Κρυφ(τ)ό 7-5-2010
είσαι μακριά
κι όλο τρέχω, τρέχω να σε φτάσω
δυο βήματα μπροστά
πέντε πίσω
κι όλο καταλήγω στο εφτά
τι φταίει;
εγώ; εσύ;
οι άλλοι; η εποχή; οι συνθήκες;
μα αφού είσαι κοντά
σε νιώθω
γιατί παίζουμε κρυφτό;
φεύγω από το κορμί
ίχνος σάρκας δεν
αφήνω
λιώνοντας το
κόκαλο ως το μεδούλι
αντικατοπτρίζοντας
φως
μεταμεσονύχτιας
εφίδρωσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου