«η Ευχή μου» 24-12-1992
Οι ώρες στη «σκοπιά» περνούν
απελπιστικά αργά.
Ή μήπως φταίει η παντελής
έλλειψη φαντασίας
και πείσματος;
Αναρωτιέμαι…
Οι μέρες στη «θητεία» περνούν
βαρετά και μοναχικά.
Ή μήπως φταίει πως η σκέψη
φτερουγίζει στο
παρελθόν;
Αναρωτιέμαι…
Είσαι ‘συ αυτή η μάγισσα του
κορμιού μου;
Είσαι ‘συ αδυναμία της ψυχής και
του πνεύματός μου
που φταις;
Υπάρχει κάτι το ορατό στον
ορίζοντα ή
δημιουργήματα της αλλοφροσύνης
του καιρού μας;
Που είσαι Δύναμη και Θέληση;
Γιατί μου παίζεις τέτοια
παιχνίδια;
Έρχεται ένας καινούργιος χρόνος
(;)
ή η αναγέννηση ενός παλιού;
Είναι Χριστούγεννα αλλά η
Γέννηση του Θεανθρώπου
δε βοηθά και στη δικιά Μας
γέννηση.
Οι άνθρωποι θέλουμε να ‘μαστε σε
«φιλικό» περιβάλλον
για να ξεχνούμε που ‘μαστε χθες.
Χαστούκι στη ζωή αυτές οι μέρες
Ψεύτικες ελπίδες χωρίς όνειρα
Οι καμινάδες φουντώνουν
σπέρνοντας το θάνατο
Οι ψυχές ουρλιάζουν κάτω από τα
σεντόνια
Βιτρίνες από αίγλη και χλιδή
φτιασιδωμένες
Σπέρνοντας όλεθρο ένα γύρω
Εγώ να κοιτάζω τ’ αστέρια
μπας και πέσει κανένα
να κάνω την ευχή μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου