Ανέφικτη προσμονή 26-8-1999
«για ένα Μαγευτικό Αναπάντεχο Ροδοπέταλο μια Ιστορία
Ντυμένη Αγάπη»
Και ενώ έλεγα να μη
ξαναγράψω,
να μη ξανασκεφτώ,
ορθώνω το λόγο μου μέσα
από το μελάνι αφού εσένα δε ξεχνώ.
Σε είχα κοντά μου, πλάι
μου,
τόσο δικιά μου και τώρα
πρέπει να συνηθίσω ξανά μόνος,
αφού, είσαι τόσο μακριά
μου.
Να σου τηλεφωνήσω
σκέφτομαι,
φοβάμαι μη δακρύσω,
νόμιζα πως βρήκα αυτό που
έψαχνα, μα να πάλι, δε το ορίζω.
Τραβώντας τη σκέψη από το ποτό,
που τόσο θέλω πλάι μου να
πίνω,
κοιτώντας τη φωτογραφία
σου, εσένα αντικρίζω.
Ίσως θα πρέπει να μη σε σκέφτομαι,
το πόνο να γιατρέψω,
να βρω κάτι να ασχοληθώ,
τη σκέψη να ταξιδέψω.
Μα να που περιμένω,
το γράμμα σου καρτερικά,
να δω εσένα πάλι να
ζωντανεύεις ξανά.
Πόσο σε ήθελα τόσο κοντά
μου,
τα χάδια μου απλόχερα να
σου ‘έδινα,
το σώμα τα φιλιά μου.
Να σε φιλούσα ήθελα σ’ όλο
το κορμί σου,
να λαχταρά η καρδούλα σου
να αγγίξω τη ψυχή σου,
ρίγη να πιάνουν το κορμί,
από άκρη σ’ άκρη,
ηδονικά τα χείλια σου να
αγγίζουν τα δικά μου,
με περίσσια υπομονή και
προσμονή μεγάλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου