Για την απεργία στις 6-11-2012 7-11-2012
Τελευταία ενημέρωση
ανάρτησης: 7-11-2012
Πρώτη καταχώριση
ανάρτησης στο ιστολόγιο seizeTHEday: 7-11-2012
Χθες,
Τρίτη 6-11-2012, μια ακόμα μέρα απεργίας η οποία ήταν απογοητευτική. Ο κόσμος
ελάχιστος συγκριτικά με αυτά που μας έχουν κάνει και που θα συνεχίσουν εφόσον
δεν έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε. Με μια αριστερά διασπασμένη και με
«τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα της Αριστεράς» να την πολιορκούν. Με τον κόσμο της
Αριστεράς να μη μπορεί να απεγκλωβιστεί από τις ηγεσίες που την καθυποτάζουν.
Με ένα κόσμο -πέρα από την Αριστερά- που δεν έχει μάθει να αγωνίζεται με όρους
συλλογικούς, συντροφικούς, ταξικούς, συναγωνιστικούς, συνδικαλιστικούς, που δεν
έχει παιδεία συνολικά σε τίποτα. Με ένα κόσμο που έχει μάθει να αγωνίζεται με
όρους ατομιστικούς, ανταγωνιστικούς, συντεχνιακούς, παρτακιστικούς,
ωχαδερφιστικούς, υποτακτικούς και συνολικά ηττοπαθείς. Με ένα κόσμο που συνεχώς
λέει πως φταίνε οι άλλοι: αυτοί που τα παίρνουν, αυτοί που είναι λαμόγια, αυτοί
που συνδικαλίζονται, αυτοί που είναι πολιτικοί, αυτοί οι 300, κτλ, κτλ. Εμείς ο
λαουτζίκος δεν φταίμε πουθενά: στο ξεροκόμματο που μας πετάνε και το γλύφουμε,
που τόσα χρόνια τους ψηφίζαμε, που στις διαδηλώσεις πάνε οι ίδιοι και οι ίδιοι,
κτλ, κτλ.
Αδιέξοδο
μυρίζομαι το λοιπόν. Τα πάντα θα λυθούν με τις εκλογές (;!). Μα είναι κανείς
δυνατόν να το πιστεύει αυτό; Και οι βουλευτές της κοινοβουλευτικής αριστεράς,
υποστηρίζουν με τον ένα ή άλλο τρόπο το κοινοβούλιο και τους παχυλούς μισθούς
τους. Εφόσον έχουν περάσει τόσα μνημόνια και θα συνεχίσουν να περνάνε, δεν
καταλαβαίνουν πως θα τους πάρει και αυτούς η μπάλα εφόσον δεν παραιτούνται από
τη βουλή; Ως μια πράξη αντίστασης και συσπείρωσης του αγανακτισμένου κόσμου·
όλου του κόσμου; Αν και νομίζω είναι αργά ακόμα και γι’ αυτό: από τη κυβέρνηση
Παπανδρέου θα έπρεπε να το είχαν κάνει. Άρα μην απογοητευτούν εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ
δεν θα έχει αυτοδυναμία και το ΚΚΕ με το ζόρι -ίσως- μπει στη βουλή. Το κακό
είναι πως μαζί με τα ξερά (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) θα καούν και τα άλλα κόμματα της
εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που πραγματικά έχουν κάτι να πουν και να κάνουν
με τη στάση που έχουν κρατήσει και κρατούν όλα αυτά τα χρόνια.
Απογοήτευση
με έπιασε το λοιπόν όταν κατέβηκα χθες στη Πατησίων και είδα αυτόν το λίγο
κόσμο. Περπάτησα όλη την Πατησίων και πήγα μέχρι το ΠΑΜΕ στην Ομόνοια. Που
είναι οι άνεργοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι
συνταξιούχοι, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι αγανακτισμένοι, οι ιντερνετάκηδες,
που είναι όλα αυτά τα λαμόγια ο κόσμος που μόνο να λένε μεγάλες κουβέντες
ξέρουν από το διαδίκτυο, τις καφετέριες, τα καφενεία και τις ταβέρνες,
φλυαρώντας, πίνοντας και τρώγοντας τον αγλέορα. Και μετά βγάζουν και πιπιλάνε
την καραμέλα για απεργία διαρκείας όταν δεν μπορούν να συμμετέχουν σε μια 48ωρη
απεργία. Εμείς τα λαμόγια ο κόσμος, ο λαουτζίκος, ο ηλίθιος, ο βλάκας, ο
Ελληναράς το κουτορνίθι, ο κουτοπόνηρος ο βλάχος.
Αυτοί
εκεί ψηλά -οι από τα πάνω- είναι ενωμένοι εδώ και δεκαετίες και τα κάνουν όλα
με σχέδιο και πρόγραμμα ενώ εμείς εδώ χαμηλά -οι από τα κάτω- το 90% και βάλε
δηλαδή, δε μπορούμε να μαζέψουμε ούτε 500.000 κόσμο σταθερά στο λεκανοπέδιο που
θα μάχεται και θα παλεύει καθημερινά για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.
Αίσχος
ελληνικέ λαέ. Θα το πληρώσεις το τίμημα και θα είναι πολύ αργά πλέον για άλλη
μια φορά στην πολυτάραχη νεοελληνική ιστορία σου. Κάτσε σπίτι και δες ειδήσεις
στο ΜΕΓΚΑ, στον ΑΝΤΕΝΝΑ, στον ΑΛΦΑ και στον ΣΚΑΪ, διάβασε Αναστασιάδη,
Τριανταφυλλόπουλο, Χατζηνικολάου, Καψή και Παπαχελά, σέρφαρε στο τουίτερ και
στο φέισμπουκ και στα μπλογκς των «μεγάλων» δημοσιογράφων και άσε τους άλλους
να βγάλουν το φίδι από την τρύπα για άλλη μια φορά. Μόνο που αυτή τη φορά το
φίδι έχει «γιγαντωθεί» και είναι και στο σπίτι αλλά και στο μυαλό του καθενός
από εμάς.
Είμαι
άνεργος, κουρασμένος και απογοητευμένος. Αλλά θα προσπαθήσω να μη το βάλω κάτω.
Σήμερα όμως μάλλον δε θα πάω στο Σύνταγμα. Κι αυτό ως μια πράξη εναντίωσης,
αποστροφής και αηδίας προς τους Πολλούς. Αυτοί είναι το πρόβλημα: οι Πολλοί.
Για τους Λίγους δε μας ενδιαφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου