...πέταξε ψυχή μου, πέταξε...
Άφησε τα φτερά του να μαραθούν,
Νόμιζε πως ήταν γερά, σαν του
Δαίδαλου...
Όμως οι θύμισες, σαν ερινύες, του
είχαν ξεσκίσει τις ίνες τους,
Ίσως πάλι να μη νοιαζόταν και πολύ,
ποιος ξέρει...
Ξάφνου ένα πρωινό σηκώθηκε από το
λήθαργο και είπε:
Έως εδώ! Θα τα ξαναφτιάξω!»
...πέταξε ψυχή μου, πέταξε...
Τότε κάτι άλλαξε μέσα του, νόμιζε πως
πάλευε με δαίμονες,
Αγκάλιασε τη ψυχή του και δάκρυσε,
απελευθερώθηκε...
...πέταξε ψυχή μου, πέταξε...
Φτερά έφτιαχνε κάθε μέρα, με τα όνειρα
του,
Τον κάλυψαν ολόκληρο, θυμίζοντας του
τον Ίκαρο, υγραίνοντας τα βλέφαρα του...
Ενώ παλιά μέσα του προσπαθούσε να
καταλάβει τι του γινόταν,
Ρήμαξε το είναι του στις ηδονές και
μέσα στο αλκοόλ το έπνιξε...
Ανάπνευσε ξαφνικά όταν ο ουρανός τον
κάλυψε με την αγκαλιά του...
...πέταξε ψυχή μου, πέταξε...
Σαστισμένος κοιτούσε ψηλά, σαν σε
όνειρο, τον άγγελο που ερχόταν,
Όταν εκστασιασμένος, σαν σε καθρέφτη
να κοιτούσε, είδε τη ψυχή του με αγγέλου φτερά να πλησιάζει...
Υποσυνείδητα πια, ένιωσε τον εαυτό του
να του χαμογελά...
...και τότε πέταξε...
«ακούστε
το» με τη συνοδεία τού
"Fly People Fly", THE SCORPIONS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου