θέμα: «N’ αγαπάς! Τελικά μόνο αυτό, αρκεί…»
Γεια σας παιδιά!
Διαφωνώ σε πολλά και συμφωνώ
σε άλλα τόσα.
Η μόνη πραγματική
ανιδιοτελής αγάπη είναι των γονιών απέναντι στο παιδί τους όταν αυτό είναι
απροστάτευτο και σε μικρή ηλικία. Ακόμα και σε αυτή την αγάπη πιστεύω πως σε
πολλές περιπτώσεις όταν μεγαλώνουν και ενηλικιώνονται τα παιδιά παύει να είναι
ανιδιοτελής η αγάπη, ακόμα κι αυτή της μάνας ή του πατέρα προς το παιδί, διότι
πολύ απλά οι γονείς δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η ζωή που έφεραν στο κόσμο
δε τους ανήκει και πρέπει να την αποδεσμεύσουν από τον οποιοδήποτε
συναισθηματικό ή μη εναγκαλισμό.
Άρα τι να συζητάμε τώρα για
μονόδρομη ερωτική αγάπη μεταξύ δύο ενήλικων ανθρώπων;
Για μένα στην αγάπη πρέπει
-και επιβάλλεται- να υπάρχει ανταπόκριση και από τους δύο. Μόνο μέσω της
αμφίδρομης αυτής σχέσης μπορεί η αγάπη να γίνει Αγάπη με α κεφαλαίο. Η μονόδρομη
έκφανση της αγάπης μπορεί να έχει πάρα πολύ άσχημα αποτελέσματα για το άτομο
που την βιώνει, και ένα από αυτά είναι να ελπίζει και να ονειροβατεί, για κάτι
που θα ήθελε να υπάρχει ενώ δεν υπάρχει, με κίνδυνο να καταστρέψει ολόκληρο τον
εσωτερικό συναισθηματικό του κόσμο.
Πιστεύω πως όλοι έχουμε λίγο
πολύ βιώσει την μονόδρομη αγάπη και τις άσχημες επιπτώσεις της απάνω μας. Όσοι
λένε πως αγαπούν χωρίς να περιμένουν το ίδιο για το άτομο που απευθύνεται αυτή
η μονόδρομη αγάπη… συγνώμη αλλά δε τους πολυπιστεύω… για τον απλούστατο λόγω
πως κάτι απλά περιμένουν από το άλλο φύλο στην περίπτωση αυτή.
Εγώ με αυτά που λέω δεν
εννοώ πως δεν αγαπώ ανθρώπους (πρώην ερωτικές συντρόφους που δεν είμαστε πια
μαζί ή και πρώην φίλους που για τον άλφα βήτα λόγω έχουμε χαθεί) αλλά αυτό όμως
δεν αναιρεί τα παραπάνω που έγραψα. Αυτό έλειπε όσους ανθρώπους αγαπήσαμε (με Α
κεφαλαίο…) και ξέρουμε πως κάποια δεδομένη στιγμή μας αγάπησαν και εκείνοι
(δηλαδή η σχέση αυτή ήταν αμφίδρομη), να μην τους αγαπάμε επειδή δεν είμαστε
μαζί τώρα! Όχι δεν εννοώ κάτι τέτοιο.
Αλλά ο όρος «Αγάπη»
περικλείει πολλές κατευθύνσεις εξ ορισμού, που ορίζουν μια συγκεκριμένη σχέση
αγάπης εν προκειμένω: άλλη η μητρική και πατρική αγάπη, άλλη η φιλική και η
συναδελφική και σαφώς άλλη η ερωτική. Σαφέστατα η ερωτική αγάπη που είχαμε
νιώσει κάποτε για ένα άλλο άτομο του άλλου φύλου απέχει δραματικά από την αγάπη
που νιώθουμε εξ αποστάσεως για το ίδιο άτομο. Θα είναι πιστεύω η ίδια μόνο όταν
κάτι ελπίζουμε, ευχόμαστε ή προσδοκούμε να συμβεί. Αυτό όπως προανέφερα μπορεί
να μας καταστρέψει εσωτερικά αν απλά δεν κάνει τον κύκλο του και φύγει αλλά μας
γίνει εμμονή.
Και κάτι τελευταίο.
Για μένα όταν λέμε πως
αγαπάμε ερωτικά έναν άνθρωπο τότε οι έννοιες όπως «τα πάντα» περικλείονται μέσα
σε αυτή την αμφίδρομη σχέση. Και ο όρος «τα πάντα» προσδίδει αυτή τη μαγεία και
το βαθμό δυσκολίας αυτής της σχέσης. Αυτό το ίσως άπιαστο όνειρο για τους
περισσότερους και περισσότερες από εμάς. Αγαπώ σημαίνει: συντροφεύω, εμπιστεύομαι,
φροντίζω, νοιάζομαι, ενδιαφέρομαι, ανησυχώ, μεριμνώ, προσέχω, εκμυστηρεύομαι,
αφοσιώνομαι, αγωνιώ, ταράζομαι, ξενυχτώ, λυπάμαι, χαίρομαι………………………
………….ΑΓΑΠΩ.
N’ αγαπάς! Τελικά, μόνο
αυτό, αρκεί;
Αρκεί, μόνο τόσο, όσο τα
χείλια είναι ενωμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου