Εσύ: Ένας Ενεργός Πολίτης Του < 5% You: An Active Citizen Of

Εσύ: ένας Ενεργός Πολίτης του <5%

30-1-2014

Ερωτήματα όπως: “Υπάρχει μεσαίος-κεντρώος χώρος;”, “Υπάρχουν «άκρα»;”, “Ευσταθεί η θεωρία των δύο άκρων;”, “Ποιος είναι πιο επικίνδυνος άνθρωπος για την κοινωνία ένας Χρυσαυγίτης ή ένας νοικοκυραίος που κοιτάει τη δουλίτσα του;”, “ Ποιον σήμερα θα λέγαμε Σύντροφο, Συναγωνιστή, Αδελφό;”, θα προσπαθήσω να τα απαντήσω μέσα από τα δικά μου υποκειμενικά φίλτρα.

Καταρχήν θα πρέπει να πω και να τονίσω πως αυτό που ζούμε εδώ και τέσσερα χρόνια, τουλάχιστον από τις 23-4-2010 που και επίσημα μπήκαμε στα μνημόνια, δεν έχει προηγούμενο τουλάχιστον για τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Πολλοί επιστήμονες ιστορικοί και οικονομολόγοι λένε πως αυτό που ζούμε συγκρίνεται μόνο με τον 2oΠ.Π. και την κατοχή στην Ελλάδα. Άρα εδώ μιλάμε για ειδικές συνθήκες που απαιτούν και ιδιαίτερα υψηλές αποδόσεις και επιδόσεις σε κοινωνικά αντανακλαστικά από τους πολίτες αυτής της χώρας. Πράγμα βέβαια που δεν ισχύει.

Διαβάζοντας απόψεις όπως της Λιλή Ζωγράφου και του Βασίλη Ραφαηλίδη για το Πολυτεχνείο και ειδικά του τελευταίου για το τι εστί ο κεντρώος χώρος, και βέβαια μετά από την προσωπική εμπειρία που έχω αποχτήσει όλο αυτό το διάστημα που είμαι στους δρόμους ή παρακολουθώ στενά την επικαιρότητα τα τελευταία τέσσερα και πλέον χρόνια, συμφωνώ σε εκτιμήσεις όπως ότι ο πολύς κόσμος δεν κατέβηκε στο δρόμο ή και αν κατέβηκε κατέβηκε περιστασιακά, αποσπασματικά, διασπασμένα και ανοργάνωτα. Μικρές ή λιγότερο μικρές ανάσες υπήρχαν όλο αυτό το διάστημα των πέντε τελευταίων χρόνων, αλλά εκ του αποτελέσματος ορμώμενος, μπορώ να πω με ασφάλεια πλέον πως δεν μπόρεσαν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έχουν κυριαρχήσει κατά κράτος οι σκοτεινές δυνάμεις που μας ελέγχουν και μας ποδοπατούν. Σαφώς τεράστιες και γνωστές οι ευθύνες των αντιπολιτευόμενων κομμάτων και οργανώσεων όλων των χώρων, αλλά εδώ θα σταθώ μόνο στην ατομική ευθύνη και όχι στην συλλογική ευθύνη μέσα από το πρίσμα κομμάτων και οργανώσεων της αντιπολίτευσης όλων των χώρων με κοινοβουλευτικό ή όχι μανδύα.

Για μένα πλέον δεν υπάρχουν λέξεις και έννοιες όπως: αριστερός, κεντρώος, δεξιός ή Αναρχικός, Σοσιαλιστής, Κομμουνιστής, Νεοφιλελεύθερος. Υπάρχει κόσμος που αγωνίζεται με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια σε κοινωνικό επίπεδο (πχ να μη κλείσει ένα σχολείο ή ένα νοσοκομείο) και κόσμος που δεν τον ενδιαφέρει να αγωνιστεί για οτιδήποτε συλλογικό παρά μόνο στενά ατομικό. Υπάρχει κόσμος που αγωνίζεται με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια σε αντιφασιστικό επίπεδο και κόσμος που προτάσσει τη σημαία του πάνω από όλα. Υπάρχει κόσμος που αγωνίζεται με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια σε αντιρατσιστικό επίπεδο και κόσμος που κάνει επανάσταση διαδικτύου. Υπάρχει κόσμος που αγωνίζεται με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια σε αντιιμπεριαλιστικό επίπεδο και κόσμος που μένει στα λόγια και δεν κάνει έργα. Υπάρχει κόσμος που αγωνίζεται με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια σε επίπεδο εργασίας (πχ συμπαράσταση σε απολυμένους εργαζόμενους) και κόσμος που έκανε απεργία μόνο όταν έφτασε και η φωτιά στο δικό του κλαδικό σπίτι. Υπάρχει κόσμος που αγωνίζεται με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια σε επίπεδο συλλογικό και κόσμος που δεν ενδιαφέρεται ούτε καν να ενημερωθεί σωστά από ένα αντιπολιτευόμενο ΜΜΕ με κοινοβουλευτικό ή όχι μανδύα.

Για όλους και όλες αυτούς τους Ανθρώπους που αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται αυτά τα χρόνια έχω να πω τα εξής:

Σύντροφοι, Συντρόφισσες, Συναγωνιστές, Συναγωνίστριες, Αδέλφια για μένα είναι πλέον μόνο όσοι και όσες αυτά τα τελευταία τέσσερα (4) χρόνια κράτησαν μια στοιχειωδώς κινηματική συνέπεια και συνέχεια και κατέβηκαν στο Δρόμο με ανιδιοτελή, συλλογικά, κοινωνικά κριτήρια – στόχους – σκοπούς. Και όχι ατομικά και ιδιοτελή. Που κατέβηκαν με σημαίες πέρα από τη δική τους και αυτή της Αλληλεγγύης, της Συναδελφικότητας, της Ανθρωπιάς, της Οικουμενικότητας, της Δικαιοσύνης, της Ταξικής Συνείδησης.

Άσχετα με τη σημαία που κρατάς Εσύ που κατέβηκες και πάλεψες για μία καλύτερη πιο αξιοπρεπή Ζωή, και όχι να κάτσεις σπίτι σου (ή κάτω μόνο από τη σημαία σου) για μία αναξιοπρεπή επιβίωση. Εσύ που κατέβηκες για το συνάδελφο, για το γείτονα, για το μετανάστη, για τον αντιφασίστα, για τον αναρχικό, για τον κομμουνιστή, για τον ανένταχτο, για τον συνάνθρωπο, μην απελπίζεσαι για το μικρό αριθμό ατόμων στο Δρόμο. Μόνο πίστεψε στο Σύντροφο, στο Συναγωνιστή, σε αυτόν τον Αδερφό που αξίζει να μάχεται κανείς. Και να είναι δίπλα-δίπλα.

            Γιατί Αυτοί είμαστε: ούτε μισό εκκατομύριο Ψυχές, ούτε το 5% σε αυτήν την έρμη Ελλάδα. Νέοι και γέροι, άντρες και γυναίκες, εργαζόμενοι και άνεργοι, μετανάστες και ιθαγενείς, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, εργάτες και επιστήμονες, πρωτευουσιάνοι και επαρχιώτες. Αυτοί και Αυτές που πιστεύουν στο Όνειρο, στην Ουτοπία, στην Αδελφοσύνη, στην έφοδο στον Ουρανό, στην χωρίς σύνορα Γη, στην αταξική, στην ακρατική, στην χωρίς εξουσίες κοινωνία και στις κοινότητες αδελφωμένων ψυχών και συνανθρώπων. Στην Άμεση Δημοκρατία. Στην Συμμετοχή. Στην οριζόντια και όχι στην κατακόρυφη δομή του κοινωνικού ιστού ενός τόπου και ενός συνόλου έμβιων όντων, πέρα από ιεραρχίες, είδη, ηλικίες, δύναμη, φύλο, χρώμα, θρησκεία, σεξουαλικότητα: οτιδήποτε δηλαδή διαχωρίζει ένα αρμονικό οικοσύστημα.

Εμείς αυτό το σκάρτο 5% σημασία έχει να γνωριστούμε, να αλληλο-συμπαρασταθούμε ο ένας στον άλλο και να πάμε ακόμα πιο πέρα. Μαζί. Χωρίς να σταματάμε και να χορταριάζουμε. Παρά πάντα να προχωράμε. Και χωρίς να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Αν θέλουν να έρθουν στο Ταξίδι Μαζί μας καλώς να κοπιάσουν. Εμείς θα προχωράμε· δεν περιμένουμε.

Γιατί όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί και γραφτεί:

«Η ουτοπία βρίσκεται στον ορίζοντα. Όποτε κάνω δύο βήματα να την πλησιάσω, αυτή απομακρύνεται δύο βήματα. Αν προχωρήσω δέκα βήματα μπροστά, αυτή ξεγλιστράει δέκα βήματα ακόμα πιο πέρα. Όσο μακριά κι αν πάω, ποτέ δεν τη φτάνω. Τότε, σε τί χρησιμεύει η ουτοπία; Ακριβώς σε αυτό, στο να μας κάνει να προχωράμε μπροστά.»

Eduardo Galeano

Υστερόγραφο:

            1. Επειδή ανέφερα στην αρχή τον όρο «Χρυσαυγίτης» θα πως τα εξής. Όπως και να αποκαλείται μια οργάνωση που διαχέει το δηλητήριο του Μίσους, του Ρατσισμού, του Αδύναμου, του Δυνατού, του Προστάτη, του Σωτήρα, της Υποταγής, του Ισχυρού, του Ανίσχυρου και όποια σημαία και αν έχει (ακροδεξιά, φασιστική, ναζιστική, εθνικοσοσιαλιστική, εθνικιστική, ρατσιστική, χουντική, μεταξική, παπαδοπουλική, 4ης Αυγούστου, 21ης Απριλίου, κτλ) ή όποιον μανδύα οργάνωσης κι αν φορέσει (Τάγματα Ασφαλείας ή ταγματασφαλίτες ή… ταγματαλήτες, ομάδα Χ ή χίτες, Χρυσή Αυγή, ΛΑικός Ορθόδοξος Συναγερμός, Εθνική Πολιτική ΈΝωσις, Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές, Πατριωτική Πολιτοφυλακή, Οργάνωση Ελληνόψυχων Νέων Το Γεράκι της Θράκης, Νέα Πατρίδα, Μαύρος Κρίνος, Αυτόνομη Πατριωτική Κίνηση Τριπόλεως Δούρειος Ίππος, Αυτόνομο Δίκτυο Εθνικιστών, Αίμα και Τιμή, Ελληνική Οργάνωση Χ, Αυτόνομοι Εθνικιστές Κορίνθου, ΕΝΕΚ, ΝΕΠ, ΔΕΠ, Κ4Α, ΚΕΜΕ, ΦΕΠ, κτλ, κτλ, κτλ…) πάντα μα πάντα θα είναι ο χειρότερος εχθρός του Λαϊκού Εργατικού κινήματος και το τελευταίο και πιο σκληρό χαρτί του Καπιταλισμού και της Αστικής Τάξης ντόπιας ή ξένης.

            2. Μετά τους παραπάνω ακροδεξιούς Φασίστες – Ναζιστές – Ρατσιστές δολοφόνους πάντα μα πάντα θα είναι ο χειρότερος εχθρός του Λαϊκού Εργατικού κινήματος ο ΩΧαδερφέ, κοιτάωΤΗΝδουλειαΜΟΥ, κοιτάωΤΗΝοικογένειαΜΟΥ, κοιτάωΤΗΝπάρτηΜΟΥ, όλοιΤΑίδιαΕΙΝΑΙ, δενΤΟήξερα, δενΤΟάκουσα, δενΤΟείδα, ΔΕΝμίλησα “νοικοκυραίος” του «κέντρου».

            Αυτός που άκριτα ψήφιζε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης και άμεσα ή έμμεσα συναλλάσσονταν με την εξουσία. Αυτός που θα ψηφίσει σήμερα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΧΑ, ΛΑΟΣ ή ΔΗΜΑΡ. Αυτός που θα ψηφίσει σήμερα όλα τα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα αλλά θα έχει γραμμένο στο DNA του το «να βγάλει ο άλλος το φίδι από την τρύπα» και θα καταναλώνεται σε κουβέντας καφενείου και διαδικτύου “ασφαλής” από τον καναπέ του ή τη στέγη της σημαίας του. Αυτός που δε θα πάει να ψηφίσει, βρίσκοντας όποιο βολικό άλλοθι τον βολεύει, αλλά δε θα κατέβει ως αντιστάθμισμα και στάση ζωής στο Δρόμο να διεκδικήσει συλλογικά το δικαίωμα στη αξιοπρεπή Ζωή του ίδιου και της κοινωνίας που αναπνέει μαζί του.

            3. Στις 27 Γενάρη 2009 έφυγε από τη Ζωή ένας υμνητής Της.

http://www.panostzavellas.gr/biography

Σε αυτόν αφιερώνω το πιο πάνω κείμενο με μια μικρή υποσημείωση στον κυρ-Παντελή της γειτονιάς.

http://www.youtube.com/watch?v=A_5Fh4V2vPk