Ο κουβάς

Ο κουβάς   5-2-2019

Ένα ανθρώπινο μυαλό είναι σαν έναν κουβά. Μπορείς να τον γεμίσεις με ένα σωρό χρήσιμα και με ένα σωρό άχρηστα πράγματα. Μπορείς να τον γεμίσεις με σκατά· μπορείς να τον γεμίσεις με νερό. Έτσι και το ανθρώπινο μυαλό.

Στην Ελλάδα αυτό που αποκαλούμαι μόρφωση μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος είναι ένας κουβάς με σκατά απλά δεν μυρίζουν με άρωμα βόθρου αλλά με το “άρωμα” που έχουν οι φαντασιώσεις που γεμίζουν (κάποιοι άλλοι) τα εγωιστικά και τα φιλόδοξα μυαλά νέων πτυχιούχων που δεν τους περνά από το… μυαλό κάτι τέτοιο. Το πολύ πολύ -συνήθως- οποιοδήποτε πτυχίο να σου γεμίσει το μυαλό με την παπαγαλίστική λογική της στοχευμένης πληροφορίας και εξειδίκευσης γύρω από ένα συγκεκριμένο επάγγελμα και -συνήθως- μέχρι εκεί. Εξαιρέσεις σαφώς πάντα θα υπάρχουν.

Μια ματιά να ρίξει κανείς ποιοι διοικούν τα κράτη, τις τράπεζες, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, τις κυβερνήσεις και θα καταλάβει -αν το θέλει- πως ο κατέχων τα πτυχία δεν συνεπάγεται και άνθρωπο με μόρφωση και κυρίως Παιδεία. Υπάρχουν όμως και οι επιστήμονες, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι δικαστές και οι εκπαιδευτικοί που τιμούν το λειτούργημα τους ίσως βέβαια ως μειοψηφία.

Θέλω να “επικαιροποιήσω” κάποιες σκέψεις από τα παλιά που έχω ξανακάνει σχετικά με την Μόρφωση, την Παιδεία, το Διάβασμα. Τίποτα από όλα αυτά, με την συνήθη έννοια που δίνουμε στην ορολογία αυτών των λέξεων και των εννοιών τους, ΔΕΝ είναι αρκετά να σε κάνουν ένα σωστό μέλος μιας κοινωνίας και ένα σωστό Πολίτη με δικαιώματα και υποχρεώσεις ΑΝ δεν σκάψεις μέσα σου και δεν βρεις το δικό σου βηματισμό που θα σε οδηγήσει στην αλληλεγγύη, στην ανθρωπιά, στην οικουμενικότητα καταστρέφοντας το Εγώ και βάζοντας το Εμείς πάνω από όλα ώστε να συμπορευτείς όσο γίνεται μέσα στο κοινωνικό κοπάδι ξεφεύγοντας από τις λογικές της οικογένειας, του σογιού, του τοπικού, της φυλής, της πάρτης σου γενικότερα, που βρήκες από τους προγόνους σου μέσα στο “dna” σου.

Με απλά λόγια σημασία έχει εσύ τι μπορείς να προσφέρεις και να δώσεις στους συνανθρώπους σου πέρα από ρατσιστικά, ιδεολογικά και όποια άλλα εμπόδια που μας θέλουν επίτηδες διαιρεμένους και διασπασμένους. Πιστεύω πως η διαδικασία που σε κάνει ένα υγιές μέλος σε μια κοινωνία, ώστε να είσαι δοτικός και αλληλέγγυος, είναι ένα προσωπικό επίπονο ταξίδι που κάποια στιγμή αν το θέλεις καταλαβαίνεις μέσα από αυτό πως το προσωπικό σου ταξίδι πρέπει να γίνει ένα συμμετοχικό κοινωνικό ταξίδι αν θέλεις να έχει κάποιο αποτέλεσμα σε προσωπικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο.

Το να διαβάζεις απλά βιβλία, έστω και ιστορικά από την δικιά μας πλευρά της ιστορίας -δηλαδή των από κάτω, να έχεις Παιδεία και Μόρφωση με τις κλασσικές έννοιες των όρων, να ξέρεις την Ιστορία του τόπου σου, αλλά χωρίς να συμμετέχεις στο παρόν και πόσο μάλλον να μπορείς να ερμηνεύσεις και να κατανοήσεις το παρόν και κυρίως τη θέση σου μέσα σε αυτό, είναι δώρο-άδωρο. Σημασία έχει να μοιράζεσαι.

Έτσι καλό θα ήταν με ένα ιστορικό βιβλίο γραμμένο βέβαια από τους ηττημένους της ιστορίας καλό θα ήταν να συμμετέχεις και σε μία κοινωνική αλληλέγγυα δράση των από κάτω της πόλης σου ώστε στην τελική ο κουβάς να γεμίσει με τροφή και όχι με απόβλητα. Καλό Ταξίδι.