
Έκανα διάλογο με το δέντρο
κούρνιασα στην αγκαλιά του
ξαπόστασα στη ζεστασιά του
Περπατώ
έκανα διάλογο με το φεγγάρι
χωρίς όνειρα κι ευχές
μόνο το χάδι του
μου σμίλεψε το πρόσωπο
Περπατώ
και μόλις την είδα χάζεψα
Κάθε φορά που την έβλεπα
ήμουν για κάποιες στιγμές
ναι, ευτυχισμένος
Σταμάτησα
ήμουν πια στην κορυφή
η θάλασσα λαμπύριζε
στο άγγιγμα της
όταν τη ζέσταινε με το φιλί του
Και τότε τραγούδησα
δυνατά
με χέρια μπροστά
να ατενίζουν την ομορφιά της…
There's
always the sun
There's
always the sun
Always,
always, always the sun
There's
always the sun
There's
always the sun
Always,
always, always the sun…
«ακούστε το» με τη συνοδεία τού
“Always the sun”, THE STRANGLERS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου