Τέσσερα Σχόλια Για Πολιτική Και Αριστερά (2011) Four Comments For Politics And Left

4 σχόλια για την Πολιτική και την Αριστερά 3,4,8-11-2011

Σχόλιο 4^ο   8-11-2011, 13:00

(Για ποια αριστερή ενότητα μιλάμε ακριβώς;)

Την Κυριακή διάβαζα στο Ριζοσπάστη ένα ακόμα άρθρο εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Χθες σε τηλεοπτικό πάνελ μιλούσε τηλεφωνικά ένας εκπρόσωπος του ΚΚΕ και όταν πήγε -τηλεφωνικά και πάλι- να μιλήσει στη συγκεκριμένη εκπομπή ένας εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ χαιρέτησε και έκλεισε βιαστικά τη γραμμή. Σήμερα σε ένα άλλο τηλεοπτικό πάνελ έλεγε εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ότι το κόμμα του έχει πει σε όλους -από τους διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, τους Οικολόγους Πράσινους έως και σε όλη την Αριστερά- να ενωθούν αντιμνημονιακά και μετά… βλέπουμε στην ουσία· τώρα τι κάνουμε… Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ βέβαια έλεγε σε όλους τους τόνους το πόσο διαφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως για το θέμα της ΕΕ. Αναρίθμητα τα περιστατικά, οι προστριβές και οι εντάσεις μεταξύ τους…

Στην Αριστερά (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ (μ-λ), Μ-Λ ΚΚΕ, ΕΕΚ και τα μέτωπα της ΕΠΑΜ, ΜΑΑ, κτλ) η κάθε συνιστώσα έχει χαθεί στο δικό της δίκιο. Βασικά όμως μας ενδιαφέρει τι κάνουν το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αυτοί πραγματικά, αυτή τη χρονική στιγμή, μπορούν να δώσουν το βασικό πρόσταγμα άμεσα για ενότητα και μέτωπο πάλης.

Γιατί αυτά τα δυο κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς δεν κάνουν και δεν προτείνουν κάτι τι πολύ απλό;

Δηλαδή: συμφωνούμε πχ σε 5 πράγματα (πχ: αντιμνημονιακή πολιτική, φορολογικές ελαφρύνσεις στους εργαζομένους και αυξήσεις στους κατέχοντες, για τις ΣΣΕ σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό, κτλ) και σε αυτά τα βασικά που διαφωνούμε, (πχ: ΟΝΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Βάσεις, κτλ) όταν και αν πάρουμε την εξουσία, θα διενεργήσουμε απλά ένα δημοψήφισμα και θα αποφασίσει ο κυρίαρχος Λαός (όπως αυτάρεσκα λένε) για το τι και ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει η χώρα Ενωμένη και Δυνατή, λέγοντας την Αλήθεια για όλους τους κινδύνους που εμπεριέχει η μία και η άλλη πλευρά.

Δηλαδή με λίγα λόγια εκεί που διαφωνούμε εμείς να δώσει τη λύση ο Λαός απλά με ένα δημοψήφισμα. Κανένα από τα δύο αυτά κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς δεν το έχει προτείνει και αυτό με βάζει σε σοβαρές σκέψεις πως οι ηγεσίες αυτές σκέφτονται πραγματικά προδοτικά για τον τόπο αυτό που λέγεται Ελλάδα.

Επίσης στο ενωτικό ψηφοδέλτιο που θα διαμορφωνόταν -το κάθε κόμμα θα κρατούσε την αυτοτέλεια, την αυτονομία, το πρόγραμμα και τα όργανα του- οι ψηφοφόροι θα μπορούσαν πολύ απλά να εκλέξουν από τον πρόεδρο ή γενικό γραμματέα της κάθε συνιστώσας / κόμματος μέχρι τους βουλευτές που θα τους εκπροσωπούσαν στο κοινοβούλιο.

Τόσο δύσκολο είναι για λίγη πιο άμεση δημοκρατία;

(Αχ βρε βρεγμένη σανίδα που σας χρειάζεται όλους…)

Το ΚΚΕ όχι σε όλα, περιχαρακωμένο, με μοναδική αλήθεια τη δικιά του και μοναδικό μέσο έκφρασης, πάλης και δράσης θεωρώντας μονάχα τα δικά του κομματικά όργανα, οργανώσεις, σωματεία και μέτωπα. Ακόμα όσο μπορεί συκοφαντεί και «αδειάζει» το ακαπέλωτο κίνημα των πολιτών όλο αυτό το διάστημα με όποιο τρόπο και μέθοδο, όπως στη τελευταία συνέντευξη τύπου της Παπαρήγα. Πάρα πολύ μελανό σημείο -σε… σημείο που με βάζει σε άλλες σκέψεις…- είναι το γεγονός πως ενώ είχε ένα νεκρό από τα δακρυγόνα τα ρίχνει όλα στους «κουκουλοφόρους» (και έμμεσα στο κράτος) και όχι άμεσα στη κυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι, ναι σε όλους, «ψαρεύουμε» παντού, χωρίς ουσιαστικό πρόγραμμα για το μέλλον και εντελώς μόνο αντιμνημονιακά προσέγγιση για να φύγουμε από την κρίση… Και

μετά τι; Αναρωτιέται ο ψαγμένος πολίτης. Είναι στα συν του βέβαια που προσπαθεί να ενώσει και όχι να διχάσει… αλλά μήπως το κάνει με όρους καθαρά δικούς του; Γιατί δεν ανταποκρίνονται οι διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, οι Οικολόγοι Πράσινοι και η υπόλοιπη Αριστερά (ο Συνασπισμός ακόμα τον Κουβέλη αριστερά τον θεωρεί… αν είναι ποτέ δυνατόν!) και ας αφήσουν έξω πολύ απλά μόνο το ΚΚΕ, εφόσον αυτό είναι το «πρόβλημα»;

Το πρόβλημα είναι μάλλον άλλο τελικά. Μάλλον -και λέω μάλλον για να αφήσω κάποια απειροελάχιστη αχτίδα φωτός μέσα μου μιας και προέρχομαι από το χώρο του ΚΚΕ ως ένας απλά και μόνο ψηφοφόρος του- τους νοιάζει το κόμμα τους, οι κοινοβουλευτικές και όποιες άλλες καρέκλες (μαζί με τα προνόμια τους εννοείται) και δεν πάει να καίγεται η “μπανανία”… Που καιρός για μικρές ή μεγάλες επαναστάσεις…

Ως πότε όμως θα κλείνεις τα μάτια σε αυτά που συμβαίνουν; Από το 1974, πέρασαν 40 ολόκληρα χρόνια περίπου (!), και δεν έχουν καταφέρει απολύτως τίποτα σε επίπεδα κοινοβουλευτικά, μένοντας μόνο στην καταψήφιση όλων των κατάπτυστων νομοσχεδίων και σε μία εκ του ασφαλούς ρητορική γραμμή. Σε αντίθεση βέβαια με τη δράση εκτός του κοινοβουλίου που είναι πλούσια, αλλά όπως αποδεικνύεται ανεπαρκής, αφού ο απλός κόσμος τους ξεπέρασε μέσα από την περικύκλωση της Βουλής, τις καταλήψεις υπηρεσιών, την ανυπακοή πληρωμών και άλλες ευφάνταστες μορφές πάλης και όχι σε πορείες και απεργίες προκάτ που είναι εκ των πραγμάτων ξεπερασμένες.

Αλήθεια γιατί η Αριστερά δεν βάζει τα στήθια μπροστά για μια απεργία διαρκείας και έμπρακτη κάλυψη με όλα τα μέσα στα φορολογικά χαράτσια;

Είναι ποτέ δυνατόν να συμμετέχει κάποιος σε Κατοχική Βουλή η οποία ελέγχεται από ξένους απροκάλυπτα και να λέγεται αριστερός, δημοκράτης, προοδευτικός, σοσιαλιστής, κομμουνιστής, ή ότι άλλο, και να μη παραιτείται από όποιο βουλευτικό αξίωμα και θέση;

Πως θα μπορέσουν να μας πείσουν αυτοί οι βουλευτές και οι ηγεσίες τους να τους εμπιστευτούμε για το μέλλον των παιδιών μας;

Ντρέπομαι πια να λέω πως ανήκω στην Αριστερά.

Ποια Αριστερά;

Ένας ανένταχτος (πλέον) και άθρησκος Πολίτης της Ελλάδας.

Οργισμένος, θυμωμένος, αγανακτισμένος, αποφασισμένος.

Και άνεργος

Σχόλιο 3^ο   4-11-2011, 12:00

(Η ψήφος ως μοχλός πίεσης!)

Η ψήφος να γίνει μοχλός πίεσης

προς τις ηγεσίες της Αριστεράς

ώστε να ενωθούν χωρίς αυτισμούς

και να βοηθήσουν τον τόπο.

Αν δε γίνει αυτό τότε:

πάμε στις εκλογές, σχίζουμε το λογότυπο από όλα τα ψηφοδέλτια των

ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ (μ-λ), Μ-Λ ΚΚΕ και ΕΕΚ,

καθώς και ΜΑΑ και ΕΠΑΜ αν γίνουν κόμματα,

τα βάζουμε στον ίδιο φάκελο και στο Λευκό γράφουμε:

«ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΒΑΡΚΙΖΕΣ

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΝΩΜΕΝΗ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΗ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΑΜ»

και βάζουμε και το Λευκό μαζί με τα λογότυπα των κομμάτων

στον ίδιο φάκελο.

Δεν είμαστε πλέον κορόιδα.

Κανένα Αριστερό κόμμα από μόνο του στην κατοχική Βουλή.

Ένας κούκος δεν φέρνει την (σοσιαλιστική) Άνοιξη.

Σχόλιο 2^ο   3-11-2011, 15:45

(Ευρολάγνοι και Ευρωουρές!)

Βρε κατακαημένοι Ευρωλάγνες, Ευρωουρές δε βλέπεται τι παίζεται με τη φράου Μέρκελ και το τσικό της τον Σαρκοζί; Είναι δυνατόν ποτέ να μας αφήσουν να ορθοποδήσουμε; Είναι δυνατόν ποτέ να γίνουμε ισότιμοι εταίροι με τη Γερμανία, ως κράτος και ως πολίτες; Είναι δυνατόν να αλλάξει η ΕΕ και κυρίως να αφήσει να αλλάξει η Γερμανία χαρακτήρα η ΕΕ; Είναι ποτέ δυνατόν;

Δεν είναι συστημική η κρίση της Ευρωζώνης; Γιατί έχουν πρόβλημα η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία και τελευταία η Ιταλία; Μήπως γιατί το ίδιο το ευρώ είναι δομημένο έτσι που δημιουργεί τα προβλήματα στους πιο αδύναμους κρίκους της ΕΕ; Μήπως για πάντα θα είμαστε ένας απλά αδύναμος κρίκος και μια χώρα έτοιμη για ξεπούλημα;

Μας έχουν κάνει διαχρονικά τα χειρότερα κακά οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης, τι άλλο περιμένετε; Δε διαβάζεται ιστορία; Δεν είναι φανερό γιατί έγινε η ΕΕ; Ευρωλάγνες, Ευρωουρές του 4^ου Ράιχ, ελπίζω επιτέλους να πείτε ένα βροντερό ΌΧΙ στην ΕΕ! Δεν υπάρχει Ευρώπη των Λαών μέσα στην ΕΕ, υπάρχει μόνο ΕΕ των εταιρειών-πολυεθνικών όπως όλων αυτών που έχουν πάρει τα έργα υποδομής της Ελλάδας και τα μεγάλα Υπέρ-Μάρκετ.

Ξυπνήστε επιτέλους!

Μη φοβάστε που θα πάμε προς τα πίσω…

Με αυτό το πισωγύρισμα βάζουμε γερά θεμέλια για το μπροστά!

Σχόλιο 1^ο   3-11-2011, 13:40

(Αριστερό Μέτωπο;)

Οι εξελίξεις τρέχουν και η Αριστερά μια ζωή πίσω από αυτές, με σαφή τη βασικότερη αιτία της, τη δυσκαμψία της ηγεσίας του ΚΚΕ να τις προλάβει και να ηγηθεί ενωτικά και συντροφικά. Και λέω για το ΚΚΕ γιατί είναι το πιο ιστορικό και πλειοψηφικό κόμμα της Αριστεράς και γιατί αυτό δεν έχει κάνει και πάρει καμιά πρωτοβουλία από τότε που μπήκαμε στο μνημόνιο για ενωτική δράση και Αριστερό μέτωπο.

Δυστυχώς είναι πολύ αργά για να πείσει πλέον οποιαδήποτε πρόταση κι αν κάνει ένα Αριστερό μέτωπο ώστε να ηγηθεί της χώρας και να πείσει τους -πλέον- φοβισμένους πολίτες. Μέσα ή έξω από το ευρώ; Θα καταστραφούμε, θα χάσουμε καταθέσεις, μισθούς και συντάξεις αν πάμε στη δραχμή; Κάτω από πίεση των εκλογών δε νομίζω να μπορούν να δοθούν πειστικές απαντήσεις ώστε να προσελκύσουν αναποφάσιστους, ανένταχτους ψηφοφόρους και το μεγάλο στοίχημα που λέγεται Αποχή.