Της
θάλασσας τα δίχτυα 26-4-2007
Ριζώνω στης κραυγής, τα λαμπερά
ακρογιάλια
τρέχω ξανά, μα στην αρχή πάλι ξυπνώ
του ονείρου μου φωνές, γαλάζια
μαϊστράλια
την άναρθρη φωνή τού είναι μου, ξανά
ζητώ
Κοράλλια του κορμιού μου,
στοιβαγμένα
στην άνυδρη σκιά μου, το φως τους
λαμπυρίζουν
ξέφρενο μελτέμι, τα παρασέρνει
αναμμένα
απάγκιο στη χώρα μου, λαχταρούν κι
ανθίζουν
Πετώ ψηλά, στα μαβιά του απέραντου
ουρανού
πλευρίζω φάρους, σκοτεινούς τη νύχτα
ακούραστη ψυχή μου, μες τη δίνη ενός
λυγμού
κουρνιάζω στη πτυχή μου, στης
θάλασσας τα δίχτυα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου