«Στο Συρτάρι» 4-10-2010
Οι «σκέψεις στο χαρτί» συνεχίζουν
αυτό που πάντα ήξεραν να κάνουν καλά
να αυτοπαράγονται, να αυτοδημιουργούνται
να γεννιούνται και να πεθαίνουν
να ονειρεύονται και να αισιοδοξούν
για την επόμενη μέρα, για το αύριο.
Συνεχίζουν να λησμονούν και να νοσταλγούν
να αυτομαστιγώνουν και να αυτοπεριορίζουν
να ξορκίζουν και να λυτρώνουν
τις σκέψεις τους για το παρελθόν.
Συνεχίζουν να ζουν δεμένες στου παρόν την πλώρη
να προχωρούν μπροστά
να υπάρχουν, να αναπνέουν, να ζουν
και να μη φοβούνται πλέον τη μοναξιά
αλλά απλά να την κατανοούν, να την καταλαβαίνουν.
Όπως και τα αδηφάγα και περαστικά
βλέμματα των διαδικτυακών αναγνωστών τους
που στη συντριπτική τους πλειοψηφία
απλά τις ραίνουν… με τη μουγκή σιωπή τους
και ενώ βλέπεις να ανεβαίνουν οι αναγνώσεις
-στους κάθε είδους μετρητές-
τόσο πιο πολύ συνειδητοποιείς πως…
ξέμεινες από τους ανα-γνώστες
και από την κάθε είδους επι-κοινωνία
που αυτήν ευαγγελίσθηκες
οραματιζόμενος στην αρχή σου.
Με χαρτί και μολύβι αυτές έμαθαν να επιβιώνουν
στην «ασφάλεια» του συρταριού
τόσους πολλούς χειμώνες
και αν τις είδε στιγμιαία γυμνές το φως μιας όχθης
θα παρασυρθούν κι αυτές από τη λήθη στο βυθό του ποταμού
έως ότου βγουν να αναπνεύσουν στην επιφάνεια οι επόμενες.
Έως τότε γεια σας· σας χαιρετούν.
Αυτές θα ταξιδεύουν παράλληλα με τη ροή του ποταμού
μέσα από υπόγεια ρεύματα, αλλά κόντρα σ’ αυτά
σαν αδράχτια περιπλανώμενων σαλτιμπάγκων
για να γεννήσουν ψηλά τα όνειρα τους
και μετά να χαθούν εκεί για πάντα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου