Ακούγοντας και καπνίζοντας
το καπνό της μοναξιάς
κι εξάρτησης
ίσως είναι τα τελευταία…
τα τελευταία μου λόγια
προτού απαρνηθώ αυτή
τη ζωή
που είσαι
σε ψάχνω τόσο καιρό
αλλά όλο ξεφεύγεις
και είναι αλήθεια
λάθεψα
που είναι τα γλυκά σου
χείλη…
αυτά που με γέμιζαν
δάκρυα
γι’ αυτά που έχανα
και πίκρα γι’ αυτά
που βρίσκω
που είσαι
σε ψάχνω αρκετά καλοκαίρια
μα πιο πολλούς
χειμώνες
όταν μού ‘ταζες
το μέλι της ψυχής σου
της ψυχής το κατακάθι μου
μαλάκωνε
κι έκανε να φύγει
μα τώρα είναι αργά
για όλα αυτά
που μας ταπεινώνουν
σαν τα σκουλήκια
να τόσα δα
που είναι αξιότερα από ‘μας
που είσαι λοιπόν
να γεμίσει μούστο χαράς
τα φυλλοκάρδια μου
κι άλλα τόσα
τα πονεμένα μου μέλη
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ λοιπόν
όμορφη «Ελένη»
με τα σφριγηλά σου στήθη
και τα άσβηστα σου
πάθη
ΕΙΜΑΙ μόνος
σ’ αυτό τον κόσμο
η θωριά μου πλημμύρισε
από σχέσεις
κι υποσχέσεις
των τόσων μοιραίων χρόνων
Όλα αυτά που πέρασα
θα ανταμειφθούν
Που είσαι έλα
να με βρεις
εγώ σε περιμένω
ακόμα
και πάντα
θα ‘μαι κοντά σου
στις άβουλες σκέψεις σου
και τη φλογερή ματιά σου
Άσε με να ‘ρθω
στα άστρα σου
να γλυκαθώ από δαύτα
να ελαφρύνει ο πόνος
να λογικέψουν τα χέρια
να πετάξω σα τον αετό
να περιπλανηθώ
σα το λύκο
μέσα στα άγρια
κι ανεξερεύνητα βάθη
των επιθυμιών κι
αγνώστων πλευρών μου
Αχ και να σε είχα
τώρα στην αγκαλιά μου
η ανάσα σου
κι οι υποσχέσεις
των «άβγαλτων»
να ενωθούν
σα μια μάζα
να γίνουν ένα
από δύο σ’ ένα
τα λημέρια των
συνειδητών μας πράξεων
να σαλέψουν
από το λήθαργο
τη λήθη και
τα αίσχη μας
να γίνουν μόνο για μας
κανένας να μη μας
λυτρώσει εκτός από
το θάνατο
κι η αγάπη μας
να γίνει παντοτινή
υπόσχεση φιλίας
κι αξιοπρέπειας
ο έρωτας μας
να αγκαλιάζει τα
υπέργεια σώματα μας
και να διασπώνται
οι πυρήνες τους μέσα
από την τελική πράξη
πράξη άσβηστη
παντοτινή
σ’ αγαπώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου