the alter ego begin at last to write and speak
13-12-2020
Το νησί αυτό τον «κυνηγούσε». Θα δείξει αν θα του βγει και σε καλό τελικά -αν κι εκείνος πίστευε πως οτιδήποτε σου έρχεται στη ζωή τις περισσότερες φορές είναι στο χέρι σου (μιλούσε πάντα για ανθρώπους υγιής όσο είναι δυνατόν και να έχουν τα στοιχειώδη και απολύτως απαραίτητα μέσα επιβίωσης στον δυτικό κόσμο που ζούμε) να κάνεις πράξη και να σου βγει κάτι σε καλό εν καιρώ μέσα από οποιαδήποτε δοκιμασία στο βίο σου.
Κι αυτή, όπως και την περσινή πρωτοχρονιά του 2019, και συνολικά τις γιορτές θα τις περνούσε μόνος του τελικά. Μόνο που στις προηγούμενες, στην γενέτειρα του μια πόλη του δυτικού λεκανοπεδίου, είχε κόσμο δίπλα του αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να περάσει μία από τις χειρότερες γιορτές της ζωής του· μόνος και πάλι δηλαδή. Τώρα θα είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και γι’αυτό θα είναι πιο ήρεμος. Ή έτσι νομίζει τουλάχιστον.
Σε προσωπικό επίπεδο προσπαθεί να συνέλθει από τις απανωτές “διαψεύσεις της σιγουράντζας” που ο καθείς μας φτιάχνει στο κλούβιο κεφαλάκι του. Μέχρι ωσότου θα έρθει εκείνη η μέρα που θα καταρρεύσει όλο αυτό σαν ένα κάστρο φτιαγμένο από παιδικά χεράκια που με το πρώτο δυνατό κύμα θα το διαλύσει στο σκληρό παρόν και όχι σε ένα αόριστο και απροσδιόριστο ονειρικό μέλλον. Αλλά γι’αυτά έχουμε καιρό να τα πούμε.
Διανύοντας την χειρότερη περίοδο της μεταπολιτευτικής μπαυνανίας¹ του πρωκτοράτου² γΕλαδιστάν³ αυτή της δεκαετίας 2010 με 2020 ήρθε και έδεσε το γλυκό με 100 και βάλε νεκρούς την ημέρα, με μία χουντοκυβέρνηση ακροδεξιών και φιλελεύθερων τσαρλατάνων και αλητών (που βγήκε από ένα “κουφό-τυφλό-μουγγό” παρτακιστάν-σταρχιδιστάν «λαό» για να μην ξεχνιόμαστε -πλειοψηφικά μιλώντας πάντα), που δεν πήραν κανένα απολύτως μέτρο για την πανδημία του #COVID19gr ενώ είχαν πολλούς μήνες χρονικά να το καταφέρουν μετά το συγκυριακά επιτυχημένο πρώτο #lockdowngr. Διανύοντας το λοιπόν αυτή την περίοδο έβλεπε σε συνδυασμό προσωπικού και κοινωνικοπολιτικού επίπεδου τα πράγματα όχι απλά να βουλιάζουν αλλά να παρασέρνουν σαν ορμητικός χείμαρρος τα πάντα στο διάβα τους: και όταν λέμε τα πάντα εννοούμε τα πάντα.
Όλες τις ατομικές, κοινωνικές και πολιτικές ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που ο καθένας έχει μπολιαστεί από τον άμεσο ή έμμεσο κοινωνικό-πολιτικό του περίγυρο.
Έπρεπε να κάνει το πρώτο βήμα εντελώς μόνος του για να σώσει ότι σώζεται και να σταματήσει επιτέλους να περιμένει το “σώσιμο” γενικώς και αορίστως από τρίτους, όπως νόμιζε αφελώς αρκετά παλαιότερα, πως μπορούν να το κάνουν άλλοι αντί για εκείνον τον ίδιο ή έστω μαζί του. Το “μαζί” βέβαια δεν το είχε νιώσει ποτέ σε βάθος κάποιου εύλογου χρόνου: μόνο μονάδες ατόμων που είχαν την δικιά τους προσωπική ατζέντα να ικανοποιήσουν, είτε χρησιμοποιώντας τους άλλους, είτε διένυαν βίο παράλληλο (και όχι τεμνόμενο σε πολλά σημεία και αλληλοσυμπληρωμένο όπως είναι το σωστό), είτε ο συνδυασμός και των δύο. Κι αυτό συνειδητοποίησε -ειδικά μετά το 2019 κι μετά- με άσχημο τρόπο πως ίσχυε και ισχύει έως σήμερα σε όλες τις διαπροσωπικές του σχέσεις ανεξάρτητα επιπέδου και προσωπικής εγγύτητας. Και όταν λέμε όλες εννοούμε όλες.
«Μαζί». Μια λέξη δολοφονημένη και κατακρεουργημένη από την πλειοψηφία των Ιδιωτών Καταναλωτών που μας περιβάλλουν και που οι ιδιότητες τους αυτές (της ιδιώτευσης και της κατανάλωσης) περικλείουν και όλα τα ψυχικά, συναισθηματικά, νοητικά και χειρώνακτα/πρακτικά αποθέματα και χαρίσματα που έχει γεννήσει η ανθρώπινη φύση, διανόηση και δραστηριότητα. Αυτά σκεφτόταν και γι’αυτά έγραφε κάθε τόσο στο τεφτέρι του αρχικά, σε γραφομηχανή αργότερα (αν και πολύ σπάνια) και που τέλος αντικαταστήθηκε από επιτραπέζιο και στη συνέχεια φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η όαση στη μοναξιά του μαζί με τα εννιά ιστολόγια (blogs) που διατηρούσε. Αυτά κατέληξαν να είναι και η μόνη δημιουργία του σε αυτόν τον αφιλόξενο, σκληρό και αδυσώπητο χωροχρόνο που περνούσε την ζωή του απλά δουλεύοντας· ίσως και με δική του αποκλειστική(;!) υπαιτιότητα.
Ποιος ξέρει; Από ότι φαίνεται τουλάχιστον το ψάχνει.
Πριν, στην πόλη που γεννήθηκε αλλά και που είχε φτιάξει την μόνιμη του κατοικία –μια κωμόπολη στα ανατολικά του κεντρικού νομού της χώρας, είχε και άλλους τρόπους δημιουργίας πιο πρακτικούς από το να κάθεται μπροστά σε μια οθόνη και να βγάζει τα εσώψυχα του στη φόρα.
Μα γι’αυτά έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για να τα ξεψαχνίσουμε αναλυτικότατα: αγαπητοί αναγνώστες (μια προσφιλής του έκφραση από τότε που δεν υπήρχε διαδίκτυο παρά μόνο το τετράδιο του φιλοξενούσε τις σκέψεις του το μακρινό 1986-1987 που ήταν 15-16 χρονών) μείνετε συντονισμένοι.
Καλώς ορίσατε.
________
¹μπανανία + αυνανισμός = μπαυνανία
²πρωκτός + προτεκτοράτο = πρωκτοράτο
³γελάδα + Ελλάδα(το Πακιστάν της Ευρώπης) = γΕλαδιστάν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου