«Κι αν όλα αυτά είναι φαντασιώσεις
του μυαλού
τι θα σου μείνει γι’ αύριο;
(Τι σημαίνει “αύριο”;)
Που θα τρέξεις να κρυφτείς
όταν θα είσαι αναγκασμένος να το
κάνεις;
(Κρυφτείς; Αναγκασμένος; Και γιατί
όλα αυτά;)»
Εεε φιλαράκι!
Τι είναι η ζωή βρε;
Εεε;; Τι είναι;;
Χιλιάδες οι απαντήσεις που καμιά δε
σε ικανοποιεί…
Κατάλαβα…
στις μαύρες σου πάλι…
Τι να κάνεις, έτσι είναι τα
πράγματα!
Πότε παίρνεις την ανηφόρα δυναμικά,
με σακίδιο στην πλάτη,
με εφόδια, νερό…
και προπάντων κέφι για ζωή
-εε για περπάτημα ήθελα να πω,
και πότε τον κατήφορο…
Και αν και τα φρένα υπερθερμανθούν
και σπάσουν
-εε τα γόνατα πονέσουν ήθελα να πω,
τότε, σταματάς με όποιο τρόπο·
πέφτοντας, απλά,
κουτρουβαλώντας,
σπάζοντας και κάποιο άκρο, πλευρό…
και φτου κι απ’ την αρχή…
Ποιο μεγάλη η ανηφόρα τότε!
Μα αφού το ξέρεις!
Στην ανηφόρα χρειάζεσαι καρδιά
-αντοχές βρε,
και στην κατηφόρα γόνατα
-ισορροπία ντε…
Το έπιασες τώρα έτσι;;
Γι’ αυτό βρε κωλώνουν όλοι στην
ανηφόρα!!
Αντέχει κανείς;
(Καρδιά;; Τι είναι αυτό;;)
Αμ στην κατηφόρα,
να γιατί όλοι κουτρουβαλούν
και γεμίζουν αίματα…
Γιατί ποιος πατά σταθερά στη γη;
(Ισορροπεί κανείς;;)
Εμ ποιος;
Όλοι,
καλά καλά εντάξει,
οι περισσότεροι ήθελα να πω,
σαν και εσένα δεν είναι;
Θες να δεις αν λέω αλήθεια;
Απλό είναι:
κοιτάξου στον καθρέφτη σου
και κάνε τις ίδιες ερωτήσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου