[…]
- Καλά
φίλε μου, δεν το περίμενες να συμβεί αυτό; Δεν ξέρεις την παροιμία: «Ότι δεν
θέλεις να σου κάνουν μην το κάνεις κι εσύ στους άλλους.»; Απλά ήταν θέμα χρόνου
να σου συμβεί.
- …
- …
-
Κοίτα, εγώ θέλω απλά να περνάω καλά. Αυτό ήθελα κι έκανα, όλα αυτά τα χρόνια.
Τώρα, δε μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό, δεν το πιστεύω πως μου συμβαίνει.
Την ερωτεύτηκα ρε γαμώτο κι εκείνη με παράτησε στα κρύα του λουτρού. Καλά τι
έκανα; Τόσο πολύ την πείραξε;
- Εμένα
με ξέρεις φαντάζομαι, και καταλαβαίνεις πως λειτουργώ. Κι εγώ στη θέση της το
ίδιο θα έκανα. Για να κερδίσεις κάτι φίλε μου, πρέπει πρώτα να χάσεις κάτι
άλλο: μπορεί αυτό να είναι απλά ο Χρόνος. Ή μπορεί αυτό να είναι Πόνος και
Χρόνος μαζί. Εσύ τι έχεις χάσει; Πόνεσες, το ξέρω, όλα αυτά τα χρόνια που
γνωριζόμαστε. Όμως την έννοια του Χρόνου, δεν την ξέρεις καθόλου. Ο Χρόνος
γιατρεύει τις πληγές, δεν το ήξερες αυτό; Ο Χρόνος είναι αυτός που σε κάνει να
τα βρεις με τον εαυτό σου. Και ξέρεις γιατί πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό
σου; Για να μπορέσεις να δώσεις. Γι’ αυτό. Εμένα πολλές φορές μου θυμίζεις
αρσενικό αρπακτικό που σκοτώνει μόνο για να ταΐσει τις σάρκες του. Δεν έχεις
μείνει μόνος σου πάνω από μία βδομάδα, από όσο σε ξέρω.
- Δεν
ξέρω τι φταίει και με έχει αφήσει, δεν ξέρω…
- Να
σου πω εγώ τι φταίει: δεν μπορείς να έχεις μυστικά από τον άνθρωπο που
υποτίθεται αγαπάς. Δεν μπορείς να έχεις μυστικά ραντεβουδάκια και κρυφά
τηλεφωνήματα.
- Σιγά
μωρέ, όλοι αυτό κάνουν…
- Δεν
το νομίζω. Δεν είναι πρόβλημα φύλου, είναι θέμα χαρακτήρα και ψυχής. Αν στο
έκανε αυτό εσένα τι θα έκανες;
- Σιγά
μη με κερατώσει εμένα! Θα τις έκοβα τα πόδια!
- Κι
εσύ γιατί μπορείς να το κάνεις αυτό;
- Γιατί
πολύ απλά, είμαι άντρας! Είμαι αρσενικό, είμαι κυνηγός! Καλά που ζεις εσύ;
- …
- […]
Τι να σου πω, τα έχω χαμένα με εσένα. Καλά το φλερτ, το σεξ, δε ξέρεις τι θα
πει;
- Ξέρω
και καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Κι έχεις δίκιο. Είναι το αλατοπίπερο της
ζωής και η υπέρτατη ηδονή, αυτά τα δύο. Τι γίνεται όμως όταν, μετά από αυτό (το
σεξ εννοώ) κάποιος από τους δύο δεν το δει σαν μια σαρκική απλά επαφή και
βγάλει τα συναισθήματα του στην επιφάνεια; […] Να σου πω εγώ: πόνος. Μόνο
πόνος. Καλό θα ήταν όταν κυνηγάς μόνο το σεξ, να είσαι όσο γίνεται πιο σίγουρος
πως με αυτή τη γυναίκα που πλαγιάζεις αναζητά κι εκείνη το ίδιο. Μου φαίνεται
όμως πως κοιτάς μόνο την πάρτη σου και χρησιμοποιείς τους ανθρώπους. Και δεν
είναι μόνο αυτό, γιατί τα θες όλα δικά σου, αφού είχες μια σχέση που σου έδινε,
που έπαιρνες απ’ αυτήν; Εσύ στο κάτω κάτω της γραφής, τι της έδινες; Ευτυχώς
δηλαδή που σαν φίλος μου είσαι άψογος, κατά τα άλλα…[…] Αλλά να, η συμπεριφορά
σου με τις γυναίκες με πληγώνει εμένα.
- Για
ψιλά γράμματα μου μιλάς τώρα… Άσε με σε παρακαλώ…
- Ναι
φίλε μου. Με πληγώνει. Και ξέρεις γιατί φίλε μου; Την Ελένη την πρόδωσες! Την
θεωρώ φίλη μου ακόμα. Σε κατάλαβε και επειδή έχει πονέσει πολύ στο παρελθόν,
την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Της βγάζω το καπέλο όμως. Κι εκείνη σε είχε
ερωτευτεί
παράφορα,
γιατί είσαι άνθρωπος ανοιχτός, έξω καρδιά. Με ένα χαμόγελο μεγάλο πάντα. Αλλά…
- Αλλά,
τι;
- Αλλά
φίλε μου, ήξερες τι διαμάντι χαρακτήρα έχει. Ήξερες πως είναι ντόμπρα γυναίκα
και ξηγιέται σπαθί. Ενώ εσύ… ψέμα στο ψέμα. Και που να ήξερε αυτά που ξέρω εγώ…
- […]
Τι να σου πω, δεν ξέρω…
-
Πάντως μία είναι η ουσία: κι εγώ κι εσύ, κοιμόμαστε μόνοι μας τα βράδια…
- Ναι
έχεις δίκιο, που να με πάρει… […] Καλά εσύ τι έκανες, με την Αγάπη (χα… όνομα
κι αυτό!), γιατί δεν γίνεσαι πιο τολμηρός και να πας να της μιλήσεις;
-
Κοίταξε να σου πω. Πιστεύω πως έχει καταλάβει τα αισθήματα μου για εκείνη, αλλά
δεν ξέρω αν συμβαίνει το ίδιο από μεριάς της.
- Και
τι περιμένεις, γιατί δεν της ανοίγεσαι περισσότερο;
- Δεν
μου αρέσει να πιέζω τους ανθρώπους. Πιστεύω πως ότι είναι να γίνει θα γίνει.
Για μένα έχουν σημασία μόνο τα δυνατά συναισθήματα. Και αυτά αναζητώ. Δεν μου
αρέσει η έννοια του κυνηγού όπως της έχει δοθεί σήμερα. Εγώ δεν θεωρώ τον εαυτό
μου κυνηγό με αυτή την έννοια. Πιστεύω στην απλότητα των πραγμάτων. Δεν εννοώ βέβαια
να σου έρθουν όλα έτοιμα στο πιάτο. Άλλο απλό, άλλο εύκολο. Άσε έχω τις δικές
μου θεωρίες γι’ αυτά τα πράγματα. Που να σου λέω και να σε πρήζω τώρα! Άμα
κατάλαβες, κατάλαβες! […] Αλλά σήμερα έχουν γίνει όλα τόσο δύσκολα. Ή μήπως
ήταν πάντα έτσι; Ίσως και να είναι όλα μέσα στο κεφάλι μας. […] Πιστεύω στην
θεωρία: «Τα λουλούδια φυτρώνουν μετά το πρώτο φιλί…». Σου έχω μιλήσει γι’ αυτή;
- Χα,
χα, χα… πολύ ρομαντικός μου ακούγεσαι φίλε μου… Χα, χα… Όχι δεν μου την έχεις
πει ποτέ… Τι να σου πω, με έκανες και γέλασα… Χα, χα… Μου έφτιαξες το κέφι!
- Καλά
τότε μια από αυτές τις μέρες θα σου πω. Για να γελάσεις περισσότερο! Τελικά, θα
της ξαναμιλήσεις της Ελένης;
- Δε
ξέρω, μπορεί. Καλά, πρέπει να φύγω τώρα, θα τα ξαναπούμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου