Εκλογές: Αλήθειες Γεγονότα Συμπεράσματα 6-5-2012 Elections: Truths Facts Conclusions

Εκλογές 6 Μαΐου 2012

αλήθειες, γεγονότα, συμπεράσματα

ψήφος διαμαρτυρίας;

13-4-2012

Ας αρχίσω με θέσεις που αντιπροσωπεύουν την αδιαμφισβήτητη αλήθεια γύρω από την πολιτική ζωή και κατάσταση του τόπου αλλά και κάποια πρώτα συμπεράσματα αυτής της ζοφερής πραγματικότητας.

1) Κανένας δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια, είτε κόμμα-πολιτικός φορέας, είτε αντιπρόσωπος τους, είτε ένας ελεύθερος σκέψης απλός δημοκράτης Έλληνας πολίτης ψηφοφόρος γύρω από το φλέγον θέμα και ερώτημα του "τι κάνουμε από εδώ και πέρα; ποια θα είναι τα επόμενα βήματα ως χώρα που θα πρέπει να κάνουμε για να φύγουμε όσο το δυνατόν ενωμένοι και νικητές από αυτήν εδώ την κρίση;". Θέλει ανιδιοτελή κριτήρια, υπερκομματική σκέψη, ενωτική δράση, επιστημονική γνώση, πράγμα που δεν φαίνεται να κυριαρχούν αφού η πολυδιάσπαση, ο καιροσκοπισμός, ο λαϊκισμός περισσεύουν στον ελληνικό πολιτικό κομματικό βάλτο.

        Έχουν καταρρεύσει τα πάντα, θυσίες και κόποι ολόκληρων γενεών διαλύονται και ο κόσμος πηγαίνει κανονικά στη δουλειά του-εκτός από μερικά ξεσπάσματα / πυροτεχνήματα- σαν να μη τρέχει τίποτα, απλά βλαστημάει και βρίζει περισσότερο, είναι αγανακτισμένος, προδομένος και θυμωμένος. Εξακολουθεί να βλέπει παρ' όλη την πτώση τους τα νυχτερινά δελτία ειδήσεων των οχτώ, να διαβάζει αστικές μνημονιακές εφημερίδες και να ακούει ραδιοσυχνότητες φριχτής προπαγάνδας των οικονομικών ελίτ. Δεν ψάχνει, κυρίως ο προδομένος πασόκος και νεοδημοκράτης, εναλλακτικές μορφές, στην ουσία αντιπολιτευτικές πηγές ενημέρωσης, είτε στα Αριστερά του, είτε σε ελεύθερες φωνές, που ενώ μεταδίδουν την δικιά τους αλήθεια είναι όμως πραγματικά κριτικές και πραγματικά αντιπολιτευτικές στο καθεστωτικό σύστημα. Γενικά την Αριστερά και τις Ελεύθερες Φωνές τις φοβάται -θέλει μεγάλη ανάλυση το γιατί- δεν τους έχει εμπιστοσύνη (αρκετές φορές όχι άδικα) και δε νομίζει πως μπορούν να τον βγάλουν από την κρίση (θέλει... κότσια η αλλαγή...) εφόσον αυτές οι φωνές είναι εκτός συστήματος και αφού το ίδιο το σύστημα τον έχουν κάνει να τις φοβάται. Έτσι ο κόσμος -αυτός ο ηλίθιος κόσμος δυστυχώς- θα βάλει την Χρυσή Αυγή, από όσο δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, στη Βουλή! Τι χαρά!

2) Από όσο ξέρω ισχύουν τα εξής:

-Δεν ισχύει τα περί διάλυσης της Βουλής αν τα λευκά ή η αποχή είναι πάνω από 50%

-Τα λευκά προσμετρώνται στα άκυρα με νόμο του 2005

-Με το σύστημα αυτό, αν το πρώτο κόμμα πάρει μόνο το 15% από το σύνολο του εκλογικού σώματος (των περίπου δέκα εκατομμυρίων ψηφοφόρων), με αποχή στο 50%, τότε το ποσοστό του πάει στο 30%. Και αν έχουμε και 30% λευκά από αυτούς που ψήφισαν τότε βγαίνει με αυτοδυναμία

-Η Αποχή, τα Λευκά και τα Άκυρα ευνοούν το πρώτο κόμμα

3) Οι εγχώριοι και διεθνείς ελιτίστικοι οικονομικοί συσχετισμοί με το υπάρχον ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι ευέλικτοι, ακόμα πάρα πολύ δυνατοί και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στην εξουσία, μέσω άλλων νέων κομματικών σχηματισμών και συσχετισμών όπως πχ Μπακογιάννη, Καμμένος, Μαριάς, Κατσέλη, Κουβέλης, Δημαράς (λιγότερο ίσως),  εκτός των τριών βασικών ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ. Το υπόλοιπο 99% του Λαού μας είναι ακόμα στην πολύ μεγάλη του πλειοψηφία ανέτοιμο, ασυνειδητοποίητο και φοβισμένο να αποκρούσει την επίθεση αυτή που δέχεται κατά ριπάς.

4) Η Αριστερά και τα προς αυτήν ιδεολογικά σχήματα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής (Αλαβάνος), ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ (μ-λ), Μ-Λ ΚΚΕ, ΕΕΚ, ΕΠΑΜ) είναι κατακερματισμένη, περιχαρακωμένη και κάθε ένας από αυτούς τους κομματικούς σχηματισμούς κατέχει τη μοναδική αλήθεια μη μπορώντας να δει υπερκομματικά και να πει το εξής απλό:

μετωπικά, συνδικαλιστικά και εκλογικά συνεργαζόμαστε επί της δεδομένης συγκυρίας* και κάτω από αυτή την αφόρητη πίεση της ιδιότυπης, πρωτόγνωρης και πρωτοφανούς ευρωπαϊκής κατοχής, με τον ελάχιστο παρανομαστή**, βάζοντας στην άκρη τις διαφορές μας με σκοπό ο Λαός, όταν και εφόσον πάρουμε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία μέσω δημοκρατικών εκλογών, με δημοψήφισμα θα επιλέξει ποιον δρόμο θέλει να ακολουθήσει η χώρα (πχ μέσα ή έξω από την ευροζώνη και την ΕΕ, ευρώ ή δραχμή, μονομερής διαγραφή ή επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, μέσα ή έξω από το ΝΑΤΟ, κτλ.).

*Το κίνημα πρέπει να μάθει να ελίσσεται, να προχωρά ή να οπισθοχωρεί όταν αυτό απαιτούν οι καταστάσεις.

**Αφού κάτσουμε σε ένα κοινό τραπέζι και ήρεμα, νηφάλια, ώριμα, συντροφικά συζητήσουμε πολιτισμένα.

5) -Καλή η πρόταση για μετωπική δράση που έκανε προς τα κόμματα της Αριστεράς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά είναι λίγη. Εκ των πραγμάτων δε φτάνουν οι καλές προθέσεις, θέλει και ρεαλισμό.

        -Σε αντίθεση με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (ομάδα Τσίπρα) που οι προθέσεις του για εκλογική συνεργασία ακυρώνονται μέσω των επιλογών του και τις συνεργασίες του με τους πασοκογενείς προερχόμενους στους οποίους δεν μπορείς να έχεις καμιά σχεδόν εμπιστοσύνη (πχ η Σακοράφα έχει στηρίξει τη δεύτερη κυβέρνηση του Σημίτη, ο Κουρουμπλής έχει στηρίξει το πρώτο μνημόνιο, στην Ικαρία συμμάχησε με όλα τα άλλα κόμματα (!) για να μη βγει ο υποψήφιος του ΚΚΕ, κάλεσμα για ενότητα με τον Κουβέλη -το γνήσιο δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ- ενώ μόλις περίπου πριν από ενάμιση χρόνο διασπάστηκε από τον Συνασπισμό, και άλλα).

        -Αλήθεια τι διαφορές είχαν και δεν είχαν συνεργαστεί τόσα χρόνια (ή αυτοδιαλυθεί και ξανά υπάρξει μέσω ενός ενιαίου πολιτικού φορέα) το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ (μ-λ); Ούτε βέβαια πείθουν οι λόγοι που δεν συμπορεύονται με το κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

        -Επίσης το ΕΠΑΜ λέει πως δεν κάνει διαχωρισμό ανάμεσα σε ιδεολογικές περιχαρακώσεις τύπου δεξιάς και αριστεράς αλλά στο "Χωνί" στο φύλλο της 15-4-2012 τα μόνα κόμματα στα οποία αναφέρει πως έκανε πρόταση για συνεργασία είναι τα κόμματα της Αριστεράς εκτός από το κόμμα του Καμμένου -αν είναι δυνατόν να συνεργαστεί κάποιος με ένα (σε απόλυτο βαθμό) δεκανίκι του συστήματος όποια και αν είναι η επιχειρηματολογία του!- που ίσως το ήθελε ως άλλοθι για να επιβεβαιώσει την γραμμή του για κατάργηση των διαχωριστικών παλαιών περιχαρακωμάτων. Όμως δεν έχει σημασία τι λες εσύ και πως αυτοπροσδιορίζεσαι, αλλά έχει σημασία ποια είναι τα προτάγματα και οι διακηρύξεις σου, που στο ίδιο φύλλο φαίνεται καθαρά πως οι θέσεις σου μνημονεύονται μόνο από ορισμένα κόμματα της Αριστεράς. Είτε το θέλεις, είτε όχι. Είτε θέλεις να ανήκεις στους υπερκομματικούς Πατριώτες Έλληνες, οι θέσεις σου σε αυτό το πολιτικο-ιδεολογικό χώρο ανήκουν γενικά: στο χώρο της Αριστεράς με κατεύθυνση πραγματικά σοσιαλιστική. Πολύ σωστά όμως το ΕΠΑΜ δεν ζητά εχέγγυα πολιτικής - κομματικής νομιμοφροσύνης και ταυτότητας και προσπαθεί να αγκαλιάσει όλους τους Έλληνες ψηφοφόρους με διαφορετική ρητορική από ότι κάνουν παραδοσιακά όλα τα Αριστερά κόμματα. Και ας μην πάει η συζήτηση παρά πέρα στο θέμα της "ταμπέλας".

        -Βέβαια ένα πραγματικό πατριωτικό λαϊκό Αριστερό κόμμα, ως γενική τοποθέτηση, αγκαλιάζει και θέλει πλάι του κάθε πολίτη -από όπου κι αν αυτός προέρχεται ιδεολογικά- που έχει διάθεση για δράση και μετωπική σύγκρουση αλλαγής προς όφελος των πολλών.

6) Έχει τεράστιες ευθύνες η ηγεσία του ΚΚΕ που πλέον φαίνεται να παίζει εχθρικό και επικίνδυνο παιχνίδι ενάντια στο κίνημα  και στη δυναμική του περιχαρακώνοντας και διασπώντας το εντέλει από το πρώτο μνημόνιο κι όλας.

        Στο ίδιο μοτίβο και ο ΣΥΡΙΖΑ, από άλλη πλευρά και θέση όμως, όπου φαίνεται καθαρά ο οπορτουνισμός του στο κάλεσμα για ενότητα και οι πολυτασικές του εσωτερικές αδυναμίες.

        Σε αυτές τις μάχες οι μάσκες θα πέσουν και ο ρόλος του καθένα θα φανεί μέσα και μόνο από τη δράση του. Ελπίζω μόνο να μην είναι πολύ αργά για όλη την ελληνική Αριστερά να διαδραματίσει ένα ουσιαστικό και ωφέλιμο ρόλο στην κοινωνία.

7) Ο δημοκράτης πολίτης, ο κόσμος της αριστεράς, οι ανένταχτοι αγωνιστές, οι αγωνιστές που απεγκλωβίζονται γενικά από τα κόμματα του δικομματισμού πρέπει να συντρίψουν την ιδιοτελή στάση των κομμάτων της αριστεράς και να απαιτήσουν νέες ηγεσίες ενός ενωτικού σχηματισμού που θα συμμετέχουν ισότιμα όλα τα κόμματα με τον αυτοτελή τους ρόλο μέσα στο κίνημα, χωρίς καπελώματα: μια ένωση από τα κάτω και όχι κορυφής, με κριτική σκέψη, αγωνιστική δράση και συντροφική άμυλα.

8) Όνειρο απατηλό; Ευγενής πόθος; Μπορεί. Αλλά οι σημερινές συνθήκες δεν μου επιτρέπουν να εφησυχάζομαι και να έχω αυταπάτες πηγαίνοντας να ψηφίσω το "δικό μου κόμμα" στις εκλογές. Σύμφωνα με την πρόσφατη δημοσκόπηση στο "Ποντίκι" στις 12-4-2012 και με αναγωγή του ποσοστού στο 100% τέθηκε το ερώτημα πρόθεσης ψήφου και δόθηκαν οι εξής απαντήσεις στο υποερώτημα "πολύ έως σίγουρο": ΝΔ 17%, ΠΑΣΟΚ 13%, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 10%, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 6%, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 6%, ΛΑΟΣ 3%, και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ 3% (το μαύρο μέτωπο δηλαδή θα έχει 58%!). Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 3% και ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ 1%. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ από 9% έκαστος, ενώ το υπόλοιπο 20% δεν έχει αποφασίσει ακόμα ή θα πάει σε μικρότερα κόμματα.

        Συμπέρασμα: η Αριστερά πάλι μακράν η αντιπολίτευση και θα παραμείνει σε καταγγελτικό λόγο δίνοντας το άλλοθι (;) για παραμονή στη Βουλή και εντέλει πάλι (;), για ακόμα μια φορά, θα παίξει πυροσβεστικό ρόλο στη δυναμική του κινήματος.

9) Εγώ δε μπορώ πια να παίξω το ρόλο του πειθήνιου κομματικού ψηφοφόρου -έστω και φιλικά προσκείμενος σε ένα κόμμα- που "ειρηνικά" θα πάει να ψηφίσει στις εκλογές. Όχι άλλα ψευτοδιλήμματα. Θέλω να τιμωρήσω τις ηγεσίες της Αριστεράς που βάζουν το κομματικό πάνω από το εθνικό - πατριωτικό συμφέρων των πολλών.

Λαϊκίζουν ακόμα και με το μεταναστευτικό λέγοντας να νομιμοποιήσουμε όλους τους μετανάστες που υπάρχουν στην Ελλάδα, χωρίς κριτήρια και πως τάχα θα λυθεί με αυτό τον τρόπο το μέγα αυτό πρόβλημα! Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Να γιατί δε θέλει μάλλον η Αριστερά το δημοψήφισμα γιατί απλά σε μια τέτοια περίπτωση η συντριπτική πλειοψηφία -και των αριστερών- θα έλεγε πως δε θέλει η Ελλάδα να γίνει το "σπίτι" κάθε κατατρεγμένου ανθρώπου αφού ελάχιστα έχει συμβάλει με έμψυχο υλικό στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και γιατί ακόμα δεν έχει την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο.

Λαϊκίζουν με ένα ιδιόμορφο προλεταριακό - εργατικό διεθνισμό βάζοντας τον πολλές φορές πάνω από το συμφέρον της Πατρίδας και χωρίς να αφουγκράζονται το Λαό νομίζοντας πως κατέχουν την μοναδική και ανυπέρβλητη αλήθεια. Επίσης όποιος μιλά για πατρίδα και πατριωτισμό κινδυνεύει να θεωρηθεί φασίστας.

Ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για να τον αλλάξουμε. Μπορούμε όμως να αρχίσουμε από την πατρίδα μας, την κοινωνία μας, το σπίτι μας, τους εαυτούς μας.

10) Παίρνοντας ένα λευκό χαρτί γράφουμε από το σπίτι μας τα παρακάτω, βάζοντας το στην κάλπη χωρίς να απέχουμε από τις εκλογές, σαν ένδειξη διαμαρτυρίας -στην πράξη- κατά των περιχαρακωμάτων και των διασπαστικών πρακτικών και υπέρ της ενότητας και της συντροφικής χειραφέτησης:

---

Μέτωπο Ενότητας και Ανατροπής

-το πατριωτικό συμφέρον πάνω από το κομματικό

-ενωμένοι και αυτοτελείς εκεί που συμφωνούμε

-δημοψήφισμα του Λαού εκεί που διαφωνούμε

-νέες αιρετές ηγεσίες στα κόμματα

-νέες ηγεσίες εκλεγμένες από τη βάση

-δημοκρατία μέσα στα κόμματα τώρα

-συμμετοχή και δράση σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα

-ναι σε ενιαίο μετωπικό, συνδικαλιστικό και εκλογικό σχηματισμό

-ναι σε σοσιαλιστική προοπτική και αντικαπιταλιστική δράση

-ενότητα στην πράξη

Κάλεσμα σε ενιαίο μέτωπο στα κόμματα και φορείς:

-ΚΚΕ

-Αριστερό Ρεύμα Συνασπισμού (Λαφαζάνης)

-υπόλοιπες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ

-Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής (Αλαβάνος)

-ΑΝΤΑΡΣΥΑ

-ΚΚΕ (μ-λ)

-Μ-Λ ΚΚΕ

-ΕΕΚ

-ΕΠΑΜ

-ανένταχτους αγωνιστές

-συλλογικοί φορείς και οργανώσεις

---

Ψηφίζουμε αυτή τη πρόταση στις επερχόμενες εκλογές και σε όσες χρειαστούν μέχρι να ευοδωθεί αυτός ο ενωτικός συνασπισμός δημοκρατικών κομμάτων με σοσιαλιστική προοπτική και αντικαπιταλιστική δράση.

Εμπρός για ένα νέο ΕΑΜ ξεπερνώντας τα λάθη, τις αγκυλώσεις και τους συμβιβασμούς του παρελθόντος και κοιτώντας μπροστά τα προτάγματα του μέλλοντος με βάση τα δεδομένα του παρόντος.

Οι ηγεσίες της Αριστεράς δεν έχουν ή δε θέλουν να καταλάβουν ακόμα το πέπλο της δυστυχίας και της φτώχειας που έχει απλωθεί στην Ελλάδα. Τι θα πρέπει να γίνει για να καταλάβουν το αυτονόητο της ενότητας στην πράξη; Στη μετωπική πάλη, στο συνδικαλιστικό κίνημα, στον εκλογικό αγώνα; Να αυτοκτονούμε ή να πεθαίνουμε της πείνας;

        Δεν υπάρχει εφησυχασμός, άγνοια, παθητικότητα για κανέναν. Δεν υπάρχει καμιά απολύτως δικαιολογία: κάθε ελεύθερος δημοκράτης Έλληνας πολίτης πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του με οποιοδήποτε κόστος και τίμημα, πιέζοντας, παλεύοντας, συμμετέχοντας προς κάθε κατεύθυνση χειραφέτησης και προς όφελος της πλειοψηφίας του Λαού.

Εκλογές 6 Μαΐου 2012

αλήθειες, γεγονότα, συμπεράσματα

...ή ψήφος για ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

16-4-2012

Στον αντίποδα των προηγούμενων σκέψεων υπάρχουν και αυτές που σου λένε:

-μη παίζεις το παιχνίδι του συστήματος, μην απέχεις -με όποιο τρόπο κι αν είναι αυτός- από τις εκλογές

-καλύτερα να μπει ένα νέο μικρό εξωκοινοβουλευτικό αριστερό κόμμα το οποίο ενισχύοντας το αλλάζει ο συσχετισμός του αγωνιστικού μετώπου εντός (και μακάρι και εκτός) της Βουλής

Και ποιο κόμμα θα ήταν καλύτερο από τη σημερινή αριστερή όχθη;

-πιστεύω πως σε αυτή τη δεδομένη χρονικά στιγμή το μόνο κόμμα που είναι κυρίως ενωτικό και αγωνιστικό και δευτερευούσης σημασίας για μένα ταξικό και αντικαπιταλιστικό είναι μόνο η ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤΑΡΣΥΑ)

Μαγικές Λύσεις δεν υπάρχουν. Μόνο συμμετοχή και επαγρύπνηση. Από τότε που άρχιζα να ψηφίζω, από τις εκλογές του 1989, πάντα ψήφιζα ΚΚΕ, εκτός όταν διαλύθηκε ο πρώτος Συνασπισμός (που ψήφισα... μούτζα... στο Λευκό) και στις τελευταίες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του 2010, που έγραψα πάνω στο Λευκό ψηφοδέλτιο "ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΝΩΜΕΝΗ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΗ" και το έριξα στη κάλπη. Μάλλον ο καιρός του ΚΚΕ πέρασε ανεπιστρεπτί για μένα.

Για πρώτη φορά είμαι τόσο αναποφάσιστος: καταλαβαίνω τη ματαιότητα του εκλογικού εγχειρήματος από τη μια πλευρά αλλά θέλω να δώσω και μια ευκαιρία από την άλλη και να δω στην πράξη την κοινοβουλευτική πορεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι ντροπή για την Ελλάδα να μπει η Χρυσή Αυγή στη Βουλή και να μη μπουν κόμματα της ευρύτερης εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς: ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ, ΚΚΕ (μ-λ) & Μ-Λ ΚΚΕ ή ΕΕΚ.

Την πορεία, τα αποτελέσματα και τα πρώτα συμπεράσματα θα τα αναλύσω μετά τις εκλογές.

Ως τότε επαγρύπνηση με αγωνιστική μαχητικότητα.