Το θέλω 31-10-2002
Περπατούσα
σε δάση από μπετόν,
χαμένος
μέσα στα νέον και στα μέλλω.
Δύσκολος
ο δρόμος είναι αυτός,
που σε
κάνει να ξεφύγεις από τα Θέλω.
Το Θέλω
έχει ανοιχτά φτερά…
Φως
ολόγυρα σου, ω τι αίσθηση!
Λούζονται
οι δρόμοι, τα πρόσωπα παντού,
οι
ορίζοντες ανοιχτοί, καμιά παραίσθηση!
Η Φύση
ολόγυρα γεννιέται και πεθαίνει,
αλλά
εσύ πια μπορείς να τη δεις.
Το
μυαλό σου απελευθερωμένο πάλι,
αρχίζεις
πια να ξαναζείς…
Το
μυαλό απεγκλωβισμένο από το χθες,
κάνει
καινούργια αρχή, βάζει καινούργιους στόχους.
Με
ξεκάθαρο νου και πνεύμα ξανά,
βαδίζει
σε μονοπάτια χωρίς ρόγχους.
Τίποτα
δεν είναι αδύνατο για ένα μυαλό που θέλει.
Με το θέλω
σαν όπλο αρχίζεις ξανά.
Το
μυαλό ανοίγει τα φτερά του,
πετά
στα ουράνια, όλα γύρω βατά.
Ξεκάθαρους
στόχους αν βάζεις
και το
μυαλό σου ανοιχτό,
τίποτα
πια δε σε φοβίζει,
αρκεί
να κρατάς το ρυθμό…
Τον
εαυτό μας ας ψάξουμε καλά!
Εκεί
εναποθέτουμε όλες μας τις ελπίδες!
Η γνώση
του εαυτού μας βοηθά,
στα
σωστά Θέλω, χωρίς παρωπίδες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου