Χίμαιρα 4-10-2010
Και αν το βλέμμα σου δω
αν αγγίξω τη μέση σου
και γευτώ παράφορα το φιλί σου
τότε χαλάλι μωρό μου
τότε ας πάνε στα κομμάτια
εκατομμύρια δευτερόλεπτα
που ήμουν μακριά σου·
τόσα πολλά τικ-τακ
που μαχαίρωναν
τη σκέψη
που έκαιγαν την
αφή
που μάτωναν το
χρόνο
που στερέωναν
τη μοναξιά
τόσα πολλά τικ-τακ, φευγαλέα,
που υπενθύμιζαν την απουσία σου.
Αν το βλέμμα σου αγγίξω
αν νιώσω τα χέρια σου στους ώμους μου
και αν τα χείλια σου
ρουφήξουν τα δάκρυα χαράς αλλά και λύπης
αν πάρουν μακριά τον πόνο
και επουλώσουν τις πληγές
αν και αν και αν
τότε μάτια μου,
φεγγάρι μου,
θα είμαι ο ήλιος σου για πάντα,
για πάντα, θα ξαναλάμψω για σένα μόνο·
κι ας ακούγεται σαν ψέμα
σαν ουτοπία, σαν κοροϊδία επαναλαμβανόμενη.
Εξάλλου ποτέ δε σταμάτησα να σ’ αγαπώ. Ποτέ· τ’ ακούς;
Η δικιά μου χίμαιρα -μόλις- ξύπνησε
αναζητώντας ξυπόλυτη τη δικιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου