Texts Tags by Chronological order

1987 (1) 1988 (2) 1989 (1) 1990 (5) 1991 (7) 1992 (17) 1993 (2) 1995 (1) 1999 (4) 2002 (5) 2005 (17) 2006 (52) 2007 (63) 2008 (44) 2009 (15) 2010 (50) 2011 (22) 2012 (15) 2013 (24) 2014 (22) 2015 (22) 2016 (20) 2017 (10) 2018 (11) 2019 (4) 2020 (10) 2021 (5) 2022 (5) 2023 (2)

---> ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ! διαβάστε σχετικά με το blog

---> ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ! διαβάστε σχετικά με το blog
κάντε κλικ πάνω στην εικόνα

21/11/2015

Το Μαγικό Χαλί Του Ουρανού ~ The Magic Carpet Of The Sky

Tο μαγικό χαλί του ουρανού   3-5-2007
Ιστορίες Αστεριών…




Έεεελααα πάμε μαζί! Χα, χα, χα…
δε μπορείς να με πιάσεις…!
Γυάλινη, αγάπη μου,
ποτέ δε θα με φτάσεις!

Ότι και να λες, Διάφανε μου
εμείς είμαστε… ένα!
Βλέπω την καρδούλα σου
πως χτυπάει για μένα!

Η Γυάλινη με τον Διάφανο, στολίδια υπέροχα, έπαιζαν όλη μέρα και παράβγαιναν με νάζια και γέλια σε ότι τους είχε καρφωθεί στο κεφάλι! Έπαιζαν, γελούσαν, χόρευαν και τραγουδούσαν, ξανά, όλη μέρα μαζί!

Όταν έδυσε πια ο ήλιος πήγαν και βρήκαν τους αγαπημένους τους φίλους. Βρισκόντουσαν συχνά το τελευταίο καιρό κάθε που σουρούπωνε, γιατί… υπήρχε λόγος σοβαρός!

Ααα, ήταν όλοι εκεί! Η Ξανθούλα με τα χρυσοστόλιστα μαλλιά της, η Χαμογελαστή με το υπέροχο μουτράκι της, η Σοφούλα με την γεμάτη καλοσύνη καρδιά της, ο Πολύχρωμος με όλων των λογιών τα χρώματα να τον στολίζουν και ο Χαρωπός με τη λυγερή του κορμοστασιά! Μόλις είχαν έρθει κι αυτοί. Πολλά χρόνια φίλοι, ο ένας αγκάλιαζε τον άλλο τρυφερά και συνεννοημένοι έκαναν έναν μεγάλο κύκλο πάνω από το φιλαράκι τους τον Ηλιαχτίδα. Τον είχαν δει τον τελευταίο καιρό να είναι αμίλητος και κουρασμένος.

Όλοι μαζί προσπαθούσαν να του φτιάξουν το κέφι. Η Ξανθούλα να τον αγκαλιάζει τρυφερά, η Χαμογελαστή να του λέει ανέκδοτα ξεκαρδιστικά, η Σοφούλα να του τραγουδά διαπεραστικά, ο Πολύχρωμος να τον χαϊδεύει γλυκά και ο Χαρωπός να του χορεύει μαγευτικά. Η Γυάλινη κι ο Διάφανος που ήταν λίγο πιο πέρα, να του τραγουδούν κι αυτοί, χορεύοντας, αγκαλιασμένοι:

Εμείς ξέρουμε γλυκέ μου
ποια είναι της κατάστασης σου η αιτία!
Μην κάνεις έτσι καλέ μου
πάντα υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία!

Άδραξε την
συγχώρησε τον εαυτό σου!
Πυρπόλησε την
θα ξαναβρείς το φυλαχτό σου!

Η διάθεση όλων ήταν μια γιορτή! Ο Ηλιαχτίδας όμως τίποτα! Δεν μπορούσε να συνέλθει και οι φίλοι του κουρασμένοι πήγαν να κοιμηθούν. Και αύριο μέρα ήταν. Είχε βραδιάσει για τα καλά: ο ουρανός λαμποκοπούσε φορώντας τα γιορτινά του, τα αστέρια ακτινοβολούσαν με την κάλλος τους, ενώ το φεγγάρι τους χαμογέλαγε από εκεί ψηλά, χαρούμενο και ευτυχισμένο… Ο αέρας εκείνο το βράδυ είχε κοιμηθεί από νωρίς και έτσι μια γαλήνια νύχτα είχε ξενυχτήσει την πλάση ολάκερη!

Οι φίλοι τελικά, σαν από ένστικτο, βλέποντας τόση ομορφιά, το ξανασκέφτηκαν και είπαν να γιορτάσουν εκείνη τη βραδιά μέχρι την ανατολή του ήλιου, χορεύοντας και τραγουδώντας για τον φίλο τους τον Ηλιαχτίδα!

Τότε, εντελώς ξαφνικά, ακούστηκε ένα μεγάλο πλάααατςςςς… Μεγάλη ησυχία απλώθηκε σε όλο τον βυθό ολόγυρα τους. Οι φίλοι τα έχασαν προς το παρόν και κοιτούσαν απορημένοι ένα μεγάλο φως να πλησιάζει… Έπειτα να σβήνει σιγά σιγά και ένα πλάσμα με γνώριμη μορφή να τους τραγουδά μελωδικά:

Είμαι η Φεγγαρολουσμένη
για δύο μάτια
έγινα έκπτωτη
κι ερωτοχτυπημένη…

Μαργαριτάρι του βυθού
σε είδα από ψηλά!
Λάμπεις όταν με κοιτάς
μη ξαναπέσεις χαμηλά!

Μα αν δε με θες πραγματικά
στεφάνι θα σου απλώσω…
Δεν με πειράζει που θα γενώ σκιά
το φως μου θα στο δώσω…

Ο Ηλιαχτίδας ξαφνικά ζωήρεψε· γέμισε με χρώματα, μέθυσε από την τόση ανέλπιστη ομορφάδα και όπως ήταν λογικό τραγούδησε κι αυτός εκστασιασμένος:

“Μαργαριταρένια μου, Φεγγαρολουσμένη”
έκπτωτο κι εγώ αστέρι γίνηκα, για δες
απ’ του πόνου τα βαθιά σημάδια…

Μέσα στη θάλασσα έπεσα την ανταριασμένη
να βρω φίλους και δροσιά, να… δες
απ’ του χρόνου τα δύσκολα χνάρια…

Μα ήρθες εσύ αστέρι μου
φως, να με γεμίσεις!
Να πάρεις τον πόνο μακριά
μόνο, να μη με αφήσεις!

Λουλούδι του απέραντου ουρανού
παντοτινά δικός σου!
Λαμπρό αστέρι θα είσαι στη καρδιά
για πάντα στο πλευρό σου!

Ενώ οι άλλοι προσπαθούσαν να συνέλθουν, ο Διάφανος και η Γυάλινη, έκλεισαν ευτυχισμένοι ο ένας το μάτι στον άλλο, και μια αγκαλιά, χάθηκαν στα γεμάτα φως νερά της θάλασσας από το λαμποκόπημα του ουρανού…

Οι άλλοι φίλοι δεν άργησαν να καταλάβουν! Είδαν τον Ηλιαχτίδα και την Φεγγαρολουσμένη να γίνονται κι αυτοί μια αγκαλιά, να υπερβαίνουν κάθε νόμο της Φύσης και με ταχύτητα φωτός, σβίιιιιννννννν, να σχίζουν τα νερά και να ξαναπαίρνουν την θέση τους… στο μαγικό χαλί του ουρανού…

Είχε ξημερώσει πια
γαλήνη ολόγυρα τους…
Kι όλη η Φύση κούρνιασε
στην αστραφτερή ομορφιά τους…

Γαλάζια διάφανα νερά
της θάλασσας η αγκάλη…
Μέθυσε απ’ τη λάμψη τους
ένα φιλί τους στέλνει πάλι…

Μα η γιορτή συνεχίζεται
για ένα άλλο αστέρι…
Μπορεί να είσαι εσύ
που ο καιρός θα φέρει…


Οι παραμυθευτάδες μας
Ηλιαχτίδας και Φεγγαρολουσμένη: Αστερίες του βυθού κι Αστέρια του ουρανού
Διάφανος και Γυάλινη: Δελφίνια, τα διαμάντια-στολίδια της θάλασσας
Ξανθούλα: Γοργόνα, αυτή των παραμυθιών
Πολύχρωμος: Χταπόδι, ο θαυμαστός κόσμος του βυθού
Χαρωπός: Χελιδονόψαρο, ο χορευτής των κυμάτων
Χαμογελαστή: Φώκια, η χορεύτρια των νερών
Σοφούλα: Φάλαινα, όλη η σοφία της Φύσης σ’ ένα πλάσμα

Σε παραμύθια διάφανα και γυάλινα
να πιστεύετε, ευχή μου!
Αστέρι φεγγαρόλουστο να ανακαλύψει η αγκαλιά
σας λέω, απ’ τη ψυχή μου!

Κι όσοι κι όσες το έχετε
τρυφερά, να το κρατάτε!
Με ευλάβεια να το προσέχετε
το φως του, να μη σκορπάτε!...









































Δεν υπάρχουν σχόλια: