Ντόμπρα Και Σταράτα Λόγια Έχω Μάθει Να Λέω ~ Clearly And Bluntly Words I Learned To Say

Ντόμπρα και σταράτα λόγια έχω μάθει να λέω   20-11-2008

Θέλω να μοιραστώ κάποιες «σκέψεις στο χαρτί», όπως τις λέω, μαζί σας, με σας που με διαβάζετε τώρα, με σένα που κάνεις ανάγνωση σ’ αυτές τις λέξεις τώρα αυτή τη στιγμή.

Για αλλού ξεκίνησα και αλλού με πήγε… ως συνήθως δηλαδή.

Ήθελα να γράψω αρχικά κάτι για την επέτειο του Blog μου, αλλά τελικά θα μοιραστώ μαζί σας την καθαρά προσωπική μου γνώμη και άποψη γύρω από το ίντερνετ ή το διαδίκτυο αν προτιμάτε, και πως αυτή βέβαια διαμορφώθηκε μέσα από τις εμπειρίες που είχα μέσω αυτής μου της ενασχόλησης όλο αυτό το διάστημα. Και κυρίως θα προσπαθήσω να απαντήσω στα ερωτήματα που βασικά είναι τα ίδια σα νόημα απλά με παραλλαγές στις λέξεις:

Τι δουλειά έχω εγώ εδώ μέσα; Γιατί ασχολούμαι με το ίντερνετ; Τι ακριβώς ζητάω μέσα από αυτόν εδώ το χώρο και μέσα από όλες αυτές τις ιστοσελίδες που έχω περάσει κατά καιρούς;

Αυτό το Νοέμβριο έπεσαν μαζεμένες πολλοί επέτειοι: κλείνει τον ένα χρόνο το Blog μου (!) και κλείνω τα τέσσερα χρόνια που έχω ασχοληθεί με τους δαιδαλώδεις λαβύρινθους του ίντερνετ (!!!!). Από το Νοέμβριο του 2004 που πρωτομπήκα στο message board του Αθηνοράματος μέχρι την πρώτη μας συνάντηση με παιδιά από το site στις 7-6-2005 και από τον Ιούνιο του 2006 που πρωτομπήκα στο stixoi.info μέχρι την πρώτη μας συνάντηση με παιδιά από το site στις 9-7-2006, έχει περάσει πολύς καιρός. Πάρα πολύς καιρός: 4 ολόκληρα χρόνια.

Τι αποκόμισα από όλα αυτά; Ποιος ο απολογισμός; Γιατί μπήκα σε αυτή τη διαδικασία; Φταίει η μοναξιά -ναι, ναι αυτή η μάστιγα των ημερών μας…- που με είχε -και συνεχίζει να με έχει δυστυχώς…- χτυπήσει -και συνεχίζει να με χτυπάει δυστυχώς…- στο κεφάλι; Φταίει η έλλειψη άλλων χόμπι; Φταίει η έλλειψη παρεών, γνωστών, φίλων, κολλητών που να έχουν τις ίδιες ανησυχίες στα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα της εποχής μας (μουσική, θέατρο, σινεμά, βραδινή διασκέδαση, bar, κτλ, κτλ…); Γιατί μπήκα στη διαδικασία αυτή να έχω αναλώσει και καταναλώσει ατέλειωτες ώρες μπροστά σε μια οθόνη όλα αυτά τα χρόνια;

Λίγο από όλα θα έλεγα. Αν και πάρα πολλές φορές σκέφτομαι ότι δεν αποκόμισα τίποτα. Δεν αποκόμισα κάτι καινούργιο εννοώ που δεν ήξερα. Κάτι δηλαδή που να έκανε ξεχωριστό αυτό το μέσο επικοινωνίας, γιατί μόνο έτσι τελικά μπορώ να το δω, ως μέσο δηλαδή επικοινωνίας.

Το μόνο καλό που μου έκανε σίγουρα είναι που ξανάρχισα να γράφω «σκέψεις στο χαρτί» και που έμαθα να φτιάχνω βίντεο στον υπολογιστή πιστεύοντας τελικά πως έχω φτιάξει μερικά πραγματικά διαμαντάκια. Δε λησμονώ βέβαια πως έχω γνωρίσει -πραγματικά και ουσιαστικά- και κάποιους ελάχιστους αλλά πάρα πολύ ενδιαφέροντες και πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους. Γι’ αυτούς όμως θα μιλήσω παρακάτω.

Αυτό που διέκρινα περισσότερο είναι τη δυνατότητα που δίνει αυτό το μέσο στον άνθρωπο να κρυφτεί ίσως περισσότερο από ότι στη πραγματική ζωή ή ακριβώς το αντίθετο! Γνωρίζεις -ή νομίζεις πως γνωρίζεις- πράγματα για τον άλλον/η και όταν τον/την συναντάς τελικά έξω στην πραγματική ζωή και στο φως του ήλιου -που φανερώνει έτσι κι αλλιώς όλα τα σκοτεινά σου σημεία- διαπιστώνεις αν συμβάδιζαν αυτά που διάβαζες με το χαρακτήρα που βλέπεις απέναντι σου. Αρκεί βέβαια αυτή η γνωριμία να γίνει σε βάθος και ατομικά και όχι επιφανειακά σε μια μεγάλη παρέα που λέμε συνεχώς καλαμπουράκια για να περνά η ώρα.

Αλλά τι λέω τώρα;! Ποιος/α δίνει σημασία σε όλα αυτά… Είμαστε στην εποχή του fast food, της πεζότητας και της ρηχότητας! Σε όλα τα επίπεδα… Με τέτοια θα ασχολούμαστε; (Τι επίπεδα και κουραφέξαλα ρε; Που ζεις;)

Υπάρχουν πολλοί λόγοι τελικά που οι άνθρωποι είναι μέσα στο ίντερνετ. Τελικά και εδώ μέσα, στο διαδίκτυο, υπάρχουν τα πάντα: αυτός/η που το χρησιμοποιεί σαν μέσο γνωριμίας και συζήτησης, αυτός/η που το χρησιμοποιεί σαν μέσο ανάγνωσης - εκτόνωσης, αυτός/η που το χρησιμοποιεί σαν μέσο ενημέρωσης - πληροφόρησης, αυτός/η που το χρησιμοποιεί σαν μέσο διασκέδασης - ψυχαγωγίας, αυτός/η που το χρησιμοποιεί σαν μέσο αλληλογραφίας και επαγγελματισμού, αυτός/η που το χρησιμοποιεί σαν μέσο μεταφοράς αρχείων και δεδομένων, και πάρα πολλοί ακόμα λόγοι, αλλά πιστεύω σαν γενική εικόνα έχω απεικονίσει τους περισσότερους χρήστες του ίντερνετ.

Άρα θα υπάρχουν και πολλοί τύποι τελικά ανθρώπων -όλοι εννοείτε!- που είναι μέσα στο ίντερνετ έτσι όπως τους ξέρετε και έξω στη ζωή. Τελικά και εδώ μέσα, στο διαδίκτυο, υπάρχουν τα πάντα: αυτός/η που θέλει να πηδήξει ή να πηδηχτεί (ή και το αντίστροφο πια!), αυτός/η που θέλει να γνωρίσει τον έρωτα της ζωής του/της (ή και το αντίστροφο πια!), αυτός/η που χρησιμοποιεί το ίντερνετ για να κάνει παρέες και φίλους, αυτός/η που κρύβεται -ή απλά χρησιμοποιεί- πίσω από την ανωνυμία που του προσφέρει το μέσο αυτό για χίλιους δύο λόγους που είναι αδύνατον να τους γράψω όλους, κτλ, κτλ… δηλαδή όλοι τελικά οι ανθρώπινοι χαρακτήρες!

Πρέπει να σας πω κάποια πράγματα για μένα για να έχετε όλη την εικόνα.

Η δουλειά μου δεν έχει να κάνει με υπολογιστές και διαδίκτυο. Άρχισα ως ψυκτικός συνεχίζοντας παράλληλα και ως υδραυλικός και κατέληξα σήμερα εκπαιδευτικός εργαστηρίων σε τεχνικά επαγγελματικά λύκεια. (Ξέχασα άλλη μια επέτειο: μόλις έκλεισα τα τέσσερα χρόνια ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (!!!!) -εννοείτε βέβαια πως στο σχολείο δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για κατανάλωση στο ίντερνετ.) Κι αυτά σας τα λέω για να καταλάβετε πως δεν είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος θέλοντας και μη θα έχει στον εργασιακό του χώρο, μπροστά του δηλαδή, οχτώ ή και παραπάνω ώρες, μια οθόνη. Άρα για μένα οι ώρες που απασχολούμε εδώ μέσα έχουν διπλή σημασία γιατί κατά κανόνα τις παίρνω από κάπου αλλού κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Επίσης έχω περάσει από ακόμα δύο «στάδια» του ίντερνετ όπως είναι τα chat rooms και τα site γνωριμιών. Έχω βγει και με δύο κοπελιές, είδα τι έπαιζε και αποχώρισα γρήγορα και με ελαφρά πηδηματάκια… Δεν είμαι εγώ για τέτοιου είδους blind date. Αυτό βέβαια έγινε στις αρχές του 2005 όταν είχα πρωτομπεί στο ίντερνετ, ήμουν «ψάρι» και ακόμα ψαχνόμουν.

Επίσης είμαι ένα άτομο που με ότι καταπιάνεται το κάνει με πάθος και προσπαθεί να τα δώσει όλα -και συνήθως με όποιο κόστος.

Επίσης μπορώ να κατηγοριοποιήσω -αυθαίρετα βέβαια- τους ανθρώπους που ασχολούνται με το ίντερνετ σε δύο μεγάλες και διευρυμένες κατηγορίες: αυτούς που έχουν πρόσβαση μόνο στη δουλεία τους και οι άλλοι που έχουν πρόσβαση και στο σπίτι (ή μόνο στο σπίτι) και στη δουλειά τους. Κι αυτό το λέω γιατί, κατά κανόνα και από ότι έχω προσωπικά και μόνο επαναλαμβάνω παρατηρήσει, αυτή η πρώτη κατηγορία που μόνο λόγω επαγγέλματος χρησιμοποιεί αναγκαστικά ή για να λουφάρει και να ξεδώσει το ίντερνετ, είναι και άτομα που παίρνουν συνήθως λιγότερο στα σοβαρά (έως και καθόλου) αυτή τους την ασχολία με το μέσο αυτό… και με ότι συνεπάγετε αυτό. Θα μου πεις για όλους υπάρχει χώρος… και έτσι είναι τελικά… Αλλά… Σκέτο αλλά. Δηλαδή μπορούμε να φτιάξουμε δύο κατηγορίες χρηστών: αυτοί που το παίρνουν στα σοβαρά το μέσο αυτό κι αυτοί που δεν το παίρνουν στα σοβαρά και είναι απλά για να περνούν την ώρα τους (και αυτοί βέβαια που κάνουν και τα δύο, αλλά, είναι υποκατηγορίες των δύο βασικών κατηγοριών). Με τον καιρό αρχίζεις να τους καταλαβαίνεις κατευθείαν. Πάντα βέβαια εξαρτάται σε τι site σερφάρεις.

Στο Blog μου γράφω τα εξής για όσους δεν τα έχουν διαβάσει:

«Ο σκοπός του είναι η όποια δημιουργική επικοινωνία με Ανθρώπους, που πετούν στο ίδιο περίπου μήκος κύματος ουρανού, που κολυμπούν στο ίδιο περίπου μήκος κύματος θαλάσσης, αλλά και προβληματισμού για το Είναι, το Εγώ και έχουν κάποιο επίπεδο εσωτερικής ανησυχίας…»

Συμπληρώνοντας τώρα ξεκάθαρα λέω πως για μένα το ίντερνετ είναι ένα εργαλείο που εκτός όλων των άλλων πραγμάτων που μπορεί να κάνει, όπως είναι η ενημέρωση στο επίπεδο μιας εγκυκλοπαίδειας ή μιας εφημερίδας πχ, ή του να κατεβάζεις ή απλά να ακούς και να βλέπεις μουσική και ταινίες, ή χίλια άλλα δυο πράγματα, μπορεί να φέρει και τους ανθρώπους πιο κοντά. Να χρησιμοποιήσουν δηλαδή το ίντερνετ οι άνθρωποι σαν ένα εργαλείο ώστε δύο (επιπέδου γνωριμίας ερωτικής ή φιλικής), τρεις (επιπέδου φιλίας), δέκα (επιπέδου παρέας), χίλιοι άνθρωποι (επίπεδο κοινωνικής ομάδας), κτλ, να έρθουν πιο κοντά και να γνωριστούν έξω στην πραγματική ζωή και όχι στην πλασματική, επίπλαστη, φανταστική, ονειροπόλα, μυθοποιημένη εντέλει διαδικτυακή ζωή, που δυστυχώς τις περισσότερες των περιπτώσεων είναι το διαδίκτυο. Μόνο αυτό το είδος επικοινωνίας με ενδιαφέρει περισσότερο από όλα τα άλλα. Εκτός βέβαια το τομέα της ενημέρωσης, πληροφόρησης, αλληλογραφίας και ψυχαγωγίας (ψυχαγωγία εννοώ τη διασκέδαση σε επίπεδο μουσικής μόνο· ως τώρα τουλάχιστον αυτό με ενδιαφέρει) που πάντα θα με αφορούν και θα με ενδιαφέρουν από το ίντερνετ.

Το ξαναλέω ξεκάθαρα πως μετά από τέσσερα χρόνια είμαι σίγουρος πια πως μόνο σαν ένα εργαλείο (μέσο) με ενδιαφέρει να χρησιμοποιήσω το ίντερνετ ώστε να γνωρίσω Ανθρώπους -με Α κεφαλαίο- για ό-λ-ο-υ-ς εκείνους τους λόγους που θέλω να γνωρίζω Ανθρώπους και έξω στην πραγματική ζωή. Εγώ δεν έχω μάθει να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου για κανένα λόγο. Πόσο μάλλον να κρύβομαι από τον εαυτό μου και να του λέω ψέματα. Δεν έχει σημασία από που θα γνωρίσεις μια γυναίκα (πχ) και θα την ερωτευτείς αλλά σημασία έχει να ξέρεις τι θέλεις από εκείνη να σου δώσει και κυρίως τι μπορείς εσύ να της δώσεις και να της προσφέρεις. Όλα τα άλλα είναι με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Κι αυτό το λέω κυρίως γι’ αυτούς που έχουν δαιμονοποιήσει το μέσο αυτό που λέγεται ίντερνετ.

Εγώ έχω γνωρίσει -αυτά τα τέσσερα συνολικά χρόνια- γύρω στα 25 παιδιά από το forum του Αθηνοράματος (που τώρα έχει σταματήσει τη λειτουργία του και κάποια από αυτά τα παιδιά είναι στο facebook) και γύρω στα 130 (!!!) μέλη από το stixoi.info (και το musicwave γύρω στα 10 με 15 μέλη από αυτά τα 130 περίπου συνολικά άτομα). Άρα ο σκοπός έχει επιτευχθεί δηλαδή να χρησιμοποιήσω σαν εργαλείο το ίντερνετ και να γνωρίσω ανθρώπους, όλων των ηλικιών, των φύλων, των τάξεων, των χαρακτήρων και κυρίως για ό-λ-ο-υ-ς τους σκοπούς και τους λόγους που γνωρίζει κανείς τους ανθρώπους.

Ναι αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου ο δικηγόρος του διαβόλου -όπως λέμε- μου φωνάζει δυνατά: «Ε τότε ρε μαλάκα γιατί είσαι μόνος σου πάλι; Πάλι οι άλλοι σου φταίνε;» Αυτό είναι το θέμα για μια άλλη συζήτηση και δεν είναι του παρόντος. Εξάλλου όσο δύσκολο είναι να κάνεις και να διατηρήσεις μια σχέση ερωτική ή φιλική με νόημα και με ουσία, ε τόσο δύσκολο είναι να δώσεις και απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα που προκύπτουν από την απώλεια και την απουσία τους…

Σημασία έχει πως εγώ ξεκάθαρα είπα δημόσια γιατί ήμουν στο ίντερνετ όλο αυτό το διάστημα με προφανή κίνδυνο για άλλη μια φορά τα λόγια μου να παρερμηνευθούν, αν δε διαβαστούν και αναγνωσθούν χωρίς να προσπαθούν να ανακαλύψουν κρυμμένα νοήματα οι αναγνώστες του κειμένου αυτού.

Εσύ αναγνώστη που διαβάζεις αυτές τις αράδες αυτή τη στιγμή γιατί είσαι στο ίντερνετ; Θα μου άρεσε να μου πεις τη γνώμη και την άποψη σου σε σχόλιο σου. Εσείς e-φίλοι από τους χώρους που κυρίως συχνάζω ή σύχναζα, όπως τα Blogs, το YouTube, το stixoi.info, το facebook, πια είναι η γνώμη σας και η άποψη σας επί του θέματος; Θα με ενδιέφερε να τη λέγατε και να την αναλύατε κιόλας.

Άρα όπως καταλαβαίνετε όλα αυτά τα έγραψα γιατί νιώθω πως έκλεισε για μένα ένας κύκλος ζωής που άρχισε ελπιδοφόρα όπως πάντα και έφαγα τα μούτρα μου όπως πάντα, αφού από όλα αυτά τα άτομα που έχω γνωρίσει ελάχιστα έχουν μείνει (μονοψήφιος αριθμός κοντά μου που ενδιαφέρονται όπως εκείνοι μπορούν και θέλουν) δίπλα μου και μπορούν να χαρακτηριστούν ως φίλοι (…ή απλά γνωστοί τελικά; Ο Χρόνος θα δείξει.). Κολλητούς δεν απέκτησα. Ή -καλύτερα- τους έχασα στην πορεία τέλος πάντων.

Τέλος πάντων. Ο κύκλος έκλεισε. Ένας άλλος θα ξεκινήσει έξω από αυτόν εδώ το χώρο, το ίντερνετ ή διαδίκτυο. Τους e-φίλους μου από τα Blogs, το You Tube, το stixoi.info ή το facebook απλά τους λέω πως με ένα μήνυμα ή e-mail, βρισκόμαστε έξω και πίνουμε ένα καφεδάκι και τα λέμε από κοντά. Από το να καθόμαστε εδώ μέσα με τις ώρες και να «συνομιλούμε» με σχόλια και με μηνύματα ο ένας στον άλλο, καλύτερα έξω.

Τελικά είναι πιο ωραίο αν τον ξέρεις τον άλλο και να επικοινωνείς μαζί του διότι πραγματικά το θέλεις, όπως έκανα με κάποια ξαδέρφια μου στις ΗΠΑ που είχα πολλά χρόνια να δω και να μιλήσω, και που πραγματικά το χάρηκα έστω και μέσα από αυτό τον κρύο χώρο του διαδικτύου. Ή με κάποιους φίλους που είναι μακριά από την Αθήνα ή εκτός Ελλάδος που είναι πρακτικά πάρα πολύ δύσκολο να συναντήσεις από κοντά.

«Γράψε μου τα τελευταία σου νέα, γιατί αν πω όλα, δεν θα ξέρεις από πού να ξεκινήσεις»

Αυτό μου έγραψε κάποτε μια γνωστή -που είχα γνωρίσει έξω πριν από αρκετά χρόνια- και εγώ της απάντησα:

«Εγώ λέω καλύτερα όποτε μπορείς να μου το πεις για να βρεθούμε για ένα καφεδάκι και έτσι να τα πούμε κι από κοντά.»

Και μου απαντά:

«Η αλήθεια είναι πως έχω μπλέξει με διάφορα γύρω γύρω και δεν πάω ούτε για καφέ.»

Και εγώ βέβαια δεν τις λέω τίποτα. Τι να της πω όταν διαβάζω κάτι τέτοιο. Αλλά εντάξει κατά τα άλλα είμαστε e-φίλοι… μη χέσω στη τελική. Καταντήσαμε να είμαστε τόσες ώρες πάνω σε ένα κομπιούτερ και να μη πηγαίνουμε για ένα καφέ έξω όταν μας καλούν φιλικά –Εννοείτε φιλικά! Ποτέ δεν ήμουν και δε θα γίνω κανένας μαλάκας μουρντάρης σαλιάρης που μόλις δει γυναίκα την πέφτει κατευθείαν ξερογλείφοντας… Υπάρχει και μια αξιοπρέπεια κι ένα φιλότιμο πανάθεμα με!- και κατά τα άλλα υπάρχει επικοινωνία… Χα, χα… να τη χέσω εγώ τέτοια επικοινωνία. Δε με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Τέλος.

Επίσης με πικρία έχω διαπιστώσει για πολλοστή φορά ότι όλα είναι ανταποδοτικά -κάτι σαν τα ανταποδοτικά τέλη έτσι και τα σχόλια!- και γρήγορα ξεχνιέσαι εάν δεν είσαι ενεργό μέλος -δηλαδή να κάθεσαι με τις ώρες απέναντι από το κομπιούτερ!- μέσα σε ένα συγκεκριμένο χώρο (site). Μπορεί να έχεις αναγνώσεις και σχόλια διθυραμβικά όταν συμμετέχεις σε ένα χώρο αλλά αν για οποιοδήποτε λόγο αποχωρίσεις έχεις ξεχαστεί με μιας. Κι αυτό είναι σίγουρο και καρατσεκαρισμένο πάρα πολλές φορές από το stixoi.info και ισχύει βέβαια για όλους τους χώρους και τα site ανεξαιρέτως. Το έχω κάνει κι εγώ αυτό το λάθος, αλλά, όχι ευχαριστώ… δε θα πάρω άλλο…

Γι’ αυτό e-φίλοι μου από όλα τα site και φίλοι μου που έχουμε βρεθεί έξω στο παρελθόν, ξέρετε που θα με βρείτε αν θέλετε: με ένα μήνυμα, ένα e-mail ή ένα τηλεφώνημα καλύτερα για ένα καφεδάκι στο Θησείο! Με λιακάδα ή συννεφιά: ότι γουστάρετε!

Να είστε όλοι καλά. Τα σχόλια (ανταποδοτικού τύπου ή όχι) από μένα σε όποιο από τα site συμμετείχα περισσότερο ενεργά ή όχι λαμβάνουν τέλος. Οριστικό; Θα δείξει. Αυτή τη στιγμή έτσι νιώθω, έτσι γράφω.

Ραντεβού για καφέ να τα πούμε από κοντά!