seizeTHEsummerwine
Ζεσταίνομαι.
Νιώθω τις ακτίνες του ήλιου να καίνε πάνω στο κορμί μου.
Περπατώ στην ακτή ανυποψίαστος με τη θάλασσα αριστερά μου να με καλεί και να με
σαγηνεύει.
Καίγομαι.
Βγάζω τα ρούχα μου και βουτώ μέσα στη δροσιά της. Ο βυθός
της να μου μιλά για να τον γνωρίσω έτσι όπως μου έκλεισε το μάτι μέσα από τα
καταγάλανα νερά της.
Απελευθερώνομαι.
Αναζητώ σκαλιστά μονοπάτια στο βράχο να ανέβω. Εκείνη με
το πέρα δώθε χτύπημα των κυματιστών της χορών με ανεβάζει στους πέτρινους
φίλους της.
Γαντζώνομαι.
Πονάνε οι πατούσες μου αλλά ισορροπώ. Αγγίζω τις τραχιές
επιφάνειες και σκαρφαλώνω. Ισορροπώ· παίρνω ανάσα και πετώ μέσα στον αέρα.
Δευτερόλεπτα ελευθερίας χάνονται σ’ έναν παφλασμό.
Αναδύομαι.
Με τα χέρια μπροστά ενωμένα,
και με το κεφάλι να σχίζω στα δυο τα νερά,
τραγουδώ για σένα σε μέρη παρθένα,
σαν γερακιού σώμα με υδρόβια φτερά.
Αναρρωτιέμαι.
Το πολύχρωμο μαλάκιο να με βλέπει με μάτια που λάμπουν,
χορεύωντας αγκαλιά με ένα ρεύμα βυθού.
Βγαίνω να πάρω άερα, ξαναβουτώ·
είναι ακόμα εκεί σε στάση χορού;
Η φωνή να πνίγεται και τα μάτια να στάζουν
Στης υδάτινης επιφάνειας μια καταγάλανη κραυγή
Σαν ερινύες σκληρά και γλυκά να φωνάζουν
Μέσα απ’ του είναι μου την αετίσια μορφή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου