to never neverLand
Και μείναμε άΝεργοι εγώ, εσύ, εμείς, αυτοί
ή ακόμα “χειρότερα” κΑκοΠΛήΡΩμέν(Τ)ΟΙ
ΑΝασφάλιστοι, ΑΝαπληρωτές, ΑΝαποτελεσματικοί
ελαστικά εργαζόμενοι, 4ωρίτες, ανΑΠΛήΡΩμαΤικΟί
Κι αυτός ο “+άδελφος” να κάθεται εκεί
και να κωφεύει, να βλέπει, να μη μιλά
την ΑΝάγκη που έγινε θηλιά
ρόγχος, μας σφίγγει και μας πνίγει
Και οι εθνικοί μας “ΘΑ” (στα μούτρα τους)
όλο και έρχονται, όλο και φεύγουν
μα τα σημάδια τους πάνω στα σχολειά
όλο και πιο βαθιά-ΑΝεξίτηλα να αφήνουν
Αμ ο άλλος που ήρθε για να μείνει
αυτός ο “Φ” με τα “πατριωτικά” του αμπέχονα
εξαιτίας της απολιτίκ μας (διασ)τροφής
που συνεχίζεται δυστυχώς· εκτός κι ΑΝ...
Αλλά που είσαι: κουράστηκαν τα “αν”
τα “μη”, τα “ίσως”, τα “μπορεί”, τα...
Και πιάστηκαν όλα χέρι-χέρι
και χόρεψΑΝ του Ζαλόγγου το χορό
Κι εσύ κι εγώ κι αυτοί κι εμείς
ΑΝτάμα να χορεύουμε σε χώρο προσωπικό
μακριά (από) τα δικαιώματα της Πόλις
και όλο πιο κοντά σ’ “αυτά” της idiotευσης
Ως πότε;
Ως τότε.
.-
Ως τότε.
.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου