Ερωτά-ω
9-1-2008
Κραυγάζω σ’ ένα δισυπόστατο ον
εφευρίσκοντας ήχους, μορφασμούς και χειρονομίες
που θα το λυτρώσουν από τη μιζέρια.
Ξυπόλυτο, βρώμικο και έκπτωτο
τριγυρνά στην ηχώ αλλοτινών καιρών…
Τώρα που καιρός για υπογάστρια τελετή
αφοσίωσης, τιμής και λύτρωσης;
Σε μια άλλη παθιασμένη ηδονική στιγμή
ένας θάνατος, το μόνο αύριο,
στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Φωνάζω αλλά ποιος ακούει;
Ακόμα κι εγώ κουφός είμαι·
αρρώστια και κληρονομιά από τη μόδα της εποχής.
Ανάλγητος εστί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου