οιΙΣΤΟΡΊΕΣτου ΆΡΗελάτη: νομίζαμε πως ο κίνδυνος είναι οι «άλλοι» | S6E1P3 | theTALESof ARISelatis: others

νομίζαμε πως ο κίνδυνος είναι οι «άλλοι»

18-5-2025

Είχε τις μαύρες του πάλι. Καθόταν κι έγραφε για να καθίσει ο κουρνιαχτός μέσα του. Η “εκδήλωση” δεν πήγε (πάλι) τόσο καλά. Μίλαγε στους τοίχους και έψαχνε για απαντήσεις. Έγραφε πάλι κάτι σαν ποίημα, κάτι σαν σκέψειςΣΤΟχαρτί όπως τις έλεγε. Το βασικό του μέλημα ήταν και είναι να ξαλαφρώσει, να αφήσει ένα αποτύπωμα μπας και ακουστεί διαβαστεί κάπου, κάποτε. Αλλά τι τα θες φίλε αναγνώστη, η ποτάνα η κενονία είναι με τους γλύφτες και τους παρατρεχάμενους. Όλοι κοιτάζουν το κόστος–όφελος. Έφυγες, άλλαξες πορεία; Θα πλερώσεις. Και το τίμημα είναι βαρύ.

οι «άλλοι»

νομίζαμε πως ο κίνδυνος είναι οι «άλλοι»

αλλά ήταν και είναι οι φίλοι

οι συγγενείς

οι γείτονες

οι σύντροφοι

οι συνάδελφοι

οι γνωστοί

η κοινωνία

νομίζαμε πως ο κίνδυνος είναι οι «άλλοι»

αλλά τελικά είναι δίπλα μας

μέσα στα σπίτια μας

και τελικά τι κάνουμε;

βγαίνουμε μαζί τους

τους ανεχόμαστε

για να καλύψουμε το κενό μας

την μοναξιά μας

την ανασφάλεια μας

τον φόβο μας

την καθημερινότητα μας

όμως όταν διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός

οι άνθρωποι πέφτουν από τα μπαλκόνια

από τις αποβάθρες

από τις γέφυρες

όμως όταν διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός

απλά οι άνθρωποι παραιτούνται

*στους αυτόχειρες

«Και πως θα συνεχίσεις;!» σκεφτόταν. Τι θα κάνεις; Ο δρόμος είναι μοναχικός. Αξιοπρεπής, υπερήφανος, ανεξάρτητος αλλά μοναχικός. «Πως θα το κάνεις αυτό όπλο προς όφελος σου και όχι σκέψεις που σε πνίγουν;» ακόνιζε με τις άκρες του μυαλού του την σκέψη του.

Στην επόμενη σελίδα το λοιπόν.


μόνο οι «άλλοι»;
21-9-2025

Διάβαζε τα προηγούμενα, άκουγε τζαζ και ηρεμούσε, από την πίεση της στιγμής και των αποφάσεων που είχε πάρει. Δεν πήγαινε άλλο, ο κύβος ερρίφθη και δεν τον έπαιρνε άλλο να το καθυστερεί. Όλα αυτά είναι σαν ένα μία ακόμα deja vou προμνησία πολλών και προσπαθειών και κόπων και χρόνων.

Αλλά η στιγμή ήταν κατάλληλη για την (επαν)εκκίνηση. Ή τουλάχιστον αυτό του ήρθε να γράψει.

Μιας και άκουγε και διάβαζε συχνά σε πολιτικό επίπεδο για πολυπολικούς κόσμους και όχι μονοδιάστατους, έτσι είναι και ισχύει αυτό και στην προσωπική ζωή. Ο κίνδυνος είναι οι «άλλοι», αυτό είναι σίγουρο· αλλά σε διευρυμένη βάση, ατομική, κοινωνική, ταξική, αυτό μπάζει από παντού.

Και ναι ιεραρχώντας τα, πρώτος και καλύτερος είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Και μετά σαν σε ομόκεντρους κύκλους είναι ο κοινωνικός περίγυρος, και πάει λέγοντας εφόσον ζεις σε ένα χωριό, μια πόλη, μία χώρα, ένα κράτος, ένα έθνος και όχι σαν τον Jeremiah Johnson πέρα μακριά στα βουνά απομονωμένος ελεύθερος.


ακόμα
27-9-2025

Θυμήθηκε το βιβλίο και πόσο του άρεσε. Έβαλε την μέτρια ταινία να ξαναδεί και μονολόγησε: Που είσαι; Εδώ!, Τι ώρα είναι; Τώρα!, Τι είσαι; Αυτή η στιγμή! Έγειρε μετά από λίγο και κοιμήθηκε.

Την επόμενη το πρωί δεν θυμόταν αν το είχε ονειρευτεί ή όχι. Ξανά.