Με
αφορμή την απεργία στις 27-11-2014
27,28-11-2014
Ερώτημα βασικό: Μπορεί να γίνει σήμερα
Γενική Απεργία Διαρκείας (ΓΑΔ) μέχρι τη Νίκη; Αφού πούμε αν μια τέτοια
κινηματική τακτική σήμερα είναι εφικτή και αναγκαία μετά ανάλογα τον πολιτικό
χώρο που ανήκει ο καθένας μας θα προσδιορίσει τι είδους "γενική απεργία
διαρκείας" και "νίκη" θέλει (Πολιτική, Εργατική,
Αντικαπιταλιστική, Επαναστατική, Εκλογική, κτλ με βάση δηλαδή το στόχο για το
Μετά -πράγμα που δε θα γίνει σε αυτό το κείμενο διότι δεν είναι ο σκοπός του
παρά μόνο αν είναι εφικτός ένας τέτοιος στόχος, μια τέτοια τακτική που να
χρησιμοποιεί τη ΓΑΔ ως έσχατο μέσο, σήμερα).
Δυστυχώς ήμουν κρυωμένος και δεν
μπόρεσα να κατέβω στην πορεία στις 27, ενώ το είχα πάρει απόφαση να το κάνω,
αφού εδώ και δύο μήνες περίπου έχω “κάτσει” κινηματικά. Οι λόγοι πολλοί.
Παρακολούθησα όμως live τις ανταποκρίσεις μέσω twitter και είχα μια καλή εικόνα για το τι
έγινε στις 27. Η κυβέρνηση πάντως περίμενε πιο πολύ και πιο μαχητικό κόσμο αφού
κατέβασε οχήματα εκτοξευτών νερού πράγμα που (με κάθε επιφύλαξη) γίνεται για
πρώτη φορά. Τρόμος του κρατικού μηχανισμού.
ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ (;) ΔΕΔΟΜΕΝΑ
(;)
1.
Η ΓΑΔ δεν μπορεί να γίνει χωρίς να απεργήσει η πλειοψηφία των υπαλλήλων του
δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή τουλάχιστον πάνω από το 55% των
εργαζομένων.
2.
Μπορεί να γίνει επιτυχής η κατάληξη της ΓΑΔ -υπό προϋποθέσεις- αν απεργήσει
όμως η συντριπτική πλειοψηφία του δημόσιου τομέα, δηλαδή πάνω από το 80%.
3.
Έστω και αν οι συνδικαλιστές το θέλουν, όλη σύσσωμη η αριστερά το θέλει, αν δε
το θέλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, η ίδια η βάση δηλαδή, αποκλείεται να έχει
επιτυχία η ΓΑΔ.
4.
Οι απεργοί απέναντι τους θα έχουν όλο τον υπόλοιπο εργαζόμενο κόσμο (κυρίως
τους αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, μικρούς και μεγάλους
εμπόρους, και δευτερευόντως αυτούς που ασχολούνται με την πρωτογενή παραγωγή,
κα) με διαβαθμίσεις ανάμεσα τους.
5.
Οι απεργοί απέναντι τους θα έχουν σύσσωμο όλο τον κρατικό, παρακρατικό και
μιντιακό μηχανισμό.
6.
Ακόμα και αν ΌΛΗ η Αριστερά και ΌΛΟΣ ο Α/Α χώρος και οι Ανένταχτοι ήταν ένα
σώμα -δηλαδή μιλάμε όχι για πάνω από 500.000* ενεργούς κινηματικά ανθρώπους
πανελλαδικά, πάλι θα ήταν τρομερά δύσκολο να πετύχει η ΓΑΔ. Και ένα εκατομμύριο
να τους βάλεις (ας πούμε πως κάποιοι ριζοσπαστικοποιούνται και μπαίνουν ενεργά
στη ΓΑΔ, πράγμα που σημαίνει πως θα είναι μέσα σε αυτούς και μη εργαζόμενοι,
νέοι και συνταξιούχοι, κτλ) έχεις απέναντι σου το 90% του πληθυσμού. Θέλεις
μεγαλύτερη συναίνεση από πλατύτερα κοινωνικά στρώματα από όλο το
κοινωνικο-ιδεολογικό φάσμα του πληθυσμού για να ρίξεις τη χούντα και να
“σωθείς” από τις δυνάμεις καταστολής.
7.
Η ΓΑΔ σήμερα είναι το μοναδικό μέσο πίεσης που μπορεί να έχει αποτέλεσμα
απέναντι στην κοινωνική καταστροφή που ήδη συντελείται στη χώρα. Κανένα άλλο
μέσω πίεσης όπως πχ οι καταλήψεις κτηρίων, δεν μπορούν να το πετύχουν αυτό
διότι βάζουν σε άμεσο κίνδυνο αυτούς που το επιχειρούν, αφού εκ των πραγμάτων
και λόγω της φύσης αυτών των κινητοποιήσεων δε μπορούν να συσπειρώσουν μεγάλα
κομμάτια του πληθυσμού και κινδυνεύουν άμεσα από την καταστολή και από τις
συλλήψεις.
8.
Και στη ΓΑΔ όμως η όποια επιτυχία της θα οφείλεται στην αποφασιστικότητα,
αυταπάρνηση, ομοψυχία των απεργών. Η περιφρούρηση των απεργιών και η
απεργοσπασία σύντομα θα φέρει τους απεργούς αντιμέτωπους με τις δυνάμεις
καταστολής γιατί πάντα θα υπάρχουν εγκάθετοι εργαζόμενοι απεργοσπάστες που με
νύχια και με δόντια είναι ταγμένοι και πληρωμένοι με την πλευρά των αφεντικών.
9.
Δυστυχώς, έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η σκακιέρα στη σημερινή Ελλάδα, για να
πετύχει η ΓΑΔ πρέπει να έχει ως προϋπόθεση τη συναίνεση των δύο ηγετικών
κοινοβουλευτικών αριστερών κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.
10.
Βέβαια αν αυτός ο Λαός πει «Φτάνει! Ως εδώ!» και το εννοεί απλά δεν πάει στη
δουλειά του και το κράτος και οι ολιγάρχες έχουν καταρρεύσει μέσα σε λίγες
εβδομάδες. Απλά θέλει έμπρακτα και σοβαρά συμμετοχή, συντονισμό, αλληλεγγύη
πράγμα που πάσχουν οι Έλληνες και στα τρία.
Όλα αυτά αποτελούν “θέσεις” που
συνθέτουν το παζλ του σημερινού πολιτικο-κοινωνικού κατεστημένου στην Ελλάδα.
Μακάρι να αλλάξουν αύριο. Ποιος το περίμενε να γινόταν αυτό το -με τις όποιες
αδυναμίες του- κίνημα των πλατειών τα προηγούμενα χρόνια του 2011; Κανένας.
Μακάρι η Ζωή να μας εκπλήξει ευχάριστα.
Είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα δε
χωρά καμιά αμφιβολία. Όμως θα το βάλουμε κάτω;
«Όσοι είναι αρκετά τρελοί ώστε να νομίζουν πως μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, είναι τελικά εκείνοι που τα αλλάζουν, και γράφουν
ιστορία.»
___________________
*Σύμφωνα με τις εθνικές εκλογές του
2009 που είναι οι εκλογές που δείχνουν τα πραγματικά ποσοστά των αριστερών στην
Ελλάδα [κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική αριστερά = 877.837 (12,8%) και
αποχή = 2.884.459 (29,05%)] πριν οι ΠΑΣΟΚοι «ξαναθυμηθούν» τις αριστερές τους
καταβολές από τη κρίση του 2010 και μετά και πάνε ομαδικά κυρίως στο ΣΥΡΙΖΑ
μπας και ωφεληθούν τα μισθουλάκια τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου