και να το χιόνι άρχισε να πέφτει
οι πρώτες νιφάδες ήρθαν εδώ και ώρα
να μας βρουν
να μας θυμίσουν:
ζεστασιά μέσα, παγωνιά έξω
ασπρίζουν σιγά σιγά οι δρόμοι
οι οροφές των αμαξιών
οι ταράτσες των σπιτιών
τα πάντα αρχίζουν να καλύπτονται
από λευκό πέπλο, σεντόνι άσπρο
ένα τζάκι θα ήταν ότι έπρεπε αυτή τη στιγμή
μ’ εσένα συντροφιά στην αγκαλιά μου
ένα ποτό να κάνει τα υπόλοιπα
η φωτιά να συμπληρώνει το σκηνικό
μια αγαπημένη μελωδία να βγαίνει απ’ τα ηχεία…
όλα τέλεια!
μόνο που, να…
τα ξύλα δεν τα έκοψα
τη φωτιά δεν την άναψα
το τζάκι δεν το έχτισα
το ρεύμα δεν το πλήρωσα
αα και ξέχασα προς στιγμή
το σημαντικότερο:
πως χάθηκες εσύ·
ακόμα το δρόμο ψάχνεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου