Διπλές Ευχές 26-11-2006
αφιερωμένο στον Αδερφό
μου και στον Κολλητό μου
Δεν έχουμε στο σπίτι μου γιορτή,
δεν έχουμε…
Δύο ζευγάρια μάτια που χάθηκαν
που έσβησαν στο σκοτάδι·
δεν έχουμε γιορτή…
Και να ήταν μόνο αυτά;
Κι άλλα τόσα, κι άλλα τόσα…
Με την αγνή ψυχή του όμως,
δε θα χαθεί.
Αλλά, αδερφέ μου,
θα ξαναβρείς το χαμένο σου,
χαμόγελο·
θα ξαναβρείς…
Ευχή μου!
Και εσύ ρημάδα που κρύφτηκες;
Που έχεις χαθεί;
Τι κάνεις σε εκείνο το αδιέξοδο;
Μέσα από τη λύπη όμως
-κάπου το έχω διαβάσει αυτό,
ή απλά το έχω μέσα μου;-
έρχεται η χαρά.
Μέσα από το σκοτεινό τούνελ
θα περπατήσεις,
σε χρόνο άγνωστο,
για να συναντήσεις,
μια κουκίδα φως…
Μήπως,
πρέπει να κοιτάξεις μέσα σου
και όχι μπροστά σου;
Και στο σπίτι του φίλου,
δεν θα κάνουμε γιορτή.
Όχι τη γιορτή που εκείνος
θα ήθελε…
Με τα αισιόδοξα μάτια του όμως,
δε θα χαθεί.
Αλλά, φίλε μου,
θα ξαναβρείς το χαμένο σου,
χαμόγελο·
θα ξαναβρείς…
Ευχή μου!
---
Κι επειδή σήμερα γιορτάζει ο αδελφός μου και ο κολλητός
μου φίλος, τους εύχομαι πραγματικά ότι το καλύτερο λαχταρά η καρδιά τους να το
βρουν και να το κρατήσουν με ευλάβεια! Όπως κρατάς ένα μικρό λουλουδάκι και
προσέχεις να μην σπάσεις το ευαίσθητο κορμάκι του στα τραχιά σου χέρια. Όπως
κρατάς με τόση ευλάβεια το σπόρο μιας πραγματικής φιλίας και κάνεις τα πάντα
για αυτήν: την ποτίζεις, της ρίχνεις λίπασμα, την φροντίζεις, ώστε αυτό το
δεντράκι να μεγαλώσει και να γίνει δυνατό… Να σε καλύψει με τη δροσιά και την
ομορφιά του…
Να είστε πάντα καλά παλικάρια μου. Μπορεί να μη δείτε
ποτέ αυτή την αφιέρωση αλλά την νιώθετε από την ζεστή μου καρδιά…
seizeTHEday (Κωστής *seizeTHEsky*) © 26-11-2006 @ 02:15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου