Το παλικάρι με τα χρυσοστόλιστα μαλλιά
10-5-2008, 19:30
Τι να γράψω για σένα
παλικάρι μου;
Τι να γράψω για το αγνό,
λαμπρό χαμόγελο σου;
Τι να γράψω στους γονείς
σου;
Τι να γράψω στα αδέρφια
σου;
Τι να γράψω στους φίλους
σου;
Τι να γράψω στους
συγγενείς σου;
Τι να γράψω στους
συμμαθητές σου;
Τι να γράψω στους
καθηγητές σου;
Ποιες λέξεις είναι ικανές
να απαλύνουν τον πόνο, την οδύνη;
Ποια λέξη μπορεί να
σκουπίσει το δάκρυ;
Δεκαεννιά χρονών διαμάντι
έφυγες από κοντά μας.
Κατοικείς πλέον μόνο στην
καρδιά μας.
Τι άλλο να σου γράψω για
να πάρεις μαζί σου;
Ας είναι ελαφρύ το χώμα
που θα σε σκεπάζει.
Από εδώ και πέρα σιωπώ.
12-5-2008, 13:30
Τι να πει κανείς για το
κλάμα της μάνας;
(Ενώ χθες ήταν η «γιορτή»
της;)
Τι πει κάνεις όταν ο χάρος
την είχε στημένη στη γωνιά;
Τον ζήλεψαν οι Άγγελοι και
τον ήθελαν μαζί τους…
Τι να πει κανείς;
Τι άλλο να πει κανείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου