Σχόλιο για απεργίες και καταλήψεις το 2006
Σχόλιο για τις
απεργίες και τις καταλήψεις το 2006
όπως δημοσιεύθηκε σε
συζήτηση στο stixoi.info
Επειδή
τυχαίνει να είμαι εκπαιδευτικός εδώ και τρία σχολικά έτη, έχω δουλέψει και σε
ιδιωτικό αλλά και δημόσιο σχολείο ως ωρομίσθιος και αναπληρωτής εργαστηριακός
εκπαιδευτικός στην δευτεροβάθμια τεχνική εκπαίδευση και που δεν έχω ακόμα
προσληφθεί για το τρέχον σχολικό έτος, πιστεύω πως ο καθένας θα πρέπει να λέει
την άποψη του και να έχει θέση για τα ζητήματα που αφορούν την παιδεία αφού
είναι ένα θέμα που πρέπει να αφορά και αφορά όλους μας.
Εγώ
δεν είμαι ούτε και πρόκειται να είμαι κατά των απεργιών σε καμιά μερίδα των
εργαζομένων. Ούτε κατά των καταλήψεων σε κανένα επίπεδο της εκπαίδευσης. Γιατί
πιστεύω πως η παιδεία μας σήμερα είναι για κλάματα και πρέπει να αλλάξει από το
νηπιαγωγείο έως και το πανεπιστήμιο, με όποιο κόστος…
Σε
αυτό φταίνε όλοι: οι εκάστοτε κυβερνήσεις, το κράτος γενικά και το υπουργείο
Παιδείας ειδικά (αφού παίρνει κατευθυντήριες γραμμές από την εκάστοτε κυβέρνηση
-δεν υπάρχει ενιαία εξωκομματική πολιτική για την Παιδεία, ούτε και πρόκειται
με αυτές τις κυβερνήσεις- και κατά συνέπεια από τους επιχειρηματίες που
βγάζουν/στηρίζουν την ίδια την κυβέρνηση), από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς
γιατί πιστεύω πως μόνο ένα 40% με 30% κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του (όπως
συμβαίνει παντού δηλαδή, σε όλους τους εργασιακούς τομείς της ελληνικής
πραγματικότητας), από τους ίδιους τους γονείς στην πλειοψηφία τους, από την
παραπαιδεία, κτλ, κτλ, κτλ…
Το
δικαίωμα στην απεργία είναι κατεκτημένο δικαίωμα όλων των εργαζομένων και δεν
πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα που μας στήνουν το κράτος με τη βοήθεια των ΜΜΕ.
Ο μικρότερος μισθός για να μπορεί μια οικογένεια 4μελής να τα βγάζει πέρα θα
έπρεπε να είναι τουλάχιστον 1500 ευρώ και όχι 1000 που παίρνει σήμερα ένας
εκπαιδευτικός. Και βέβαια πρέπει να είναι πάντα το οικονομικό πρώτο αίτημα των
εκπαιδευτικών αφού ζουν από αυτό! Όλοι οι εργαζόμενοι έπρεπε να ενισχύουν τους
εκπαιδευτικούς στις θέσεις τους αφού αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα διδάξουν τα
παιδιά τους. Και ένας σωστός εκπαιδευτικός θα πρέπει να επιμορφώνεται συνεχώς
για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της εποχής του…
Εγώ
δεν μπαίνω στη λογική πως οι εκπαιδευτικοί παίρνουν πολλά λεφτά ήδη και
δουλεύουν λίγο… Όλων των εργαζομένων θα έπρεπε να αυξηθεί ο μισθός! Όλοι οι
εργαζόμενοι θα έπρεπε να είναι στους δρόμους ώστε ο μικρότερος μισθός (ενός
ανειδικεύτου εργάτη πχ) να είναι 1000 ευρώ! Πως θα τα βγάλεις πέρα αλλιώς; Πως
θα πληρώσεις το νοίκι σου; Πως θα κάνεις οικογένεια και παιδιά; Δουλεύοντας δύο
και τρεις δουλειές, για να τα φέρνεις και πάλι δύσκολα βόλτα, με αυτούς τους
μισθούς της πείνας; Όλοι οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να είναι στους δρόμους για να
α-π-α-ι-τ-ή-σ-ο-υ-ν μεγαλύτερες οικονομικές απολαβές! ΟΛΟΙ!!!
Το
κακό είναι πως πάντα θα την πληρώνουν αυτοί που δε φταίνε καθόλου: δηλαδή οι
μαθητές και οι φοιτητές! Και κατά συνέπεια οι γονείς τους και οι εργαζόμενοι
στην εκπαίδευση…
Η
Παιδεία, η Εκπαίδευση, είναι ίσως το σημαντικότερο πράγμα για την πορεία ενός
Λαού, ενός Έθνους μέσα στο χρόνο και θα έπρεπε να της δίνουμε την αξία που
πραγματικά της αξίζει!
Τώρα
θα αναφερθώ σε ορισμένα πιο ειδικά θέματα που ίσως έχουν ήδη ειπωθεί :
1.Οι
μαθητές και οι φοιτητές δεν φταίνε καθόλου για τις καταλήψεις, όποιοι και εάν
είναι οι λόγοι που τις στηρίζουν! Εμείς οι Μεγάλοι με τα χάλια της Ελληνικής
πραγματικότητας τους δίνουμε το έναυσμα για την οποιαδήποτε αντίδραση!
2.Τα
εργαστήρια της Τεχνικής Εκπαίδευσης, στα περισσότερα σχολεία είναι για κλάματα,
ανύπαρκτα! Η τεχνολογία βαδίζει/καλπάζει με μεγάλους ρυθμούς και εμείς είμαστε
πολύ πίσω! Δεν δίνονται λεφτά ούτε για τα στοιχειώδη υλικά/εργαλεία που
απαιτούνται από τα ίδια αναλυτικά προγράμματα του υπουργείου Παιδείας!
3.Λεφτά
υπάρχουν εάν γίνεται σωστή και ορθή διαχείριση των κρατικών πόρων και εσόδων!
Εάν σταματήσει η ΄΄λαμογιά΄΄ και η ΄΄παράγκα΄΄! Αλλιώς δεν υπάρχουν λεφτά για
τίποτα…
4.Είμαι
υπέρ της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών! Το θέμα είναι ποιος / ποιοι θα κάνουν
την αξιολόγηση και με ποια κριτήρια; Εάν σταματήσει η κομματοκρατία στην Ελλάδα
και η αξιοκρατία αναδειχθεί σε ύψιστο αγαθό, τότε ναι…
5.Όχι
στην μονιμότητα των εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης! Ναι
στον αξιοκρατικό έλεγχο της απόδοσης τους! Απομάκρυνση αυτών που προσβάλουν και
εμποδίζουν με το ήθος και τη στάση τους την εκπαιδευτική διαδικασία, αυτών που
βλέπουν μόνο το ρολόι και την ώρα να φύγουν από το οποιοδήποτε εκπαιδευτικό
ίδρυμα…
6.Είμαι
υπέρ της ενιαίας Παιδείας (Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας) που να είναι :
εξατάξιο ενιαίο υποχρεωτικό Δημοτικό, εξατάξιο ενιαίο υποχρεωτικό Γυμνάσιο -
Λύκειο. Η Τριτοβάθμια εκπαίδευση να μην έχει καμιά σχέση με την Πρωτοβάθμια και
Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
7.Όχι
στις Πανελλήνιες Εξετάσεις: η είσοδος προς τη Τριτοβάθμια εκπαίδευση να είναι
μία αυτόνομη ξεχωριστή διαδικασία.
8.Κατάργηση
όλων των Ιδιωτικών Φροντιστηρίων και γενικά της λογικής του ΄΄φροντιστηρίου΄΄
και σταδιακή πρόσληψη όλων των εκπαιδευτικών που δουλεύουν στον Ιδιωτικό Τομέα,
στο Δημόσιο. Να ενισχυθούν τα προγράμματα της μετασχολικής εκπαίδευσης
(ενισχυτική διδασκαλία) σε κάθε σχολείο.
9.Κανένας
μαθητής δεν πρέπει να μπαίνει στη Τριτοβάθμια εκπαίδευση εάν ο μέσος όρος του
κ-ά-θ-ε μαθήματος που απαιτείται για την εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια
εκπαίδευση (και δεν εννοώ τα μαθήματα των πανελληνίων εξετάσεων, αλλά τα
μαθήματα που θα απαιτεί κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
ξεχωριστά) δεν είναι πάνω από ή ίσον με 12 και όχι με 10! Αυτό βέβαια θα πρέπει
να γίνει σταδιακά και σε βάθος χρόνου. Δεν γίνεται από τη μία σχολική χρονιά
στην άλλη, αλλά, από το νηπιαγωγείο, με τα σωστά αναλυτικά προγράμματα, με τα
επαρκή χρήματα που απαιτούνται για την υλοποίηση τους, με τα κατάλληλα βιβλία
και συγγράμματα, κτλ, κτλ…
10.Μόνο
πρωινά σχολεία, εκτός από τις απογευματινές και βραδινές σχολές, που
ασχολούνται με τα πτυχία Τεχνικών κλάδων.
11.Αναβάθμιση
και διορισμός με άλλα κριτήρια από τον ΑΣΕΠ. Ειδικά για τους εργαστηριακούς
καθηγητές, να προσλαμβάνονται μόνο όσοι έχουν τουλάχιστον τρίχρονη
επαγγελματική προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα (για ΔΕ, ΤΕ και ΠΕ).
12.Η
Παιδεία θα πρέπει να συμβάλει στην κριτική σκέψη και όχι στη στείρα
απομνημόνευση.
13.Πραγματική
Δημόσια Δωρεάν Παιδεία!
κτλ,
κτλ, κτλ…
Το
σημαντικότερο όλων όμως είναι πως το πρόβλημα της Παιδείας δεν λύνεται με μια
απεργία ενός μήνα ή δύο ή τρεις… Το θέμα της Παιδείας είναι καθαρά
π-ο-λ-ι-τ-ι-κ-ό! Πρέπει να ανατραπεί όλο το πολιτικό – κομματικό σκηνικό της
χώρας μας για να μπορεί να αλλάξει πραγματικά κάτι! Πρέπει να λείψει από την
λογική των πολιτών (αλλά και του κράτους!) η λογική του Κέρδους που έντεχνα μας
έχουν μπολιάσει! Η λογική της αρπαχτής, της προχειρότητας, της αναξιοκρατίας,
του ωχαδερφισμού… Η Παιδεία είναι επένδυση και όχι προετοιμασία στελέχωσης των
εταιρειών που στηρίζουν το υπάρχον σύστημα…
Το
θέμα της ανεργίας δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ποιότητα και τις
ανάγκες της σύγχρονης εκπαίδευσης. Είναι καθαρά και αυτό πολιτικό θέμα. Είναι
θέμα για μια άλλη συζήτηση όμως.
~~~~~~~
seizeTHEday
28-10-2006
@ 02:58
Πάντα
κάποιοι θα προσπαθούν να καπηλεύονται τις απεργιακές κινητοποιήσεις! Δε
σημαίνει όμως πως δε πρέπει να γίνονται απεργίες για να διεκδικήσουμε τα
αιτήματα μας! Και φέτος και του χρόνου και του αντίχρονου να γίνονται απεργίες,
δε μπορούν να λυθούν τόσο εύκολα τα προβλήματα.
Το
μόνο κακό είναι ότι την πληρώνουν οι μαθητές και οι φοιτητές. Πάντα δηλαδή
αυτοί που δε φταίνε καθόλου!!!...
[...]
~~~~~~~
Επειδή
είμαι πολύ απογοητευμένος από τη σημερινή κατάσταση στην εκπαίδευση, θα σταματήσω
εδώ, δεν θέλω να σχολιάσω άλλο.
Βλέπεις
εμάς τους ΔΕ και ΤΕ (της Εργαστηριακής Τεχνικής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης),
μας αντιμετωπίζει γενικά πολύ διαφορετικά το σύστημα της Εκπαίδευσης: από το
Υπουργείο μέχρι και από την ίδια την εκπαιδευτική κοινότητα.
Βλέπω
πολλά πρόσωπα να είναι σε θέσεις που ούτε καν το αξίζουν. Που να μην έχουν ιδέα
για το αντικείμενο που διδάσκουν Και εννοώ βέβαια εκπαιδευτικούς και από τις
δικές μου ειδικότητες.
Κρίμα
που δεν ήμουν ποτέ μέλος της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ…
Ενώ
οι καταλήψεις των μαθητών έχουν σαν συνέπεια να μη με έχουν προσλάβει ακόμα ως
αναπληρωτή, δεν θα κατηγορήσω ποτέ τους μαθητές γι’ αυτό. Ξέρω ποιοι ευθύνονται
για αυτή την κατάσταση… Δε ξεχνώ ποτέ τα μαθητικά μου χρόνια…
Μετά
από 6 χρόνια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, 3 χρόνια στην Δευτεροβάθμια
Εκπαίδευση (Γυμνάσιο), 8 χρόνια στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Λύκειο) –και
αυτά τα χρόνια είναι πολλά όχι γιατί είχα μείνει στην ίδια τάξη, αλλά επειδή
ήθελα να αποχτήσω διαφορετικά πτυχία κατά καιρούς· και μάλιστα αυτά δεν έγιναν
συνεχόμενα αλλά σε τρεις δόσεις (3+3+2) έτσι ώστε έχω εμπειρία ως μαθητής σε
τρεις διαφορετικές γενιές (και μάλιστα η μία τα τελευταία χρόνια)- και 2 χρόνια
στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (σπουδαστής των ΤΕΙ που τα παράτησα), σύνολο δηλαδή
σε μαθητικά θρανία 19 ολόκληρα χρόνια, μπορώ να πω πως έχω δει πάρα πολλά από
τη πλευρά των μαθητικών-φοιτητικών ματιών, και ποτέ μα ποτέ, δε θα τους
κατηγορήσω !!!... Αυτούς που θα κατηγορήσω είναι το κράτος, πολλούς από τους
εκπαιδευτικούς (που βλέπουν ως επάγγελμα το Λειτούργημα τους) και βέβαια τους
γονείς. και συνολικά την Ελληνική κοινωνία μας που πάει κατά διαόλου…
[...]
Σκέψεις ενός
αδιόριστου, αναπληρωτή και ωρομίσθιου
εργαστηριακού
εκπαιδευτικού ΤΕ01-ΔΕ01
https://goo.gl/7LSUZ2
περισσότερα
εκ-ΠΑΙΔΕύΤΙΚά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου