Συζητήσεις 30-6-2005
Πάντα θα πρέπει να αφήνουμε ανοιχτό
ένα φως μέσα μας,
ανοιχτό και να σιγοκαίει,
ένα μικρό κεράκι...
Μέχρι αυτό να γίνει λαμπάδα και
να πάρει τις σκιές μακριά...
Μέχρι αυτό να γίνει πυρκαγιά
και να κάψει τα πάντα στο διάβα
της...
Παρελθόν, φόβους, ανησυχίες,
κόμπλεξ...
Είναι πολύ δύσκολο αυτό;
Και ποιος μας είπε πως κάτι
χαρίζεται,
σ' αυτή τη Ζωή;
Τα πάντα κατακτιούνται...
Ψάξε και βρες τη σπίθα που θα κάνει
τη διαφορά...
Μη συμβιβάζεσαι σε τίποτα
λιγότερο...
Σε όλους τους τομείς της Ζωής μας...
Ο Χρόνος τελικά είναι με το μέρος
μας!
Μη τον σπαταλάμε άδικα...
Και η σιωπή είναι χρυσός πολλές
φορές,
όπως και του να είσαι Απλός κι όχι
απλοϊκός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου