Παραμιλώντας... αρχές του 2005
Η μοναξιά,
μέσα στα στήθια
μου τρέχει,
φεύγω, αφήνω
σκιές,
στο διάβα του
μυαλού μου...
Ο ίσκιος περπατά,
στο κρεβάτι μου
σαν νεκρός,
που περιμένει να
ταφεί...
Υπάρχει άραγε φως
στο σκοτάδι;
Πότε θα έρθει η
αυγή;
Πόσος καιρός
πέρασε
και θα περάσει
ακόμα;
Κι αυτά τα
τηλέφωνα,
βουβά είναι, μέσα
στα σύνορα της πόλης...
Πάμε στην εξοχή
λοιπόν...
http://imagecache2.allposters.com/images/NYG/78032.jpg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου