Των Ματιών Το Φως ~ Eye Light

«των ματιών το φως»  16-12-2005

Και τι είναι η Ζωή χωρίς την Αγάπη;

Άδειος δρόμος από ψυχές.

Βρόμικα, σοκάκια αδιέξοδα.

Σκοτεινά άστρα που δε λάμπουν μέσα σ’ έναστρο ουρανό.

Λουλούδια μαραμένα σε χώμα στεγνό και διψασμένο.

Χάνεις τον προσανατολισμό,

ψάχνοντας για μια πυξίδα...

Περιμένοντας το φως σαν λάμψη στη ψυχή σου,

αστράφτουν τα όνειρα στο πέρασμα του νου,

φευγαλέα κοιτώντας πίσω σε όμορφες στιγμές που γεύτηκες,

το χάδι και το άγγιγμα...

Και νιώθεις!

Ο Έρωτας να μην έχει χαθεί,

να είναι όρθιος, απλά στη γωνιά στριμωγμένος,

αναμένοντας την Αγάπη να φανεί,

στα χέρια να τη πάρει εκστασιασμένος.

Να την πάει για Χορό,

γεμάτο από Πάθος ποτισμένος...

Χορός τον Αγγέλων θα φανεί...

Και νιώθουν!

Τα λουλούδια ανθίζουν στη σκέψη και μόνο...

Ρυάκια κυλούν, το χώμα ξεδιψούν...

Γιομίζουν οι δρόμοι με ξέφρενες φωνές παιδιών,

και τα αθώα χαμόγελα τους...

Ο ουρανός λάμπει απ’ το γλυκό φως των αστεριών,

με το ολόγιομο φεγγάρι να συνωμοτεί ευτυχισμένο...

Η Φύση βάζει, για άλλη μια φορά, τα γιορτινά της...

Κι όλα αυτά γιατί;

Αναζητώντας τη σκέψη σου, το χάδι σου,

την Ανατολή που ξημερώνει...

Κοιτώντας μόνο μπροστά,

με μάτια που δακρύζουν στης χαράς την ευτυχία από συγκίνηση,

από του πόνου, τη θλίψη και τη λύπη,

και δεν το κρύβουν πια:

όχι πια αθώα, αλλά πλέον σε κοιτούν κατάματα.

Γιατί ξέρουν πως σαν καθρέφτης της ψυχής,

ψάχνουν μόνο την αλήθεια...

Για τέτοια μάτια αξίζει κανείς να περιμένει...

Κι άραγε,

τι είναι Αγάπη χωρίς Ζωή;