the Sun Always re- Main… 28-1-1993
Είμαι και πάλι μόνος
παλεύοντας με φευγαλέες
κι επίμονες σκέψεις
στα μπερδεμένα κύτταρα του
μυαλού μου
εμφανίζεσαι αμείλικτη εσύ
τόσο μακρινή και ξένη
τρέχω να σε πιάσω
αλλά μέσα στη θολούρα μου
όλο ξεγλιστράς και μ’ αποφεύγεις
Που είσαι και δε σε βλέπω
μήπως τυφλώθηκα ή πράγματι
δεν υπάρχεις;
Τρέχω ασταμάτητα κυνηγώντας
φαντάσματα, όνειρα τριγύρω μου
προσπαθώντας να με πνίξουν
ανοίγω το φως και ξενερώνω
συνειδητοποιώντας πως είμαι και
πάλι μόνος
Αυτή η δίνη που όλο με
παρασέρνει
σε κάνει ακόμα πιο αναγκαία
όμως εσύ τόσο ανένδοτα χαμένη
μου υπενθυμίζεις αυτή μου την
αδυναμία
Πετώντας με Ικάριες φτερούγες
αλωνίζοντας θύμισες παλιές και
νέες
βρίσκοντας τεράστια Σινικά τείχη
εμπρός μου
βαλτώνοντας στην άβυσσο που με
περιβάλει
Έρωτας, αγάπη…
λέξεις απόμακρες και δύσβατες
που τόσο καιρό έχω να ξεστομίσω
φοβάμαι το κάθε θρόισμα
μιας κι η αναλαμπή που θάρθει
για μένα θα ‘ναι χάος
Σε ήθελα κοντά μου
(μιας και είμαι και πάλι μόνος)
αλλά…
Αχ, μήπως είσαι ‘συ στο άκουσμα
του τηλεφώνου
ή θα ξυπνήσω και θα σε βρω πλάι
μου
(είναι απαίσια να κοιμάσαι
μόνος)
ή μήπως απ’ αυτό το αμάξι
θα κάνεις την εμφάνιση σου…
Που είσαι διάολε;
Καταραμένα τα όνειρα κι οι
ελπίδες
ψάχνεις μέσα σ’ εικόνες και
γράμματα
να μάθεις τον κόσμο ή την
αλήθεια
μα βγάζεις τα μάτια σου με δαύτα
κι είσαι και πάλι μόνος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου